Uitgeput
Gepost op Zaterdag 25 januari 2014 19:00 door Simon in Verhalen van ouders.
Deze blog is anders dan de andere blogs. Iedereen is uitgeput: Aafke, Zusje en wij. Wat nu volgt is ruim een jaar geleden gebeurd. Het zijn de meest zwarte bladzijden uit het leven van Aafke en van ons allemaal.
Aafke vindt het zo naar om daar ook maar iets over te lezen, dat zij mij gevraagd heeft daar niet in detail op in te gaan. Dat respecteer ik. Daarom voldoe ik met een korte samenvatting, en pak ik in de volgende blog het leven van Aafke weer op, na dit absolute dieptepunt. Het gaat dus niet meer.
Ook in de kliniek is men ervan overtuigd dat het zo niet langer kan. Er wordt met spoed een overplaatsing geregeld naar een andere kliniek, dichter bij huis. Deze kliniek werkt meer met medicatie, en er wordt met man en macht geprobeerd om Aafke over het dieptepunt heen te krijgen. Dat lukt helaas niet vanzelf. Aafke stopt helemaal met eten. Er wordt met spoed een Rechtelijke Machtiging aangevraagd.
Een Rechtelijke Machtiging houdt in dat er geen toestemming meer nodig is van de patiënt om behandeld te worden. Wat volgt is een hele nare en trieste periode. Met heel veel tussenstappen gaat Aafke uiteindelijk weer zelfstandig eten, en kan ze weer werken aan haar genezingsproces en herstel. Op dat punt pak ik mijn blog de volgende keer weer op. Wij zijn dan in een andere kliniek, en Aafke maakt met vallen en opstaan weer stapjes vooruit.
Voor publicatie heb ik de blog ter goedkeuring aan Aafke voorgelegd.
Volgende keer: Opkrabbelen in een andere kliniek
Gerelateerde blogposts
16
Reacties
Nikki - Zaterdag 25 januari 2014 19:08
Heftig
Judith - Zaterdag 25 januari 2014 19:15
Heftig, inderdaad, heftig.. Weinig woorden, een beladen gevoel..
Heftig.. Sterkte! Voor bovenstaamde te laat, voor nu vooralsnog.. Sterkte, alle 4!
Heftig.. Sterkte! Voor bovenstaamde te laat, voor nu vooralsnog.. Sterkte, alle 4!
Black Rose - Zaterdag 25 januari 2014 19:16
Ik vind dit heel heftig om te lezen zeg. Pfoe... Heel veel sterkte!
Lusi - Zaterdag 25 januari 2014 19:29
Wat goed dat dat is overlegd met Aafke over of dit geplaatst mocht worden.
én ik ben ontzettend blij dat dit deel intussen al achter de rug is.
Jullie allemaal alsnog sterkte (want die eetstoornis zal intussen ook nog niet compleet naar de achtergrond verschoven zijn, al meen ik ergens gelezen te hebben dat het wel aanzienlijk beter gaat nu): moge het nooit meer zo heftig worden.
én ik ben ontzettend blij dat dit deel intussen al achter de rug is.
Jullie allemaal alsnog sterkte (want die eetstoornis zal intussen ook nog niet compleet naar de achtergrond verschoven zijn, al meen ik ergens gelezen te hebben dat het wel aanzienlijk beter gaat nu): moge het nooit meer zo heftig worden.
Jens - Zaterdag 25 januari 2014 20:12
heftig mooi dat er zo goed overlegd word met aafke
sterkte
sterkte
twinkel - Zaterdag 25 januari 2014 20:28
Ik leest al vanaf het begin je blogs en raak r elke keer weer emotioneel van.
Ik vind het knap en heb alle respect dat jullie hier de grens trekken en niet verder in detail willen gaan.
Ik hoop voor jullie allemaal dat het nu beter gaat, en dat aafke maar weer snel mag opknappen
Ik vind het knap en heb alle respect dat jullie hier de grens trekken en niet verder in detail willen gaan.
Ik hoop voor jullie allemaal dat het nu beter gaat, en dat aafke maar weer snel mag opknappen
Jimmy - Zaterdag 25 januari 2014 20:30
Wat kan er zo erg zijn dat Aafke niet wil dat het wordt opgeschreven? Na de vorige blogs zou je toch zeggen dat het bijna niet erger kon worden.
Toch weer een heftige blog. Niet zo zeer om wat het vertelt, maar om wat het *niet* vertelt. Simon heeft de afgelopen maanden een hele indrukwekkende beschrijving gegeven van iets heel duisters. Maar de meest duistere plek laat hij niet zien. Hmm... misschien zijn er ook geen woorden voor.
Toch weer een heftige blog. Niet zo zeer om wat het vertelt, maar om wat het *niet* vertelt. Simon heeft de afgelopen maanden een hele indrukwekkende beschrijving gegeven van iets heel duisters. Maar de meest duistere plek laat hij niet zien. Hmm... misschien zijn er ook geen woorden voor.
@Jimmy - Zaterdag 25 januari 2014 20:36
Ik begrijp wat je zegt maar ik heb respect voor Aafke dat ze dit besluit neemt. Als dit zo heftig voor haar is geweest en is, begrijp ik heel goed dat ze dit niet op internet wil.
'Maar de meest duistere plek laat hij niet zien'.
Dit is geen sensatie blog, dit is een blog van een vader en zijn ervaringen met een eetstoornis en niet geschreven om mensen te shockeren of sensatie te creeeren. Ik heb resepct voor Aafke dat ze deze keuze maakt.
'Maar de meest duistere plek laat hij niet zien'.
Dit is geen sensatie blog, dit is een blog van een vader en zijn ervaringen met een eetstoornis en niet geschreven om mensen te shockeren of sensatie te creeeren. Ik heb resepct voor Aafke dat ze deze keuze maakt.
Janneke - Zaterdag 25 januari 2014 20:43
Mooi verwoord, Simon.
Respect is iets wat niet luchthartig verkregen wordt en daarom ook niet iets waar je luchthartig overheen mag stappen. Het is hiermee weer duidelijk geworden dat het niet alleen jouw verhaal is, maar ook dat van Aafke en de rest van het gezin. Daarom is het ook goed om samen te beslissen wat er gepubliceerd wordt.
Sterkte!
Respect is iets wat niet luchthartig verkregen wordt en daarom ook niet iets waar je luchthartig overheen mag stappen. Het is hiermee weer duidelijk geworden dat het niet alleen jouw verhaal is, maar ook dat van Aafke en de rest van het gezin. Daarom is het ook goed om samen te beslissen wat er gepubliceerd wordt.
Sterkte!
AnaMan - Zaterdag 25 januari 2014 20:58
Dit is misschien wel de heftigste blog tot nu toe...
Maar wat ik eruit haal is dat Aafke nog altijd leeft. En ik heb weleens gevreesd dat dit uiteindelijk zou eindigen met haar dood.
Dus uiteindelijk ben ik erg blij met de update deze week. Al snap ik best wat voor gruwelijke ellende zo'n RM situatie met zich meebrengt!!!! Gelukkig ben je daar nu doorheen, Aafke!!!!!!
Maar wat ik eruit haal is dat Aafke nog altijd leeft. En ik heb weleens gevreesd dat dit uiteindelijk zou eindigen met haar dood.
Dus uiteindelijk ben ik erg blij met de update deze week. Al snap ik best wat voor gruwelijke ellende zo'n RM situatie met zich meebrengt!!!! Gelukkig ben je daar nu doorheen, Aafke!!!!!!
Lot - Zaterdag 25 januari 2014 21:34
Respect voor Aafke... Dit geeft aan dat ze op dit moment iets beter in staat is om haar eigen grenzen aan te geven! Ook hier heeft zij dus stappen in de gemaakt.
Aafke, ik ken je niet... Maar toch "Ik ben trotst op jou"
Aafke, ik ken je niet... Maar toch "Ik ben trotst op jou"
Julia - Zaterdag 25 januari 2014 22:06
Heftig, inderdaad. Soms is het niet om wat je zegt, maar wat je niet zegt. En voor Aafke, ik ben echt onwijs blij dat je alsnog uit die duistere en ontzettende zware periodes bent gekomen.
MChantalle - Zondag 26 januari 2014 08:24
Ik denk dat Aafke dit niet gepubliceerd wil hebben omdat Rechtelijke Machtiging heel heftig is voor de persoon zelf. Je wilt niet verder in behandeling, maar wordt gedwongen wel te gaan, tegen je zin in. Uiteindelijk is dit beter, maar voor de persoon met de eetstoornis voelt het alsof iedereen tegen je is. Alsof dat stuk wat jou veiligheid geeft en een gevoel van zekerheid van je af wordt genomen.
Ik vind het heel mooi dat deze publicatie in overleg is gegaan met het gezin. Ik heb niet alle blogs gelezen. Maar ben érg benieuwd naar de volgende.
Heel veel sterkte, nog steeds. Knap dat ze haar eigen grenzen trekt. Hopelijk gaat het nu beter met haar en zal ze op een dag kunnen zeggen dat ze ook trots is op zichzelf.
Ik vind het heel mooi dat deze publicatie in overleg is gegaan met het gezin. Ik heb niet alle blogs gelezen. Maar ben érg benieuwd naar de volgende.
Heel veel sterkte, nog steeds. Knap dat ze haar eigen grenzen trekt. Hopelijk gaat het nu beter met haar en zal ze op een dag kunnen zeggen dat ze ook trots is op zichzelf.
Paula. - Zondag 26 januari 2014 09:33
Heftig. In vergelijking met de andere blogs een erg korte dit keer, maar oh zo aangrijpend. Juist door niet in detail te treden geeft het mij een extra naar gevoel. Goed om te lezen dat dit met Aafke is overlegd, want ik weet maar al te goed hoe heftig dit is.
Prue - Zondag 26 januari 2014 10:07
Respect voor de beslissing van Aafke om sommige details niet te willen delen. Ik had het graag gelezen, niet uit sensatiezucht, maar omdat ik me betrokken voel bij haar geschiedenis. Al is het ook weer niet zo dat niet alles weten mijn betrokkenheid minder sterk maakt.
Het lijkt me de allerergste nachtmerrie voor een ouder om je kind te verliezen. Heftig dat het zo weinig gescheeld heeft. Ik heb er geen woorden voor, want alle woorden schieten hier tekort.
Het lijkt me de allerergste nachtmerrie voor een ouder om je kind te verliezen. Heftig dat het zo weinig gescheeld heeft. Ik heb er geen woorden voor, want alle woorden schieten hier tekort.
Annie - Zondag 26 januari 2014 12:24
Wat een heftige blog. Ik heb echt onwijs respect voor de manier waarop je het omschrijft, en deze blog raakt me dan ook. Niet alleen vanwege de heftigheid, maar ook vanwege de integriteit waarmee je je verhaal doet en het overlegd hebt. Niets sensatie-belust aan, maar juist heel ' echt ' en eerlijk, en daardoor juist indrukwekkend.
Je schept een goed beeld van de wanhoop van het moment.
Ik hoop dat het inmiddels weer beter gaat met Aafke.
Annie
Je schept een goed beeld van de wanhoop van het moment.
Ik hoop dat het inmiddels weer beter gaat met Aafke.
Annie
G. - Zondag 26 januari 2014 15:00
Mooie blog, heftig maar 'het hele verhaal' /verslag van een moment uit het leven (vd omgeving) van Aafke is heftig. Sowieso ook bewondering voor Aafke dat ze dit deel van haar leven (adv deze blogs) met de rest van de wereld laat delen.
RM: eerst geen idee waar het voor stond - las het in iemand zijn dagboek, vrijwillige RM. Ik was zo geschokt, RM dat lijkt me wel een soort van allerlaatste wat je in kan (&wilt) zetten. Veel mensen met een eetprobleem zijn een gevaar voor zichzelf, mr door RM wordt bij wet geregeld dat jij niet meer in controle bent. Zo erg dat je geen contact hebt, niet door liefde iemand kan helpen en daarom een 'rechter laat bepalen'.
Dank Simon - ook nog voor je reactie op mijn reactie (op je blog) een poos terug. Lees je blogs nog, blij te weten dat er een betere periode aan gaat komen.
RM: eerst geen idee waar het voor stond - las het in iemand zijn dagboek, vrijwillige RM. Ik was zo geschokt, RM dat lijkt me wel een soort van allerlaatste wat je in kan (&wilt) zetten. Veel mensen met een eetprobleem zijn een gevaar voor zichzelf, mr door RM wordt bij wet geregeld dat jij niet meer in controle bent. Zo erg dat je geen contact hebt, niet door liefde iemand kan helpen en daarom een 'rechter laat bepalen'.
Dank Simon - ook nog voor je reactie op mijn reactie (op je blog) een poos terug. Lees je blogs nog, blij te weten dat er een betere periode aan gaat komen.
Anna, moeder van Aafke - Zondag 26 januari 2014 19:48
Wat een mooie reacties! Ik kan me voorstellen dat sommigen ook hadden willen lezen hoe het allemaal gegaan is. We ontdekten de afgelopen weken dat Aafke heel erg ontdaan was van de blogs en haar geschiedenis. De RM wordt in noodgevallen afgegeven als niets meer helpt om iemand aan het eten en in leven te houden. Op dat punt waren we. Aafke kon en wilde niet meer. Nu precies 1 jaar geleden. De ES Is nog lang niet uit haar en ons leven. Haar hoofd zit nog vol ellende, maar ik had toentertijd nooit kunnen geloven dat ze er nu nog zou zijn. Daar zijn we de kliniek enorm dankbaar voor. We zijn ongelooflijk trots als we Aafke nu weer naar een vriendin zien gaan: een scenario dat we vorig jaar deze tijd nooit voor mogelijk hadden gehouden. De RM heeft ze nog steeds nodig. Maar ze praat weer en is weer op de wereld. Aafke verdient een mooi leven, net als al die andere prachtige meiden met een ES en hun familie!
Ingrid - Zondag 26 januari 2014 22:29
Wat heftig en wat verdrietig allemaal, heel veel sterkte voor jullie allemaal! Ik brand een kaarsje voor jullie, voor licht en warmte.Veel liefs!
MamaT - Maandag 27 januari 2014 01:04
@Simon en Anna: door de blog en het feit dat ik sinds twee jaar zelf moeder ben, besef en begrijp ik steeds meer hoe ontzettend machteloos mijn moeder zich inmiddels 20 jaar voelt. Als ouder wil je dat je kind gelukkig en gezond is. Daar hoort een goede voeding ook bij.
Deze blogs en mijn eigen moederschap hebben mij milder gemaakt naar mezelf toe. Ik merk dat ik voor het eerst verdriet voel (nu spelen de hormonen van mijn tweede zwangerschap ook wel mee) over hetgeen ik mijn ouders, met name mijn moeder heb aangedaan en nog steeds aan doe. Het helpt mij om meer inzicht te krijgen en ik hoop diep van binnen dat ik na de bevalling straks niet weer in hetzelfde dal terug val. Ik ben namelijk heel bang voor mezelf.
Mijn dochter van twee zien eten, zelfs dingen waar ik niet aan zou willen denken zoals droge worst, doet mij meer dan ik ooit had durven dromen. Het is een lang maar heel dun energiek meisje dat kan blijven eten. Het doet mij beseffen hoe belangrijk voeding is.
Ik dank jullie voor het delen van jullie ervaring, ik leer er ontzettend veel vanuit de blik van de ouders. Heel bijzonder.
Ik wens jullie als gezin alle kracht en liefde toe om deze strijd te winnen. Ik heb respect voor jullie vier.
Deze blogs en mijn eigen moederschap hebben mij milder gemaakt naar mezelf toe. Ik merk dat ik voor het eerst verdriet voel (nu spelen de hormonen van mijn tweede zwangerschap ook wel mee) over hetgeen ik mijn ouders, met name mijn moeder heb aangedaan en nog steeds aan doe. Het helpt mij om meer inzicht te krijgen en ik hoop diep van binnen dat ik na de bevalling straks niet weer in hetzelfde dal terug val. Ik ben namelijk heel bang voor mezelf.
Mijn dochter van twee zien eten, zelfs dingen waar ik niet aan zou willen denken zoals droge worst, doet mij meer dan ik ooit had durven dromen. Het is een lang maar heel dun energiek meisje dat kan blijven eten. Het doet mij beseffen hoe belangrijk voeding is.
Ik dank jullie voor het delen van jullie ervaring, ik leer er ontzettend veel vanuit de blik van de ouders. Heel bijzonder.
Ik wens jullie als gezin alle kracht en liefde toe om deze strijd te winnen. Ik heb respect voor jullie vier.
Femke - Maandag 27 januari 2014 10:49
Respect voor jullie dat jullie zo integer met de gevoelens van Aafke omgaan. Het is en blijft een afschuwelijke rotziekte, niet te bevatten wat de jongens en meiden meemaken. De ES die de hele regie overneemt, graag een gewoon leven willen leiden maar de angst voor al het onbekende houdt de ES in stand.
Zit er als moeder middenin en ik wens het niemand toe. Het is een lange weg.
Voor Simon, Anna, Aafke en zusje heel veel liefde en moed teogewenst.
Zit er als moeder middenin en ik wens het niemand toe. Het is een lange weg.
Voor Simon, Anna, Aafke en zusje heel veel liefde en moed teogewenst.
Simon - Zondag 16 februari 2014 10:18
Dag allemaal,
Wat een ontzetten lieve reacties allemaal. Heel veel dank daarvoor.
MamaT, ik wil nog even speciaal tot jou richten. Wat een ontroerende reactie. Ik denk inderdaad dat je pas kan voelen wat je ouders meemaken, als je zelf ouder wordt. Eten is zoiets fundamenteels als je je baby, en later je kind een goed leven wil geven. In de eerste dagen van je kind kun je het kind niets anders geven dan onvoorwaardelijke liefde en eten. Volgens mij is dat in ons biologisch systeem heel erg met elkaar verankerd. Als je kind ineens niet meer eet, komt dat niet overeen met je natuurlijk gevoel. Je raakt als ouder in paniek. Als ouder wil je dat je kind inderdaad gelukkig en gezond is. Daar hoort een goede voeding inderdaad ook bij.
Ik ben zo blij dat mijn blogs jou milder hebben gemaakt, en dat je voor het eerst verdriet voel. Verdriet kan een hele goede emotie zijn. Ik wens je alle goeds toe van de wereld. Geloof in je eigen kracht (de kracht bijvoorbeeld om zo’n mooie persoonlijke reactie te schrijven), en wees vooral niet bang voor jezelf. Je bent het waard om in jezelf te geloven, en van jezelf te houden.
Wat een ontzetten lieve reacties allemaal. Heel veel dank daarvoor.
MamaT, ik wil nog even speciaal tot jou richten. Wat een ontroerende reactie. Ik denk inderdaad dat je pas kan voelen wat je ouders meemaken, als je zelf ouder wordt. Eten is zoiets fundamenteels als je je baby, en later je kind een goed leven wil geven. In de eerste dagen van je kind kun je het kind niets anders geven dan onvoorwaardelijke liefde en eten. Volgens mij is dat in ons biologisch systeem heel erg met elkaar verankerd. Als je kind ineens niet meer eet, komt dat niet overeen met je natuurlijk gevoel. Je raakt als ouder in paniek. Als ouder wil je dat je kind inderdaad gelukkig en gezond is. Daar hoort een goede voeding inderdaad ook bij.
Ik ben zo blij dat mijn blogs jou milder hebben gemaakt, en dat je voor het eerst verdriet voel. Verdriet kan een hele goede emotie zijn. Ik wens je alle goeds toe van de wereld. Geloof in je eigen kracht (de kracht bijvoorbeeld om zo’n mooie persoonlijke reactie te schrijven), en wees vooral niet bang voor jezelf. Je bent het waard om in jezelf te geloven, en van jezelf te houden.