Mijn wekker niet gezet,
gister veel te laat naar bed.
Ik wilde geen vandaag, ik wil geen morgen.
Ik wil geen gevecht, geen strijd, geen zorgen.
Eetbuien elke dag
en die weer wegdoen met een lach.
Een opgezette buik met krampen en pijn,
mijn wens iemand anders te zijn.
Dus eet ik mijn walging,
poep mijn pijn.
Snijd verdriet
Huil mijn eenzaamheid.
Ik hoop dat iemand het ziet.
En beseft hoeveel ik lijd.
Eetbuien elke dag.
Wanneer win Ãk de strijd?
Ja, precies dit. Knap onder woorden gebracht.
Heel rakend.
klopt helemaal,
het gaat steeds beter, maar een paar keer per week verpest het mijn hele dag.
Gelukkig niet meer iedere dag, maar veel te vaak.
Weer een nieuw jaar met nieuwe kansen en nieuwe moet.
Iedere dag weer fris beginnen en hopen vandaag écht die drang te kunnen weerstaan.
succes iedereen die hier ook problemen mee heeft, niet opgeven maar doorvechten!
Xx
wow
knap verwoord
zet em op!
Vooral de zin “en die weer wegdoen met een lach” trof me want voor de buitenwereld ben ik de vrolijke dikkerd die houdt van wat lekkers maar ze moesten eens weten hoe ik me van binnen voel en hoe ik walg van mijn eetbuien en mijn lichaam.
Heel mooi dit!
Sterkte! X
Mooi geschreven
Heel erg mooi verwoord, heel herkenbaar. Altijd dat duistere gevoel achter mijn glimlach. Walging over mijzelf, angst dat het nooit stopt……………….
Wow, heel eng maar dit lijkt op een gedicht dat ik zelf heb geschreven. Zo herkenbaar!
Precies goed verwoord. Je walging eten, en jezelf uitkotsen, de pijn willen voelen…
Wanneer en hoe stop je dit?
Mooi geschreven!! En ik ben toch wel enigsinds kritisch. Schrijf zelf ook wel eens. Schrijf je vaker? Sterkte!! En je gaat die strijd winnen, echt.
Geef een reactie