Je ziet er niet uit alsof je...

 

Vorige week plaatsten we al een video van de media website Watchcut waarin mensen reageerden op het woordje 'FAT.' Deze week kwamen we een andere video tegen in dezelfde serie waarin mensen met een onzichtbare eetstoornis reageren op de zin ''You don't look like...''. Dit is een veel gehoorde zin voor mensen die kampen met een eetstoornis die niet zichtbaar is. 

De video geeft goed weer hoe pijnlijk het is voor mensen die aan een eetstoornis lijden als zij horen dat ze ''er niet uit zien'' alsof ze een eetstoornis hebben. Mensen voelen zich veroordeeld, schamen zich extra voor hun eetstoornis en voelen zich niet serieus genoemen.

Eén jonge vrouw die te zien is in de video zegt dat je er niet uit hoeft te zien als een soort stok om een eetstoornis te hebben. Een eetstoornis is veel meer dan dat en lang niet iedereen met een eetstoornis is ontzettend mager. Helaas is dat lichaamsbeeld wel hetgeen dat veel mensen associëren met een eetstoornis.

Slechts één iemand ziet deze opmerking als een compliment. ''Bedankt, vroeger vond ik het vreselijk als mensen zeiden dat ik er gezond uitzag, nu vind ik het fijn omdat ik mezelf kan accepteren als ik ben.''

Wat vind jij van deze video?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Bloem1981 - Donderdag 3 maart 2016 20:38
Ik vind het erg dat er nog steeds zo veel onbegrip is. Tenminste zo ervaar ik dat in mijn omgeving. Daardoor schaam ik me ook nog steeds.

Mensen zeiden tegen mij: oh ik was vroeger ook veel dunner dan nu en ik had geen eetstoornis.....
alsof ik me aanstelde. Dus ook al ben je wel mager, ik had toen echt erg ondergewicht, dan nog nemen mensen je niet serieus.

Heel erg maar wel de waarheid.

Het is vreselijk om een eetstoornis te hebben (om überhaupt een ziekte te hebben, welke dan ook) hoe je er ook uit ziet.

Oordeelde mensen maar niet zo snel.
damagedbutterfly - Donderdag 3 maart 2016 21:15
klopt zelfs in het ziekenhuis was ik bang dat mensen gingen zeggen dat ik niet ziek genoeg eruit zag om een eetstoornis te hebben. Maar je ziet het niet in het lichaam het is een geestelijke ziekte het zit in het hoofd. Iedereen denkt nu ook dat eten goed gaat en gemakkelijk omdat ik op een gezond gewicht zit. Maar dat is dus helemaal niet zoo ik zit er nu zelfs nog dieper in ik tel nu kcal en kijk op voor suikers en vetten in de producten. Ik kan gwn nu zowat niks eten en me hoofd tolt als een gekke ik weet gwn niet wat ik moet doen....
meisjexx - Donderdag 3 maart 2016 22:05
Ik weet nog dat ik voor het eerst bij de fysio kwam, en vertelde dat ik anorexia had. Eerste reactie: 'Dat zie ik echt niet aan je'. Sindsdien schaam ik me voor het feit dat ik anorect ben maar dat niet iedereen het ziet. Het doet echt gewoon pijn, heel veel. En ja, het maakt de drang om weer af te vallen ipv verder te gaan met herstel steeds sterker..
G. - Donderdag 3 maart 2016 22:55
Dubbel: vragen we niet te veel van een buitenstaander?

Probeer eens een kleur uit te leggen aan een kleurenblind persoon: gaat lastig.
Probeer eens een eetstoornis uit te leggen aan een persoon die zelf nooit een eetstoornis heeft gehad: gaat net zo lastig.

Combineer dit "lastig uit te leggen" ziektebeeld met een persoon die er op het eerste gezicht inderdaad normaal uitziet. Dan is het voor een buitenstaander nog lastiger!

Niet gek dat iemand dan reageert met: tjee - ik zie niets aan je.

Ja. Dat kan pijnlijk zijn - kan verkeerde "dingen" bij een eetgestoorde oproepen.
Maar nee. Niet altijd (hopelijk in 99% vd gevallen) slecht bedoeld. Helemaal niet slecht bedoeld zelfs - is gewoon onvermogen. Zelfs in een ziekenhuis. Eigenlijk zou dat niet "moeten" maar een verpleger die zich op geen enkele wijze heeft (kunnen) verdiepen in het ziektebeeld weet gewoon niet zo heel erg veel van dit hele wereldje af. Een wereld die je altijd zwart wit zit - kan je lastig inbeelden met groen, geel, rood, blauw.. hoe goed iemand je dit ook probeert uit te leggen.
NEE. - Vrijdag 4 maart 2016 12:03
Ik heb zelf geen eetstoornis meer. DIt gevoel nooit gehad.

Maar waarom willen die mensen er zo ziek en zielig uit zien dan? Komt echt raar over bij mij. Beetje aandacht trekken, beetje zielig doen?

Iemand die mij dit kan vertellen?
scattered - Vrijdag 4 maart 2016 13:42
@Nee
Heel grof gezegd: Je twijfelt of je je niet gewoon aanstelt, of je het niet gewoon allemaal zelf moet oplossen omdat je het zelf hebt veroorzaakkt. Als iemand tegen je zou zeggen: 'je hebt hulp nodig, laat me je helpen' scheelt dit in je schuldgevoel.
Bloem1981 - Vrijdag 4 maart 2016 13:49
@NEE; ik denk niet dat mensen er ziek en zielig uit willen zien. Maar het is hetzelfde met mensen die overspannen zijn....daar zie je in feite ook niets aan, maar ze zijn echt niet gelukkig en zitten (vaak) zwaar in de put. Als die mensen van hun arts het advies krijgen om alleen maar dingen te doen waar ze gelukkig van worden én dat ze voorlopig niet mogen werken.....dan is er vaak veel onbegrip van buitenstaanders.

Als je er ziek uit ziet (hoe erg dit ook is...) hebben mensen vaak meer begrip, want ze ZIEN dat je ziek bent.

Tenminste zo denk ik erover.
Mijn eerste psycholoog pakte ook haar telapparaat erbij en ging uitrekenen hoeveel bmi ik had....en de conclusie was dat ik geen anorexia had. Verder hoefde ik mijn verhaal niet te doen. Hoe raar is dat?

Het resultaat....ik ging heel veel afvallen want ik wilde wel heel graag hulp en beter worden!

En gelukkig snappen 'gezonde' mensen dit allemaal niet nee. Niemand wil ziek zijn en ziek er uit zien. Maar iedereen wil wel beter worden als je ziek bent én als je geen hulp krijgt omdat je er goed uitziet verder....kun je daar hopeloos van worden!

Kimberley - Vrijdag 4 maart 2016 19:49
@NEE, ik vind dat je een gewaagde vraag/mening stelt over eetstoornissen. Maar het antwoord is nee, mensen willen juist niet zielig gevonden worden, het enige wat zij willen, is dat iemand hun begrijpt. Want het zit in je hoofd, niet tussen je oren. Net als in dit filmpje, een eetstoornis hoef je niet persee van de buitenkant te zien. Daarom is het extra lastig om begrepen te worden. Ook vinden mensen met een eetstoornis, waar je het niet aan kan zien. Het lastig om hulp te zoeken, waardoor het alleen maar erger word. Want als je het niet ziet, ben je dan wel ziek? Verdien je wel hulp? Zit het niet tussen je oren? Dat zijn gedachtes die bij mij meerdere keren naar boven kwamen. Tot dat ik geen kant meer op kon. Ik zat vast en wilde niks meer, ik was er klaar mee. Klaar om elke dag over eten na te denken, klaar om op te staan en al bedenken wat ik avond ga eten en hoelang en ver ik moet gaan sporten, klaar om op die weegschaal te staan en te bepalen hoe ik mij voel die dag. Keer op keer.. Toen besloot ik pas om hulp te zoeken. Bij een psycholoog, waar ik nog niks verder mee ben gekomen, maar ik durf niet naar een kliniek, want je ziet het niet aan me? Denken ze dat ik gek ben? Of dat ik het verzin? Of dat ik aandacht wil? Zielig gevonden worden? Nee Na 3 jaar. 3 jaar liep/loop ik hier mee rond. Niemand die het ziet. En nee ik wil helemaal niet zielig gevonden worden, het enige wat ik wil is begrip! Want hier struggle ik nog elke dag mee. Nee is het antwoord. Hoop dat het iets uilegd.

Kimberly