Werken en studeren met eetstoornis

 

anorexiaHeb je een eetstoornis dan kunnen normale zaken ineens heel gecompliceerd worden. Bijvoorbeeld je gezondheid en je psychische toestand, maar ook bepaalde verantwoordelijkheden, zoals je studie, een bijbaantje of je werk. Naar je werk of naar school gaan wordt met een eetstoornis ineens niet meer zo simpel. 

Natuurlijk is werken en studeren altijd in bepaalde periodes een last, maar als je problemen hebt met eten of nogal in de knoop zit met jezelf, wordt die last ineens wat groter. Hoe ga je hiermee om? Stoppen met werken of studeren is niet altijd de juiste oplossing en kost je vaak een hoop geld!

''Ik heb meerdere malen met mijn studie moeten stoppen, nadat ik van de Havo naar het VMBO was gezakt. Ik baalde ervan, maar wist ook dat ik er een zooitje van maakte op de Havo. Later op het MBO haalde ik wel weer goede cijfers, maar ging het in mijn hoofd en lichamelijk zo slecht dat ik mijn opleiding niet kon afmaken. Ik moest intensiever in behandeling en kon daar geen opleiding meer naast blijven volgen.

Gelukkig heb ik deze keuze gemaakt. Ik had misschien al een hoop jaren weggegooid door het vele blijvenzitten, maar ik moest nu in mezelf investeren. Als ik dit niet deed kon ik misschien wel nooit meer een opleiding gaan volgen. Ik investeerde en heb uiteindelijk het diploma gehaald die ik wilde halen. Misschien wel jaren later, maar het is me wel in goede gezondheid gelukt. En daar ging het om.''

Als je werkt kan je eetstoornis het je ook knap lastig maken. Aan de ene kant moet je hieruit motivatie halen om ervoor te zorgen dat je kunt blijven werken en dus niet te ver in je eetstoornis zakt. Aan de andere kant moet je ook beslissen wanneer werken teveel voor je is en hoe je dit samen met je baas kunt oplossen.
werk

Maak nooit zomaar een keuze om te stoppen met school of werk, maar praat hier altijd over op school of met je leidinggevende op je werk. Misschien zijn er manieren waarop het werk verlicht kan worden en hoef je niet meteen minder te gaan werken. Maar het kan ook zijn dat je juist jouw rooster iets inkort of ervoor zorgt dat je langere pauzes hebt of af en toe iets eerder naar huis kunt.

Bedenk je ook dat wanneer je ineens thuis zit je ook in een behoorlijk gat kunt vallen. Het lijkt misschien fijn om even helemaal niets om handen te hebben, maar het kan je eetstoornis ook juist meer ruimte geven of jou een eenzaam gevoel bezorgen. Thuis zitten en niets doen is in ieder geval niet de oplossing. 

Trap dus niet meteen op de rem, maar bekijk eerst samen wat de mogelijkheden zijn om het werk voor jou haalbaar te maken, maar er toch ook voor te zorgen dat je aan jezelf kunt werken. Want jij en je gezondheid zijn het belangrijkste. Zeker als je op lange termijn actief wilt zijn op school of werk.

Wat vertel je eigenlijk wel en wat niet? Dat is altijd lastig als het om persoonlijke problemen gaat. Wees hiermee altijd voorzichtig. Je kunt voor jezelf een kort antwoord verzinnen op de vraag die gesteld zal worden: Waarom? Je hoeft niet in details te treden, maar let er ook op dat je geen wantrouwen schept. Door niet eerlijk te zijn, maken mensen vaak zelf een verhaaltje. Wil je dit niet, vertel dan kort en eerlijk wat er aan de hand is. Denk hier goed over na en bespreek het desnoods met je ouders of partner.

Natuurlijk wil je dat iedereen begrip voor jouw situatie heeft, maar meteen vertellen dat je jezelf beschadigt, suïcidale gedachten hebt of iedere dag braakt is niet echt verstandig. Hou het in eerste instantie bij ‘'problemen met eten en gezondheid'' of ‘'vermoeidheid door emotionele problemen''. De vooroordelen die mensen hebben kunnen wij niet wegnemen tijdens een functionerings-gesprek. Als er eventueel meer contact plaatsvindt, is iets meer uitleg soms wel belangrijk. Maar bedenk ook hierbij van te voren wat je wel en niet wilt prijsgeven. 

Het belangrijkste aan werken of studeren met een eetstoornis is dat je overleg pleegt en hier niet heel lang mee wacht. Je leidinggevende of docent zal het op prijs stellen als je op tijd aan de bel trekt zodat jullie er samen uit kunnen komen. Maak het werk voor jezelf haalbaar door afspraken te maken, maar ook goed voor jezelf te zorgen. Zie het blijven werken als motivatie om goed te eten. Vraag of je collega voortaan samen met jou wil lunchen, neem een lekkere lunch mee en let goed op je grenzen tijdens je werk. 

Voor jezelf opkomen en je grenzen aangeven is erg belangrijk. Heb je al genoeg taken op je bordje liggen, geef dan aan dat dat zo is en zeg ook eens een keer nee tegen een collega. Natuurlijk is dat eng en voel je je dan misschien raar, maar daar zullen ze op je werk wel aan wennen. Kijk ook eens naar hoe anderen dat doen en praat erover met je collega's. Dat is helemaal niet gek en het is heel belangrijk om je werk vol te kunnen houden.

eetstoornisMocht je je toch moeten ziekmelden voor langere periode vanwege je eetstoornis dan zijn ook hierin een aantal dingen belangrijk. Probeer eerst te overleggen wat nog wel mogelijk voor jou is en wat eventueel tijdelijk af te bouwen is om volledige ziekmelding te voorkomen. Mocht volledig ziekmelden toch nodig zijn, houd dan in ieder geval contact met jouw leidinggevende. Op deze manier houd je de band goed en is terugkeer op de werkvloer mogelijk en prettig. 

Werken en een eetstoornis is niet zo simpel als werken zonder eetstoornis. Al blijft werken sowieso vaak een hele opgave ;) Probeer het leuk en haalbaar voor jezelf te maken met de tips uit dit blog. Er komt vanzelf weer een tijd dat je wel weer volledig aan de slag kunt en goede punten scoort!

Hoe ga jij hiermee om?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

lis - Dinsdag 19 maart 2013 14:04
ik heb een studie gekozen waar ik ook echt voor wil gaan.
eerst had ik een verstandige keuze gemaakt en later had ik een andere keuze gemaakt en ben elke dag bezig met iets wat ik super super leuk vind. dus het gaat prima. op mijn school helpt een vrouw me ook met het eten voor een praktijk gedeelte of nouja ze houd er rekening mee.
werken kan en ik mag ik niet. daarom heb ik een uitkering.

dus meiden, kies een studie waar je echt voor wil gaan en die je echt leuk lijkt!
Marjolein - Dinsdag 19 maart 2013 14:29
Mijn studie is juist iets wat mij drijft om niet terug te vallen. Het is iets wat écht heel erg leuk vind. Ik ben wel bij de studieadviseur geweest en die heeft mij enkele mogelijkheden aangeboden.
Op mijn werk wisten ze het niet, en dat vond ik eigenlijk ook wel fijn. Het is er soms wel tussengekomen (dat ik op rare tijden moest eten, of koopavonden draaien). Maar daar heb ik ook weer veel van geleerd. Het heeft mij flexibeler gemaakt.
- - Dinsdag 19 maart 2013 14:39
Fijn artikel, ik merk dat ik studeren soms best wel moeilijk vind met mijn eetstoornis en therapie er naast. Toch heb ik alles (ruim) gehaald en ben ik nu zelfs aan extra zwaar programma op de universiteit begonnen. Ik twijfel nog wel of ik dit moet aangeven bij de coördinator... misschien toch wel sim.
xchanel - Dinsdag 19 maart 2013 15:13
Ik ben moeten stoppen omdat de universiteit momenteel te zwaar was tegelijk met het gevecht tegen een eetstoornis en depressie. Ik ervaar het als in een diep gat vallen, waar je je naast die dingen ook nog doorheen moet slaan, maar daarnaast leer je wel dat je door moet vechten etc. De studie was niet meer haalbaar en ik had een burn out, van de stress en omstandigheden. Voor mij was het verstandig om te stoppen, hoe rot ik me er ook over voel en hoe erg ik er nog steeds mee zit. Laat het snel september zijn, dat laat ik ze even een poeppie ruiken ;)
... - Dinsdag 19 maart 2013 15:38
Goed artikel!
ik ben inmiddels al drie keer met een opleiding moeten stoppen en heb er dan dit jaar ook voor gekozen om een jaar heel hard aan mezelf te werken en een opleiding te doen die alleen maandagochtend is en verder niet en ook geen stage ofzo.
en volgend jaar weer beginnen met een studie, moet helaas wel weer in het eerste jaar beginnen, maar ik hoop dat ik het dan ook eindelijk af kan maken.
violindustrial - Dinsdag 19 maart 2013 16:12
nou, na mijn examens ga ik toch echt kiezen voor therapie. Ik merk dat school ervoor zorgt dat ik nog minder let op hoe ik eet en ik gebruik het als excuus om niet te eten (geen tijd etc.) Dus in deze zin is het denk ik best slim om een jaartje "verlof" te nemen.
Fayee - Dinsdag 19 maart 2013 16:51
Ik heb het echt jarenlang kunnen volhouden.. vmbo, mbo 3 en 4 ook succesvol afgerond met eetstoornis... weliswaar met therapie ondertussen en met mbo heb ik iets langer over gedaan.... Maar nu kom k op een punt dat ik hbo wil gaan doen, maar dat gaat té zwaar worden... werd geadviseerd om eerst dit keer echt goed aan me eetstoornis te gaan werken... en voor de verandering... ga ik ook eens echt dit advies opvolgen... Wie niet waagt wie niet wint right?
Iris - Dinsdag 19 maart 2013 17:59
Juist wanneer ik aan het werk ben of op school zit heb ik geen/minder last van mijn eetstoornis. Er is dan genoeg afleiding en er zijn mensen om mij heen.
Lamp - Dinsdag 19 maart 2013 19:29
Ik heb 2 baantjes en een WO studie gedaan bij een voltijd eetstoornis. Het was zwaar, maar ik ben niet zo iemand die veel bij zichzelf stilstaat. Geen zelfmedelij, gewoon nuchter blijven.
Tja..
Prue - Dinsdag 19 maart 2013 21:31
Ik heb ook een bijna fulltime baan gedaan plus een bijbaantje plus een studie naast mijn eetstoornis. Kwestie van doorbijten.

Totdat ik rigoreus besloot dat ik zo niet langer wilde leven, toen heb ik me vrijwillig laten opnemen in de kliniek. En daar heb ik nooit spijt van gehad. Hoe moeilijk het ook was toen ik weer terug moest naar de werkvloer.
Shira86 - Dinsdag 19 maart 2013 21:45
Ik heb altijd voltijds werken gecombineerd met een Bacheloropleiding. Ik daar zo druk mee bezig dat mijn ES onderdrukt werd. Toen ik afgestudeerd was kreeg mijn ES te veel ruimte in mijn hoofd en werd ie sterker.
Ik ben ontzettend blij dat ik nog kan werken en ben van plan om te blijven werken! Ik werk als leidinggevende en kan dus niet zomaar even tegen mijn collega's mijn verhaal doen...
dollie - Dinsdag 19 maart 2013 22:16
Ik heb eerst 32 uur gewerkt door mijn eetstoornis hebben ze mijn uren ingekort.
Dit kan ik een beetje vol houden.
Als het niet meer gaat dan wordt ik gelijk volledig de ziektewet ingedaan.
MissV - Dinsdag 19 maart 2013 22:45
Een heel goed stuk. Tijdens mijn eetstoornis besloot school dat het niet langer kon en ik moest verplicht stoppen om aan mezelf te werken. Wat ze geen begrip voor hadden was dat ik nog niet de nodige hulp had en dus hele dagen thuis kwam te zitten. Ik viel in een heel diep zwaar gat. Ik kreeg toen via mijn bijbaantje de mogelijkheid iets meer uren te maken en zij hebben mij ook laten werken tot ik zelf aangaf dat het niet meer kon. Tijdens mijn ziekteverlof hebben ze regelmatig contact met me gehouden en toen ik aan de betere hand was kon ik zo weer beginnen. En hierbij praat ik over een bijbaantje in een supermarkt en geen fulltime job. Mijn werkgever ben ik erg dankbaar voor zijn handelen. Ze zijn voor mij echt een steun en vertrouwen geweest in mijn strijd! En dat heb je nodig, vertrouwen!!
schuimpje - Woensdag 20 maart 2013 11:01
twee keer moeten stoppen met school, dit jaar wil ik er echt voor gaan .. ben nu ook in behandeling, ik voel me positief over dit jaar..
thattgirl - Woensdag 20 maart 2013 12:14
ik moes stoppen met school van d coach en ijn behandelaar
aI snel werd alles nog zwaarder en moest ik minderen met werk van 12iur in de week maa 3.
ook dit bleek te zwaar te zijn en moest ik een wajong aanvragen van mijn behandelaar.
begin mei heb ik dus niks meer , ja zwaardere therapie.......dacht zelf altijd awh wat lekker
maar nu denk ik alleen maar waarom heb ik het zo ver laten.komen
belle - Woensdag 20 maart 2013 16:04
Ik ben nu net weer begonnen met studeren om mijn WO-opleiding af te ronden. Ik merk dat ik heel gauw weer in de eetbuien (en het overgeven) vlucht als de stress me teveel wordt. Ik vraag me af of ik nou wel de juiste keus heb gemaakt. Intellectueel gezien kan ik de studie wel aan, maar qua stressgevoeligheid...
Aan de andere kant: toen ik niks te doen had, had ik ook wel last van eetbuien etc. Als ik nu goede dagen heb, plan ik mijn studie-activiteiten en kan 't ook heel lekker gaan met studeren. En dat geeft toch ook veel voldoening als je goed bezig bent. En dan gaat 't gelijk ook heel goed met eten. Dus ja... uiteindelijk denk ik dat 't inderdaad goed is om bezig te blijven met andere dingen dan eten.
M - Woensdag 20 maart 2013 17:01
Ik heb mijn werk een jaar lang moeten neerleggen; mijn ES was te sterk, ik had geen energie meer (logisch als je niet eet en úren per dag sport) en heb afgelopen jaar 3 x een korte opname gehad,
Sinds 5 weken ben ik weer begonnen met werken; langzaam opbouwen.
Roos - Vrijdag 22 maart 2013 11:51
Gevoelig onderwerp.. Ik heb altijd het idee dat ik het maar een beetje half kan doen, dat er zo veel meer in had gezeten als mijn hoofd niet zo vol zat met eetgestoorde gedachten. Ik vind het zwaar, omdat de lat voor mezelf hoog ligt en het simpelweg, ook fysiek, niet gaat zoals ik wil dat het gaat.
Laartje - Zaterdag 23 maart 2013 18:28
Goed stuk , en ook goed onderwerp , waar ik ook erg tegen aan Loop , Mijn vriendin heeft pfeifer en daar word heel erg rekening mee gehouden , van mij word verwacht dat ik me voor de volle 100% inzet , al weerhoudt school me er wel van om dieper in de eetstoornis te zakken , en wat werk betreft ? Het is juist een warme plek , met super Lieve collega,s , waarvan 1 collega echt mijn steun en toeverlaat is , ik ga binnenkort moeten minderen : of met school , of met stage , of met het werk , voor therapie , maar ik vind het wel heel belangrijk de therapie , want ja ik wil ook kunnen leven zonder eetgestoorde gedachte,s , zonder zelfhaat , en zonder al mijn verdriet enzo, want ik heb nu ook het idee , dat ik overal maar half aan mee kan doen , mijn gedachte,s zijn er niet echt bij laat maar zeggen , en de druk voor school ligt me erg hoog , ik moet maar me best blijven doen ...

xxxxxxxx
PluiS - Donderdag 16 mei 2013 15:47
Goed stuk! Ik deed dit jaar een tussenjaar als vrijwilliger, maar ben eerder gestopt: zit nu al 1,5 maand thuis omdat het fysiek te zwaar was. Ben nu ook echt in een gat gevallen en dat is mentaal weer heel zwaar. In september wil ik wel starten met een studie, dus ik heb nu wel heel veel motivatie om weer goed te gaan eten en weer echt te gaan leven!! Maar het is zwaar, echt heel zwaar nu...
Ik - Dinsdag 13 mei 2014 20:58
Kunnen mensen met een eetstoornis werken? en waar lopen ze tegenaan??