Een meisje ziet verlangens.
Hoopt op wat een ander al ziet.
Ze kan zich niet verbergen voor haar zorgen
En wacht eenzaam op de dag van morgen.
Als ze wil vluchten,
Grijpen zorgen haar vast.
Ze verslinden haar en verminken haar,
Tot ze verdwenen is en vergeten
En niemand meer iets van haar wil weten.
Hoewel ze accepteert,
Blijft de waarheid hard.
Ze wacht af en probeert,
Hoewel de wereld haar blijft minachten
En ze zoek raakt in haar eigen gedachten.
Als ze eindelijk gaat vechten
En besluit rust te nemen,
Gaan de zorgen zich bekeren.
Haar eerste problemen verdwijnen,
Maar de eenzame gevoelens gaan haar ondermijnen.
Ze voelt zich moe en hulpeloos,
Bedrogen en boos.
Daarnaast bang voor zichzelf,
Probeert ze haar gedachten te weerstaan,
En tracht ze haar eenzaamheid af te staan.
Haar eerste zorgen zijn voorbij,
Maar die hebben haar omgeving meegenomen,
Waardoor zij zich nu alleen voelt
En de wereld niet begrijpt wat ze daarmee bedoelt.
Geef een reactie