De macht over mijn eetstoornis
Een lach, te flauwe humor, extravert, spontaan en veelal gelukkig. Dat is het beeld wat men nu vaak ziet wanneer ze me tegenkomen. Eigenlijk ben ik momenteel alles wat ik eerst als onmogelijk zag. Waarschijnlijk kennen veel van jullie me nog wel van de KRO serie XXS die in de zomer van 2010 op tv te zien was. Daar hebben jullie de anorexia van heel dichtbij kunnen zien, wat veel ergernissen en triggers opleverde bij sommigen. Hier voel ik me tot op de dag van vandaag nog schuldig over.
Wanneer ik mezelf nu terug zie in die afleveringen, kijk ik naar een zombie, overgenomen door de duivel. Hoe heb ik zo kunnen zijn? Ik irriteer me aan de eetstoornis die dingen zegt als: "Liever dun dan gelukkig." Hoe heb ik zo kunnen denken?
Afgelopen winter is het eigenlijk allemaal een beetje gekeerd. Ik had de zoveelste behandeling achter de rug en ik had het gevoel nergens voor te leven.
Op school voelde ik me nutteloos, aangezien ik toch al wist dat ik het jaar niet meer ging halen. Ik ging naar school om niet weer totaal sociaal geïsoleerd te raken, ik had immers eindelijk een vriendinnengroepje waar ik me goed bij voelde. Maar ook dat vriendinnengroepje was niet genoeg voor me om iets positiefs te zien. Ik raakte langzaam maar zeker in een pittige depressie waarbij ik op een punt kwam dat ik op de weg van school naar huis mijzelf iets aan wilde doen. Elke avond lag ik huilend in bed en elke ochtend stond ik huilend op. Ik kon niet meer, al die jaren van overleven was ik zat. Maar de kans op een beter leven was naar mijn idee onbereikbaar. Tot ik in maart met antidepressiva begon.
Al eerder heb ik antidepressiva gehad, weliswaar een ander soort, maar ik was alsnog sceptisch. Medicatie had me tot dusver nooit wat goeds opgeleverd, tot ik met Fluoxetine (ook bekend als Prozac) begon. Heel lang merkte ik niets, de moed zakte me wederom in de schoenen. Na een week of zes merkte ik dat ik minder aan het piekeren was. Ik was niet meer dagen lang van streek wanneer ik een onvoldoende haalde. Ik vond het stiekem zelfs wel leuk wanneer ik de klas uitgestuurd werd omdat ik zo veel aan het kletsen was.
Wanneer ik iemand op moest bellen was ik niet eerst drie uur bezig met het schrijven van een briefje met dingen die ik allemaal kon zeggen. Ik begon ook langzaam te accepteren dat ik moest blijven zitten en weer in een nieuwe klas zou komen. Ergens had ik er zelfs wel zin in. Elke week merkte ik steeds een beetje meer van de medicatie. In april ging ik met mijn zus naar New York en heb ik voor het eerst sinds jaren weer een donut gegeten en heel veel dingen gedaan die ik eerder nooit zou durven. De kick van het avontuur werd groter en groter.
In de zomervakantie merkte ik dat het allemaal weer wat achteruit ging, en is de medicatie opgehoogd. Sindsdien gaat het weer super. Ik ben nog vaak genoeg aan het tellen en afwegen wat ik wel en niet kan eten en ik ben nog bang om aan te komen, maar ik voel me voor het eerst sinds zo veel jaren weer gelukkig. Ik voel me goed in mijn nieuwe klas waar ik na 3 dagen al een nieuwe vriendengroep had. Van een introvert en verlegen meisje ben ik veranderd in een extravert, zelfverzekerd en gelukkig persoon. Ik schaam me er totaal niet voor dat ik daar medicatie voor nodig heb. Het maakt me gelukkig en daar gaat het om. Het geeft me een zetje om dingen aan te gaan en mezelf niet weg te cijferen.
Natuurlijk kan ik nog balen van een onvoldoende en natuurlijk voel ik dat de eetstoornis dan weer enorm trekt. Soms geef ik eraan toe, soms niet. Nog steeds heb ik de angst om de eetstoornis los te laten, het blijft ergens zo iets van mij. Maar ik laat hem wel zien dat ikzelf ook wel eens de bovenhand mag hebben. Hij zit in zijn kooitje en ik heb de sleutel. Soms pakt ‘ie de sleutel af, op zo'n moment moet ik sterk zijn en het niet toestaan dat hij de kooi verlaat.
Momenteel ben ik even helemaal gestopt met therapie, ik wil het wel eens zelf proberen. Even de focus op school en het normale leven leggen en niet op al die therapieën en klinieken. Alles wat met de eetstoornis te maken heeft, triggert me. En dat moet ik zien te voorkomen.
Ik wil hiermee laten zien dat het echt mogelijk is om uit een oneindig dal van ellende te komen. Hoe donker alles soms ook lijkt, er is altijd ergens een uitgang. En als die uitgang bereiken betekent dat je dat met medicatie moet doen, so what?
Ik weet dondersgoed dat het morgen weer om kan slaan en ik weer het dal in kan vallen, ik ben immers nog niet zo goed opgewassen tegen tegenslagen.
Ik geniet momenteel van mijn macht over de eetstoornis, hoe vervelend hij dat soms ook vindt.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Blijf volhouden!
Ik heb je toen ook een tijdje gevolgd op xxs.
Ben blij dat t goed met je gaat!
Ik zelf heb ook fluoxitine na veel aandringen in de opname maar t heeft me wel geholpen.
T is geen wonder middel maar ook ik merk dat ik veel beter in mn vel zit en meer rust had.
Hoop dat andere hier ook wat aan hebben en dat inderdaad hoe ver je ook in je es zit.. je er altijd wel uit kan komen als je maar vecht en vol blijft houden!
:)
Xxxjes
Je mag trots zijn op jezelf!!!!!!!
xxx
Blijf volhouden!
liefs
Ook ik heb je gezien in xxs en zie je af en toe op het forum voorbij fladderen. Ik denk dat je schuldgevoel over de serie totaal onterecht is! Het heeft juist een beeld gegeven van 'de duivel' zoals je dat zelf zegt en ik denk dat het daarmee ook weer een beetje begrip bij mensen heeft gebracht.
Als ik dat meisje voor me zie dat zo voor zich uit zat te staren, ingekropen ik die stoel dan kan iedereen zien dat een eetstoornis een hel is. En wauw des te meer respect voor je berichtje nu! Ik hoop dat je die sleutel goed bij je houd en dat je inziet hoe sterk je bent! Dat er nog maar veel avonturen mogen volgen (en donuts).
Liefs Anne.
Wij waren altijd 2 zielen, 1 gedachte in de kliniek.
Weet uit wat voor diep dal je komt en daarom ben ik nu zo onwijs trots op jou!!
Verder even geen woorden.. houd zo vol, kanjer!
Dikke knuffel xxxx
Echt een mooie update die geschreven heb om te laten weten hoe het gaat met je.
@scarlet weet jij misschien hoe het met de andere mensen gaan die mee gedaan heeft in xxs en met de mensen van de vorige programma waar joyce mee gedaan heeft?
Ik hoop echt van harte dat je het zo door kunt zetten.
En wat die medicijnen betreft, inderdaad so what? als jij maar gelukkig bent!
Hou vol je kunt het, hopelijk gaat de eetstoornis zich dadelijk beetje bij beetje jou los laten. Het is je in ieder geval gegund !
Eerlijk? Toen ik je in xxs zag dacht ik dat je binnen nu en x jaar op zou geven en dat het klaar zou zijn. En nu ik dit lees vind ik het echt ontzettend knap en inspirerend. Ik weet zeker dat als je de moed blijft houden dat je er heus wel bovenop komt!
liefs!
Toen je binnenkwam bij de therapie die we samen hebben gedaan
was ik meteen onder de indruk van je. Ik vond je kledingstijl zó gaaf, en
je uiterlijk heel bijzonder maar prachtig.
Toen was je een in jezelf gekeerd meisje, en keek je alleen maar naar de
grond. Bang om contact te maken, maar vooral heel erg in je hoofd bezig met
allerlei gedachtes.
Nu je bent begonnen met die ad en het zó veel beter met je gaat ben ik zo blij voor je!
Je bent onwijs creatief, en ik hoop dat je nu de studie kunt gaan doen die je
leuk vind. Wees niet bang om te falen, als je doet wat je leuk vind faal je nooit.
Veel liefs,
Emma
ook ik heb de serie XXS gevolgd, je hoeft je niet te schamen, voor sommigen van ons kan het natuurlijk getriggerd hebben, maar uiteindelijk was het natuurlijk voor het grote publiek bedoeld. de eetstoornis stem laat juist zien hoe heftig zoiets is.
ik ben heel blij om te horen dat het beter gaat
x
Wat betreft de ergenissen die kwamen naar aanleiding van xxs, je daar schuldig over voelen is totaal onterecht. Het is inderdaad erg om te zien hoe diep jij toen in de anorexia zat, maar dat was wel de bedoeling van het programma om dat te laten zien aan 'Nederland'. En dat mensen het triggerend vonden, ok dat is dan misschien zo maar dan hadden die mensen zelf de keus om te kijken of niet. Het programma is volgens mij niet gemaakt voor mensen met een eetstoornis (die weten toch al wat een eetstoornis is, niet?), Het is gemaakt voor mensen zonder eetstoornis, om hen een kijkje te laten nemen in de wereld van anorexia. Mensen zonder eetstoornis vonden de beelden hoogst waarschijnlijk niet triggerend en zagen alleen hoe de anorexia jou kapot maakte en hebben nu meer beeld bij wat een eetstoornis is. Voel je daar dus niet schuldig om want dat is echt totaal onterecht, jij kon er immers niet aan doen dat je zo 'ziek' was! En als jij een documantaire/serie over personen met een verslaving ziet, dan krijg jij een klein beeld te zien (als Nederlander die niet weet hoe een verslaving precies in elkaar steekt) hoe de stoornis iemand zijn leven beinvloed. Die serie is dan niet gemaakt voor medepatienten met een verslaving die weten immers al hoe de ziekte werkt maar voor mensen die het niet hebben. Een drugsverslaafde die de serie ziet vind het misschien triggerend als hij een persoon in de serie een jointje ziet nemen, of praat over de lekkere roes waarin hij verkeerd als hij drugs neemt. Het is de persoon uit de serie dan toch niet kwalijk te nemen dat hij een jointje neemt? De man die heeft gekeken en het triggerend vond, had van tevoren kunnen bedenken dat er misschien wel zo'n beeld zou worden getoond en het niet verstandig is om te zien.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt!
liefs! xxxx
Ik ben echt super blij voor je. Supergoed gedaan zeg!! Blijf genieten dat verdien je zooo veel
xx
wat ben je toch een topper!
van binnen en van buiten
jij kon altijd zo goed verwoorden waar het om draaide
hoewel je je irriteerde aan je uitspraak liever dun dan gelukkig gaf het zoveel herkenning
kusje
Ik heb ook een tijd terug xxs gekeken.
Als ik terugkijk naar de beelde van xxs en hoe je nu dit verhaal verteld zie ik een heel ander persoon. En je hoeft je echt niet schuldig over te voelen als het zou triggeren voor anderen want jij hebt niet om een eetstoornis gevraagd.
Ga zo door meid, ik hoop dat je er bovenop komt!!!!
Je kunt het!
Liefs Rian
Wat tof om weer wat van je te lezen! Te gek dat het wat beter gaat! Je hebt helemaal geen rare dingen gezegd voor iemand met een eetstoornis hoor! Dat moment in de doc waarop je zei dat je liever dun wilde zijn dan gelukkig, terwijl je zelf ergens wel hoorde dat het raar was, illustreerde echt precies wat een onlogische rotziekte het is! Sterkte meid!
xxx Paula
fijn dat je laat weten dat het weer wat beter met je gaat!
Denk dat super veel mensen daar ook heel blij mee zullen zijn!
Ik heb XXS meer dan eens gekeken en je was altijd eerlijk, meer kan een mens niet doen, hoor!!!
Groetjes en heel veel sterkte en succes,
AnaMan.
Op het moment dat je op tv te zien was zat ik ook nog diep en had veel last van eetstoornisgedachten.
En op dit moment gaat het net zoals bij jou ook goed.
We komen er samen volledig uit! Weg met die slechte (eetstoornis)gedachten!
Succes Xx
Liefs.
wat tof dat je weer wat hebt geplaatst hier! Destijds heb ik xxs ook gevolgd en ik was het echt zó niet eens met de negatieve reacties. Ik herkende heel veel in dat jonge meisje wat je toen was en zag heel goed in dat je eetstoornis enorm sterk was en het echt nooit je bedoeling kan zijn geweest anderen te triggeren.. Je zat er heel diep in en dat was te horen :( denk ook dat je deelname juist veel bijgedragen heeft aan het besef bij mensen dat een eetstoornis zo sterk kan zijn.
Heeft het mij toen getriggerd? Ja, een beetje wel. Maar had ik de keus om te kijken? Ja. En waarom triggerde het mij? Omdat ik zélf ziek was. Daar heb jij dan in feite niks mee te maken ;)
Heel erg bedankt dat je ook je ervaring met de fluoxetine deelt, het is je zo gegund dat het je helpt. Ik ben er nu iets meer dan 2 weken geleden mee begonnen en stond er echt niet positief tegenover, maar wist dat ik het maar moest proberen omdat het niet meer vol te houden is zo. Heb nu wel last van bijwerkingen dus dat is moeilijk, maar door jou ervaring besef ik me nu wel weer even dat het 't misschien toch wel waard is om nog even door te zetten, dat besefte ik me dus echt even niet meer.
Keep up the good work! Je bent volgens mij een hele bijzondere, en mooie meid die heel veel kan, hoop dat je de baas blijft over je eetstoornis, you can do it for sure, hoe ontzettend as!k@df#*@)js$&ls het soms ook nog is.
Liefs H
respect voor jou!
Zet hem op!
In aansluiting op de voorgaande lieve en steunende berichtjes ook mijn complimenten joh! Onlangs keek ik XXS en in jou zag ik steeds weer zoveel pijn, hulpe- en hopeloosheid, dat ik je er zo uit zou willen trekken. Wat heerlijk voor je dat het nu zo'n stuk beter met je gaat. Ik ken je verder niet, maar ben oprecht blij voor je. Ga zo door, meid. Keep it cool, je laat zien dat je het zelf kunt!
Liefs, Anne-Maria
Kijk eens wat een inspiratiebron je nu bent voor velen! Ook ik haal hier kracht uit! Het kan echt beter gaan en beter worden, als jezelf maar blijft vechten.
En je geeft me moed, ben 2 weken geleden begonnen met Fluoxetine en ik hoop op hetzelfde effect.
Ga zo door, je bent zo mooi!
Liefs
Eerst had ik je gewoon niet herkend...tot ik even beter keek en die mooie ogen zag en dacht "ja, dat is Lotte". Want wauw meis, wat ben jij in de positieve zin veranderd, van 'n bang vogeltje, helemaal overgenomen door de an, tot een meid die gewoon straalt en gelukkig is en geniet van het leven! En dat is zo mooi om te zien ! Je bent een prachtig vorobeeld van wauw kijk het kan goed komen ! Bedankt voor het delen van je verhaal, je bent echt 'n inspiratie en je verhaal is zo hoopgevend !
Heel veel liefs,
Joke
Trots op jou en ik ben er heeeeel erg blij mee, want je bent zo'n lieve en mooie meid!
Liefs, Jet
Wat een verhaal heb jij meid.
Je bent een echte doorzetter en ik ben ontzettend trots op je!
Ik vind het heel knap en goed van je dat je je verhaalt deelt, want ik denk dat jou verhaal vele anderen kan helpen!
Stay strong!
Je kunt het, ik geloof in je!
Heel erg bedankt voor je inspirerende verhaal!
x
En laat dit voor velen een trigger zijn om door te gaan en hoop te houden ;).
Fijn dat het zo veel beter gaat met hopelijk een nog verder opgaande spiraal!
Succes iig!
Be proud!.