De laatste kilo’s

Ze keek in de spiegel
Geloofde niet meer in zichzelf
Een klein tenger meisje
Niet veel ouder dan een jaar of elf
Grote wallen onder haar ogen
En ingevallen wangen
Ze tuurde naar haar lichaam
En had maar een verlangen

Ze wreef over haar T-shirt
Schoof hem een klein stukje naar boven
Schrok van wat ze daaronder zag
En kon het niet geloven
Ze keek nog eens goed
Tranen bedekten haar kaken
Hoe hard ze het ook maar probeerde
Ze leek het maar niet kwijt te raken

Ze plukte onhandig aan haar buik
Was blind voor haar ribben die naar buiten staken
Deed vlug haar T-shirt weer naar beneden
En wenste haar buik nooit meer aan te raken
Haar ogen gleden naar beneden
En bleven hangen bij haar dijen
Ze staarde er angstvallig naar
En liet haar handen langs haar heupen glijden

Terwijl iedereen schrok van wat ze niet zagen
Schrok zij van het tegendeel
Hoeveel ze ook was kwijtgeraakt door haar staken
Ze vond het nog altijd teveel
En dan natuurlijk nog haar benen
Ze kreeg steeds meer moeite erop te staan
Maar ondanks die vermoeidheid
Nam ze zich voor om volhardend door te gaan

Die laatste kilo’s nog
Het waren er slechts een paar
Hooguit nog een paar weken
En dan was ze eindelijk klaar
Eindelijk zou ze dan zo zijn, zoals ze het zelf wilde
En zou ze zichzelf met liefde aan kunnen raken
Het enige wat ze toen over het hoofd zag
Was dat ze dat zelf niet meer mee zou kunnen maken …