Angstig en alleen
volg ik de weg omlaag
veilig hou ik vast
aan het vertrouwde van vandaag
Boos en alleen
Sla ik iedereen van mijn pad
Oren gesloten
Ben ik alle woorden zat
Verward en alleen
Ken ik ‘mij’ niet meer
Hard rennend naar beneden
Doe ik alleen mezelf maar zeer
Verdrietig en alleen
Door wat ik heb gedaan
Alles is weggejaagd
Ver van wat ik was vandaan
Eenzaam en alleen
Sla ik mijn ogen neer
Zoekend naar de rem
Heb ik geen controle meer
Zo mooi!!
Mooi geschreven!
prachtig!
Supermooi!
Mooi geschreven!
verdrietig ook….
Zo herkenbaar. Heb me precies zo gevoeld, totdat ik begon met klimmen… OMHOOG, het leven is zo uitzichtloos veel mooier, zo pijnlijk veel meer waard.
Wauw heel erg mooi
Je zien gaan op de weg naar beneden maar toch ook niet zomaar kunnen verlaten,
heftig! maar mooi verteld zeg!
Prachtig !
Mooi gescheven lief
Who
mooi geschreven!!!!!
Het is erg herkenbaar maar je moet af en toe wel luisteren soms heb je er wat aan!!!
Prachtig geschreven!
Heel erg mooi!
Wauw, heel mooi én heel herkenbaar…
Mooi geschreven! 🙂 Helaas ook herkenbaar..
Wauw wat super mooi geschreven! En ( helaas) Herkenbaar!
Dank jullie wel, wat lief!
super mooi..
mooi geschreven dropje, ik hoop dat er (snel snel snel hihi) een moment komt dat er wat meer zonnestraaltjes schijnen. oksel oksel oksel
Kippenvel.. Heel mooi!
Wauw, echt heel erg mooi! Inderdaad heel herkenbaar.. Terwijl je weet dat je jezelf pijn doet, verwaarloosd toch door blijven rennen en niet meer kunnen stoppen.
wauw, dit raakt me echt diep!
mooi
Prachtig!
Zoo mooi! Zo herkenbaar!
Echt heel mooi geschreven!
Geef een reactie