Een eetstoornis hebben is positief

Ruim 1 op de 3 jonge vrouwen ziet anorexia en boulimia als een aantrekkelijke manier om dun te blijven. Dit blijkt uit een Australisch onderzoek van ‘La Trobe University’ dat meer dan 30 onderzoeken naar de houding ten opzichte van eetstoornissen analyseerde.

Ondanks alle bewustzijn rondom eetstoornissen, komt onderzoeker Rachel Gold er in de onderzoeken die ze heeft geanalyseerd ook achter dat mensen met een eetstoornis regelmatig nog worden gezien als ‘aandachttrekkers’ en als ‘overdreven ijdel’.

Gold zegt dat deze negatieve of stigmatiserende houding ten opzichte van eetstoornissen ervoor kan zorgen dat mensen die eraan lijden geen hulp meer durven te zoeken.

‘Er zijn een aantal verkeerde overtuigingen die beweren dat er positieve aspecten aan een eetstoornis zitten: het hebben van een eetstoornis zou sociaal aanvaardbaar zijn, wat mensen met een eetstoornis doen of kunnen is bewonderingswaardig, omdat het getuigd van een ijzersterke wil.’

Om de bevindingen van haar onderzoek te bevestigen en om uit te zoeken welke boodschap mensen kan helpen wel hulp te zoeken, heeft Gold onlangs nog eens 470 studenten van 15 tot 17 jaar uit Melbourne onderzocht. Met haar vervolgonderzoek hoopt ze bovendien te ontdekken wat de houding is van deze jonge groep mensen. Het is belangrijk om dat bij deze groep te weten omdat dit juist de meest kwetsbare groep is waarbinnen de meeste eetstoornissen ontstaan.

Gold maakt zicht zorgen om de toename van het aantal websites en blogs die tips geven over hoe te leven met een “semi-rexic” of “part-time bulimisch” levensstijl, ofterwel pro-anorexia websites.

Bron: smh.com.au

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

24 reacties op “Een eetstoornis hebben is positief”

  1. Jee, ik schrik hier wel van. Vind het eigenlijk nogal walgelijk hoe je kan ‘opkijken’ tegen mij of andere meiden met een eetstoornis. wtf. We zijn ZIEK ;O…

  2. ………? sorry hooor maar bewonderend! je moet geen eetstoornis willen… je bent niet sterk je bent pas sterk als je er tegen durft te vechten! ik kan hier echt boos om worden.. ik snap niet dat er mensen zijn die daar tegen op kijken.. je moet het niet willen alle strijd en al het gezeik dat t met zich mee brengt..

  3. Tsja, waar komt anders al die Pro-Ana en Pro-Mia troep vandaan?!
    Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik er nog steeds problemen mee heb om mezelf als ‘ziek’ te zien….

  4. Ja sluit me aan bij wendy…….

  5. snap ik wendy dat je het er moeilijk mee hebt om jezlef als ziek te zien. maar je hebt wel een probleem.. en dat is niet bewonderingswaardig maar volgens mij ben je dat wel met me eens.;)

  6. Sjee..weet niet wat te zeggen.
    Schokkend.

  7. Ja dat is gewoon pro-ana

  8. Ik weet nog dat ik in’t begin opkeek naar mensen met anorexia: want zij waren sterk en konden iets, zij hadden wel die discipline die ik toen niet had.
    En nu zit ik er mooi mee. Wil absoluut NIET dat mensen opkijken naar mensen met een eetstoornis.
    En die pro-ana sites, was ik er maar afgebleven! Zo’n sites zouden ze moeten verbieden!! Wie wil er nu een kl*te ES??? :s

  9. Iemand met een eetstoornis mag je alleen bewonderen als die persoon hard vecht tegen de ziekte!! Niet omdat jezelf uithongeren ‘zo goed’ is. :/

  10. Elke dag is een strijd… En nee, het is geen leuke.
    Ik heb mijn hoop om helemaal beter te worden opgegeven.
    Volgens de ‘papieren’ kamp ik sinds 2006 al met een ES, maar ik weet zeker dat ik er al sinds 2004/2005 mee kamp, als ik er goed over nadenk… Ik probeer het voor mijzelf leefbaar te maken, maar dat betekend absoluut niet dat ik pro-ana ben…

  11. Ik herken dit wel, ik vind het nog best vaak moeilijk om te erkennen dat ik anorexia heb, want dan voelt het alsof ik iets positiefs zeg over mezelf. Ook al weet ik, voel ik, dat het echt wel een ziekte is.

  12. Ja, hoe hard en verkeerd ook. Ook ik heb wel eens gedacht: had ik maar… dan zou het tenminste makkelijk zijn om dun te worden en te blijven. En nu? Nu ben ik er zelf achter gekomen dat het zo niet werkt en dat het er verre van makkelijk op is geworden. Dus misschien snap ik het eigenlijk wel dat mensen dat denken. Jammer dat ik ze nu uit eigen ervaring kan vertellen dat het niet zo werkt.

  13. Dan denk ik toch dat dat ietwat onwetende mensen zijn, want mijn omstaanders (familie, vrienden,….) bewonderen mij niet met mijn anorexia, want ze weten dat het niet alleen om dun zijn gaat, ze bewonderen mij, op de momenten dat ik er tegen vecht!
    Ik ben niet bewonderingswaardig omdat ik o, zo goed ben in anorexia, of zoiets, ik ben ziek, en zo heb ik het nooit zelf gewild.

  14. Oei.. geen goede zaak.
    Ook dat mensen hierdoor niet meer naar hulp durven te vragen..

  15. Dit is écht idioot! Alsof je niet slank kunt zijn met een gezond gewicht? Sowieso, wat is er nou stoer, leuk, bewonderingswaardig aan langzaam zelfmoord plegen, sorry, zo zie ik het.

  16. Ik heb mensen met een eetstoornis bewonderd sinds ik in groep 7 voor het eerst van anorexia hoorde en had vanaf dat moment ook een soort ziekelijke fascinatie met eetstoornissen.

    Maakt mij dat ineens een walgelijk persoon, of pro-ana? Ik denk eerder dat dat al het begin van mijn eigen eetstoornis was die me vertelde dat ik ook die zelfbeheersing moest ontwikkelen.

    Nou wil ik niet zeggen dat het iets goeds is hoor, integendeel. Maar ik kan begrijpen waar het vandaan komt.

  17. Ik denk dat deze mensen zich niet realiseren wat een eetstoornis inhoudt: zelfhaat, oorlog in je hoofd, geen seconde rust.

  18. Ik heb het zelfde als Hermione.
    Toen ik in groep 7 zat heb ik ook altijd alles gelezen over anorexia en boulimia omdat ik die sterkte ook wilde hebben en die controle en zo. Dat heeft lang door gesuddert en dan ontwikkel je mede door omstandigheden een eetstoornis. Bij mij wel pas 3 jaar lter vanaf groep 7. Maar ik wilden er bij horen ik wilde bij een groep horen ik wilde een bepaald soort iets of zo. Kan het moeilijk uitleggen. Uiteindelijk dus een eetstoornis gekregen en daar moet k nu van af xD

  19. Eerlijjk gezegt snap ik dit wel.. Ik heb ook een hefttige eetstoornis, maar juist omdat iedereen er zo negatief over deed heb ik mijn ‘muurtje’ om mij zelf heen juist hoger gemaakt, en wil ik het eerlijk gezegt helemala niet meer kwijt. Het houd mij sterk ofzo? en dun ja, maar dat ervaar ik dan niet geheel als negatief ofzo..

  20. Wat erg dat er mensen zijn die dat denken!
    Maar ik heb het bij mezelf ook gemerkt, als ik op een laag gewicht zat was ik “mooi” en werd ik makkelijker geaccepteerd ondanks mijn gedachtes en het niet eten etc. En als ik op een hoog gewicht zit door eetbuien dan ben ik ineens niks meer. Voor mijn gevoel gaat het alleen maar om het uiterlijk.

  21. Ik ben het helemaal met je eens Amber!
    En Hermione, ik herken mezelf ook wel een beetje in jou. Mensen die écht anorexia hebben (en niet net zoals ik ‘wel anorexia in mijn hoofd ,maar nog net een te hoog gewicht’) bewonder ik ook. Ik ben nog steeds (ook al ben ik al in therapie voor een jaar) jaloers op meisjes die wel heeeel dun zijn (geweest) die hebben tenminste getoond dat ze doorzettingsvermogen hebben.

    aaaaa ik wil dun zijn en beter worden 🙁 onmogelijk..

    :p
    xx

  22. Ik weet nog wel dat ik een keer met een vriendin aan het kletsen was en ze zei opeens: ‘ik wil anorexia want dan kan ik afvallen en ik ben zo jaloers op die meisjes met anorexia!’ Ik schrok best wel want ik zat toen zelf ook al met eten te rotzooien en ik wist hoe kut dat was. Vreemd eigenlijk dat er zoveel verschillende beelden over eetstoornissen zijn van buitenstaanders en dat ze geen van allen waar zijn.

  23. Ik vraag me af wat er fijn zou zijn aan een eetstoornis. Altijd bezig zijn met wel of niet eten, negatieve zelfbeeld, nooit rust, altijd leven met de chaos in je hoofd. Eindeloze hulpverlening, vechten tegen de moeilijkste vijand die er is: jijzelf, jaren van therapie en klinieken om weer te kunnen leven. Nee een eetstoornis is geen leven dat je iemand toewenst.

  24. Ik vind anorexia afschuwelijk, ik ben niet gelukkig en struggle dag in dag uit, ik voel me leeg en moe en niet zo veel waard. Loskomen van de anorexia is een gevecht die ik steeds lijk te verliezen, en toch is anorexia ook mijn veiligheid en kom ik niet los. Ja ik ben best dun maar voel me niet mooi, het is niet leuk en ik wens het niemand toe. Ik ben ziek en vecht ervoor om een beter leven te hebben en blijf zo positief mogelijk… Het moet toch anders kunnen? x

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *