Is het tegenwoordig weer hip een eetstoornis? Serie op Videoland maskers af ... Serie het voedselgevecht en dan nu dit.. zucht

Echt wat een onzin dit. Weer zo'n sensatieprogramma. Tuurlijk is het dapper dat deze mensen de strijd aangaan, maar moet dat nou perse op deze manier? Op deze manier zet de media weer zo'n stereotype beeld neer van een eetstoornis...

Ga dit echt niet kijken, voor mensen met eetstoornissen is dit zowiezo niet helpend. Waarschijnlijk alleen maar triggerend

sensatie tv..... echt schandalig

Ik werd gevraagd om met dit programma mee te doen. Ik zat toen opgenomen en er waren meerdere vragen naar andere cliënten. Die werden niet uitgekozen omdat ze op gezond gewicht zaten.. moet anorexia echt als een uitgehongerd lichaam zich laten zien worden!?

Dat vind ik best erg om te horen. Ze doen in zulke programma's vaak alsof ze oprecht met je zijn, maar het draait om de kijkcijfers.
Zou juist tof zijn om een serie te zien van mensen die genezen zijn of een eind op weg zijn! Dan kunnen zij uitleggen hoe het is gelukt de eetstoornis (deels) los te laten, wat ze hebben geleerd van de eetstoornis maar ook waar je tegenaan loopt in herstel.

Alleen de titel al, alsof je er met een eetclubje wel vanaf komt...

Ja, de titel klinkt een beetje bespottend en belachelijk makend. Ik vind het sowieso te confronterend als het woord 'anorexia' in de titel voorkomt.

Te confronterend en te hard bedoel ik, zo van BAM!

Precies dit. Ik werd ook gevraagd om mee te doen.
Ik moest een hele vragenlijst invullen, een filmpje opnemen en uiteindelijk was ik ‘niet passend’ voor het programma.
Wedden omdat ik al bijna hersteld was?!
Het voelde in iedergeval heel pijnlijk: mijn hele verhaal opschrijven en delen om vervolgens afgewezen te worden zonder duidelijke reden.

HA, ja ik ook. Belachelijk. Precies hetzelfde, ze wilden elk detail weten maar was uiteindelijk niet geschikt zonder een duidelijke reden inderdaad

Mijn dochter van 10 heeft een eetstoornis. Maar dit gaan we dus echt niet kijken....

misselijkmakend dit

kunnen we aub stoppen om geld te verdienen aan andermans ziektes of problemen

Ik word hier bijna boos van. Bij sommige programma's weet je tenminste dat er een doel achter zit, om mensen bewust te maken van de heftigheid van eetstoornissen, of om bepaalde clichés rondom eetstoornissen te ontkrachten. Dat was in mijn optiek het geval bij de documentaires van Jessica Villerius, en ook Het Voedselgevecht vind ik nog wel redelijk oké, maar dit vind ik gewoon walgelijk en bijna beledigend. Het is gewoon een beetje aapjes kijken. Anorexia aapjes, want ik ga er voor het gemak maar even vanuit dat er geen aandacht wordt besteed aan boulimia, BED of NAO..?

Man man man...
Dat is alles wat ik hierover kan zeggen..

Waarom? Ik snap hier echt niks van. De laatste tijd zijn er inderdaad veel programma’s op tv gericht op eetstoornissen. Nu dit er nog bij? Het is al moeilijk genoeg, ik ben ook van mening dat met deze programma’s het stereotype wordt neergezet. En wat een onzin is dat zeg! Je moet aan een screening meedoen en je bent niet geschikt?! De reden? Omdat je (bijna) genezen bent? Of omdat je niet mager genoeg bent?! Belachelijk! Ik kan hier ook niets anders van zeggen dan dat ik het verschrikkelijk vind

Jammer dit.
Jammer dat eetstoornissen weer getypeerd worden, dat het weer anorexia is, dat (zoals ik lees in de reacties) er geselecteerd wordt op hoe "slecht" je er aan toe was, dat het simpelweg weer een sensatieshow is.

Mensen, laten wij blij zijn dat wijzelf beter weten! En trots zijn op wat wij bereikt hebben. Ik ben bang dat we weinig kunnen doen aan deze shows..

Het valt me tegen dat de publieke omroep dit soort sensatieprogramma´s uitzendt. Het Voedselgevecht en Vet Gelukkig vind ik overigens wel goede programma´s omdat ze mensen vanuit hun eigen (alledaagse context) in beeld brengen en daarnaast gebruik maken van theoretische /wetenschappelijke fundering.

Dit programma de Eetclub klinkt als een iets 'experimenteels' waarvoor kwetsbare mensen worden gebruikt. Zwaar onverantwoord als je het mij vraagt...

Precies, ik hoop heel heel erg dat hier op de achtergrond professionals meekijken. Zomaar als presentatrice en diëtiste wat aanmodderen met mensen met een (soms) dodelijke stoornis is onverantwoord...

Respect voor deze jongen en meiden, maar klinkt niet als een herstelbevorderend programma, afgaand op de omschrijving. Jammer. Hopelijk komt er eens een programma over herstelde (ex) eetstoornis patiënten. Ik ben eigenlijk veel benieuwder naar hun verhalen, omdat zij er uit zijn gekomen en graag wil weten hoe zij dat gedaan hebben en wat ze zijn gaan doen na hun eetstoornis.

Mee eens. Ik denk ook dat er eens een programma moet komen over mensen die of al helemaal hersteld zijn, of mensen die geen behandeling meer hebben maar het normale leven weer hebben opgepakt ondanks dat ze wel nog onzichtbaar dit gevecht voeren. Ik heb zelden in een programma over eetstoornissen de echte impact op het leven gezien, althans, niet hoe ik het zelf ervaren heb. Film eens iemand met een eetstoornis die gewoon naar zijn/haar werk of studie, studentenvereniging of sportclub gaat, dat laat veel meer zien dan graatmagere mensen boven een bord eten die thuis zitten of in een kliniek, dat weten we nu wel. De echte impact, die is er wanneer je weer in de maatschappij moet functioneren...

Vind het zo naar, dat er steeds meer programmas rondom dit thema komen. Alsof het tof lijkt om deze ziekte te hebben. Ik snap niet waarom alles hierom moet gaan draaien op televisie.. :( misschien is het beter om juist met elkaar te kijken, hoe men juist beter kan worden, dat!

Teleurstellend. Wanneer komen er eens oprechte documentaires over gewone mensen, die hun eetstoornis WEL overtroffen hebben. DAT geeft nu eens hoop en nut. Sensatie tv als deze ia misselijkmakend

Ik heb lang getwijfeld of ik wel of niet hierop moet reageren. Ik ben 1 van de deelnemers aan het programma en wilde dit toch even met jullie deleen. Onderststaand bericht is afkomend van mijn persoonlijke pagina. Ik wil niemand van mening doen veranderen. Alleen zoals iedereen ook mijn mening uiten en zeggen dat ik het jammer vind dat ik het gevoel heb dat door bovenstaande reacties het doel van proud een beetje voorbij gaat en dat is lief zijn voor elkaar. En elkaar steunen waar nodig. Ik als oprechte deelneemster van vlees en bloed voel mij erg naar bij het lezen van bovenstaande reacties. Ik ben een gewoon mens die inmiddels ‘lichamelijk hersteld’ is van haar eetstoornis. Mentaal zal het altijd een struggle blijven maar ik ben weer gelukkig en ik leef weer. Maargoed voor alsnog onderstaand mijn reactie op alle al negatieve kritiek, zonder het eerst zien van het programma.

Hierbij een kleine toelichting op het prachtige programma wat ik samen met 5 andere strijders (en een fantastisch team daaromheen) heb gemaakt. Het is jammer om nu al veel negatieve reacties te moeten lezen zonder dat mensen het al hebben gezien. Ik wil hier ook niet te lang bij stilstaan en ben zelf vooral erg trots op wat we met elkaar hebben bereikt en hoe wij als deelnemers elkaar hebben kunnen steunen tijdens deze heftige periode. Het was een leerzaam traject en ik zou het zo over doen. Het enige wat ik de kijker op zijn hart wil drukken is dat het programma nooit is gemaakt met de intentie er een sensatie/aapjes kijk programma van te maken. Wij zijn echte mensen met echte problematiek die zichzelf tijdens een kwetsbare periode in hun leven blootgeven in de hoop deze verschrikkelijke (dodelijke) ziekte aan het licht te brengen. En vooral om de ‘onwetende’ kijker te laten zien wat de ziekte inhoudelijk met zich meebrengt, en dat is alles behalve ‘even eten’. Ja de naam doet vermoeden dat het voornamelijk over eten gaat en dat we een gezellige kookclub hebben opgericht, ikzelf heb ook moeite gehad met de naam. Maar laten we daar vooral niet al te moeilijk over gaan doen, want als we diep in gaan zoomen op een dergelijke naam van wat voor programma dan slaat ook die vaak de plank mis. Dat is uiteindelijk ook helemaal niet waar het om gaat. Het programma was nooit bedoeld als ‘hulp’programma en puur een documentatie van ons in ons herstel. Waarbij alle facetten aan het licht komen. Om voor mijzelf te spreken zie je mij vallen en opstaan en ik denk dat ook tekenend is voo herstel. Het mooiste van herstel is dat iedereen dat vallen en opstaan op zijn eigen, unieke, prachtige manier mag doen. Juist dit is waar het prgramma over gaat! Daarbij komt dat ditop een hele fijne en ingetogen manier in kaart word gebracht. Ik hoop voor alsnog dat iedereen het programma met open armen ontvangt en het kan zien als iets educatiefs en niet sensationeels. Ikzelf heb voor dit programma altijd als doel voor ogen gehad om mensen een kijkje te geven achter mijn schermen, ze laten zien wat er echt in mijn hoofd omgaat. Zodat zij mij, maar ook anderen, beter kunnen helpen waar nodig. Want geloof me deze hulp is meer dan nodig want er zijn zoveel mensen die strijden tegen een eetstoornis zichtbaar of onzichtbaar en helaas is de hulp vanuit instanties vaak te laat ter plaatse om het ergste te voorkomen. Laten we lief zijn voor elkaar, voor elkaar zorgen zoals en elkaar behandelen zoals we zelf ook graag behandeld willen worden.

P.S. in veel van de vervelende reacties word er ook verwezen naar een screening. En dat mensen te ‘dik’ zouden zijn voor het programma. Nou geloof me, ik was ook geen skelet meer toen ik begon en ik ben nooit ondervraagd over gewicht of hoe sterk de eetstoornis nog aanwezig was. Ik ben vooral gevraagd voor mijn motivaties en mijn herstel en heb het beste, liefste, meedenkende, warmste team ever vanuit het programma om mij heen gehad al die tijd. Waarvoor groots applaus en een dikke kus van jullie koppigste deelneemster ever.

Wat dapper dat je dit hier zo schrijft, en dat je aan dit programma hebt mogen meewerken. Ik hoop ook echt dat het je veel heeft opgeleverd.

Ik begrijp je punt m.b.t. de 'negatieve reacties'. Dat zal ook hard aankomen denk ik, juist omdat jij je kwetsbaar hebt opgesteld en mensen nu al het programma lijken 'af te schieten'.
Toch ben ik het niet helemaal eens met je als je zegt dat we op proud zijn om lief te zijn voor elkaar. Ook (opbouwende) kritiek hoort er bij. Anorexia op TV lijkt tegenwoordig een sensatie, het komt vaak langs. Dit ligt voor veel meiden die deze programma's kijken heel gevoelig. Wat begrijpelijk is.

Ik hoop iig dat je niet alle reacties (waar dan ook op social media) gaat lezen. Er zal kritiek komen, dat is nu eenmaal zo. Maar jij hebt gedaan en gevochten wat je kon, dus probeer het naast je neer te leggen.

Met lief zijn doel ik op elkaar steunen en inderdaad opbouwende kritiek mag altijd maar er staan dingen hierboven die in geen geval als opbouwend beschouwt kunnen worden. En als we het dan over sensatie zoeken hebben? Lijkt dat meer op sensatie dan ons programma. Maar dat is mijn mening :) Heel erg bedankt voor je reactie.

+1 voor jou. Laat maar lekker praten. Jij weet beter want je was erbij. Super dat je dit hebt gedaan en heel veel succes met alles dat in je toekomst ligt. :)

Fijn om deze kant te lezen Fleur en jouw ervaring van dit programma te lezen. Ik denk dat het zeker niet de bedoeling van de negatieve reacties is geweest om jouw of abdere deelnemers te kwetsen. De strijd die jullie voeren is natuurlijk nog steeds ontzettend dapper, en nog helemaal op televisie!

Voor mij lijkt het een sensatieshow, jij zegt nu dat dat niet zo is. Dat is in ieder geval een opluchting.

Lieve Fleur, wil alleen tegen je zeggen dat het super moedig is van je en alle anderen deelnemers, persoonlijk zie ik het niet als sensatie tv. Het is goed dat de ogen worden geopend en tja de keuze van de naam van het programma is idd niet echt heel erg handig. Dus hoofd omhoog en schouders naar achteren jullie hebben er goed aan gedaan....respect hiervoor.

Ik vind het mooi je gelezen te hebben en heb met bewondering gekeken gisteren. Je instelling, vind ik krachtig overkomen en je verhaal hier, vind ik stoer.
Ik ben benieuwd naar de rest

Is dit dat programma waarvoor mensen via instagram en andere social media werden benaderd en vaak 'niet ernstig genoeg' of 'interessant' genoeg waren?

Ik snap alle negatieve reacties niet zo eigenlijk....
Ja, het is 'weer' anorexia en natuurlijk moet er wel iets van sensatie inzitten, maar ik vind de insteek eigenlijk wel mooi.
Ikzelf word juist een beetje moe van al die programma's waarin iedereen herstelt. De grote groep die jaar in, jaar uit therapie volgt, vanalles probeert, maar de es niet los kan laten, wordt soms wel eens vergeten heb ik het idee. Voorzover ik weet, laat dit programma meer het proces zien.
Aan dit programma doen volgensmij ook jongeren mee die niet op de gevarenzone zitten van gewicht. Het laat (hopelijk) zien hoe de paniek kan oplopen tijdens het koken en eten, hoe het in je hoofd kan schreeuwen, terwijl dit niet goed zichtbaar is voor de buitenwereld.

En voor de mensen die denken dat het uitgemolken wordt: het zijn speciale eetstoornis-/voedselweken op NPO. Net zoals dat er vorig jaar in het voorjaar speciale weken waren gericht op depressie/ andere mentale problemen.

Wat ik niet helemaal begrijp is dat er hier in de reacties mensen zijn die het programma afkraken maar tegelijkertijd vertellen dat ze zelf zijn gevraagd voor het programma en blijkbaar ook op dat verzoek zijn ingegaan en persoonlijke informatie etc. hebben gedeeld. Ben je dan echt zo tegen het programma of baal je (of je eetstoornis) gewoon dat je niet bent uitgekozen?
Als mensen echt zo tegen dit soort programma's zijn kunnen ze toch ook bij voorbaat al vriendelijk bedanken als ze worden gevraagd om mee te doen?

haha ja dacht ik ook al, ben niet perse voor dit soort progammas hoor maar de reacties hier laten me denken dat sommige mensen meer zuur zijn dat ze niet zijn "uitgekozen" dan dat ze echt tegen het progamma zijn

Ik ben voor dit programma juist afgewezen omdat ik nog te diep in mijn eetstoornis en andere problematiek zat. Opgenomen en aan de sondevoeding. Dus laten we niet nu ak oordelen hebben over dit programma, aangezien het dus echt niet alleen een keuring op gewicht was en het programma nog niet eens uitgezonden is.

Ik schrok van de vele negatieve reacties, maar gelukkig ben ik niet de enige die het daar niet mee eens is. Ik ken sommigen en weet dat het absoluut niet makkelijk was/is voor hun om openheid te geven over waar ze mee worstelen. Ook al zijn het ´wéér mensen met anorexia´, ik heb er ONTZETTEND respect voor dat ze hun eetstoornis nog verder willen aangaan en wel op TV. Verder vind ik ook wel dat er meer variatie mag komen in eetstoornissen die media aandacht krijgen, maar dat maakt dit programma niet meteen een slecht programma.

Ik vind Tatum sowieso een heerlijk mens, dus toch aan het kijken geslagen.
Ik vind het een sterk programma

Ik heb een deel gezien. Merk dat ik intussen wel een beetje klaar ben met dit soort programma’s. Ik vond het overigens best wel oké in elkaar gezet. Maar tegelijkertijd ook niet een heel bijzondere insteek.. weer de calorieën, het koken en de angst etc die dan ter sprake kwamen.. niks nieuws ;) dat hadden we in de andere 25 programma’s van afgelopen paar jaar ook al eens gezien. Ik denk dat ik gewoon ‘verzadigd’ ben wat betreft eetstoornistv ;)

super random, maar weet iemand hoe het liedje op minuut 28:24 heet van de eerste aflevering? xxx

Ik weet welke het is, maar kom even niet op de titel. Kom erop terug!

Bedankt! Ondertussen heb ik het gevonden !: Feel the love - Sam Feldt

Ik ben begonnen met kijken maar gelijk triggerd het al. Daarom ben ik ermee gestopt.
Ik ben het ermee eens dat ze eens een programma moeten maken waarin mensen hersteld Zijn

Ik vond het echt n vreselijk programma. Heb het niet af kunnen kijken omdat ik er moe van werd. Ik zou zelf ook nooit deelnemen aan zoiets eerlijk gezegd

Ik heb meerder personen gehoord over de vraag over wat hun gewicht was, (misschien was dat bij jou niet zo fleur?, omdat dat bij jou vrij dat duidelijk was. Mensen werden notabene gevraagd via instagram dus foto’s konden ze zo bekijken) .. ik ben overigens ook gevraagd en zei dat ik 1. Toen boulimia had en 2. Echt geen interesse had, en dit tegen mijn principes inging. Toen kreeg ik de vraag of ik nog andere mensen wist met anorexia. Uhm, nee. ik word (zoals inmiddels dus meer zo te zien) alleen beetje moe van het feit dat het als maar over het ziektebeeld anorexia gaat en hoe erg dat is. En wanneer het daar niet over gaat, staat het op Videoland (waar je een abonnement voor moet hebben 😐) .. Verder heb ik niets tegen de deelnemer en deelneemsters van de het andere programma, ik hoop oprecht dat het jullie goed gaat. En dat jullie de ziekte overwinnen, en gelukkig worden met jullie zelf. In jullie koppie ❤️

In de aflevering waarin de deelnemers hun eigen avondeten klaarmaken, zegt de diëtiste over Stephanie dat zij "beter had gekund".
Ik vraag me af waar zij dat op baseert. Ze heeft haar hooguit een paar keer gezien, hoe weet zij dan wat er in dat koppie omgaat?

Waarschijnlijk bedoelde ze dat ze dácht dat Stephanie er minder moeite mee zou hebben c.q. dat ze dácht dat Stephanie verder zou zijn in haar proces, maar kennelijk heeft ze zich daarin vergist. Dat betekent echter niet dat Stephanie beter had gekund (wat een veroordeling suggereert, een ondertoon van "je hebt niet goed genoeg je best gedaan"), maar dat ze er gewoon nog dieper in zit dan je van de buitenkant misschien kunt zien.

Dus Stephanie, als je dit leest: laat je hierdoor niet uit het veld slaan, jij voert je eigen strijd en zit in je eigen proces, en iemand die jou nauwelijks kent zou daar eigenlijk geen oordeel over moeten geven.

Ah, hier is het berichtje dat ik bedoelde. Reactie had dus eigenlijk hier gemoeten.... Komt-ie nogmaals. Ik ben het met je eens dat de redactie het tij ten goede heeft gekeerd na de eerste, niet zo heel goed verlopen, aflevering. Fijn dat je er uiteindelijk toch iets aan gehad hebt, en dat je inmiddels ook weer lichamelijk hersteld bent vind ik erg knap van je (dat maakte ik tenminste op uit je eerdere berichtje; dat je momenteel weer op gezond gewicht zit). Maar ik wilde toch nog 1 ding zeggen, over iets wat je schreef in je vorige berichtje, namelijk "Nou geloof me, ik was ook geen skelet meer toen ik begon". Besef je dat anderen daar wellicht anders over zullen denken? Dat zij jou wél nog extreem mager vinden (daarmee bedoel ik dus zoals je in de serie te zien bent - daar ben je echt nog schrikbarend dun) en het wél duidelijk zichtbaar is dat je een eetstoornis hebt? Weliswaar minder dan toen je in het ziekenhuis lag, dus je had toen inderdaad al een hele weg afgelegd, maar in de serie zie je er nog steeds erg zwakjes uit.... Dit wilde ik eigenlijk al tegen je zeggen sinds ik het betreffende berichtje las, maar ik vond het zo "belerend" overkomen ofzo, terwijl ik het niet zo bedoel. Het is eerder een soort "constatering" over hoe sterk een vertekend lichaamsbeeld kan zijn, zelfs als je al zo ver bent dat je verder vrij rationeel over je eetstoornis na kunt denken (en dat kán jij, dat laat je o.a. heel goed zien in de serie).

Eigenlijk zijn deze blog en jullie hele concept van een zogenaamd proud 2 be me het meeste TRIGGERENDE (als dat al een woord is) wat er bestaat op deze wereld. Ik zat dus in dit programma. Inmiddels volledig (maar ook echt VOLLEDIG) hersteld. Het enigste wat jullie site brengt is haat en nijd. Iets wat binnen een eetstoornis echt niet kan. Ik ben heel blij dat ik dit nooit gelezen heb toen ik ziek was... Anders had het me alleen maar zieker gemaakt.