Het is een jaar geleden dat ik net thuis kwam uit de kliniek. Nu een jaar later, wordt mijn leven nog steeds beheerst door eten. Welkom in mijn strijd.

Een stille strijd, want niemand ziet nog aan mij dat ik met een eetstoornis kamp en dat eten voor mij elke dag nog steeds het zwaarste gevecht is wat ik moet leveren. Ik heb een gezond gewicht, eet eigenlijk alle producten wel, maar dit wil niet zeggen dat ik genezen ben. Nee, was dit maar waar.

Door Christien

30 juni 2008: de dag dat ik werd opgenomen in een kliniek voor eetstoornissen. In die tijd was het voor iedereen duidelijk dat ik een probleem met eten had, ik zat toch niet voor niks in die kliniek, daar kom je niet zomaar, dan is er wel wat aan de hand. Een halfjaar lang leefde ik binnen de muren van de kliniek en draaide mijn leven uit therapie volgen, eten en aankomen. Dat ik een eetstoornis had was dus overduidelijk.

Nu dit weer terug naar het nu. Hoe zit dat dan, je eet toch weer, je hebt toch een goed gewicht, je ziet er toch goed uit? Ja, maar als daarmee de problemen van een eetprobleem waren opgelost dan was het mooi makkelijk geweest. De controle en de strijd zit nog steeds in mijn hoofd, en misschien is hij wel zwaarder omdat ik er niet meer zomaar aan toegeef. Daar is veel kracht voor nodig want makkelijk is het niet.

Elke dag sta ik op, dus zo ook vandaag. Ik begin met wegen. Natuurlijk is dit nooit goed want ik blijf stabiel en alhoewel ik zo graag wil afvallen lukt het me niet. Elke ochtend weer de teleurstelling omdat er niks van mijn gewicht af is. En daarmee begint mijn dag met de eetstoornis. Wel of geen ontbijt? Dit is niet echt meer een vraag, dit doe ik standaard niet. Ik ben vandaag zo lang mogelijk in bed blijven liggen omdat ik pas laat naar school moet, dan kan ik niet gaan eten uit verveling, als ik slaap denk ik niet aan eten en kan er ook niet toe verleid worden. Dan moet ik toch nog gaan opschieten om op tijd op school te komen. Ik kleed me snel aan en moet rennen om de bus te halen.

Op school aangekomen zie ik dat ik wel erg vroeg ben dus besluit om mijn dagelijkse cola light in te slaan zodat ik genoeg kan drinken op school en geen honger krijg. In de supermarkt lijkt het wel of ik gesleept wordt naar de broodjes en ik kom ook uiteindelijk naar buiten met 3 blikjes cola light en een broodje met huzarensalade. Op school besluit ik hem toch maar meteen op te eten want ik heb toch wel erge honger. Zodra ik hem op heb begint het gevecht weer. Stomme trut, had je nou echt zo erge honger, kon je het weer niet weerstaan, wat ben je toch een slappeling. Ik probeer me zo in mijn hoofd te houden dat het beter is en dat eten juist goed voor me is maar de woede is sterker.

Ik kan me vandaag maar moeilijk concentreren op school, de les duurt lang, we moeten heel veel doen en ik voel me ineens zo moe. Als de lange schooldag eindelijk voorbij is zoek ik een vriendin van mij op met wie ik voor vanavond heb afgesproken. We besluiten, meer zij dan ik, om een patatje te gaan eten. Op dat moment lijk ik wel verdoofd, alsof de stemmetjes even slapen in mijn hoofd want er gebeurd niks. Ik bestel een broodje hamburger en een patatje zonder en cola light, wat heb ik een honger ineens. Het broodje hamburger eet ik op maar het bakje patat laat ik voor meer dan de helft staan, ik zit vol. Pas als ik me dat besef, dat ik vol zit, lijken de stemmen wel wakker te schrikken en beginnen meteen volop te schreeuwen in mijn hoofd.

Nu ik in bed lig en de dag overdenk zijn die stemmen nog steeds aan het schreeuwen, want hoe heb ik het in mijn hoofd kunnen halen. Dat broodje stond niet op de planning maar die patat en dat broodje hamburger al helemaal niet! En naast die woede zit er ook een stuk verdriet. Verdriet over dat ik heb gegeten, dat ik de kracht om het eten te laten staan lijk te zijn verloren en verdriet over mezelf, mijn gewicht. Waarom kan ik niet afvallen als ik dat wil, waarom kan ik het eten niet laten staan, waarom ben ik hier überhaupt zo mee bezig. Wanneer houd het gewoon eens op.

Welkom in mijn leven. Ik heb een gezond gewicht, ik eet, maar wil dat zeggen dat ik gezond ben? Jij mag het zeggen...

Eten

Ik kan niet zonder,
en ik kan niet met
Eet niet zo vet,
doe gezonder.

Wel of geen ontbijt
Doe maar niet
Wedden dat je het ziet
Wedden, je krijgt spijt.

Wat mag ik eten vandaag?
Wat is mijn gewicht,
Te zwaar of te licht?
Elke keer weer die vraag.

Elke keer weer boos
Want ik doe het niet goed
Ik heb niet genoeg geboet.
Eten...ik vind het waardeloos.

Lees nu ook mee in het dagboek van Christien