Voor mensen die geen eetstoornis hebben zullen de woorden 'veilig eten' waarschijnlijk raar overkomen. Want wat is er nou veilig of onveilig aan eten? Veel mensen met een eetstoornis zullen iedere dag in hun hoofd bezig zijn met zo veilig mogelijk eten. Toen ik nog leed aan een eetstoornis beveiligde ik mijn leventje steeds meer met etenswaren die in mijn hoofd goed waren. Producten die weinig vet en kcal bevatten en waarvan ik zeker wist dat ik er niet van zou aankomen.

Dit maakte dat ik in de supermarkt altijd een vaste route had. Eerst langs de optimel, dan de crackers, dan de appels dan de light dit en light dat.... en ga zo maar door.

Ik haalde bijna altijd dezelfde producten als ik boodschappen ging doen. Ik koos voor de meest veilige opties. Stond ik voor een schap met ontbijtkoek, dan moest ik per se iedere koek die ik er lekker uit vond zien omdraaien om te zien hoeveel kcal deze bevatten. Vond ik koek X dan veel lekkerder dan koek Y, maar had koek Y 5 kcal minder per 100 gram dan koek X, dan nam ik tot mijn eigen teleurstelling toch maar koek Y.

Ging ik in de zomer gezellig met vriendinnen naar de Mc Donalds om een ijsje te eten, dan mocht ik van mezelf alleen het meest 'veilige ijsje', een softijsje in een plastic bakje zonder enige topping. Mijn vriendinnen kozen voor een Mcflurry M&M of Sunday ijsje met caramel en nootjes. Van binnen baalde ik dan vreselijk, want ik had veel liever echt genoten van mijn ijsje en ook zoiets genomen. Maar ik kon het gewoon niet! Ik vond het doodeng om te kiezen voor die 'onveilige producten', omdat ik wist dat ik me erna vreselijk schuldig en dik zou voelen.

Ditzelfde deed ik ook in de periode dat ik eetbuien had, ...op de eetbuien na dan. Ik durfde geen normale yoghurt of vla te eten, geen normale sappen te drinken en wilde per se overal de light variant van hebben. 'Het was toch zonde om meer kcal dan nodig te eten/drinken?' Ik kon ook echt wel janken als ik per ongeluk een glas normale cola had gedronken.

Dit terwijl ik een paar uur later tijdens een eetbui zo een enorme hoeveelheid kcal naar binnen kon werken: chips, chocolade, drop, cake, ijs en meer. Alle angst voor onveilige producten was dan even verdwenen. Iets wat ik niet begreep en wat ik mezelf echt kwalijk nam: 'Zie je wel, je hebt geen eetstoornis, je durft best al die dingen te eten!' Ik stilde mijn leegte, pijn en verdriet met onveilig voedsel wat me even veilig deed voelen. Helaas sloeg kort na dit eten de paniek en walging snel toe en moest ik al het eten van mezelf compenseren door weinig en veilig te eten. De zogenaamde rust in mijzelf die ik creeerde door enkel veilige producten te eten, producten waarvan ik exact wist hoeveel kcal erin zaten, was natuurlijk niet de echte rust waarnaar ik op zoek was.

Ik was op zoek naar rust, vrede in mijn hoofd, rust in mijn gevoelens. Ik zou die rust alleen maar kunnen krijgen wanneer ik de oorzaak van de onrust zou aanpakken en overwinnen. Hiervoor is het nodig dat je je angsten aangaat. Als je bang bent voor spinnen, kan je jezelf een veilig gevoel geven door ieder gaatje in je huis dicht te maken, maar als je leeft in een land vol met spinnen, zal dit de angst niet verhelpen en zal je altijd onrustig blijven.

Als je doodsbang bent om aan te komen in gewicht, om dik te worden, dan moet je die angst aangaan. Je kan je hele leven veilig voedsel blijven eten, maar daarmee zal je de angst, de onrust in je hoofd en gevoel uiteindelijk niet stillen. De angst om dik te worden is veelal een niet realistische en 1 die voortkomt uit andere angsten en gevoelens. Deze zal je gaan ervaren wanneer je jezelf confronteert met je angsten: exposure. Kies eens wel voor die normale vla, kies eens wel voor die Mc Flurry of die normale kaas. Welke gevoelens komen er dan los? Welke angsten onstaan er dan? Hoe denk je dat over jezelf? Houd dit niet voor jezelf, maar praat erover... dan kan je het overwinnen.

Om weer normaal te kunnen eten, moet je stapjes zetten en je eigen angsten aan willen gaan, hoe vreselijk fout en lastig dit ook voor je voelt. Ik weet nog goed dat ik weer voor een eerste keer patat met mayonaise at: "VRESELIJK! Hoe kon ik dit eten? wat een walgelijke, ongecontroleerde zwakkeling was ik! Dit was het begin van het einde..'' en zo volgde er nog een reeks aan onrealistische gedachtes. Ga het aan... en je zult merken dat het echt onrealistisch is. Je zult merken dat er niets veilig is aan 'veilige producten'. Je kunt dan gaan werken aan de problemen die achter deze angst zitten.

'Veilige producten' maken je leven juist onveilig, want je blijft erdoor in je eetstoornis hangen. Ga die uitdaging dus aan en kies iedere week weer een ander iets wat je gaat proberen, iets wat in jouw hoofd op jouw verboden, onveilige lijst staat... Het is echt mogelijk om weer normaal te leren eten, om weer friet te eten zonder dat je daarbij denkt aan dik worden, aan vet, aan kcal...etc. Het is mogelijk als je uit je zogenaamde veilige wereldje durft te stappen en je angsten aangaat, jezelf confronteert met al die nare gevoelens die dan ineens opborrelen en... erover praat.