Tijdens mijn eetstoornis heb ik veel last gehad van eetbuien. Vaak heb ik het gevoel gehad dat ik er nooit van af zou komen. Ik had ook helemaal niet zo'n goed idee hoe ik er dan vanaf moest komen. Hoe harder ik het leek te proberen het niet te doen hoe erger het leek te worden. De drang werd elke keer zo groot dat het leek of ik er niks aan kon doen. Ik heb m'n eetbuien goed onder de loep moeten nemen, om uit te vinden dat ik er wel iets aan kon doen. Het was een lange, lastige strijd, die ik uiteindelijk toch heb overwonnen en waar ik heel veel van heb geleerd. In deze blog wil ik daar wat meer over vertellen. 

♥ Leg jezelf niet te veel restricties op
Wanneer ik mezelf te veel beperkte in mijn dieet kon je haast met zekerheid zeggen dat ik een eetbui zou krijgen. Wanneer het eindelijk een beetje goed ging dacht ik vaak "Oh, dan kan ik nu wel wat minder gaan eten, dan val ik ook een beetje af." In mijn hoofd kon ik alleen maar of eetbuien hebben of afvallen. Hoe meer controle ik over mijn lichaam en eten probeerde te hebben hoe meer een eetbui als vrijheid voelde. Hoe meer vrijheid ik in mijn dieet toe stond, hoe minder ik de zogenaamde vrijheid van een eetbui nodig had.

Wanneer je eetmomenten overslaat zal je lichaam toch om voedsel gaan vragen. Hierdoor kan je soms ineens wat meer of anders eten dan je van plan was. Hier kreeg ik dan een enorm schuldgevoel over wat resulteerde in een eetbui. Luister goed naar wat jouw lichaam aangeeft nodig te hebben. Je hebt jezelf lange tijd van vanalles ontzegd, het kan dus best dat jouw lichaam om meer vraagt dan je voorgeschreven eetlijst. Het is dus helemaal niet gek om af en toe iets meer te eten dan je had gepland. Als je voelt dat je dat nodig hebt, gun jezelf die vrijheid, anders zal je lichaam er alleen maar harder om gaan vragen.

♥ Bekijk de dingen per dag
Wanneer ik geen eetbuien meer wou hebben besloot ik dat ik dat meteen voor de rest van m'n leven niet mocht. Dit werkte echter averechts. Wanneer je iets niet meer mag wordt de drang om het wel te doen alleen maar groter. Het hielp mij heel erg het per dag te bekijken en stelde m'n eetbui steeds uit tot morgen. Ik mag het wel, maar ik kies er nu voor om het niet te doen. Op deze manier maakte ik het behapbaar.

Als het dan een keertje fout ging, probeerde ik het ook niet te zien alsof alles dan meteen helemaal verpest was. Vaak kon ik denken: Het is nu toch al mislukt dus nu maakt het niet meer uit. Het maakt wel uit! Je hoeft jezelf niet te straffen voor een misstap, het is ook niet makkelijk, maar het is wel belangrijk meteen de draad weer op te pakken. Je zal dan ook steeds meer vertrouwen krijgen in het feit dat je er wel zelf iets over te zeggen hebt en dat het je niet gewoon maar overkomt.

♥ De opluchting is niet duurzaam
Wanneer er te veel druk op de ketel kwam te staan door onrustige of stressvolle situaties zocht ik naar een uitlaatklep. Zo'n eetbui luchtte me dan onwijs op, ik kon daar echt m'n gevoel in kwijt. Dit fijne en rustige gevoel was enkel maar van korte duur. Al snel voelde ik me rot en was ik alweer aan de volgende eetbui toe. Ik moest m'n opluchting en goede gevoel ergens anders vandaan zien te halen. Dit besef dwong mij dieper in mijzelf te kijken en uit te zoeken waar ik nou echt gelukkig van word. Welke dingen haal ik op lange termijn voldoening uit?

Meestal zijn dit dingen die je niet meteen merkt wanneer je er mee bezig, dat maakt het lastiger ze te herkennen. Neem bijvoorbeeld een studie volgen, dat is echt niet iets wat je elke dag heel erg leuk vind, maar waar je onwijs veel voldoening uit haalt op het moment dat je je diploma hebt behaald. Het is dus een meerjarenplan. Ik heb ook niet elke dag zin om naar de sportschool te gaan, toch voel ik me fijn naarmate ik het langer en regelmatiger doe. Het is een heel ander beloningssysteem, wat langzamer opbouwt, maar veel langer duurt en een diepere waardering heeft.

Ik kan ook een heel eetstoornisgericht voorbeeld geven. Uit een normaal eetpatroon, haal je misschien niet op het moment zelf niet veel voldoening, maar op de langere termijn zoals het eind van de dag, maand en in de loop van de jaren merk je pas hoe veel goeds het je doet. Welk doel heb jij voor ogen in het leven? Probeer daar een extra bewustzijn voor te creëren en verlies hem niet uit het oog.

♥ Ik wou alles of niets
Als ik iets wilde ervaren wilde ik dat ook extreem ervaren, anders kon het net zo goed niet. Ik wou iets extreem leuks doen of iets extreem goed doen. Ook mijn eten moest extreem lekker of extreem veel zijn. Ik was bang dat ik anders maar half zou leven en niet genoeg ervaringen zou hebben. Ik kon dan echt genieten van een eetbui, mezelf helemaal laten gaan. Het fijne gevoel woog echter niet op tegen de gevolgen.

Mijn lat in het leven lag zo ongelooflijk hoog dat geen ervaring ooit goed genoeg zou zijn. Alleen door die lat bij te stellen zou ik niet meer hoeven streven naar zulke extreme gevoelens. Altijd iets in extremen willen ervaren is iets wat onbereikbaar is en waar je je uiteindelijk alleen maar ongelukkig door zal voelen. Goed is goed genoeg. Door mindfulness oefeningen te doen en bewuster in een moment te leven leerde ik dat ik ook van niet extreme dingen heel erg kon genieten en bewust kon meemaken.

Ik herinner me een oefening dat ik van m'n behandelaar er een kwartier over moest doen om een rozijntje op te eten. Ik moest de rozijn helemaal bestuderen. Hoe voelt hij? Hoe ruikt hij? Hoe ziet hij er precies uit? Vervolgens mocht ik hem in mijn mond stoppen, maar nog zonder er op te kauwen. Hoe voelt hij in je mond? Wat is de structuur? Ik moest hem zachtjes plat drukken in mijn mond zonder hem stuk te bijten. Verandert de smaak en textuur? Wat gebeurt er in je mond? Wanneer je zo ver bent om te kauwen, waar plaats je de rozijn dan in je mond om te kauwen? Probeer alles heel langzaam en bewust te doen. Zelfs het moment dat je het rozijntje doorslikt.

Ik geloof niet dat ik welke eetbui dan ook ooit zo intens heeft gevoelt als dat ene rozijntje. Het was voor mij een hele helpende oefening dat je mindset een grote invloed heeft op de ervaring die je ondergaat. Als ik bewuster de dingen in het leven zou ervaren, niet eens alleen het eten, zou ik minder behoefte hebben extreme gevoelens op te zoeken.

♥ Ik hoef het niet alleen te doen
De drang naar eetbuien kon zo ongelooflijk groot zijn dat ik het soms heel moeilijk vond nog rationeel na te denken en tot bovenstaande punten te komen. Ik moest en zou het alleen kunnen, maar ik merkte dat ik te moe werd van deze strijd. Sommige dingen zijn te groot en te moeilijk om alleen te dragen. Toen ik mensen die ik vertrouwde hier over vertelde en om hulp vroeg ik hoe het me opluchtte. Ik hoef dit niet alleen te doen. 

Wanneer ik drang voelde een eetbuien te hebben belde ik mijn moeder. Als ik met vriendinnen iets was wezen eten sprak ik hardop met ze af hierna niet door te slaan in een eetbui. Tijdens feestjes waar ik kon overeten vroeg ik of iemand een beetje op me wou letten. Zelfs toen ik echt op mijn dieptepunt zat wat eetbuien betreft was er een meisje op school die me wilde helpen. Ze nam mijn geld in bewaring zodat ik wel tekenspullen kon kopen op de Academie, maar geen voedsel kon kopen om eetbuien mee te hebben. Ik kende dat meisje toen helemaal nog niet zo goed, maar ik was ten einde raad en had haar in paniek een mailtje gestuurd met de vraag of ze dit voor me wou doen. Ik was zo verbaasd hoe lief en begripvol de mensen om me heen reageerden. Niet iedereen kon het altijd even goed begrijpen, maar ze waardeerden mijn eerlijkheid en wilden me graag helpen. 

Je hoeft natuurlijk niet tegen iedereen te vertellen dat je een eetstoornis hebt. Ik begrijp heel goed dat je dat niet zomaar vertelt tegen iemand die je niet zo goed kent, maar je hoeft het niet alleen te doen. Probeer, ondanks dat het spannend is, toch iemand er bij te betrekken die je vertrouwt. Niet iedereen zal het altijd precies kunnen begrijpen, maar het neemt zo'n zware last van je schouders als iemand je desondanks toch wil steunen. 

Morgen om 12:30 uur zijn we weer een half uur live op instagram. Let op! Dit is dus een half uur eerder dan keren hier voor. De eerste 20 minuten willen we graag besteden aan het thema eetbuien en de laatste 10 minuten aan overige vragen. Je bent van harte welkom om vragen te stellen of gewoon mee te kijken. Tot dan!

Fotografie door Photo and Share CC