Eigenlijk gaat het hartstikke goed met me. Ik ben gezond, gelukkig, heb een goede band met familie, gezellige vriendinnen en een lieve vriend. Met al deze fijne mensen om mij heen onderneem ik een hoop leuke dingen. Ik ben dan ook echt een gezelligheidsmens en vind het belangrijk om tijd te investeren in relaties. Toch ben ik vaak ook bang. Bang dat mensen mij opeens zullen laten vallen en dat ik er alleen voor kom te staan. Ik weet waar die angst vandaan komt. Ik kan me namelijk niet altijd even goed voorstellen waarom mensen tijd met mij door willen brengen. Waarom vinden zij mij leuk?

Ik ben dus weleens bang dat mensen mij zullen laten vallen, omdat ze er opeens achter zijn gekomen dat ik eigenlijk helemaal niet zo leuk ben. Het voelt alsof ik ooit op een dag keihard door de mand zal vallen. Het is heus niet zo dat ik hier elke dag heel bewust bij stilsta en daar bang voor ben, maar af en toe overvalt mij opeens zo’n gevoel.

Het feit dat ik me soms niet voor kan stellen waarom iemand mij leuk vindt, is denk ik ontstaan in de periode dat ik een eetstoornis had. In die tijd had ik namelijk een ontzettend negatief zelfbeeld en dat werd door de jaren heen steeds erger. Ik vond mezelf niet leuk. Ik kon niet leven met mezelf. Alles aan mezelf vond ik stom en wilde ik anders. Zowel qua uiterlijk als qua innerlijk moest ik veranderen. Doordat het voor mij zo’n enorme opgave was om ook maar iets positiefs in mezelf te zien, kon ik gewoon niet geloven dat andere mensen dat wel in mij zagen.

Ik weet nog dat ik in die tijd gewoon boos op bijvoorbeeld mijn ouders kon worden als zij iets positiefs over mij zeiden. Ik had dan het idee dat ze tegen mij aan het liegen waren en de waarheid niet durfden te vertellen, omdat ze bang waren mij te kwetsen. Ik wilde dan haast liever horen dat ze me inderdaad ook stom, dom en lelijk vonden. Dan zou mijn eigen beeld tenminste bevestigd worden.

Tegelijkertijd was ik ook juist weer ontzettend bang dat mijn beeld bevestigd zou worden door iemand anders. Ik vond mezelf al waardeloos, maar wat nou als iemand anders dat nou ook van mij zou vinden? Wat zou er dan nog van mij overblijven? Hoe zou ik mezelf dan ooit weer leuk moeten gaan vinden als iemand anders mij stom vond? Hoewel ik het niet altijd geloofde, ben ik dus altijd wel heel blij geweest met mensen die tegen mij in gingen.

Door de jaren heen ben ik heel wat sterker in mijn schoenen komen te staan. Ik vind het nu veel makkelijker om in te zien welke positieve kanten ik allemaal heb. Ik ben over het algemeen blij met mezelf. Ik zeg ‘over het algemeen’, omdat mindere dagen er ook bij horen. Niet iedereen kan zich altijd even goed voelen. Ik heb dus ook weleens mindere dagen.

Op die mindere dagen komen dus zulke angsten en vragen naar boven. Ik heb bijvoorbeeld leuke vriendinnen en met de meeste van hen ben ik al jaren bevriend, maar toch ben ik dan bang dat ze me opeens zullen laten vallen. Ik ben bang dat ze er na al die jaren achter komen dat ik eigenlijk niet zo leuk ben als dat ze altijd dachten. Waarom zouden ze bevriend met mij willen zijn? Er zijn vast veel leukere meiden om mee op te trekken, toch?

Hetzelfde geldt eigenlijk voor mijn relatie. Het gaat hartstikke goed, maar soms word ik toch opeens onzeker. Er zijn zoveel knappere, lievere en gezelligere meiden dan ik. Waarom zou iemand dan voor mij kiezen en niet voor een ander meisje? Wat is er nou zo leuk aan mij? Ik vind het dan zo moeilijk voor te stellen dat iemand blij is om met mij een relatie te hebben.

Terwijl ik dit zo schrijf, heb ik het idee dat het nu overkomt alsof ik een enorm negatief zelfbeeld heb. Dat is gelukkig echt niet meer zo. Zoals ik al schreef overvalt mij soms dit gevoel, maar ik kan daar ook wel weer goed mee omgaan. Ik weet mijn onzekerheid dan ook weer om te buigen naar een positieve instelling. Voor mij is dat een enorm verschil met vroeger.

Alle mensen in mijn omgeving zijn niet voor niets bij mij. Ze willen niet voor niets met mij afspreken en me graag zien. Als ik echt zo stom zou zijn en geen goede eigenschappen zou hebben, dan zouden ze er echt niet voor kiezen om bij me te blijven. Veel van deze mensen hebben ook mijn slechte kanten meegemaakt en dan nog kiezen ze ervoor om met mij te zijn.  Het zal dus wel goed zitten. Ik moet me niet meer zoveel zorgen maken.

Fotografie: Freestocks