Een eetstoornis kan je nachten behoorlijk kort maken. Het is een ziekte die je wakker houdt, zowel lichamelijk als geestelijk. Door zowel de honger, de eetbuien, maar ook door het piekeren hebben we nachtenlang naar het plafond gestaard. Vermoeiend, maar je kunt het niet altijd tegenhouden en het hoort denk ik een beetje bij een eetstoornis. Het is een ziekte die je wakker houdt.

In deze blog vertellen we wat ons wakker hield toen wij een eetstoornis hadden, maar ook waar wij vandaag de dag nog wel eens over nadenken in bed. Wat zijn de dingen die ons wakker kunnen houden? Heb jij moeite met slapen? Lees dan onze blogs met tips om beter te slapen ook eens.

Waar Scarlet wakker van ligt..

Ik kan eigenlijk vanalles wakker liggen, maar tegelijkertijd ook van niets. Het gaat echt met periodes. Als ik ergens van wakker lig, kan ik er ook wel een beetje door in paniek van raken. Het wordt dan steeds groter in mijn hoofd. Meestal zijn dat zaken rondom de toekomst, werk, geld, familie of mijn relatie. Als het echt groot wordt in mijn hoofd probeer ik er meestal nog wel even met mijn vriendin in bed over te praten, in de hoop dat dit wat oplucht.

Verder zet ik met regelmaat de radio aan of een interessante Podcast als ik ga slapen. Dat helpt me wat af te leiden van zorgen en maakt dat ik sneller in slaap val. Waar ik wel echt wakker van kan liggen en waar ik ook niet meer door in slaap val is trouwens ongesteldheidspijn. Dat heb ik zo'n 1 nacht per maand. Dan heb ik vreselijk rusteloze en pijnlijke benen en kramp en is geen enkele slaaphouding meer aangenaam. Op die momenten doe ik dan ook weinig moeite om nog te slapen.

Ik weet allang dat dit niet gaat lukken. Ik laat dan een bad vollopen met lekker warm water en verdwijn, samen met de pijn, zo twee uurtjes in bad. Daar kijk ik wat video's, scroll wat door Funda... om zo rond een uurtje op 6 zonder pijn weer in mijn bed te verdwijnen.

Ik heb ook wel een tijdje middenin mijn eetstoornis gebruik gemaakt van slaapmedicatie. Een eetstoornis zorgt er soms gewoonweg voor dat je niet meer normaal kunt slapen. Ondervoeding is a bitch.. en zorgt voor slapeloze nachten of ochtenden waarop je om 4 uur al wakker bent. De slaapmedicatie heb ik meestal om de dag genomen zodat ik er niet totaal afhankelijk van werd. Dat is wel echt een aanrader om dat op die manier te doen.

Waar Irene wakker van ligt..

Zelf ben ik iemand die wat er ook aan de hand is altijd best wel goed in slaap valt. Natuurlijk heb ik wel eens een nacht dat het wat minder goed lukt, zeker als ik weet dat ik vroeg moet opstaan, dan ga ik me dáár druk om maken. "Oh jee, ik heb nog maar 6 uur om te slapen, nu moet ik wel echt!" Tja, dan lukt het niet meer, maar toch ervaar ik dat niet als een groot probleem. We hebben dat allemaal wel eens en af en toe een nachtje slecht slapen kan ik wel hebben. Nee, ik val altijd wel makkelijk in slaap. Het is eerder de nacht zelf die bij mij heel rustig kan verlopen.

Zeker in de tijd dat het niet zo goed met mij ging had ik ontzettend veel last van nachtmerries. Ik sliep heel onrustig, werd vaak wakker en kon ongelooflijk bang zijn in het donker. Gillend, huilend of met een paniekaanval wakker worden is voor mij niet iets onbekends. Dan moest ik met het licht aan of een muziekje op weer in slaap vallen. Ik heb ook wel eens midden in de nacht mijn ouders gebeld of ik bij hun verder kon slapen, omdat ik zo bang en in paniek was. Zo heftig is het gelukkig niet meer. Overigens ben ik ook wel eens vroeg wakker geworden van de honger. Dan had ik gewoon echt te weinig gegeten de dag daarvoor en begon m'n dag direct al met een trigger voor eetbuien.

Hoewel ik vaak wel trek heb in de ochtend word ik nooit meer vroeg wakker van de honger. Mijn dromen willen echter nog wel eens heel bizar en intens zijn. Noem het zweverig, maar ik merk dat het rond volle maan erger is. Ook als in stressvollere periodes worden mijn dromen heftiger, maar ik merk het ook als ik juist heel veel leuke dingen aan het doen ben. Dan droom ik dáar over. Blijkbaar is dit voor mij een manier om dingen te verwerken. Soms vind ik mijn dromen ook wel heel leuk en interessant of drukken ze me even met m'n neus op de feiten. M'n nachten zijn dan nog wel eens onrustig, maar niet meer zo slopend als dat het vroeger was. Ik zit ook gewoon veel beter in m'n vel en dat is ook in mijn nachten wel te merken!

Waar Lonneke wakker van ligt..

Nu al bezig met morgen
Ik kon alleen maar aan eten denken.. Niet alleen overdag maar ook ’s nachts. Dan was het voor mij tijd (misschien eerder noodzaak) om mijn planning voor de volgende dag door te nemen. Het idee dat ik niet wist hoe een dag eruit zou zien gaf mij zoveel paniek, ik had die controle echt nodig. Wat ga ik eten? Hoelaat ga ik eten? Waar ga ik het eten? Wanneer moet ik boodschappen doen? Naar welke supermarkt ga ik dan? Ik probeerde mijn dag tot op de minuut na zo gedetailleerd mogelijk in te plannen. Dit gaf mij rust.

Doe ik het wel goed?
Naast die uitgebreide planning was dit ook mijn moment op de dag te evalueren. Had ik het wel goed gedaan? Had ik niks stoms gezegd of raars gedaan? Ik kon altijd wel iets vinden waar ik over kon stressen. Ik had weinig vertrouwen in mijzelf en was erg onzeker. Niet alleen op sociaal gebied maar ook over mijn eigen kunnen. In bed kwamen de gedachtes. Heb ik de deur wel dichtgedaan? Is de tv wel uit? Van alles kwam voorbij. Als ik hier echt in doordraaide moest ik dit midden in de nacht nog checken, ik was te onrustig om te slapen. Dit zorgde er juist voor dat het nog moeilijker werd om in slaap te raken waardoor de gedachtes weer van vooraf aan begonnen. Heb ik echt niet iets stoms gezegd..?

Bang voor brand
Tijdens mijn eetstoornis was ik vooral heel angstig. Zo ontwikkelde ik ook een angst voor vuur. Dit ging zelfs zo ver dat ik als ik mijn huis verliet ik afscheid nam van mijn beesten. Ik was er keer op keer haast van overtuigd dat ik ze niet meer zou zien. Ik was dan ook elke keer bij thuiskomt verbaasd als dit niet zo bleek te zijn. Als ik naar bed ging kwam deze angst weer boven. Zou ik het wel merken als ik lig te slapen? Wordt ik wel wakker van de rook? Zou de kat zich wel redden? Allemaal vragen waar ik geen antwoord op had, en dat frustreerde me. In therapie herinnerde ik mij dat de boom naast mijn oude slaapkamer vroeg tot twee keer toe vlam heeft gevat. Dit gebeurde ’s nachts en heb na de tweede keer nooit meer in die kamer geslapen. Nog steeds vind ik vuur spannend. Ik vertrouw het niet. Vuur is voor mij, en toen zeker, te onvoorspelbaar. Het doet maar wat. Dit kon ik niet hebben, en zeker niet toen ik juist die controle in de eetstoornis zocht.

Nog steeds val ik niet snel in slaap. Regelmatig zie ik langere tijd de minuten voorbij kruipen. Piekeren doe ik gelukkig niet zo snel meer. Ik probeer voor het slapen gaan ook niet teveel tv te kijken of mijn telefoon te gebruiken. Ik heb het idee dat dit wel een beetje helpt. Ook drink ik tegenwoordig slaap lekker thee, of dit echt helpt weet ik niet maar ik vind het wel lekker :) 

Waar Hannah wakker van ligt..

Tijdens mijn eetstoornis lag mijn slaapritme net zo overhoop als mijn eetritme. Met name in de periode dat ik veel eetbuien had. De nachten waren voor mij de momenten dat ik vrijheid had. Iedereen sliep dus ik kon mijn gang gaan met eten en compenseren. Vaak begon het al direct na het avondeten, waarna het niet meer ophield tot een uur of 2. Ik raakte volledig uitgeput maar kon alsnog niet slapen door al het piekeren over wat er komen ging. Dit was destijds ook de voornaamste reden dat ik van dagbehandeling overging naar een klinische opname.

De eerste weken in de kliniek waren ook ontzettend zwaar. Tijdens de dagbehandeling had ik ’s nachts nog ruimte om met alle spanning om te gaan door eetbuien te hebben en te compenseren, maar in de kliniek werd dat van de een op de andere dag stopgezet. Hierdoor liep de spanning zo hoog op dat ik nachten lang wakker lag. Ik kan mij niet heel veel meer herinneren van deze periode, behalve dat de enige manier die ik toen had om met de spanning om te gaan, mijzelf pijn doen was. In de kliniek leerde ik langzaam hoe ik op een andere manier met de spanning om kon gaan. Bijvoorbeeld door er over te praten of, als dat niet meteen lukte, het op te schrijven en aan een van mijn behandelaren te laten lezen. Ik merkte dat het beter ging doordat ik mijzelf steeds minder vaak pijn deed en het slapen steeds beter ging.

Als ik dit zo terug lees ben ik heel erg blij dat deze periode voorbij is. Ik ben eruit gekomen en lig zeker nog wel eens wakker, maar niet meer op die manier. Als ik nu wakker lig komt dat 9 van de 10 keer doordat ik het heel druk heb en pieker over alles wat ik nog moet doen. Dan ben ik bang dat ik dingen vergeet, niet red of niet goed kan. Het helpt mij dan om wat gedachtes neer te krabbelen en even ontspannen muziek te luisteren. Op die manier kan ik letterlijk naar iets anders luisteren dan naar de dingen in mijn hoofd. Soms lig ik ook wakker omdat ik moet plassen en geen zin heb om op te staan, maar dat is mijn eigen eigenwijsheid…

Waar Daphne wakker van ligt..

Vooral in slaap komen was een lange tijd echt een opgave. Mijn maag rammelde van de honger en dit zorgde ervoor dat ik nooit echt ontspannen kon liggen, maar ook het piekeren over eten maakte dat ik vaak uren bleef malen. Elke nacht opnieuw bedacht ik hoe het allemaal anders moest. Ik moest anders gaan eten, nog meer bewegen, dan kon ik afvallen en dan kon ik echt gelukkig zijn. In bed was ik mij altijd extra bewust van mijn lichaam en dat gaf eigenlijk nooit rust. Ik was nooit tevreden dus het voelde alsof ik nooit met een gerust hart kon gaan slapen, want het was nog niet goed. 

Doe ik het allemaal wel goed? Ben ik wel leuk? Ben ik mooi genoeg? Elke avond hiermee in slaap vallen en hier elke ochtend weer mee wakker worden vond ik ontzettend vermoeiend. Pas als ik ging liggen werd ik bekogeld met alles wat ik anders had kunnen doen. Dit had ik kunnen zeggen! Dit had ik anders moeten doen! Kon ik alles maar terugdraaien! Vaak op de rustigste momenten kon ik meest straffend zijn naar mijzelf en ook dat hield mij wakker. Er was altijd wel iets om mij druk over te maken of om ontevreden over te zijn, dus dat deed ik ook. 

Niet dat dat nu niet meer gebeurt, vaak weet ik in bed of onder de douche precies wat de beste oplossing was geweest, maar dat kan ik nu beter loslaten. Iedereen heeft dit, denk ik, dus misschien mag ik er best op vertrouwen dat ik het oke doe. Ik heb vandaag weer mijn best gedaan en dat kan ik morgen weer doen. Wat soms wel fijn is om te merken is dat er na mijn eetstoornis plek kwam voor hele andere dingen om mij druk om te maken. Heb ik de oven wel uitgedaan? Wat zal ik morgen aantrekken? Ik lig nu ook vaker wakker uit enthousiasme dan om zorgen, over de dingen die ik leuk vind en dingen waar ik zin in heb. Dat gaat misschien ook ten koste van de nachtrust, maar geeft gelukkig ook weer positieve energie!

Waar lig jij van wakker?