Het ergste van een depressie is…

Op Twitter is sinds afgelopen vrijdag #TheWorstPartOfDepressionIs ontzettend populair. Fanatieke Twitteraars gebruiken deze hashtag om met de wereld hun ervaringen met depressie te delen. #TheWorstPartOfDepressionIs is op social media ontstaan om aandacht te vragen voor depressie, waar wereldwijd 350 miljoen mensen aan lijden.

Gebruikers van deze hashtag delen de meest eerlijke verhalen over hun depressie, varierend van te vermoeid zijn om het huis te verlaten tot aan het doorbreken van taboes die rusten op depressies. De tweets laten zien dat een depressie ervoor kan zorgen dat iemand zich ontzettend wanhopig kan voelen en zowel geestelijk als lichamelijk uitgeput kan raken.

Als je zelf depressief bent, kan enkel het lezen van een aantal van deze tweets er al voor zorgen dat je je een stuk minder alleen voelt. Veel tweets zijn herkenbaar voor mensen die depressief zijn. Als ik terugdenk aan de periode waarin ik depressief was, dan herken ik veel van er geschreven staat onder deze hashtag. Ik vind het lastig om zelf één ding te bedenken in het kader van #TheWorstPartOfDepressionIs. Een van de ergste dingen was denk ik dat ik zelf ook niet goed wist wat er nu met me was.

Waarom voelde ik me toch zo slecht en kon ik nergens meer van genieten? Waarom was het teveel moeite om op tijd op te staan en gewoon te gaan douchen en dingen te doen zoals iedereen dat deed? Waarom voelde ik me zó intens verdrietig? Wat was nu eigenlijk mijn probleem? Ik begreep er niks van en laat staan iemand anders. Ik kon het voor mezelf niet eens verklaren en daardoor ook moeilijk uitleggen aan een ander. Ik weet nog goed dat iemand heel goed bedoeld eens tegen me zei: ”ach kop op, morgen weer een dag!” Het enige wat ik toen kon denken was: ”Ja, en dat is nu juist het probleem.” In mijn geval zou ik daarom tweeten: ”#TheWorstPartOfDepressionIs not knowing why you feel the way you feel.”

Wat zou jij tweeten onder #TheWorstPartOfDepressionIs?

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

44 reacties op “Het ergste van een depressie is…”

  1. #TheWorstPartOfDepressionIs Niet alleen jezelf kwijt raken, maar ook iedereen om je heen.

    1. Het allerergste vind ik dat het nooit meer zo zal zijn zoals het was voor mijn depressie….ik mis de ik die ik was…na mijn bevalling van mijn zoontje nu 5 jaar ben ik in een kraampsychose beland en ben later gediagnosticeerd op bipolaire stoornis..en ptss, mijn zoontje heeft nooit de echte ik gekend..en wat had ik hem die graag gegund….

  2. #TheWorstPartOfDepressionIs de schoonheid van het leven niet meer kunnen zien en ondertussen allemaal mooie, gelukkige momenten missen.

  3. #TheWorstPartOfDepresionIs not knowing when its over

  4. De dag door struggelen, je vast willen houden aan kleine strohalmen, de depressie die als een deken over je heen valt, de angsten waarvan je niet eens weet of ze reëel zijn. Je bent gewoon bang en moe en stuit op veel onbegrip en mensen die het eng of moeilijk vinden om je te steunen. Mooi weer spelen tot je er bij neer valt, je niks meer waard voelen en heel alleen. Het was de donkerste periode in mijn leven, echt vreselijk!

  5. Ik sluit me volledig aan bij Deborahhhxx en JustmeXx. Ik zou erbij willen zeggen: #TheWorstPartOfDepressionIs Enkel duisternis – waar is het licht?

  6. #TheWorstPartOfDepressionIs the loneliness.

  7. Het alleen zijn in de strijd. Niet eerlijk durven zijn naar anderen omdat je bang bent dat ze je veroordelen en je ineens als zwak aanzien.

  8. Idd lol, dat zou ik ook tweeten

  9. Het nog wel willen strijden, maar het gewoon niet meer kunnen, doordat je psychisch zo enorm moe bent.

  10. #TheWorstPartOfDepressionIs wanneer je helemaal nergens meer van kan genieten

  11. the worst part of depression is when nothing makes you feel alive anymore

  12. #TheWorstPartOfDepressionIs geen puf meer hebben in de dingen die je normaal gesproken met alle plezier zou hebben gedaan

  13. #TheWorstPartOfDepression Het gevoel dat je er alleen voor staat en niemand je begrijpt of kan helpen. En opgegeven moment maar stopt met het proberen uit te leggen omdat mensen het toch niet begrijpen, of denken dat je je aanstelt.

  14. #TheWorstPartOfDepression You don’t want to die but if a bus would hit you, you wouldn’t care.

  15. #TheWorstPartOfDepression Altijd vermoeid blij doen, zodat mensen zich geen zorgen maken

  16. #TheWorstPartOfDepressionIs It feels like a war. You either win or die trying

  17. #TheWorstPartOfDepressionIs voelen alsof niemand je ooit zal begrijpen en je voorgoed alleen bent in je eigen hel.

  18. #TheWorstPartOfDepression is that you get emotional about everything. Every little thing.

  19. #TheWorstPartOfDepression is that no one understands you and you can’t explain yourself

  20. Het wel willen vertellen maar bang zijn voor reacties. Hoofdpijn van het huilen ‘s avonds in je bed. Dingen die je vroeger écht leuk vond nu niet meer leuk vinden. Dat mensen me nog steeds zien als dat supervrolijke meisje.

  21. Het ergste van een depressie is dat je leven stilstaat en dat je het iedere dag uit je tenen moet halen om er een beetje beweging in te krijgen.

  22. Het ergste van een depressie is wakker worden en huilen voor je je ogen open hebt.
    Of inslapen om te denken werd ik maar nooit meer wakker. Niemand heeft wat aan mij.

  23. feeling empty and loneliness

  24. Het niets meer weten. Op de momenten dat ik me zo voel weet ik het allemaal niet meer. En dat is geen fijn gevoel..

  25. De volstrekte nutteloosheid en zinloosheid van alles, gecombineerd met een allesoverheersend gevoel van eenzaamheid.

  26. Afgewezen worden omdat ik negatief gevonden wordt. Bang voor het isolement als ik mijn behoefte volg niemand te willen zien.

  27. Er is geen licht aan het einde van de tunnel, dat is voor mij expres uitgezet.

  28. Allemaal heel herkenbaar, tranen in mn ogen van sommige comments zowel in als onder de blog..
    mensen die je zien als een van de vrolijkste mensen terwijl je vanbinnen stikt in je verdriet en rottigheid en noem maar op.
    Ooit las ik een keertje een soort grapje op internet over een depressie: and at the end of the tunnel… are the lights of the upcomming train.
    en het omschrijft denk ik wel een beetje hoe dit voelt..

  29. Avis amator ik had precies het zelfde toen ik alles las. Het is niet uittelggen wat ik het ergste vond.

  30. Helaas, allemaal heel herkenbaar. Het vervelendste vind ik ook het niet begrepen worden door je omgeving. Het wel willen uitleggen, maar het zelf ook niet snappen waarom je je zo ellendig voelt. Er hoeft maar dit te gebeuren en je bent alweer down/emotioneel en hebt nergens meer zin in. Zelf vind ik het ook erg lastig dat het mij ook niet lukt het te begrijpen, hoe? En waarom? Ik zeg altijd als mn omgeving er naar vraagt; ik zit gewoon even met mezelf in de knoop, maar maak je geen zorgen, komt wel goed. ‘Maar ik denk dan: hoop ik’, en ondertussen ga je je alleen maar slechter voelen door dat onbegrip voor jezelf.

  31. Ik wil huilen, wegkruipen, langzaam inslapen en mijn ziel laten gaan, zodat de rust zal wederkeren.

  32. Fijn dat deze blog er is. Geeft kans op meer begrip bij niet depressieve mensen.

  33. Als het je eerste depressie is, denk je dat het nooit meer over gaat Het voelt alsof je niet op deze wereld bent.Een vreselijk gevoel

  34. #TheWorstPartOfDepressionls mensen die je zien lachen denkend dat je altijd vrolijk bent en vragen hoe het met je is waar op ik zeg: ja wel goed (in mezelf denkend:vreselijk).. waarop die gene dan zegt: ja dat kan ook niet anders jij bent wel iemand die altijd lacht en altijd wel vrolijk is. Dan glimlach ik uit vriendelijkheid maar dan denk ik: was het maar zo..:((

  35. Ik heb al een tijd weer dat alles me teveel is, ik wil constant alleen zijn, alles is negatief. ik wil elk moment op de dag dat het weer donker is en bedtijd. Ik droom dat het eindelijk voorbij is, het is letterlijk alsof ik weg aan t rotten ben in mijn eigen ellendigheid en ik weet niet hoe ik t beter maak en of t nog wel zin heeft.

  36. Het constant doodmoe zijn, je ziek ellendig en dood ongelukkig voelen.
    Jezelf de hele dag moeten voortslepen, en waarom?
    Niets waar je van kunt genieten, en wat weer een beedje energie en hoop geeft.
    Jezelf vreselijk slecht voelen.
    Bij mij gaat het tegen de avond meestal wat beter, maar in de ochtend is het een gevecht om je bed uit te komen, en aan een nieuwe dag te beginnen.

  37. Uw hele leven iedereen op 1 zetten omdat je zo in elkaar zit. Altijd de sterke en zorgende. En BOEM, ineens zit je daar. Alles zwart. Mensen begrijpen je niet. Je bent lui! Doet geen moeite. Wilt niks aannemen.
    Ik trok mij terug en wou niemand tot last zijn maar mijn partner begon zelf door te draaien. Eerst in overdrive, overal bijspringen. Ineens huishoudelijker. Gewoon uit angst dat ik hem zou verlaten. Ik vroeger ruimte en vertrouwen en begrip maar hij begon te stalken en onzeker te worden en dan met kleine zuchtjes en pufjes laten weten dat het allemaal zwaar werd voor hem. Als ik kleine stapjes begon te nemen herviel hij in de oude verwachtingen naar mij. Heb op veel manieren bewezen dat hij de man was voor mij. Het iedere keer uitleggen waar ik nood aan had werd schreeuwen en had constant de behoefte om ook zijn punt te maken. Terwijl ik dat zeer goed wist want voelde mij al zo schuldig dat ik tekort deed naar hem. Legde al genoeg druk op mezelf! En werd ik kwaad en zei dat hij eens ook naar zichzelf kon kijken en ni de hele tijd over zichzelf bezig was wat hij allemaal deed! Ik wou gewoon ruimte rust begrip en liefde. Hij die mijn eens vastnam of een duimpje,gaf als er iets wel goed ging! Nu krijg ik ineens ruimte en stilte. Hij is leeg omdat ik hem afbreek terwijl ik gewoon aangeef waar ik behoefte aan heb! Dus nu 24 jaar samen is voorbij. En ik voel mij zo in de steek gelaten omdat ik altijd iedereen op 1 kon zetten als ze het nodig hadden en ik krijg precies met de knuppel van ik wil de oude Stef terug. Hun nood

  38. Attachment is very opposite of love!
    Love says : I want you to be happy,
    Attachment says: I want you to make me happy.

  39. Voor mij is het ergste van mijn depressie dat ik het plezier niet meer uit het leven kan halen en geen fijne herinneringen meer maak, terwijl ik ondertussen wel ouder word. Ik ben zo bang dat wanneer het ooit wat beter met me zal gaan, ik het gevoel zal hebben al die jaren weggegooid te hebben aan niets dan ellende en gemist genot

  40. Ik ben 60 naar zie er veel jonger uit. In mijn hoofd ben ik nog een meisje. Ik ben momenteel alleen met een rot ziekte: fibromyalgie. Zoek het maar eens op! Toch wil ik vreselijk graag weer een nieuwe partner. Sta op.datingsites en vaak denk ik ‘dat is hem’. Dan testen ze he weer even uit en als er dan niet meteen seks van komt word ik gedumpt. Zoiets doet pijn. Ik had nu een maand een leuke man gevonden: weduwnaar, niet echt vrolijk maar wel.goed voor me. Opeens blijft hij weg ‘omdat hij niets terug krijgt’ en daarmee bedoelt hij seks. Dat wil ik echter niet meteen. Nu zit ik midden in een depressie. Kan wel blijven huilen, geen familie meer, alles is me ontvallen. Altijd partners gehad die geen kids wilden…Gaat depressie echt vanzelf over? Heb Prozac geprobeerd: de ene week prima, de andere week zware angstaanvallen en moest stoppen. Toen kwam HIJ en ik voelde me niet meer alleen en eenzaam. En nu? Nu is de depressiviteit des te erger. Liefs van mij

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *