Wat fijn, het gaat beter met je
‘Wat fijn dat het beter gaat met je!' Een opmerking die ik in de tijd na mijn opnames vaak te horen heb gekregen. Voor de meeste mensen is het een doodnormale en goedbedoelde opmerking, maar voor mij levert deze opmerking heel veel stress op. Deze blog is in de tegenwoordige tijd; ik heb er nog steeds veel last van. De blog van deze week schrijf ik om andere meiden en jongens tips te geven en te helpen, en mijn ervaringen te delen.
Als iemand zegt dat ze blij zijn dat het zo goed, of beter met me gaat schrik ik daarvan. Ik bevries als het ware. Beter? Gaat het dan goed met mij? Ben ik dan genezen, of denken mensen dat? Na zo'n opmerking zeg ik meestal netjes dankjewel, maar in mijn hoofd kan het nog uren rondspoken. Ik ben bang dat mensen denken dat ik het nu niet moeilijk meer heb, of dat ik al helemaal genezen ben van mijn eetstoornis. In mijn hoofd gaat het helemaal nog niet goed! Hoe kunnen ze dat nou zeggen?
Ik denk dat deze angst bij mij met meerdere dingen te maken heeft. Het eerste is dat ik niet goed om kan gaan met onbegrip. Het is voor de buitenwereld moeilijk te begrijpen dat als je weer eet, op een goed gewicht bent (of richting een goed gewicht aan het gaan bent) en je weer in de maatschappij staat, je het nog steeds erg lastig kan hebben. Zij zien aan je dat het een stuk beter gaat dan een tijd geleden en daar zijn zij blij mee. Dat is heel logisch, maar voor mij is dat lastig. Mijn eetstoornis is immers niet aan het eind van mijn opnames de deur uit gegaan. Ik heb geleerd dat in plaats van je hier boos over maken, je er beter zelf mee aan de slag kan gaan.
Probeer aan mensen die écht belangrijk voor je zijn, duidelijk te maken dat het inderdaad beter met je gaat, maar dat je er nog lang niet bent. Ik heb mensen verteld dat het nog elke dag een gevecht is. En dat ik juist nu ik weer terug ben in de maatschappij, veel andere uitdagingen ben tegengekomen. Hier hebben mensen veel begrip voor. Helaas begrijpt niet iedereen het. Probeer het ook niet uit te leggen aan mensen waar je geen hechte band mee hebt. Niet iedereen hoeft het te begrijpen, als de belangrijke mensen dat maar doen.
Het tweede wat deze positieve opmerkingen voor mij moeilijk maakt, is dat mijn eetstoornis het mij niet gunt dat het beter gaat. In de ogen van de eetstoornis is ‘beter gaan' slecht en betekent het dat ik zwak ben. Het mag helemaal niet goed gaan! Dat verdien ik niet eens! Als het goed gaat met mij, is dat voor de eetstoornis fout. Me gelukkig voelen is iets wat ik mezelf (nog) niet gun. Als ik er goed over nadenk weet ik dat dit eigenlijk onzin is. Waarom zou het met mij niet goed mogen gaan? Het is toch allang genoeg vervelend geweest? Dan is het juist fijn als ik een dagje blij ben, hoe eng ik dat ook vind. Dit toepassen vind ik nog erg lastig.
Het laatste is dat ik erg bang ben dat ik losgelaten word. Ik lig niet meer in het ziekenhuis, mijn lichaam is aangesterkt en ik ga gewoon naar school. Toen ik net uit de kliniek was, vond ik dat heel raar. Ik kreeg geen kaartjes meer en er waren geen mensen die elke dag zeiden: ‘Wat erg dat je zo ziek bent, sterkte.' En ik moet eerlijk toegeven dat ik dat best wel heb gemist. Soms heb ik zelfs nog buien dat ik eigenlijk het liefst al die negatieve aandacht terug wil. Maar dat is niet waar het in het leven om gaat. Het gaat niet om aandacht krijgen door ziek te zijn. Er zijn zo veel andere manieren om aandacht te krijgen en dat jezelf te gunnen. Daar hoef je echt niet ziek voor te zijn! Mensen laten je niet los na je dieptepunt, na de opnames. Ze zijn er nog steeds om te helpen. Natuurlijk wordt het anders, maar ik heb ontdekt dat positieve aandacht zoveel fijner is dan negatieve aandacht.
Mensen die trots op je zijn, omdat je zo hard vecht, dat is iets wat ontzettend waardevol is. Misschien nog wel waardevoller dan al die kaartjes bij elkaar. En waar het uiteindelijk om draait, is dat je weer trots mag zijn op jezelf. Want dat verdienen jullie allemaal.
Foto's: weheartit.com
Gerelateerde blogposts
Reacties
de angst als er gezegd wordt "amai, jij ziet er goed uit!" klinkt voor mij nog altijd "amai, jij bent veel bijgekomen!" en terwijl ik maar al te goed weet dat dit moet en nodig is...blijft dit zo moeilijk.
mijn baas zei me vorige week ook 'ik ben gewoon zo blij dat het weer beter met je gaat'... en toen had ik ook zoiets van 'slik... beter is wel heel erg relatief hoor, het is nu juist zoveel moeilijker dan toen ik niet vocht'
je hebt idd een punt dat niet iedereen het hoeft te begrijpen. de kunst is dan om op zoek te gaan naar diegenen die het wel begrijpen op de momenten dat je begrip nodig hebt... ben er heel erg mee aan t oefenen.
fijn om toch wat herkenning te vinden daarin :)
succes nog en laat je niet klein krijgen na al wat je al hebt meegemaakt!
Waarschijnlijk ben ik zelf gewoon bang om daar allemaal aan te beginnen...en is mijn ziekte stiekem een soort excuus om er allemaal nog niet aan te hoeven.
Heel erg bedankt voor deze blog ♥
an vraag ik me ook af wat dat betekent! Dus idd begrijpelijk!
ik kan na zo'n opmerking er nog dagenlang mee bezig zijn,
terwijl het voor iemand anders zo'n goed bedoelde opmerking is..
Liefs x
En onthoud: je bent niet sterk door naar je eetstoornis te luisteren. Integendeel, je hebt bewezen dat je met al je wilskracht erg ver kunt gaan, laat nu zien dat je met diezelfde wilskracht er ook weer bovenop kunt komen!
Alles is zo herkenbaar! Dankjewel!
Liefs, Lon
Alles is zo herkenbaar! Dankjewel!
Liefs, Lon
Alles is zo herkenbaar! Dankjewel!
Liefs, Lon
Alles is zo herkenbaar! Dankjewel!
Liefs, Lon
Zelfs tegen mijn beste vrienden kan ik soms nog niet eerlijk zijn, omdat ze net zo enthausiast over me zijn...
Dankjewel voor deze mooie blog Aafke. Je bent zo sterk , ondanks dat je er nog lang niet bent,.
Enne, die laatste zin 'En waar het uiteindelijk om draait, is dat je weer trots mag zijn op jezelf. Want dat verdienen jullie allemaal', die geldt ook voor jou!!! Jij verdient het ook
Ik snap de angst voor verwachtingen. Dat heb ik zelf ook gehad en dat overvalt me nog steeds soms.
En toch vind ik die angst een beetje vreemd.
Ik weet nog toen ik uit mijn opname kwam dat veel mensen daar blij om waren. Dat ze fier op me waren. En veel mensen denken inderdaad dat het weer allemaal goed is maar er zijn ook nog mensen die weten dat het niet zo simpel is om dan plots weer in het echte leven te staan.
Maar het belangrijkste voor mezelf vond ik dat ik inderdaad ook zag dat het effectief veel beter ging met mij. Natuurlijk was niet alles goed meteen. Maar ik zag wel waar ik van kwam. En als ik dat in gedachte hield dan klopte het wat mensen zeiden. Ze vroegen of het beter was nu en of het nu goed ging met mij. En eerlijk? Ik kon daar toen ook ja op zeggen omdat het in vergelijking met voor mijn opname duizendmaal beter ging!!
Ik snap de angst hoor. Daar niet van. Vind je dan niet dat het al echt veel beter met je gaat?
Respect dat je het zo goed beschrijft! en het deelt met iedereen! heel knap :)
En trots op jezelf, dat mag je zeker zijn.
Ik ben het ook ;-)
dan moet ik het niet helemaal juist gelezen hebben. Ik ben heel blij dat je zelf ook kan voelen dat het beter gaat met je. Want dat is gewoon een fijn gevoel. Ik begrijp nu beter wat je bedoeld. Het is inderdaad niet gemakkelijk om alles wat je geleerd hebt om te zetten in het echte leven met minder steun en aanmoediging en dat ook nog eens te blijven volhouden. Ik ben zelf ook nog teruggevallen. Maar er dan ook weer uitgekropen en dat ging veel sneller dan eerst. Ik hoop dat je je niet aangevallen voelde door mijn bericht want dat was mijn bedoeling helemaal niet. Ik stelde me gewoon een vraag. En ik begrijp nu ook hoe je het bedoelt en ik vind het eigenlijk ook heel goed dat je hierover praat. Omdat het belangrijk is om te praten over ons binnenste en wat we moeilijk vinden. Dus een duimpje van me :-) Goed bezig hoor!!!
Het is zo herkenbaar dat mensen denken dat het soms beter met je gaat terwijl je helemaal in je hoofd hebt zitten, rot op ik voel me nog steeds kut. Sorry voor die woorden. maar ik begrijp wat je bedoeld, dat kan inderdaad heel moeilijk zijn omdat je dan denkt dat er dingen van je wordt verwacht waar je misschien niet aan kunt voldoen, dat heb ik namelijk zelf ook. Maar je bent sterk en zo waardevol, je kan dit
liefs