Schokkend: Sweatshop. Deadly Fashion
Een paar dagen geleden schreef Nouska een uitgebreid artikel over hoe mensen uitgebuit worden om ervoor te zorgen dat wij in Nederland onze kleding lekker goedkoop kunnen kopen. We kopen kleding vandaag de dag om het maar korte tijd te dragen en hierna gewoon weg te gooien. Massaal halen we tassenvol kleding bij Primark omdat het zo goedkoop is. In de internetreeks 'Sweatshop. Deadly fashion' reizen drie Noorse jongeren naar Cambodja om te achterhalen waar en hoe hun kleding wordt gemaakt. De jongeren raken stuk voor stuk zeer geėmotioneerd bij het zien van zoveel pijn en onrecht.
Alle drie kochten ze hun kleding net zoals de meesten van ons: zonder nadenken en kijkend naar wat lekker goedkoop is. Na het zien van alle onrecht en de vreselijke omstandigheden waarin veel van hun kleding gemaakt wordt, zal voor hen winkelen nooit meer hetzelfde zijn.
Frida, Ludvig en Anniken reizen in de internetreeks naar Cambodja en zien daar hoe onderbetaalde naaisters uren aan een stuk moeten werken voor kleding die bij ons voor een vele malen hogere prijs maar tegelijkertijd veel te goedkoop worden verkocht. De drie jongeren gaan niet alleen naar het land toen, ze leven ook korte tijd in dezelfde omstandigheden als de mensen die hun kleding maken. Dit zorgt ervoor dat ze allen bijna psychisch instorten, zo heftig is het voor hen.
Onderstaand kan je de afleveringen bekijken van Sweatshop. Deadly fashion.
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
De internetserie is geregisseerd door Joakim Kleven.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Maar ja, ik snap ook wel dat ze anders geen eten kunnen kopen. En dat de omstandigheden beter kunnen. Vaak vinden die meisjes dit beter als de prostitutie
Het argument 'ze kunnen toch ontslag nemen' en 'je bent niet verplicht om te werken' geldt misschien in Nederland, waar je een uitkering kunt krijgen, maar niet in een land waar geen inkomen betekent dat je geen onderdak en eten hebt. 'Vaak vinden die meisjes dit beter dan prostitutie' vind ik ronduit kortzichtig: bijna alsof meiden er zelf voor kiezen om uitgebuit te worden, ofwel via prostitutie ofwel via een fabriek.
De mensen die onze spullen maken zijn nog steeds 'die mensen': een ver van ons bed-show, alsof het eigenlijk geen mensen zijn, of alsof ze minder waard zijn.
Heb nog steeds dezelfde mening als een paar dagen terug trouwens..
En ik zou het best anders willen, best willen bijdragen, maar ik weet oprecht niet hoe.
Want welke keten buit niemand uit en is toch voor de gemiddelde student betaalbaar? Hoe weet je waar je wel kunt kopen? En wat kun je doen om de mensen die uitgebuit worden te helpen? Geen kleding meer kopen gaat ook niet helpen, het daar in die landen direct kopen ook niet, omdat ze nog steeds maar 3 dollar betaald krijgen. Het probleem ligt ergens tussen de grote ketens die het inkopen en de landen waar het gemaakt wordt... Toch?
maar even zonder gekheid; het blijft natuurlijk ommogelijk om het "goed" te doen. in mijn enthousiastme roep ik " laat iedereen zijn kleding zelf weer maken", maar daarmee los je het niet op. niet iedereen heeft die vaardigheden , en elders storten economieen in elkaar omdat het westen geen textiel meer wil kopen.
@Eefx , ik snap dat het lastig is om naast je eigen problemen die van de hele wereld op je schouders te nemen. artikelen als deze vragen dat niet van je , ze zijn er om je aan te zetten tot nadenken , je te informeren.
het is lastig dit van elkaar te scheiden, zeker als je zelf instabiel bent.
maar ik vind het wel goed en belangrijk om juist meiden van onze leeftijd bewust te maken wat er in de wereld gebeurd , ondanks dat je er niet verantwoordelijk voor bent. het houd je betrokken .hoe moeilijk het ook is , er zijn ook andere mensen in de wereld , die dingen mee maken. dit kan juist een goede relativering zijn voor de dingen waar jij tegen aan loopt, of een goede afleiding.
toen ik zelf nog heel erg met eten bezig was , was zuinigheid een ding waar ik heel erg mee worstelde. een artikel als dit zorgde er meteen voor dat ik op spaarstand ging, geen kelding meer kocht etc.
dit slijt naarmate je ouder wordt en als je langzaam weer geneest. dit soort nieuws hoort bij het leven en ik denk dat juist een site als proud een plek is om daar op een positive manier bij betrokken te zijn. zo leer je met gevoelens van onzekerheid en angst om te gaan, en met andere na te denken over dit soort onderwerpen die ook dicht bij jouw eigen belevingswereld staan.
Walgelijk vind ik bedrijven zoals H&M die net doen alsof ze het goed voorhebben met arme mensen in Bangladesh maar ondertussen die mensen gewoon uitbuiten in fabrieken die ieder moment kunnen instorten.
Prima als je kleding bij de Primark wil kopen, maar doe niet alsof je dan niet meewerkt aan die industrie. Geen vraag is immers geen aanbod. Natuurlijk kun je niet in je eentje alles oplossen, maar doordat iedereen denkt dat ie in z'n eentje geen verschil kan maken blijft het probleem bestaan. Er wordt het steeds groter, steeds meer Primarks.
Persoonlijk heb ik nog nooit 1 kledingstuk van de Primark gezien met een goede pasvorm, goede kwaliteit stof en goede afwerking. Nog een reden om nooit naar die vreselijke graaifabriek te gaan. Liever 1 goed shirt kopen ipv 10 van de Primark.
Voor wie zegt dat 'eerlijke' kleding altijd duur is:
-geen links-
zelfs Takko Fashion schijnt eerlijke kleding te verkopen. Vind ik persoonlijk geen mooie kleding, maar goedkoop is het zeker.
Hier een lijstje fairwear. org
Waaronder nudie, suit supply, Anna van toor, 1992 en deuter.
duurzame kleding hoeft niet duur te zijn.
Maak het jezelf niet wijs dat je hierbuiten staat. Het probleem begint bij de bron een als jij, nu je dit weet nog steeds primark koopt, ben je even schuldig aan deze uitbuiting als de fabrikanten.
Ik vind dit soort docu's altijd wel goed, het maakt je toch net weer wat bewuster dat er grotere problemen zijn in de wereld dan alleen in je eigen wereldje die opeens zo klein word op deze manier..