In veel blogs en op het forum verwijzen we vaak naar het sociale netwerk van iemand. Maak gebruik van je omgeving, praat met hen over wat je dwarszit, vraag om hulp etc. Dit is iets wat velen van ons heeft geholpen om te genezen van de eetstoornis, maar dit geluk heeft niet iedereen. Want wat nou als je niemand in jouw omgeving hebt bij wie je terecht kan? Wat als je er écht alleen voor staat?

Er is een verschil tussen het gevoel hebben dat je bij niemand terecht kan of daadwerkelijk ook niemand hebben. Ik heb zelf bijvoorbeeld ook best een tijd gehad dat ik dacht dat niemand mij kon helpen. Met mijn ouders kon ik niet praten, mijn vriendinnen zouden me vast voor gek verklaren en docenten op school hadden er toch geen verstand van.

Zoals je ziet, had ik wel degelijk mensen om mij heen die mij konden helpen, maar ik beperkte mezelf daar behoorlijk in door zo te denken. Uiteindelijk bleken al die mensen mij wel degelijk te kunnen helpen, maar ik moest zelf de eerste stap zetten en ook echt om hulp vragen. Ik heb dus het geluk gehad dat ik deze mensen om mij heen had. Op Proud schrijven we dan ook vaak over de onmisbare steun vanuit je omgeving in de vorm van vrienden of familie.

Wat nou als je echter geen goede band hebt met je familie of geen vrienden hebt? Op wie kan je dan terugvallen en om hulp vragen als je het moeilijk hebt? Verdrietig genoeg geldt dit voor meerdere mensen en ik kan me voorstellen dat je je dan behoorlijk alleen voelt. De strijd is al zwaar en als je het echt helemaal alleen moet doen al helemaal.

In mijn ogen is hulpverlening altijd een belangrijke eerste stap als je van de eetstoornis af wilt komen. Het is heel erg zwaar en moeilijk om in je eentje de strijd tegen de eetstoornis te winnen. Als je naar de huisarts gaat, kan hij of zij jou doorverwijzen naar een professional die jou kan helpen. Hulpverleners kunnen jou goed helpen met de eetstoornis als je daar bent en dat is al heel belangrijk, maar thuis is het natuurlijk lastiger. Daar zijn geen hulpverleners die je kunnen helpen als je het dan moeilijk hebt.

Als je niet direct familie of vrienden hebt die je op die momenten kunnen steunen, is het misschien goed om te gaan kijken naar andere mensen in jouw omgeving en jouw sociale netwerk wat uit te breiden. Want zoals ik al zei: het is heel lastig om niemand om je heen te hebben die je kan helpen. Probeer daarom te kijken naar je netwerk en hoe je deze uit kan breiden.

Vaak is het namelijk zo dat je niet helemaal alleen bent, maar dat er nog wel een paar mensen in jouw omgeving zijn die je ziet. Wellicht heb je een buurvrouw die je wel aardig lijkt of een collega met wie je goed op kan schieten. Probeer eens te kijken naar zulk soort mensen in jouw omgeving. Mensen die je dus eerder ziet als een soort vage kennis, maar die jou op zich wel leuk en aardig lijken.

Zodra je die mensen voor jezelf in beeld hebt gebracht, kan je gaan kijken met wie je het meest hebt en in wie je graag wat zou willen investeren. Het kan best lastig zijn om zo’n eerste stap te zetten, omdat je bijvoorbeeld bang bent voor afwijzing. Probeer het niet groter te maken dan dat het is. De andere persoon is ook maar een mens, net als jij.

Door in iemand te investeren, bouw je een betere relatie op. Dat investeren kan je in kleine stapjes doen. Toon wat meer interesse in de ander, vraag of diegene zin heeft om een keer bij je thuis langs te komen, mee boodschappen te doen, mee te gaan naar de stad of ergens wat gaan drinken. Ik noem maar wat voorbeelden op, maar door zulk soort dingen met iemand te gaan doen, bouw je dus een betere band op. Als je een betere band met iemand hebt, kan je diegene uiteindelijk ook om hulp vragen bij jouw eetstoornis.

Het is misschien niet het meest voor de hand liggende, maar in therapie kan je ook nieuwe contacten opdoen. Misschien heb je wel groepstherapie en zit je dus in een groep met allemaal mensen die ongeveer hetzelfde probleem hebben als dat jij hebt. Het voordeel is dat deze mensen dus jouw problemen begrijpen en je aan een half woord genoeg hebt. Misschien zit er wel iemand in die groep die jou aardig lijkt en die bij jou in de buurt woont. Wie weet kan je met diegene iets leuks doen buiten therapie om en wie weet kan diegene jou ook helpen.

Er bestaan in Nederland ook een hoop inloophuizen of zelfhulpgroepen. Dit is misschien ook een fijne plek waar je nieuwe contacten op kan doen. Zoiets is misschien ook fijner dan bijvoorbeeld ergens een te cursus beginnen en daar nieuwe contacten op te doen, omdat de mensen bij die inloophuizen of zelfhulpgroepen dezelfde problemen hebben als jij en je je bij hen wat meer op je gemakt voelt. Wellicht kan je daar dus nieuwe mensen ontmoeten die jou kunnen helpen.

Door heel Nederland zijn er ook maatjesprojecten. Dit houdt in dat je aan een vrijwilliger gekoppeld wordt die bij jou langskomt, naar je luistert, je kan helpen met dingen en met wie je ook gewoon leuke dingen kan doen. Deze vrijwilligers kunnen jou ook helpen bij al het bovenstaande, zodat je dat niet alleen hoeft te doen, maar samen met iemand kan doen.

Er zijn nog veel meer verschillende plekken waar je nieuwe contacten op kan doen. Ik weet dat dit super moeilijk kan zijn, maar steun uit de omgeving is zo ontzettend belangrijk. Ik snap dat je het liefste steun van familie en vrienden zou willen hebben, maar soms is dat door omstandigheden niet mogelijk. Probeer dan te kijken naar andere mensen in jouw omgeving en met wie je het contact wat uit zou kunnen breiden. Echt, je hoeft het niet alleen te doen.

Fotografie: Roberto Trombetta