De wonden uit het verleden, de pijn van vroeger. De machteloosheid, de eenzaamheid waar ik niet uit leek te raken. Het zwarte gat waar ik uit ben geklommen. De wonden die mijn lichaam heeft gekregen tijdens deze strijd. Niet alleen het gevecht wat ik tegen mijn lichaam voer, ook de schaamte die ik voelde wie ik was als persoon…
Deze herkenning vond ik in de Brainwash Talk van Griet op de Beeck.
‘We vinden het zo moeilijk om onder ons tapijt te kijken, maar daar ligt slechts het begin van alle soorten beter.’
De schaamte voorbij. Over deze gevoelens wegmoffelen onder je eigen kleedje en uiteindelijk deze wonden aangaan. Over sterker worden na het zwarte gat.
Het hele fragment is terug te zien via de NPO.
Geef een reactie