Arienne van Heusden werd bekend door het programma van Paul de Leeuw. Arienne is 26 jaar oud en woont nog bij haar ouders. Ze lijdt al tien jaar aan anorexia. Hierdoor heeft ze nooit de mogelijkheid gehad om zelfstandig te gaan wonen.

Ze heeft de lagere school gedaan en daarna haar Mavo diploma behaald. Hierna is ze de Havo gaan doen, maar daar moest ze mee stoppen vanwege haar eetstoornis. Kort gelden heeft ze haar school weer opgepakt. Volgend jaar wil ze het VWO gaan doen.

Arienne deed lange tijd aan topsport, kunstschaatsen, waardoor er geen ruimte was voor vrienden en vriendinnen. Daarna was haar eetstoornis de oorzaak. Ze had wel vriendinnen tijdens het kunstschaatsen, maar dat waren eigenlijk ook direct haar concurrenten. De vriendinnen die ze op school had, zag ze buiten school weer niet, omdat ze zo druk was met sporten. Nu heeft ze er te weinig energie voor.

Arienne houdt enorm veel van dieren en in het bijzonder van Friese paarden. Ze houdt van actualiteitenprogramma’s en natuurlijk van Mooi! Weer de Leeuw! Arienne heeft geen specifieke voorkeur voor bepaalde muziek. Ze vindt de muziek van Ilse de Lange wel erg mooi. Ook de nummers die Paul de Leeuw zingt vindt ze mooi, juist omdat daar zo veel gevoel in zit. ###

Kan je ons uitleggen hoe jouw eetstoornis is ontstaan?
Ik raakte geblesseerd aan mijn knie door mijn topsport kunstschaatsen en kon een tijd niet trainen. In die tijd werd mijn vetpercentage volgens de sportarts te hoog. Hij raadde mij daarom aan te gaan lijnen. In werkelijkheid was ik absoluut niet te dik, had ik zelfs ondergewicht. Er was echter ook een ander meisje bij het kunstschaatsen waar ik heel erg tegenop keek, zij was wel iets dunner dan ik. Ik was daarnaast heel perfectionistisch en prestatiegericht. Zo ben ik samen met en door haar en de sportarts begonnen met lijnen. Dit liep uiteindelijk volledig uit de hand. Ik heb na die blessure nog zo’n 4 jaar geschaatst, maar nooit meer op het niveau van voor mijn blessure. Uiteindelijk werd ik op mijn 19e opgenomen in een eetstoorniskliniek (Rintveld).

Wat heb jij tot dusver niet kunnen doen als gevolg van jouw eetstoornis?
Eigenlijk zo ontzettend veel. Ik kan bijna niets. Ik heb mijn school niet kunnen afmaken, heb niet kunnen studeren, moest stoppen met kunstschaatsen en paardrijden. Ik kan nooit gezellig een dagje gaan winkelen of lekker met mensen naar het strand. Ik heb eigenlijk helemaal geen sociaal leven.

Wat wilde je vroeger graag worden en hoe zie je dit nu?
Vroeger droomde ik ervan om met kunstschaatsen mee te doen aan het EK en WK! Ook wilde ik graag studeren. Nu weet ik het niet precies. Ik leef eigenlijk een beetje met de dag en laat alles op me afkomen. Ik kom steeds nieuwe dingen tegen waarvan ik niet wist dat ze bestonden of dat ik ze leuk zou vinden. Ik zie bijvoorbeeld hoe men bezig is op de redactie van het programma Mooi! Weer de Leeuw… en denk dan “jeetje, dat lijkt me ook heel leuk om te doen”. Ook gaat mijn interesse nog steeds uit richting de medische hoek. Maar voordat ik me druk bezig ga houden met mijn toekomst wil ik gezond worden. Dat is mijn eerste prioriteit. Ik wil gewoon gezond in mijn vel zitten en weer dingen kunnen doen. Daarna ga ik wel concrete plannen maken.

Wat heeft jouw deelname aan het programma van Paul de Leeuw met je gedaan?
Mijn deelname aan het programma is tot dusver alleen maar heel positief voor me geweest. Vroeger dacht ik altijd dat bijna niemand mij waardeerde of interesse in mij had. In het kunstschaatswereldje waar ik me bevond was het voornamelijk haat en nijd onder elkaar. Door alle reacties die ik kreeg na de uitzending bij Paul de Leeuw, ben ik gaan inzien dat er zo ontzettend veel vriendelijke en betrokken mensen bestaan. Echt, ik vind het nog steeds ongelofelijk!

Wie is jouw grote voorbeeld?
Sowieso heb ik enorm veel respect voor Paul de Leeuw. Hij is ontzettend eerlijk en oprecht. Hij zegt wat hij denkt. Ik vind hem echt een fantastische man. Daarnaast heb ik niet echt één groot voorbeeld. Natuurlijk zijn er veel mensen waar ik respect voor heb. Los van specifieke mensen, helpen vooral mijn eigen dromen mij vooruit. Mijn droom om over een tijd weer op een paard te kunnen zitten, weer een sociaal leven te hebben, gezelligheid te ervaren, helpt mij om te vechten.

“Ik durf niet volwassen te zijn”
Oh nee, ik kan me niet vinden in die zin. Ik wil juist heel graag volwassen zijn. Ik wil graag weer zelf dingen kunnen ondernemen. Ik ben nu altijd van anderen afhankelijk. Als ik ergens heen wil, moet ik mijn vader vragen me te brengen. Eigenlijk ben ik daardoor altijd onderdeel van andermans leven. Ik vind het echter nog wel heel moeilijk om zelf keuzes te maken. Ik ben altijd bang dat ik zelf niet de juiste keuze maak, dat ik het niet goed doe. Ik laat een keuze dus nog te veel van een ander afhangen.

Waar ben jij bang voor?
Ik ben bang dat anderen mensen vinden dat ik dingen niet goed doe, dat ik niet voldoende mijn best doe. Ik ben ook bang dat mensen mij niet aardig vinden. Ook ben ik heel bang dat mijn toekomstdromen niet uitkomen en dat ik door die teleurstelling weer terugval in de eetstoornis.

Wat doet jou vandaag de dag verdriet?
De gedachte dat ik door mijn eetstoornis zoveel dingen weggegooid heb.

Hoe vind jij de hulpverlening voor eetstoornissen?
Ik vind de hulpverlening in de specialistische centra voor eetstoornissen erg goed. De hulpverlening in algemene GGZ instanties vind ik heel slecht. Ze hebben daar veelal geen idee hoe ze meiden met eetstoornissen moeten helpen en benaderen. Ik lag ooit ergens met vier mensen op een kamer. Ik was de enige met een eetstoornis. ‘s Morgens kwam er personeel ons goedemorgen zeggen. Iedereen werd gegroet, behalve ik.

Wat zie jij als je in de spiegel kijkt?
Als ik in de spiegel kijk schrik ik. Ik eet inmiddels best normaal, maar wat ik in de spiegel zie is nog verre van wat ik wil zien. Dat vind ik heel moeilijk.

Wat vind jij van pro-ana websites?
Ik wist vroeger niet van het bestaan en vind het ook eigenlijk afschrikwekkend. Je kunt beter gaan onderzoeken waarom je zo bezig bent met willen afvallen, het bij jezelf zoeken.

Grote misvatting over eetstoornissen?
Er zijn wel meerdere misvattingen denk ik. Sowieso het idee dat anorexia aandachttrekkerij is, is echt niet waar. Ook is het niet zo dat anorexia per definitie voortkomt uit jezelf te dik vinden. Ik heb mezelf nooit echt te dik gevonden en toch heb ik anorexia. Ook nu, wanneer ik in de spiegel kijk, zie ik geen dik persoon. Ik zie mezelf heel realistisch en zie absoluut dat ik veel te mager ben. Oh ja… en er bestaat geen standaard anorexia. Het is bij iedereen weer anders.

Wat zou jij tegen meisjes met een eetstoornis willen zeggen?
Bedenk vooral “Wat wil IK”. Maak eigen keuzes en kies alleen voor een behandeling als je er zelf achter staat, anders werkt het gewoon niet. Probeer ook een doel vast te leggen waar je naar toe kan werken. Dit zorgt voor zoveel motivatie. Bedenk wat je weer kan doen wanneer je weer gezond bent… en denk daar aan wanneer je het zwaar hebt en niet weet waarvoor je het allemaal doet.