Wat anderen van je denken

 

wat anderen van je denken, onzekerheidHet kan je vreselijk bezig houden, beangstigen of beperken: wat anderen van je kunnen denken. Misschien pas je 'alleen' je kledingstijl aan, door wat anderen vinden. Maar het kan ook zijn dat je helemaal niet jezelf durft te zijn, omdat je bang bent voor de mening van anderen. Je bent voortdurend bezig met wat een ander mogelijk vindt, denkt of voelt over jou. Hierdoor raak je de verbinding kwijt met wat jij zelf vindt, denkt en voelt.

Misschien ben je zo'n sensitief typje dat haarscherp aanvoelt wat een ander voelt en verlangt. Het kan ook zijn dat je 'gewoon' heel onzeker bent en daarmee de gedachten en verwachtingen van anderen invult. Of wat jij denkt dat een ander denkt of voelt nu wáár is of niet, maakt uiteindelijk niet zoveel uit. Het gaat erom dat het je leven verdomd lastig kan maken, als je voortdurend bezig bent met wat anderen van jou vinden.

Want de onzekerheid geeft je een rotgevoel. Het niet jezelf kunnen zijn, breekt je op. En het dansen naar de pijpen van een ander, beperkt je in jouw persoonlijke ontwikkeling. Tijd dus om je minder druk te gaan maken om wat anderen van je vinden en de focus te leggen op wat je zélf vindt en wilt. Niet gemakkelijk, maar zeker wel mogelijk:

blauw hart Het centrum van het universum
Natuurlijk beleef jij de wereld vanuit jezelf en ben jij daarmee het centrum van het universum. Maar voor anderen ben jij dat natuurlijk niet. Mensen zijn echt véél minder met jou bezig dan je denkt. Al die ogen die op dat feestje op jouw kleren en kilo's gericht lijken? Die ogen zijn bezig met zichzelf: hoe zie ík eruit, kom ík wel leuk over, vinden ze míj wel aardig? Die blunder die je maakte op je werk? Zodra je collega's thuis zijn, hebben ze hun eigen kinderen, huisdieren en waterrekeningen om zich druk over te maken. Jouw misstap staat alweer onderaan de grote lijst der prioriteiten.

Ga er maar van uit dat 9 van de 10 keer dat jij denkt dat andere mensen iets over jou denken, ze bezig zijn met zichzelf. Niet met jou. Bijna teleurstellend, hoe weinig mensen eigenlijk met je bezig zijn...

blauw hart Kritiek en complimenten op de weegschaal
Toen ik nog studeerde verbaasde ik mij er altijd over hoeveel zorgen ik mij kon maken over het terugkrijgen van een cijfer en, als ik dan eenmaal mijn voldoende in the pocket had, hoe snel ik dat mooie cijfer dan weer vergat. Terwijl, als ik een onvoldoende zou halen, zou ik véél langer ondersteboven zijn. Ik gaf de negatieve dingen - de fouten, de kritiek, de nare ervaringen - veel meer aandacht en waarde, dan de positieve dingen.

Als drie vriendinnen tegen je zeggen 'wat zie je er leuk uit vandaag', zeg je braaf dankjewel en ga je door met je dag. Maar er hoeft maar één irritante puber op straat tegen je te roepen 'hé dikzak, ga aan de kant!' en je eet gelijk een week geen koekjes meer en staart je blind op je buik. Wat is het toch met kritiek en negativiteit, waardoor we het meer gewicht geven dan alle complimenten die we toegeworpen krijgen?

blauw hart Reality check
Sommige mensen kun je niet negeren. Het is wel degelijk belangrijk - tot op zekere hoogte - wat je partner, je leraar, je baas of je beste vriend van je vindt. De kunst is om hier geen last van te krijgen door jezelf van alles in je hoofd te halen. Ze wil vast dat ik dat nog even opruim/afmaak/uitspreek/doe. Hoe weet jij dat nou? Je kunt toch niet in haar hoofd kijken? Check wat de ander denkt of verwacht door te vragen: wat denk je? wat wil je? wat verwacht je? Vervolgens kun je beslissen of je daar iets mee wilt of moet.

wat anderen van je denken, onzekerheid, reality check

blauw hart Ik, ik, ik, ik, ik
Als je voortdurend bezig bent met wat anderen denken en voelen en willen, vergeet je stil te staan bij wat je zelf denkt, voelt en wilt. Dat kan ook best fijn zijn. Als je de dingen alleen maar doet op de manier waarop een ander het wil, hoef je niet zelf te beslissen. Jij hoeft geen verantwoordelijkheid te nemen, omdat je het toch niet zelf 'mag' bepalen. Jij hoeft niet stil te staan bij wat je wilt en voelt. Lekker makkelijk toch? Maar of je er ook gelukkig van wordt...

Oefen jezelf in stilstaan bij wat je zelf wilt, door ik-momentjes in te lassen. Eerst alleen aan het einde van de dag. Ga even zitten en laat de dag aan je voorbij gaan. Wat gebeurde er? Wat deed en zei jij? Deed en zei je dit omdat jij het wilde of omdat je dacht dat dit van je werd verwacht? Wat had je achteraf anders gedaan?

Vervolgens kun je deze ik-momenten ook gedurende de dag toepassen. Als iemand belt met de mededeling dat je meegaat naar een feest en 15 euro meebetaalt aan één of ander cadeau, zeg je 'ik bel je zo even terug' in plaats van dat je gelijk ja roept, omdat het van je wordt verwacht. Je neemt steeds even korte momenten voor jezelf, waarin je stilstaat bij wat je voelt en waar je behoefte aan hebt.

Wil ik mee naar dat feest? Vind ik dat een leuk cadeau om te geven? Heb ik zin om te blijven of wil ik liever naar huis? Heb ik zin in dat stuk taart? Vind ik dit echt grappig? Ben ik het daarmee eens? Vind ik dat wel mooi? Wil ik mijn mening hier wel over geven?

blauw hart Wat je zegt, ben je zelf
Als iemand heel heftig reageert of een hele sterke mening over iets heeft, zegt dat meer over die persoon, dan over jou. De tante die op een verjaardag aan jou vraagt of je dat tweede stukje taart 'wel zou nemen', zit waarschijnlijk zelf op een frustrerend dieet en bedoelt hier niet mee dat je te dik bent. De vriendin die ervan overtuigd is dat je een 'foute keuze' maakt, baseert deze overtuiging op haar persoonlijke ervaring. Onderzoek eerst wat deze ervaring is, voordat je jouw beslissingen daar op afstemt. Misschien gelden voor jou wel hele andere overwegingen.

Mensen reageren altijd vanuit zichzelf, vanuit hun eigen normen, waarden, ervaringen, meningen, gevoelens, emoties en overtuigingen. Het kan heel goed zijn dat voor jou iets heel anders geldt of 'goed' is. De mening of het advies van de ander kan dan alsnog waardevol zijn, maar ga niet blind af op wat iemand zegt. Beoordeel eerst of het ook van toepassing is op jouw leven en aansluit bij jouw ervaringen en verlangens.

blauw hart Kies je mensen
Ik omring mij graag met gevoelige, lieve mensen. Ik raak niet geïnspireerd door streberige mensen of geprikkeld door confronterende opmerkingen. Ik haal inspiratie uit eerlijkheid, vriendelijkheid en sensitiviteit. Natuurlijk heb ik het niet overal en altijd voor het zeggen, maar over het algemeen kies ik voor een bepaald type mensen in mijn leven. Dit zijn mensen waarvan ik weet dat ik mezelf bij ze kan zijn en hier niet op zal worden afgewezen.

Sta stil bij de mensen in je leven. Zijn dit mensen die bij jou passen? Inspireren ze jou? Inspireer jij hen? Voel je je veilig bij deze mensen? Kun je jezelf zijn? Wat houdt je tegen om afscheid te nemen van de mensen die eigenlijk niet zo goed bij je passen?

jezelf zijn

blauw hart 

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Briesje - Dinsdag 27 november 2012 19:21
Gevoelsmatig is het voor mij nog 'zeer belangrijk' maar verstandelijk niet meer. Ik ben nu zover dat ik weet dat andermans mening niet belangrijk is maar dat mijn mening belangrijk is. Alleen nu moet ik nog mijn hart hiervan overtuigen hahaha :)
Nancy - Dinsdag 27 november 2012 19:23
Ik laat me er vaak nogal door beiinvloeden,
bij alles was ik doe denk ik wel, wat zouden de andere er van vinden.
ik doe het allemaal wel, maar met een heleboel onzekerheid...
Kanelover - Dinsdag 27 november 2012 19:27
Het is voor mij zeer belangrijk wat anderen van me denken,
En dat heeft ook heel veel te maken met mijn onzekerheid !
Nicole - Dinsdag 27 november 2012 19:34
komt net op goede moment :)
Flowbow - Dinsdag 27 november 2012 19:38
Oke dit artikel is dus echt geschreven voor mij (zo lijkt het tenminste ;) )
Chantal - Dinsdag 27 november 2012 20:22
Dit is precies mijn grootste zwakte. Ik denk constant: wat denken andere mensen van me ? Altijd heel negatief en ik probeer het los te laten maar dit werkt niet.
Ik heb hier trouwens ook heel veel last van met jongens.. hierdoor heb ik al 3x relaties verknalt 'Oh hij zou mij wel niet meer leuk/lief/mooi vinden.. (ookal zeggen ie van wel) dan denk ik laat ik maar afstand houden.. laat ik maar niks zeggen of doen. gevolg: zij gaan hetzelfde denken en dat was het dan.
Voor mijn stage sta ik voor een klas met kleine kinderen en toch bedenk ik steeds wat die kinderen van mij denken. ik probeer er wel dagelijks aan te werken en ben bezig met hulp.
Joo17 - Dinsdag 27 november 2012 20:45
Wauw dit is echt een goede blog, hier kan ik echt wat mee! Thanks :D
Nerveus - Dinsdag 27 november 2012 21:18
Het interesseert me bijna niets wat andere mensen van me denken, tenzij het de mensen zijn van wie ik hou. Dat boeit me heel veel en daar ben ik altijd mezelf bij, eigenlijk ben ik altijd mezelf. Maar je moet me leren kennen om te weten wie ik ben.
~J~ - Dinsdag 27 november 2012 21:54
Ik kan soms heel sterk voelen hoe iemand in elkaar zit en wat diegene voelt. Ik heb hier alleen weinig controle over, ik vind het lastig om de gevoelens goed te kunnen plaatsen. Helaas trek ik ze inderdaad te vaak negatief naar me toe en wordt dan onzeker over mezelf, terwijl het misschien iemand anders onzekerheid is... Lastig...
Singingbee - Dinsdag 27 november 2012 21:59
Bedankt voor je blog! Dit is ook mijn grootste probleem.
Alice.. - Dinsdag 27 november 2012 22:43
'Wat anderen van je denken', die titel had me gelijk te pakken. Slik.. Toen was ik stil. Ik begon met lezen, en dacht dat ik een verhaal over mezelf las. Ik heb het nooit zo goed kunnen verwoorden, maar dit is precies hoe ik me voel. En ja.. Het begint me aardig op te breken, maar tegelijkertijd ben ik bang om het los te laten. Terwijl ik weet dat er iets moet veranderen. Ga zeker proberen de ideeën en tips toe te passen, hopelijk gaat het me helpen. Bedankt voor het schrijven van deze blog Karianne!
Ik - Dinsdag 27 november 2012 23:41
'Toen ik nog studeerde verbaasde ik mij er altijd over hoeveel zorgen ik mij kon maken over het terugkrijgen van een cijfer en, als ik dan eenmaal mijn voldoende in the pocket had, hoe snel ik dat mooie cijfer dan weer vergat. Terwijl, als ik een onvoldoende zou halen, zou ik véél langer ondersteboven zijn. Ik gaf de negatieve dingen - de fouten, de kritiek, de nare ervaringen - veel meer aandacht en waarde, dan de positieve dingen.'

Dat had ik dus altijd precíes hetzelfde!

En wat anderen van me denken vraag ik me inderdaad ook de gods-ganze-dag af
Ik - Dinsdag 27 november 2012 23:46
'Natuurlijk heb ik het niet overal en altijd voor het zeggen, maar over het algemeen kies ik voor een bepaald type mensen in mijn leven. Dit zijn mensen waarvan ik weet dat ik mezelf bij ze kan zijn en hier niet op zal worden afgewezen.'

Tsja...maar waar vind je die mensen? Dat is nog niet zo makkelijk!

Zeker voor iemand met mijn belachelijk slechte sociale vaardigheden (die juist weer zo slecht zijn doordát ik me constant afvraag wat de ander van me denkt).
Jes - Woensdag 28 november 2012 08:52
hele goede topic dit!
Ik kan wel zeggen dat dit 1 van de dingen is wat ik het allermoeilijkst vind.
Eigenlijk ben ik heel erg van: het maakt mij niks uit wat anderen van mij vinden. Toch heb ik net ingevuld dat het voor mij 'zeer belangrijk' is
Qua kledingstijl, gedrag, normen en waarden enz. heb ik een heeele eigen mening en mij maakt het ook totaal niet uit wat anderen daar van vinden. Maar of ze mij aardig vinden, of heel dom, of lelijk, dat trek ik me ontzettend aan en dat is dan niet meer uit me hoofd te praten..
zelfs met een paar jaar therapie blijft dit heel moeilijk.
xXxpaula - Woensdag 28 november 2012 08:59
'Wat houdt je tegen om afscheid te nemen van de mensen die eigenlijk niet zo goed bij je passen?'

Tja...eigenlijk slaat het nergens op dat ik nog steeds met bepaalde 'vriendinnen' omga terwijl ze elke keer stomme opmerkingen tegen ze zeggen, ook als ik er wat van zeg.
Me - Woensdag 28 november 2012 11:38
Ik heb hier zelf ook heel erg last van, invullen wat anderen over mij denken!

Maar een zinnetje wat iemand ooit tegen mij gezegd heeft blijft mij altijd bij:
"Hetgeen wat jij denkt dat anderen over jouw denken, zijn de gedachtens die jij eigenlijk over jezelf heb!"

Dit was heel confronterend om te horen, maar ik weet ook dat dit waarheid is!

Romy - Donderdag 29 november 2012 19:23
Tja,,, eigenlijk zeer belangrijk. Ik krijg een onbehaaglijk gevoel als iemand naar me kijkt en dan schieten er allerlei gedachtes door mijn hoofd? Wat zou diegene nou denken?
Ik durf ook niet zo goed ergens mijn mening over te geven ofzo... omdat ik bang ben dat anderen mij erop afkraken en ik dan buiten wordt gesloten ofzo of dat iedereen mij keihard uitlacht ofzo...
Sanniej93 - Zaterdag 1 december 2012 22:19
In mijn hoofd denk ik altijd dat het me niet uitmaakt wat anderen van me denken, maar als ik beter nadenk, is het voor mij wel zeer belangrijk..
Jennifer x - Donderdag 2 mei 2013 18:15
Ik doe ook alles voor anderen, en het maakt me nu meer niks uit wat anderen over me denken, ik ben ik en ik ben uniek. I really dont care what you think about me. Because I'm just me. Oke ? Ik ben mooi en dun en daar ben ik gwn trots op. Jhaa, als je dit als eigendunk overkomt. neej het is nii zo ! Geloven of nii geloven ? Boeit me niks. Ik heb lieve vriendinnen om me heen. En de stomme mensen, knip ik er gwn uit. VANAF NU !, ik ben mooi en lief en slank, ben gwn mezelf..


Doeii xxx Jennifer
Anoniem - Donderdag 9 januari 2014 17:04
Ik ben bang wat anderen van me vinden maar nu moet ik in me eentje bij een paar anderen klassen zitten en ik ken daar niemand
Fleur - Zaterdag 5 april 2014 12:23
Ik maak me ook altijd zorgen wat anderen van me vinden en denken.
Ik heb geen makkelijke jeugd gehad en heb al jaren last van angststoornissen en ben wantrouwend naar mensen, omdat mensen vaker van mijn goedheid en zorgzaamheid misbruik hebben gemaakt. Ze komen wanneer ze zin hebben en ze laten je net zo hard weer vallen. Ik ben er wel een beetje, heel erg, klaar mee.
Ik geloof dat woede en boosheid die ik nu voel naar mezelf toe me best kan helpen, alleen moet het verstandelijke en het emotionele nog op elkaar worden afgestemd anders blijft het zo'n chaos van binnen.
Ik ben het gewoon zo zat, want het zit me allemaal behoorlijk in de weg en daardoor staat het doorgroeien behoorlijk stil.
Ik wil nu ook eens lief en goed voor mezelf zijn.
Van de buitenkant mag ik er wel wezen, maar van de binnenkant vreet ik mezelf op.
Niet meer, aub, ik wil dit niet meer
maartje - Zaterdag 17 januari 2015 15:18
Huilen van herkenning. Rationeel weet je t wel, emotioneel houdt t me iedere keer weer bezig.
s - Zaterdag 31 oktober 2015 14:33
a
-Sweetie- - Donderdag 14 november 2019 17:01
Hi Karianne ik vind het goed dat je dit artikel schrijft voor mensen die onzeker over zichzelf zijn. Ik ben er ook eentje die misschien te snel denkt dat mensen me niet mogen, zoals bij mensen die echt chagrijnig kijken naar mij terwijl ik niks verkeerd heb gedaan. Ik kan ook een fijngevoelig typje zijn en echt waar als iemand een bepaalde niet leuke blik naar me toewerpt dan voel ik me snel vuil. Maar eigenlijk moet ik maar denken ik laat jou in je rothumeur zitten "love my self and f*ck the people they don't like me"en ik moet doorgaan met mezelf want ik ben nou eenmaal leuk, en dat weet ik. Ik ben grappig, ik ben hartstikke lief aardig en mooi mijn persoonlijkheid is helemaal top. Vroeger trok ik me heel erg aan wat mensen van me denken en vinden maar nu is dit ietsje minder, maar nog steeds wel een beetje, ik ben hard aan het werk met oefeningen die ik bij de NLP(Neuropsycholoog) heb geleerd door mijn onzekerheid weg te halen.

Groetjes xxx