Zij kan dun zijn en ik niet

 

‘'Ik ben jaloers op haar eetstoornis. Ik wou dat ik er ook zo goed in was om mezelf uit te hongeren. Ik wil ook zo zijn. Zo kwetsbaar en tegelijk zo sterk. En mijn dunne sportieve buurmeisjes kan ik ook echt niet uitstaan! Ze bulkt van de energie, eet superveel en is toch onwijs slank! Wat een rotwijf. Zij kunnen wat ik ook wil kunnen. Maar ik kan niks. ‘' Laura

Jaloers zijn op iemand die dunner is, is iets dat veel meiden met een eetstoornis wel herkennen. Dat je jaloers bent op iemand zijn eetstoornis is echter nogal een ongezonde gedachte. Eerder schreven we al over ‘'Jezelf vergelijken en een eetstoornis''. Hierin komt naar voren waar de jaloezie vandaan komt en wat je er aan kunt doen.

vrouw
bron foto

‘'Ik wil zo graag afvallen en mager zijn, maar ik heb nu al drie jaar een eetstoornis en het lukt me gewoon niet. Steeds krijg ik weer die vreselijke eetbuien en steeds kan ik mezelf weer niet beheersen. Ik ben mislukt. Niet alleen in school en mijn talenten, maar ook wat betreft mijn gewicht. Ik kan het gewoon niet. Iemand die dunner is of anorexia heeft is in mijn ogen een sterk persoon. Iemand die wel kan wat mij niet lukt. Maar waarom wil ik zo graag dun zijn? Wat maakt die persoon dan zo sterk en wat vind ik er zo mooi aan?'' Laura

Tijdens mijn eetstoornis keek ik ook op tegen dunne mensen en mensen met anorexia of ondergewicht. Maar wie zegt dat deze meiden perse een leuker leven hebben? Wie zegt dat ze een eetstoornis hebben? Sommige mensen hebben een eetstoornis gehad, eten weer normaal en hebben rust in hun hoofd. Maar toch is hun ondergewicht nog niet weg. Natuurlijk is het voor iedereen beter om een goed gewicht te hebben vanwege je weerstand en reserves, maar het gaat er in eerste instantie om dat die eetstoornis de deur uit is, je weer goed eet en weer gelukkig kunt zijn, toch?

Toen ik nog een eetstoornis had, triggerde dat soort mensen mij heel erg. Ik vond het niet eerlijk dat ik aan moest komen en zij gewoon dun waren. Ik moest net zoveel eten als zij, maar ik kwam er veel meer van aan! Dat was niet eerlijk. Zij konden gewoon dun zijn èn gelukkig zijn. En bij mij kon dat niet, want dan zou ik mijn eetstoornis moeten behouden. 

Andere meiden die geen ondergewicht hadden, vonden het lastig om mij te zien met mijn ondergewicht. Zij vonden weer dat ik blij moest zijn dat ik zo dun was geweest. Dat ik dat kon. Ik kon me dat niet voorstellen. Ik was lelijk, mager en ziek. Niets wat ik een ander toe zou wensen. Maar toch begreep ik dat zij zo dachten, want zo dacht ik ook over andere dunne mensen toen ik nog diep in mijn eetstoornis zat. Die gedachten komen uit je eetstoornis, niet uit je gezonde ‘ik'.

Zoals de ene persoon niet met de andere te vergelijken is, is een eetstoornis ook niet te vergelijken met die van een ander. Bij iedereen is de oorzaak anders, het verloop anders en ook het herstel ziet er anders uit. Want wie zegt dat een dunner meisje perse gelukkiger is? En wie zegt dat iemand die van nature dun is een eetstoornis heeft? 

We kunnen allemaal ontzettend gaan zitten vergelijken, jaloers zijn en elkaar nadoen, maar wat heb je er aan? Niks. Het is niet gek dat magere mensen een trigger voor je zijn. Maar is het dan aan die mensen om aan te komen of is het belangrijk dat jij leert omgaan met die trigger?
Omgaan met triggers is heel belangrijk voor je herstel. Praat er dus over in therapie of met je ouders of vriendinnen. En bedenk voor jezelf wat je wilt. Natuurlijk is het lastig dat je getriggerd wordt, maar dat betekent niet dat je er ook in mee moet gaan. 

Nu ik eenmaal genezen ben, triggeren dunne mensen mij niet meer. Iemand met een eetstoornis vind ik eerder zielig dan dat ik er tegenop kijk. Iemand die dun is, vind ik niet meer perse mooier of beter. Ik ben blij dat dit gevoel weg is, want het maakte mijn strijd tegen mijn eetstoornis soms best moeilijk. Het is niet zo dat ik dunne mensen uit de weg ben gegaan. Ik heb juist gekeken naar de gedachten rondom de trigger. Wat maakte dat het mij triggerde en wat kan ik daar tegen doen?

Wees dus niet boos, jaloers of geirriteerd op mensen met ondergewicht of mensen die dunner zijn dan jij. Iedereen is zoals hij is. Het gaat om de binnenkant, laten we dat vooral niet vergeten. Dun zijn is geen manier om geluk te vinden. Gezond zijn en je eetstoornis de deur uit zetten is de manier!

Ik vind het mooi als iemand straalt, lacht en dat je in haar ogen ziet dat ze tevreden is met haar leven en echt in het leven staat. Dat is pas schoonheid. Dun zijn heeft daar niets mee te maken.

dun zijn

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Anoniempje - Zondag 3 februari 2013 13:37
Dat heb ik ook heel erg gehad tijdens mijn eetstoornis. Maar nu ik 'genezen' ben verklaard, heb ik daar veel minder last van.
Dun zijn is ook niet alles, een meisje bij mij op de hogeschool bijvoorbeeld is heel perfectionistisch en heeft het vaak koud. Ze heeft geen es.
Iedereen heeft gewoon een ander gewicht en dat past bij je, iedereen is op zijn of haar eigen manier mooi van binnen.
Tine_x - Zondag 3 februari 2013 13:39
Zo herkenbaar! Er zitten nog zoveel magere meisjes in mijn klas...best moeilijk om niet jaloers te zijn!

x
ThinkBelieveAchieve - Zondag 3 februari 2013 14:23
Her-to-the-kenbaar, mooi geschreven!
Vlindertje, - Zondag 3 februari 2013 14:28
Heel erg herkenbaar! Ik heb twee vriendinnen die allebei op het randje van ondergewicht zitten maar geen eetstoornis hebben en gewoon normaal eten (best wel veel zelfs) Het is vaak een 'trigger' voor mij geweest niet dat ik ze daar door niet kan uitstaan maar ik voelde mezelf er wel altijd minder door. Ik had altijd het beeld dat 'dunne' meisjes en vrouwen beter,gelukkiger en vooral mooier zijn en ben daar door vaak erg jaloers geweest.
hoii - Zondag 3 februari 2013 14:42
Woowww dit stuk lijkt ook al over mij te gaan!
hoii - Zondag 3 februari 2013 14:47
Woowww dit stuk lijkt ook al over mij te gaan!
Annemarijn--x - Zondag 3 februari 2013 16:36
Herkenbaar!
j - Zondag 3 februari 2013 17:38
Erg herkenbaar en ik schaam mij er eigenlijk best wel voor. Ik had ook niet verwacht dat er nog best wel wat mensen last hadden van het jaloers zijn op mensen met een eetstoornis. Voor mijzelf wel een eyeopener dat het blijkbaar in mijn hoofd toch nog niet zo goed gaat als ik mij voor houd. Ik weet best dat een eetstoornis niet iets is waar je jaloers op moet zijn maar een deel in mij wil te graag te dun zijn.

Chaya - Zondag 3 februari 2013 20:38
Superherkenbaar, mijn zus is ontzettend sportief en ziet er gewoon goed uit, en ze eet zoveel. Maar ze komt helemaal niks aan. Zij triggert mij heel erg, best lastig omdat ik haar elke dag wel zie.
chelly - Zondag 3 februari 2013 21:42
Dit is echt superherkenbaar.. ik heb dat bij een paar vriendinnen maar ook gewoon bij iedereen die ik zie op school, in stad maar ook op tv of in films.
Ik weet dat het niet goed is maar het gaat gewoon vanzelf,
mezelf vergelijken met anderen en jaloers zijn als ze dunner zijn en eten
wat ze willen...
chelly - Zondag 3 februari 2013 21:42
Dit is echt superherkenbaar.. ik heb dat bij een paar vriendinnen maar ook gewoon bij iedereen die ik zie op school, in stad maar ook op tv of in films.
Ik weet dat het niet goed is maar het gaat gewoon vanzelf,
mezelf vergelijken met anderen en jaloers zijn als ze dunner zijn en eten
wat ze willen...
BoyceAvenue - Zondag 3 februari 2013 22:05
omg dit stuk is zo exact mij en ik heet ook gewoon nog eens Laura :o
doritos12 - Zondag 3 februari 2013 22:15
toch ben ik wel jaloers op mensen die ALLES kunnen eten zonder fatass te worden hoor!!
Koffie - Maandag 4 februari 2013 08:39
tevens herkenbaar
Ik hoop dat ik er ook ooit wat mee om kan gaan
Kelly47 - Maandag 4 februari 2013 22:34
Mooi geschreven!
S. - Dinsdag 5 februari 2013 12:04
Ik heb hier ook enorm last van, maar ik weet niet zo goed hoe ik die trigger minder erg kan maken of ermee kan leren omgaan.
Ik vind iemand die dun is namelijk niet mooier omdat ik denk dat diegene gelukkiger is, maar ik voel me wel minder waard dan mensen die ik heel mooi vind. (ookal weet ik dat er wel meer in het leven is dan mooi zijn, toch helpt dit me niet.)
CelineCeline - Dinsdag 5 februari 2013 22:43
Precies hetzelfde als chelly, ik vergelijk bij zo'n beetje iedereen en ben altijd jaloers want vindt mezelf altijd de dikste.. T gaat gewoon vanzelf...
lolaxxx - Dinsdag 19 februari 2013 18:48
idd zo'n herkenbaar verhaal!
Adina - Zondag 17 maart 2013 14:43
Top stuk!
Lunamira - Donderdag 4 april 2013 14:02
herkenbaar, ik ben altijd de dikste en ik voel me vandaag ook vreselijk door een cijfertje op de weegschaal. vorig jaar toen ik 'goed was in afvallen voelde ik me vreselijk gelukkig al werd ik toen ook vreselijk depressief, dubbel is dat hé. Het afvallen geeft een kick, een kick voelt als geluk, maar uiteindelijk... heb je niks denkik. Maar los van dat voel ik me vandaag no steeds vreselijk dik. BAH!
Anoniem - Donderdag 28 november 2013 19:07
Zo herkenbaar! Een meisje op mijn school heeft ook een eetstoornis. Ik word nu twee maanden behandeld en houd me goed aan mijn eetlijst maar voel me vreselijk als ik haar zie. Zij is in mijn ogen veel dunner dan ik en dan haat ik mezelf omdat ik hulp wilde en niet verder ben gegaan met afvallen zodat ik écht heel veel ondergewicht had...
Barbara - Maandag 16 juni 2014 21:21
Heel herkenbaar!!