Verdriet. Verslagenheid. Het gevoel dat je hebt gefaald. Allemaal dingen die ik zelf heb ervaren op het moment dat ik moest eten. Een cracker stond voor mij gelijk aan een hele taart en ik kon het niet wegkrijgen. Eten betekende falen. Of nou ja, dat maakten mij gedachten mij wijs. Ik kon wel zonder; dat heb ik erg lang volgehouden en ik zou er zo mee door kunnen gaan. Mijn omgeving zag echter een heel ander beeld van mij. Een meisje dat in een korte tijd heel wat was afgevallen en een afkeer had gekregen voor eten.

Het begon heel onschuldig. Ik was niet dik, maar besloot wel om wat bewuster te gaan eten. Het afvallen was mooi meegenomen, maar niet nodig. Ik zie soms zwarte vlekken als ik opsta, maar ik sta nog. Lekkere taart, maar het laten staan is beter. Het is de hitte, iedereen kan nu flauwvallen. Ik droeg altijd al een riem, maar er moeten even wat gaatjes bij. De eetstoornis besloop mij en had mij al te pakken nog voor ik het zelf in de gaten had. Ik vertelde mijn psycholoog over de hoeveelheid calorieën die in bepaalde producten zaten; hij leek daarvan lang niet zo onder de indruk te zijn als ik. Hij vertelde mij dat een lichaam als een auto is. Een auto rijdt niet zonder brandstof en de brandstof moet ik aan mijn lichaam geven. Wanneer ik dat niet doe, kan de auto ook niet rijden. Tijdens de gesprekken leek het alsof de eetstoornis stil was, maar thuis was 'ie weer wakker en duidelijk aanwezig.

Ik besloot mij te focussen op het deel in mij dat de strijd met de eetstoornis aan wilde gaan. Naast fysieke klachten begon ik ook last te krijgen van mentale klachten. Ik wist dat het zeker niet makkelijk zou worden, maar ik wist ook dat de eetstoornis af en toe stil kon zijn. Wat mij enorm heeft geholpen zijn de tips die mijn psycholoog mij heeft meegegeven. Bijvoorbeeld die van de auto; je lichaam heeft brandstoffen nodig om je door de dag heen te helpen. Daar komt bij dat er ook genoeg goede brandstoffen zijn, waardoor het schuldgevoel bij mij enorm afnam. Dit mocht ik eten. Juist die kleine stapjes zorgden ervoor dat ik een grotere kon nemen. En voordat ik het wist, kon ik weer een maaltijd eten.

Bron: Unsplash

Tijdens je herstel is het heel normaal dat je dagen hebt waarin je je wat minder goed voelt. Het eten gaat niet meer zo makkelijk en je hebt het idee dat de trap die je hebt beklommen, verandert in een glijbaan waar je met hetzelfde gemak weer vanaf glijdt. Je bent weer terug bij af. Tenminste, dat zegt je gevoel. Maar dat is helemaal niet zo. Deze dag zat misschien even tegen, maar morgen is er weer een nieuwe dag. Wat mij door dat soort dagen heen helpt, is het zoeken van afleiding. Ik vind het fijn om de buitenlucht op te zoeken, te schrijven om mijn gedachten op een rijtje te zetten of even weg te dromen met heerlijke muziek op. Muziek is altijd een goed idee, trouwens. Je hobby is zoveel meer dan alleen wat tijdverdrijf; het is ook een enorme steun. Zolang jij er maar plezier uithaalt!

Naast de auto, de glijbaan en de hobby, is er nog een tip die mij enorm heeft geholpen: het stellen van doelen. Mijn psycholoog stelde mij de vraag wat ik graag nog eens zou willen doen. Niets was onmogelijk, wat ik ook maar wilde. Ik heb al heel lang de wens om naar Amerika te gaan. Dat land fascineert mij enorm en ik hoop op een dag rond te struinen door Los Angeles, mijn ogen uit te kijken in New York en te wandelen langs die enorm hoge bomen... Hoe zonde zou het zijn als ik dat zou opgeven voor die eetstoornis? Die schopt mijn plannen alleen maar in de war. Die ga ik mijn reis naar Amerika toch niet laten verpesten? Natuurlijk is het makkelijker gezegd dan gedaan. Het is een hele strijd, maar oh, wat krijgen we er veel moois voor terug. Je doel kan van alles zijn. Naast Amerika heb ik ook een ander doel voor ogen nu; ik wil weer kunnen genieten van eten. En het is mogelijk. Ik lees vaak succesverhalen van mensen die hersteld zijn van een eetstoornis en bij ieder verhaal voel ik de motivatie om datzelfde doel te behalen en ervoor te vechten.

Iedereens herstel is anders. Er staat geen tijd op. Er staat geen handleiding bij. Geen kaart welke kant je op moet. Maar ze komen er wel, wij ook. De minder goede dagen maken het lastig. Ik herken dat gevoel heel erg. Het liefst wil ik dan onder een dekentje kruipen en niet meer van de bank afkomen. Maar dat dekentje gaat mij niet naar Amerika helpen, denk ik dan. Ik trek mijn nieuwe schoenen aan (die mij ook erg blij maken), zoek een leuke playlist op Spotify en ik ga naar buiten. Wat kan ik enorm genieten van de blauwe lucht en de blaadjes die straks weer van kleur zullen veranderen in de herfst. Spotify heeft van die Mood Booster en Happy Feelings playlists met muziek die ik nog niet eerder heb gehoord. Vind ik ook leuk om te ontdekken! Dan wandel ik zo de slechte dag door. :)

Mensen vragen mij wel eens hoe ik zo opgewekt en blij ben terwijl het niet zo goed met mij gaat. Dat is ook niet altijd zo geweest, maar ik ben er wel achter gekomen dat je mindset heel belangrijk is. Als ik mij slecht voel en ik geef daaraan toe, dan winnen mijn dekentje en de bank. Als ik denk 'oké, dit is geen goede dag, maar ik ga er toch wat van proberen te maken' dan stap ik alweer heel anders uit bed. Ik onderneem dan ook dingen veel sneller! Er zijn periodes geweest dat ik enorm opzag tegen het ontbijt, dan bleef ik in bed liggen. Nu sta ik op en probeer ik te denken aan de brandstof die ik nodig heb. Dat waar ik eerst zo tegenop zag, helpt me nu door de dag heen. En wat voelt het goed om stukje bij beetje weer te kunnen eten!

Het is een hele tocht, maar het uitzicht is geweldig. Ik verheug me op het moment dat ik weer kan eten wanneer ik honger heb en ervan kan genieten. Eten betekent niet dat je faalt, het betekent dat je je lichaam geeft wat het nodig heeft om jou je doelen te laten behalen, wat je doelen ook mogen zijn. Het is belangrijk om goed voor jezelf te zorgen en naar je lichaam te luisteren. En als we dat doen, rijdt onze auto nog een heel stuk langer mee.

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.