Eetstoornis bij een niet-eetstoornis gespecialiseerde instantie

Een probleem waar veel meiden tegenaan lopen en waar de oplossing helaas (nog) niet voor is gevonden: hoe ga je op een goede manier met je eetstoornis om bij een niet-gespecialiseerde instantie?

Je hebt een behandeling achter de rug voor je eetstoornis.
Je volgt je eetlijst.
Je hebt een gezond gewicht.
Je kunt aardig met eten omgaan,
Maar de oorzaak van het ontstaan van de eetstoornis, dáár moet nog aan gewerkt worden.

Meestal worden jongens en meiden dan doorgestuurd naar een centrum dat gespecialiseerd is in de achterliggende problematiek, want een gecombineerd centrum voor eetstoornissen en achterliggende problematiek bestaat niet.

bron foto

Hierdoor kan je bij een nieuwe therapie aanlopen tegen het feit dat er weinig kennis over eetstoornissen is, en dat er op dit gebied dus vrij weinig voor je kan worden gedaan. Je kan dan weer hulp bij een andere instantie zoeken, echter een gemengde behandeling wordt vaak niet aangeraden en ook kan dit verzekeringstechnisch vaak niet.

Het is veelaal de bedoeling dat je zelf “de eetstoornis onder controle houdt” en gaat werken aan de achterliggende problematiek. Maar hoe kun je er nou zélf voor zorgen dat het goed blijft gaan? En wat moet je doen als de eetstoornis weer op gaat spelen wanneer je het moeilijk hebt?

Dat is een moeilijke vraag, een kant-en-klaar antwoord hebben we niet, maar wel een aantal tips:

• Stap pas over naar een andere behandeling als je ook zélf het gevoel hebt dat het goed gaat met eten, en je daar zelf voldoende verantwoordelijk in kunt dragen.
• Maak goede afspraken met de nieuwe behandelafdeling, zoals weegafspraken, gewichtsafspraken, aangeven als het minder gaat, etc. Houd het bespreekbaar!
• Wanneer er een minimum gewichtsafspraak is, zorg dan dat deze redelijk hoog ligt, wanneer deze flink onder je huidige gewicht ligt, bestaat het risico dat je tóch gaat afvallen, aangezien je nog “wel wat kunt slijten”.
• Zorg dat je naast de nieuwe behandeling ook nog iemand hebt waarmee je de eetstoornisgerelateerde problemen mee kunt bespreken, iemand die daar wél verstand van heeft (bespreek dit reeds bij je intake). Bijvoorbeeld je oude behandelaar, een gespecialiseerde dietiste, een zelfhulpgroep (zoals ziezo) etc. Of mensen die dichtbij je staan en het hele proces hebben meegemaakt, zoals je ouders, broer/zus & vriendinnen, oud-groepsgenoten.
• Sluit je niet af van je omgeving en blijf steun vragen bij het volgen van je eetlijst en het op peil houden van je gewicht.
• Zorg voor voldoende structuur in je leven.
• Blijf werken aan je zelfbeeld bij je nieuwe behandeling. Het is vaak goed mogelijk om het verbeteren van je zelfbeeld als één van je doelen te nemen.
• Herinner jezelf vaak aan wat je allemaal al bereikt hebt, en hoeveel mooier je leven al is geworden zonder de eetstoornis (en dat het dus alleen nog maar mooier kan worden!)
• Zoek steun bij lotgenoten, en dan vooral met mensen die in dezelfde fase zitten.

En wat als je weer een dipje hebt? Je even terugvalt in je oude patroon? Wat als je even helemaal geen zin meer hebt om verantwoord met eten om te gaan?

Jammer, maar waar: het eten is en blijft jouw eigen verantwoordelijkheid!

Wat dan kan helpen om er boven op te komen?

• Pak je oude eetpatroon zo snel mogelijk weer op. Ben je van je eetlijst af? Pak hem er toch weer even bij. Stel dit NIET uit! Van uitstel komt afstel.
• Lukt een normale hoeveelheid eten niet? Blijf er dan wél voor zorgen dat je op alle eetmomenten iets eet!
• Woon je op jezelf? Ga dan een weekendje bij je ouders of een vriendin slapen (als dit een optie is). Eet met hen mee en praat over leuke dingen, zodat je gedachten op iets anders worden gefocusd. Maar wees ook eerlijk: zeg dat het eten even minder gaat en dat je een duwtje in de rug nodig hebt.
• Bedenk waarom goed eten voor jou goed is. Misschien heb je een eigen huisdier? Die moet goed verzorgd worden! Als jij zelf teveel aan je hoofd hebt, wat blijft er dan van dat beestje over?
• Denk aan je idool: die mag dat wel helemaal geweldig zijn: maar ook hij/zij blijft niet leven zonder eten! En die kan al die dingen niet bereiken mét een eetstoornis…
• Is het je die dag niet gelukt? Compenseer dat ‘s avonds. Eet een nuts, mars, kitkat na het avondeten. Hoe ‘eng’ dit eten ook mag zijn: de kcal moeten binnen komen!
• Denk heel goed na over wat het niet-eten of compenseren je nu werkelijk op zal leveren. Zeg telkens als je iets bedenkt wat het je zal opleveren “en dan?”….uiteindelijk zal je zien dat het je NERGENS brengt! Wees eerlijk tegen jezelf! Ben je echt zoveel mooier als die paar kilo’s eraf zijn? Nu word je ook gewaardeerd. Niemand geeft om die kilo’s, ze geven om jou.
• En houd goed voor ogen: Op dit moment werk je aan een eng en moeilijk stuk in je leven. Je hebt het zwaar genoeg om dit te verwerken. Je hoeft jezelf niet extra te straffen door nog minder te eten!
• En wees eerlijk tegen je omgeving: het is wat makkelijk om over je gewicht te gaan liegen bij je nieuwe therapie of om te gaan smokkelen met de weegschaal of om te gaan liegen over compensatoir gedrag (overgeven, laxeren) …. maar wat schiet je hier nu werkelijk mee op? Uiteindelijk heb je enkel en alleen jezelf ermee… (denk aan je toekomst!)

Maar ja… wat nou te doen als je wél bent afgevallen en om die reden een time-out krijgt om aan te komen…. Dit komt helaas veelvuldig voor. Tóch zal je dan met de handvatten die je hebt gekregen bij de therapie voor je eetstoornis, ervoor moeten zorgen dat je tóch weer op dat juiste gewicht komt. Je weet in je hart dat je het kán…. het is je immers eerder ook gelukt.

Wat nu als je eerder helemaal geen therapie hebt gehad specifiek voor je eetstoornis? Dát verandert de zaak…. Dan moet je samen met de instantie waar je hulp hebt heel goed gaat bekijken wat dán de beste optie is: eerst ergens specifieke hulp voor je eetstoornis OF daar blijven maar er dan wel voor kunnen zorgen dat je niet in de eetstoornis “vlucht”…..

In gesprek blijven, je wensen uiten, heel duidelijk voor jezelf bedenken wat je nodig hebt….is in deze heel belangrijk!!