Dit blog schrijven vind ik best lastig en ik heb het dan ook redelijk lang uitgesteld. Ik weet niet goed hoe ik het moet verwoorden en heb het gevoel dat ik mezelf moet verantwoorden. Verdedigen. Maar tegelijkertijd is dit ook onderdeel van mijn proces. Ieders reis is anders, dat blijkt maar weer.

De laatste acht jaar hebben voor mij bijna volledig in het teken gestaan van mijn eetstoornis en het herstel daarvan. Inmiddels gaat het al een tijdje goed met me en heb ik het gevoel dat ik dit hoofdstuk steeds meer aan het afsluiten ben. Ik zou mezelf (nog) niet als volledig hersteld beschouwen, maar tegelijkertijd vraag ik me ook af wat de definitie van volledig herstel is, wanneer dat punt wel bereikt is en hoe het er voor mij uit zal zien.

Abel is sinds 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Hij blogt onder andere over de LHBTQ+ community, zijn transitie, mantelzorger zijn en zijn eetstoornis. Wil je meer lezen van Abel? Dat kan via de tag 'Abel blogt'. Wil je zijn voorstelblog (nogmaals) lezen? Die vind je hier.

Bron foto

Ja, ik voel me veel vrijer rondom voeding en beweging, maar ik heb ook nog angsten, wil nog aankomen en als iets anders gaat dan verwacht, vind ik dat moeilijk.

Wel ben ik heel tevreden met hoe het nu gaat. Zo kan ik voor het eerst in jaren zeggen dat ik me rustig, ontspannen en veilig voel met mezelf. Ik kan mezelf volledig accepteren zoals ik ben, met mijn mooie en misschien iets minder mooie eigenschappen.

Zoals ik al zei, hebben de afgelopen acht jaar voor mij in het teken gestaan van mijn eetstoornis: kliniek, ziekenhuis, crisis, ik denk dat ik alle hoeken van de kamer wel heb gezien. Veel ups en downs, letterlijk en figuurlijk. Daarbij kwam ook dat ik online alle mogelijke content en informatie over eetstoornissen tot me nam. Er ging geen dag voorbij dat ik niet op Instagram keek, het gevoel had iedereen in de community te moeten ondersteunen.

Anderen helpen, terwijl ik mezelf daarbij vergat.

Deze blogs voor Proud2Bme schrijven vind ik leuk: schrijven is mijn passie en ik hoop anderen iets van waardevolle ervaringen of tips te kunnen geven. Maar tegelijkertijd merk ik dat ikzelf dit hoofdstuk aan het afsluiten ben. Ik wil mezelf niet alleen maar met eetstoornissen associëren: ik ben zoveel meer dan dat.

Ik ben ook een jongen van vierentwintig, die houdt van zijn kat, het leuk vindt om gewichten op te tillen en van muziek houdt. Ik ben ook een jongen die van 'normale' dingen houdt, die introvert is en graag schrijft. En ik ben ook een jongen die veel heeft meegemaakt, maar dat laatste bepaalt niet mijn hele identiteit.

Ik wil graag mijn blogs hier voortzetten, maar in welke vorm weet ik nog niet. Ik ben veel bezig met zelfontwikkeling, mijn eigen identiteit vinden en uitzoeken waarom dingen - nu het goed gaat op het gebied van voeding - toch nog lastig zijn. Al eerder schreef ik over het stukje autisme, waar ik ook nog mee bezig ben.

Al met al: ik wil jullie graag meenemen naar het volgende hoofdstuk. Een hoofdstuk waarin ik mezelf terug ga vinden. Het hoofdstuk waarin ik opnieuw begin.

Ik hoop dat jullie net zo enthousiast zijn als ikzelf.