Wat is normaal sporten?

 

Veel mensen met een eetstoornis vinden het moeilijk om een balans te vinden in het sporten. Ze zijn gewend om vaak en hard te trainen. Sporten is een obsessie en daarom niet meer leuk om te doen. Tegelijkertijd worden we aan alle kanten gestimuleerd om voldoende te blijven bewegen. Hoe sport je echter op een gezonde manier zonder dat je daarin doorslaat? Wat is normaal sporten?

Op de vraag ‘wat is normaal sporten’ kan ik niet een antwoord geven in aantallen. Het is niet zo dat je een x aantal keer in de week sporten als ‘normaal’ kan beschouwen. Ik sport zelf bijvoorbeeld de ene week vaker dan de andere week. Normaal sporten ‘m denk ik veel meer in hoe het in jouw hoofd eraan toe gaat. Op het moment dat jij moet sporten van jezelf, daar dingen echt voor afzegt of vermijdt, je erg in de put gaat zitten als je een keer niet gaat en het niet-sporten van jezelf moet compenseren, dan weet je dat je een ongezonde relatie met sporten hebt.

wat is normaal sporten

Ik kan jullie mijn ervaringen vertellen met sporten. Zoals jullie misschien wel weten, ben ik namelijk redelijk sportief. Altijd al geweest, maar het is ook een tijdje minder geweest toen ik net herstelde van de eetstoornis. Een aantal jaar geleden ben ik begonnen met krachttrainen. Dat was net in die tijd dat dit in combinatie met gezonde voeding een hele hype werd. Ik moet eerlijk zeggen dat ik mezelf toen wel extra in de gaten ben gaan houden, omdat ik merkte dat ik hier toch door beïnvloed werd. Het obsessieve van de eetstoornis zit altijd in mij en als ik daar niet mee oppas, schiet ik er weer gigantisch in door.

Toen ik net begon met krachttrainen, wilde ik het zo goed mogelijk doen. Ik nam het heel serieus, sloeg geen enkele work out over en wilde er ook het liefst zo goed mogelijk bij eten. Alcohol wilde ik bijvoorbeeld doordeweeks niet meer drinken, omdat ik dat zonde vond van de calorieën en ik dacht dat het invloed zou hebben op mijn lichaam. Ik zag wat sporten met mijn lichaam deed (ik werd gespierder en hierdoor strakker) en ik wilde zo goed mogelijk voor mijn lichaam blijven zorgen.

Na een tijdje had ik echt wel in de gaten dat ik niet goed bezig was. Of nouja, sporten is natuurlijk goed voor je, maar voor mijn mentale gesteldheid was dit niet goed. Ik werd onrustig als ik een keer niet kon sporten of als ik iets at wat niet op mijn schema stond. Ondanks dat mijn lichaam soms aangaf dat ik beter niet kon gaan sporten, ging ik vaak toch. Ik was bang voor de gevolgen als ik een work out over zou slaan en maakte mezelf gek met eigenlijk heel onrealistische angsten. Als ik niet ga sporten, ben ik morgen meteen zwaarder. Als ik niet ga sporten, verlies ik al mijn spieren. Als ik niet ga sporten, kan ik van de zomer geen crop tops aan. Als ik niet ga sporten, ga ik me ook niet goed voelen over mezelf.

Ik herkende patronen van de eetstoornis terug in mijn gedrag en ik maakte me daar zorgen om. Mijn eetstoornis maakte mij ook gek met onrealistische overtuigingen. Als jij dit eet, kom je kilo’s aan. Als jij nu niet compenseert, zal je morgen dikker zijn. Sporten is eigenlijk een andere manier van controle zoeken over iets. Sommigen zoeken het in eten, anderen zoeken het in het sporten.

Ik was echter al jaren genezen van de eetstoornis en toch gebeurde dit weer. Dit maakte me bang, want ik wilde geen eetstoornis meer. Ik wist niet of dit nou zou betekenen dat ik nooit op een normale manier zou kunnen sporten zonder daar meteen zo in door te schieten. Ik wilde wel heel graag blijven sporten, omdat ik altijd ook veel plezier heb gehaald uit sporten, maar hoe voorkom je dan dat het obsessief wordt? Hoe pak je dat aan?

Het heeft best een tijdje geduurd voordat ik een balans had gevonden met sporten. Toch is het me gelukt. Ik vind het heerlijk om naar de sportschool te gaan, maar ik vind het ook heerlijk om het een dagje over te slaan. Het obsessieve is eraf, ik eet echt alles wat ik wil en ik ben er niet dikker van geworden. Integendeel zelfs. Ik zit lekkerder in mijn vel dan ooit!

Hoe heb ik dat aangepakt? Allereerst heb ik het aangegeven bij mensen in mijn omgeving dat ik merkte dat ik obsessief bezig was met sporten. Ik heb vooral veel steun gehad van mijn toenmalige vriend. Ik sportte namelijk vaak met hem en was heel open over wat er allemaal in mij omging. Soms zaten we bijvoorbeeld ’s avonds op de bank en dan wilde ik geen M&M’s eten, omdat ik die dag niet had gesport. Door met hem hierover te praten, wist hij me er vaak toch van te overtuigen om die M&M’s gewoon lekker te eten. Op die manier kon ik ervaren dat er niks met mijn lichaam zou gebeuren als ik gewoon zou eten en niet zou sporten. In mijn eentje had ik dat nooit gedurfd, maar met hulp van andere mensen wel.

wat is normaal sporten

Hier zit tegelijkertijd ook een andere tip in: ga samen sporten. Mijn vriend was ook wel gemotiveerd om te sporten, maar kon het sporten ook prima een keertje links laten liggen. Als ik in mijn eentje aan het sporten was en ik wilde liever naar huis, dan mocht dat niet van mezelf. Ik moest en zou die work out afmaken en mijn uiterste best ervoor doen. Dan pas zou ik naar huis mogen. Door met iemand te sporten die wel een gezonde relatie daarmee heeft, ervaar je vaak ook hoe het is om een keer niet zo je best te doen. Als ik met mijn vriend of vriendinnen ga sporten, zijn we tussen het sporten door vaak vooral aan het kletsen of lol aan het maken. De focus ligt dan minder op het sporten zelf, maar meer op het sociale aspect eraan, omdat je dus samen bent. Samen sporten kan heel motiverend zijn, maar het kan er dus ook voor zorgen dat je een beetje afgeremd wordt. Vertel de ander ook over dat je bang bent om door te schieten, zodat diegene op je kan letten en je af kan remmen als dat nodig is.

Wat als je alleen thuis bent en je eigenlijk wilt gaan sporten, maar niet zoveel zin hebt? Nu zou ik zeggen: lekker niet gaan. Ik vind het prima om een keer een bezoekje aan de sportschool over te slaan. Ik heb niet altijd zin om te sporten en ik ben ook weleens moe. Dit was erg lastig aan het begin, omdat je jezelf goed kan dwingen om wél te gaan. Wees echter realistisch. Stel jezelf de vraag wat de reden is dat je zo graag wilt gaan sporten en probeer dat te relativeren. Je komt geen kilo’s aan als je een keertje niet sport en je verliest ook niet meteen spiermassa. Als je geen zin hebt, heb je geen zin en dat is oké. De wereld vergaat niet en morgen is er weer een dag. Als je je onrustig voelt, zoek dan afleiding in andere dingen. Je houdt tenslotte tijd over en die tijd kan je mooi besteden aan dingen waar je op dat moment wel zin in hebt en energie uithaalt!  

Onthoud dat sporten meer is dan alleen bezig zijn met je lichaam en uiterlijk. Sporten is namelijk ook ontspannend en plezier. Het kan voor mensen een fijne afleiding zijn en ook is het goed voor je sociale contacten. Sport jij omdat je het leuk vindt of vooral voor je lichaam, uiterlijk en gewicht?  

Fotografie: Pedro Matute

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Anne-Maria - Maandag 25 september 2017 19:44
Oh, heel fijn om dit zo te lezen. Op het moment sport ik niet omdat ik er de energie niet voor heb (eetstoornisstruggles). Maar eerder moest ik van mezelf verplicht gaan. Eerst was het twee keer in de week, toen drie en uiteindelijk vijf keer. Het voelde ontzettend fout om te minderen, precies om de angsten die in de blog beschreven staan: geen cal verbranden dus aankomen (dat stond in mijn ogen gelijk), spiermassa verliezen, maar ook: ik zou falen, ik was niet streng genoeg en nog meer van dat soort gedachten.
Deze blog is echt helpend voor mij, mocht het weer beter met me gaan en ik weer ga sporten. Dankjewel! ♥
Lost girl - Maandag 25 september 2017 20:27
Waarom maken jullie steeds blogs over van jezelf moeten sporten en veel minder over hoe je jezelf kan motiveren om wel te gaan sporten? Als ik thuis zit ga ik veel liever op bed liggen slapen in mijn vrije tijd dan gaan sporten. Ik vind sporten namelijk echt niet leuk.
*** - Maandag 25 september 2017 22:51
Herkenbaar voor mij. Eetstoornis ging bij mij altijd samen met depressie en geen energie meer hebben. Ik heb nooit de drang gevoeld om te sporten. Enkel om minder te eten. Maar tijdens herstel merkte ik wel dat sporten me juist hielp. Het is altijd een hele drempel om te starten maar achteraf voel ik me zoveel beter. Mij helpt het om een sport te vinden die ik echt leuk vind. En ja, die bestaat voor iedereen, ook voor jou! Is soms even zoeken. Ik blijf het wel moeilijk vinden om bij dipjes op vlak van eetstoornis en stemming toch de energie te vinden om te gaan sporten. Maar dan helpt het me dat ik nu weet welke sporten me wel liggen en mezelf daartoe te motiveren.
Anoniem - Maandag 25 september 2017 20:28
Ja, herkenbaar. Ik begon ooit met 2x in de week sporten, besloot toen 4x per week te gaan en inmiddels is dat 6 of 7x. Het is zelfs zo erg dat ik mezelf moet tegenhouden om 's avonds te gaan sporten als ik een keer 's ochtends sport ipv 's avonds. Ik voel me lui, vies, dik, etc. Het is alsof ik mijn plicht verzuim, en ik moet dan 's avonds gewoon. Zelfs het tijdstip wisselen is kennelijk al ingewikkeld. Als ik het voor elkaar krijg om terug te gaan naar 4x, is dat voor mij al flinke winst. Maar ik moet ook eerlijk toegeven dat ik even niet zo goed weet hoe dan.

Verder was sporten voor mij een goede uitlaatklep. Het is de enige manier die voor mij werkt om in het hier en nu bezig te zijn en piekergedachten stop te zetten (zonder eetgestoorde gedachten!). Wat ik echter de laatste weken merk, is dat 3 uur achter elkaar nog niet genoeg is om mijn hoofd weer rustig te krijgen.

Ik ben vooral bang om spiermassa/conditie te verliezen. Dat heb ik ook ervaren toen ik een week niet heb gesport tijdens vakantie. Het heeft me 3 weken gekost om weer op volledige kracht te kunnen trainen. Maar sporten is ook falen of juist ergens goed in zijn. Ik train - als vrouw - zwaarder dan de meeste mannen en daar krijg ik vaak complimentjes over. Train ik een keer iets minder zwaar, voelt dat als falen. En ik heb het gevoel dat ik nog iets kan.

Mijn sociale omgeving vindt het niet zo heel leuk dat ik vanalles afzeg vanwege sport. Ik merk dus echt dat het niet oké is. Er iets aan doen, is een tweede. Binnenkort ga ik weer in behandeling en dan heeft dat zeker mijn aandacht. Net als zo veel helaas. Ik ben echt gigantisch teruggevallen en ik vraag me echt af hoe dat heeft kunnen gebeuren...
m - Maandag 25 september 2017 20:42
lieve anoniem wat gigantisch herkenbaar wat je allemaal schrijft
ik sport zelf 7 dagen per week 2 x per dag alds draait om het trainen ik heb te horen gekregen dat ik sport versaafd ben maar er word ook gezegd dat het bij mijn eetstoornus hoort ook ik ben doodsbang om aan te komen of spietmassa te verliezen sport staat op 1 en alles moet ervan wijken leuke dingen doen lukken mij niet en daarnaast zie ik er vrij gezond uit aangezien ik een normaal gewicht heb maar ik elke dag gigantisch worstel met me bewegings drang en het eten ik was benieuwd waar jij hiervoor therapie gaat krijgen bij mijn kliniek willen ze het liefst dat ik een klinische opname ga krijgen.. heel veel sterkte💖
Snoezel - Maandag 25 september 2017 20:52
Vroeger toen ik op de basisschool en de middelbare school zat deed ik 2 keer per week atletiek ( trainen ) en op zaterdag wedstrijd. Daarnaast nog de gym van school. Op de universiteit deed ik niet zoveel en na mijn studie heb ik het weer opgepakt en gaf ik naast mijn werk ook groepslessen in de sportschool, waardoor ik ongeveer 7 uur per week sportte. Wielrennen kwam er later bij, maar toen ging ik minder les geven.

Ik ben er dus eigenlijk mee opgegroeid en ben sinds vorige week weer bij de sportschool begonnen. Daar sport ik nu 2 keer per week en daarnaast doe ik aan wielrennen. Gewoon omdat het fijn voelt en ik heb nooit bewegingsdrang gehad. Ik heb mijn oude patroon weer opgepakt.
Anoniem - Maandag 25 september 2017 20:54
@m: Ik krijg ambulante hulp, die niet specifiek hierop gericht is. Ik ga veel breder aan de slag met achterliggende zaken. Na een aantal ervaringen met therapieën gericht op eten, weet ik inmiddels dat symptoombestrijding mijn problemen niet oplost: daar zijn ze heftig voor. Sporten zal echter wel aan de orde komen.
m - Maandag 25 september 2017 21:01
heee thanks ik heb nu sinds anderhalf jaar ook ambulante therapie maar het is sinds een jaar dusdanig zo verergerd kwa het sporten dat we vastlopen in de therapie en ik echt vast zit in mijn veilige wereld het sporten en eten.
vandaar dat mijn therapeute nu opzoek is naar een goede behandeling voor mijn eetstoornis maar ook de sportverslaving die er dus bij hoort.
bij mij zijn het ook achterliggende problemen maar denk dat er nog veel meer is alleen weet ik zelf nog niet helemaal wat en denk ook dat dat het beste is om uit te gaan zoeken alleen is het best lastig een passende therapie te vinden het frustreert me vaak en het is uitputtend en het raakt me intens dat mensen zeggen ja maar je ziet er toch goed uit je eet toch je bent helemaal niet dun .. en diep van binnen weet ik dat het niet om gewicht gaat of om eten maar om angst en controle willen hebben dankjewel lieve groet m
DragonFly1991 - Maandag 25 september 2017 21:00
Ik vind het heerlijk om te sporten, maar nog wel fijner om tegenwoordig ' geen zin ' te hebben om te sporten, maar ervoor te kunnen kiezen om thuis te blijven zonder mezelf af te straffen.
Mag nu ook werken als sport/groepsles instructrice, wat de keuze voor rust soms nog fijner maakt.
D - Maandag 25 september 2017 21:09
Na jarenlang 5 uur per dag te sporten ben ik blij dat ik nu niks doe. Wel eens een blokje om.. maar dat obsessieve sporten nooit meer
m - Maandag 25 september 2017 21:14
hoe ben je er vanaf gekomen ik sport dus ook 7 dagen per week 5 uur per dag het is gewoon een full time baan
D - Maandag 25 september 2017 22:43
Mijn lichaam was op een gegeven moment op. Duizelig, extreme burn outsklachten. De dagelijkse dingen kon ik niet meer. Mijn lichaam zei toen gewoon ho! Toen ben ik gestopt met sporten (ik kon het ook niet meer) en meer gaan eten. Nu zit ik op een gezond gewicht en na 3 jaar kan ik eindelijk weer het normale leven aan.
Laat het niet zover komen...
m - Maandag 25 september 2017 21:12
Wat ben ik blij dat dit word geplaatst.

Het begon bij mij een jaar geleden het werd voor mij makkelijk om zo te gaan compenseren het gaf me een goed gevoel en ik kreeg veel complimenten van mensen om me heen hierin ben ik steeds meer gaan doorslaan en is het voor mij nu dwangmatig geworden of ik nou moe ben overal pijn heb of ziek ben ik moet en zou die zoveel calorieën per dag verbranden wat ik van mezelf moet.
Ik zit nu anderhalf jaar in therapie voor mijn eetstoornis alleen is het sporten sinds een jaar intens verergerd ik train 7 dagen per week 2x per dag.
( Mijn monster is hier trots op en nu ik het zo aan het typen ben doe ik het nog met een lach op mijn gezicht ook vol trots)
De echte ik weet diep van binnen dat dit niet gezond is.
Leuke dingen doen met vriendinnen of met mijn vriend komen amper voor ik moet eerst mijn sportsessies allemaal hebben gedaan voor ik überhaupt ook maar iets mag gaan doen er komt zoveel onrust naar boven en paniek...
Over de gehele dag krijg ik tussen 2 en 4 een dip moment omdat ik dan niet beweeg raak ik in paniek word ik moe en misselijk krijg ik last van hartkloppingen en raak ik zwaar geirriteerd.
Ik voel me zo onbegrepen en heel eenzaam mijn beste vriend is eigenlijk de sportschool dag in dag uit
Ik ben de laatste maand opzoek gegaan naar een kliniek of instelling die een sport en eetstoornis aanpakken maar vaak wijzen ze me af of is het niet haalbaar
Mijn huidige therapeute zou het liefst een klinische opname willen maar ik zou dan opgenomen worden als een sportverslaafde waardoor mijn eetstoornis wegvalt en ik tussen andere verslaafde zou komen te zitten..
Ik hoop dat iemand mij iets zou kunnen vertellen over een therapie of kliniek die zich hier echt op richt want vandaag kreeg ik te horen dat het toch echt de eetstoornis is die dit met me doet
ik ben benieuwd of mensen zich hierin herkennen of dit misschien wel hebben meegemaakt ik wil zo graag normaal worden en weer van mijn leven kunnen genieten zonder me elke dag schuldig te voelen als het een keer minder gaat of ik zelfs uiteindelijk gewoon is een keer niet ga sporten... Ik weer gewoon Ik mag zijn zonder dat ik bang ben aan te komen te falen en spiermassa en conditie te gaan kwijtraken..
Ik wil zo graag normaal zijn...
liefs M
Anouska - Dinsdag 26 september 2017 22:07
Zover ik weet word er bij de behandelaar waar ik zat bij een opname wel degelijk gelet op je beweging. Ik ben nog nooit opgenomen geweest, maar een vriendin van mij wel en die heeft een tijd niet mogen sporten. Als je eerlijk tegen de behandelaren vertelt dat je last hebt van bewegingsdrang zullen ze naar je luisteren
LeRose - Maandag 25 september 2017 22:06
Mijn blessure houd me heel erg tegen en bij mij is werk al een hele work out. Dan is een sport abonnement niet heel handig. Dan zwem ik liever of lange wandel fiets afstanden.
marleen - Maandag 25 september 2017 23:12
bij mij was het een grote stap vooruit toen ik met mijn huisdokter had afgesproken dat ik enkel nog deelneem aan groepslessen.Ik weet dat ik mezelf erin verlies als ik op mijn eentje naar de fitness ga of zo, maar daarom beperk ik me dus tot danslessen, aerobicslessen, af en toe gaan zwemmen met vrienden, en naar het werk fietsen.
Anoniem - Dinsdag 26 september 2017 08:14
Dankjewel helpvolle blog👍
Crocro - Dinsdag 26 september 2017 08:35
Ik ben dol op dansen! Ik vind het heerlijk om mijn lichaam die bewegingen te voelen maken. De rest van mijn sport regimen doe ik om beter te kunnen dansen. (Denk aan cardio, kracht en stretchen). Echter merk ik weleens dat de eetstoornis de lol verpest. Dat vind ik best lastig. Ik wil lekker dansen en niet bezig zijn met kcal of blubberende lichaamsdelen in de spiegel! Gelukkig gaat dit meestal goed. (Ook omdat mijn vanaf mijn plek mezelf niet kan zien in de spiegel)
britneyangel - Dinsdag 26 september 2017 09:07
goeie blog, ik doe het omdat ik het leuk vind en ook wel voor me lichaam maar als ik geen zin heb dan ga ik ook niet
Maan - Dinsdag 26 september 2017 09:24
Woow.. ik heb het juist andersom.. door sporten krijg ik extra honger en eet ik veel meer (en kom ik aan, niet dat ik overgewicht krijg ofzo, maar ik kom echt wel aan daardoor).. intensief sporten bedoel ik dan.. ik durf om die reden niet te sporten.. verder heb ik er nu ook niet bepaald de energie voor hoor ;)

Heb ook het idee dat wanneer ik wat minder toegeef aan bewegingsdrang in het algemeen ik ineens afval.. alsof mijn lijf dan normaal functioneert en niet in de overlevingsmodus waarin het niet eens in staat is om iets te verbranden..
Anoniem - Dinsdag 26 september 2017 17:32
Ik wou dat hetzelfde zou gelden voor mensen met overgewicht. :(
Breadfish - Dinsdag 26 september 2017 17:51
Ik ben dat "niet sporten als je geen zin hebt" niet helemaal met je eens. Als je een depressie hebt heb je geen zin maar het is wel goed voor je (zegt men).
Noa - Donderdag 28 september 2017 21:09
Soms weet ik niet zo goed waarvoor ik precies sport. Ik wil graag hoog scoren bij het NKE (Nederlands Kampioenschap Eenwieleren) en wil het liefst elke dag trainen zodat ik beter en sneller word. Ik krijg er een goed gevoel van, maar soms heb ik het idee dat het ook is vanwege bewegingsdrang en willen afvallen. Het is een combinatie van allebei denk ik en dat maakt het voor mij echt verwarrend. Het is ook niet soms het 1 en soms het ander, maar het is echt tegelijk.
Noa - Donderdag 28 september 2017 21:09
Soms weet ik niet zo goed waarvoor ik precies sport. Ik wil graag hoog scoren bij het NKE (Nederlands Kampioenschap Eenwieleren) en wil het liefst elke dag trainen zodat ik beter en sneller word. Ik krijg er een goed gevoel van, maar soms heb ik het idee dat het ook is vanwege bewegingsdrang en willen afvallen. Het is een combinatie van allebei denk ik en dat maakt het voor mij echt verwarrend. Het is ook niet soms het 1 en soms het ander, maar het is echt tegelijk.
puck - Maandag 23 mei 2022 17:25
ik merk dat ik nog niet met plezier sport. ik merk ook dat ik het heel moeilijk vind om een dagje niet te sporten of te wandelen of om niet te gaan als ik geen zin heb. als we bvb familiedag hebben opver 2 weken ben ik nu al aan het bedenken dat ik vooraf moet gaan sporten omdat ik anders niet genoeg bewogen zou hebben. morgen ga ik sporten maar echte zin heb ik niet