Diabetes in combinatie met een eestoornis; het komt vaker voor dan je denkt…
Er blijkt zelfs de benaming ‘Diarexia’ voor te bestaan.
In dit radio-interview het verhaal van de 34-jarige Kitty van van Gaalen. Zij kampt met diarexia. Ze spuit opzettelijk weinig insuline in, terwijl ze wel heel veel eet. De suikers worden dan niet uit het bloed gehaald en omgezet in vet. Het gevolg is dat ze afvalt, maar op de lange termijn leidt het tot grote gezondheidsproblemen…
Beluister het interview hier
Hallo,
ik heb dit ook, maar bij mij is het bekend met de term diabulimia. De denkwijze is (bij mij) vergelijkbaar met iemand met boulimia maar ipv overgeven neem ik dan geen insuline.
Ik had op facebook een groep gevonden, maar daar zitten geen Nederlandse mensen op dus ik vroeg me af of hier weleens iemand kijkt die hier ook bekend mee is.
hoi w
komt me wel bekend voor
niet spuiten maar werkte niet snel genoeg
ik ben er dus jammer genoeg wel bekend mee 🙁
Ik heb ook diaboulimia.
Ben opgenomen geweest in de Ursula kliniek, en ben er goed weg gegaan.
Nu een jaar later ben ik weer terug bij af.
Ik sta nu weer te bedenken wat ik moet doen en waar ik terecht kan voor goede hulp.
hallo ik ben moeder van ‘n jongere met allerlei problemen op het gebied van diabetes en lijnen.Ik zou zo graag weten wat jullie beweegt jezelf te vernietigen , mijn kind doet dit ook de gevolgen zijn al zichtbaar alleen dat dringt op de een of andere manier niet door , de zorgen en het verdriet wat jullie hier los van jullie eigen problemen mee veroorzaken zijn ook voor de omgeving dus broers ,zusters vrienden en ouders vernietigend het is als ‘n virus wat om zich heen grijpt en waar je niets tegen kan doen. Het gevoel van mij als moeder (en dan spreek ik alleen over mezelf) is heel dubbel , ik hou zielsveel van mijn kind maar soms zou ik hem door elkaar willen rammelen om door te dringen en te laten zien waar hij mee bezig is. Ik ben boos en verdrietig en sta letterlijk met mijn rug tegen de muur. Vertel mij waarom jullie zo weinig van jezelf houden dat je er alles aan doet om langzaam zelfmoord te plegen, wie heeft er in godsnaam voor gezorgd dat jullie zo’n lage eigendunk hebben.Ook jullie hebben ouders die waarschijnlijk geen oog dicht doen omdat ze altijd bang zijn je te verliezen. Helaas is het in Nederland zo geregeld dat mensen niet tegen hun wil behandeld mogen worden, maar vertel ons ouders dan eens wat je wil bereiken, wil je leven of kies je voor de dood, of is het misschien zo dat je er op gokt dat het eens goed fout gaat en dat er dan dat geval dan niet gezegt kan worden dat het door je eigen handelen is gekomen, mijn kind heeft zojuist ‘n tijd op de IC gelegen en hij is door het oog van de naald gekropen met alle gevolgen van dien. Hoe moeten wij als ouders er voor jullie zijn als we alleen maar lijdzaam toe mogen kijken hoe jullie jezelf kapot maken, ik begrijp het in ieder geval niet en ik denk met mij jullie ouders en geliefden ook niet. Ik wens jullie veel wijsheid en vooral veel mededogen voor jezelf en je familie
Zelfhaat kan op veel manieren ontstaan. Ik weet natuurlijk niet hoe het komt dat u kind een eetstoornis heeft gekregen. Ik weet niet wat er in het verleden allemaal gebeurd is en wat allemaal een rol mee kan spelen. Maar vaak ontstaat het als iets wat nog onschuldig lijkt nog een gezond gewicht niets raars wat minder snoepen een beetje minder eten. Maar helaas is een beetje niet voor iedereen genoeg en kan het altijd beter. Dit gaat zo ver dat mager niet mager genoeg is en dat iemand er alles voor over heeft om niet aan te komen maar af te vallen. Ookal zijn dit de meeste bizarre methodes. Vaak zie je zelf niet in hoe ziek je bezig bent en zit je lange tijd in een fase van ontkenning. Maar waarom het bij de een zo ver doorschiet en bij de andere niet weet ik niet. Het kan wel komen door een traumatische ervaring en het daarom grip willen houden op eten. Het loslaten van die controle word zo eng en voelt zo verschrikkelijk beangstigend dat je dat niet meer durft. Het is dan het enige wat van jezelf is en op een gegeven moment het enige waar je ook nog voor leeft. Het neemt je in beslag en je hebt er zelf ook geen controle meer over. Heel erg heftig voor de naaste omgeving natuurlijk maar diep van binnen wil je zelf ook niet meer dat die eetstoornis controle over je heeft. Maar ik weet wel vaak wil iemand eigenlijk graag veiligheid en liefde. En ook graag dat mensen zien dat het slecht gaat en dat ze geholpen kunnen worden.
Ik hoop dat u zoon of dochter inziet dat hij of zij moet vechten en hopelijk krijgt hij of zij ook de goede hulp die nodig is.
Hallo,
Ik ben een meisje van 17 en heb juist ontdekt dat ik al 6 jaar rondloop met diaboulimia. Als mensen me beginnen aan te spreken over mijn gewicht stop ik met inspuiten waardoor ik in ketoaccidose ga en enorm snel vermager. Ik lag super veel in het ziekenhuis ik wordt binnenkort opgenomen want ik wil zo snel mogelijk verlost geraken van mijn probleem. Ik ben blij dat ik niet de enige ben die dit probleem heeft . Het begon allemaal nadat ik na een jaar door een hypo in coma kwam ‘s nachts en mijn ouders en dokters zonder mijn instemming mij op een pomp plaatsen, terwijl men wist dat ik daar radicaal tegen was. Ik kon er niet mee overweg en geraakte depressief. Ik ben in eten troost gaan zoeken en toen ik me daardoor beter voelde, deed ik dat telkens ik me slecht voelde. Mijn probleem escaleerde van alleen eten door de pomp, naar eten bij elke slechtere situatie als een ruzie… Ik heb hier 6 jaar mee rondgelopen zonder het zelf te beseffen, en nu pas besef ik dat ik mijn leven aan het kapot maken was. Ik zit nu echt in met de gevolgen dat dit zou kunnen meebrengen. Ik hoop dat iedereen die hiermee kampt de moed en kracht vindt om hiertegen te vechten want echt jullie zijn het waart!!!!
you’re not alone!!!!
Hey mensen, ik kampte al met boulimia sinds ik 15 was. Als gevolg hiervan heb ik nu concentratieproblemen, minder sociale contacten en jojo ik jaren met mijn gewicht. Ik val tien kilo af en kom weer het dubbele bij. Ik ben continu bezig met lijnen en als mijn drastische dieet net niet gaat zoals het hoort, dan prop ik uit emoties mezelf helemaal vol. Ik voel me ellendig, geirriteerd, geprikkeld en walgelijk, dat ik mezelf wel wat kan aandoen. De volgende dag probeer ik weer met een schone lei te beginnen aan mijn dieet. Wat ik wel doe is dan extra insuline spuiten, vanwege de extreem hoge bloedwaardes met daarbij als gevolg dat ik extreme hypos krijg en weer mezelf volprop. Mijn zelfbeeld is zo beschadigd dat ik mezelf niet eens in de spiegel meer durf aan te kijken. In de zomer kom ik nauwelijks de deur uit omdat ik me schaam voor mezelf… Ik heb hier ooit met mijn familie en vrienden over gehad, maar kreeg de indruk dat ik niet serieus werd genomen. Ik heb hierdoor nu een muur om me heen gebouwd waardoor al mijn contacten zijn vervaagd. Ik voel me walgelijk, lelijk en wens mezelf de dood op sommige momenten. Mijn boulimia weerhoudt mij van leuke momenten en genot van mijn jonge jaren.. Als ik niet gelovig was, dan zou ik allang al een einde hebben gemaakt aan mijn leven.. xxx
Geef een reactie