Terug naar school, terug naar je eetstoornis

 

 

De scholen zijn alweer een aantal weken begonnen. Werk en studie is weer in volle gang en houdt je waarschijnlijk flink bezig. Het is misschien nog wel even wennen, die nieuwe klas, maar het hoort er nu eenmaal bij. Het gewone werkende/studerende leven is vaak een harde overgang na een vakantie vol vrijheid en ontspanning. Bij mij ging het in de zomervakantie in het begin vaak slecht met eten vanwege de nieuwe structuur, maar tegen de tijd dat ik daar aan gewend was, kon ik juist ontspannender met eten omgaan. Het ging beter. Tot ik weer naar school moest en zeker als het nog lang duurde voordat er weer een nieuwe vakantie aan kwam. Het gaf stress en ik wilde terug naar mijn eetstoornis...

afvallen

Ik denk dat ik vooral een veilig plekje nodig had, iets waar ik mijn gevoel in weg kon stoppen, een geheimpje om mezelf mee te beschermen. Ik vond school enorm stressvol. Vanwege de sociale aspecten, maar ook vanwege de prestatiedruk en faalangst die ik ervoer. Ik kon er niet mee omgaan op een gezonde manier en zocht een uitvlucht. Ik wilde er onderuit zien te komen, onder die negatieve gevoelens. Ik wilde vluchten van school en omdat dat niet kon, vluchtte ik in mijn obsessieve gedachtes over eten.

Alles begon weer van vooraf aan als het schooljaar was begonnen. Hoe standvastig ik mij ook had voorgenomen om niet weer te gaan afvallen en klooien met eten, het trok aan me. De scholen begonnen weer en ik begon met vergelijken, minder eten, wegen en plannen om af te vallen. Dunne meisjes in mijn nieuwe klas triggerde mij. Zij konden dun zijn en ik moest daar onwijs streng voor lijnen. Ik wilde dunner zijn. Misschien om geaccepteerd of juist gezien te worden of om ergens goed in te zijn tussen al die moeilijke schoolvakken, talenten van klasgenoten en leuke mensen door. Ik wilde ook iets kunnen.

Uiteindelijk kreeg ik een enorme hekel aan school. Nadat het leuke, nieuwe van het nieuwe schooljaar eraf was, begon het sombere, het piekeren en was de hele vakantieflow verdwenen. Ik was ik en ik vond mezelf helemaal niet leuk. Ik kreeg weer cijfers binnen die niet goed waren, zat te piekeren op momenten dat ik huiswerk moest maken en was gespannen over hoe ik eruit zag, wat ik zei tegen jongens in de klas of lag wakker over bij wie ik moest zitten in de pauze. School was *** en ik was er slecht in.

eetstoornis

Toen ik eenmaal herstelde van mijn eetstoornis en mijn school daarna weer oppakte, kreeg ik weer opnieuw te maken met dezelfde triggers als vroeger. Het vergelijken van uiterlijk en talenten, de onzekerheid over mijn prestaties, het vastlopen terwijl ik eigenlijk moest leren, alles. Ik wilde zo graag weer teruggrijpen naar mijn eetstoornis. Weer terug naar de veilige, vertrouwde basis en het vluchten.

Ik denk dat ik deels wilde vluchten voor verantwoordelijkheden en alles wat ik moest doen. Ik durfde er niet op te vertrouwen dat ik dat allemaal aankon. Ik wilde wegrennen. Mijn eetstoornis was een omweg die ik lange tijd koos in zulke situaties. Toch heb ik dat op een gegeven moment niet meer gedaan. Ik moest er een keer mee ophouden, want anders zou ik steeds weer in deze cirkel terecht komen. Ik moest eruit stappen. Hoe wist ik niet, maar dat heb ik samen met therapie en met de tijd ontdekt.

Als jij op dit moment ook het gevoel hebt dat je aan het terugvallen bent in oude patronen, wil ik je vooral laten weten dat dit zonde is van je tijd. Uiteindelijk moet je hier een keer doorheen. En hoe bang je ook bent en hoe sterk de overtuiging ook is dat jij dit niet kunt, je kunt het toch. Je gaat je rot voelen, bang zijn, gespannen zijn of heel veel faalangst ervaren. Dat zal ik niet ontkennen. Maar als je daar doorheen gaat, ga je zoveel leren. Je wordt sterker en hoeft je niet meer steeds bezig te houden met je eetstoornis. Je gaat de dingen aan. Je neemt verantwoordelijkheid.

Liefs

Verantwoordelijkheid nemen betekent ook dat je kwetsbaar mag zijn. Dat je verantwoordelijkheid neemt voor dat je kwetsbaar bent op sommige momenten en dat je hulp vraagt. Dat is juist sterk. Dat je mag huilen, gestrest raakt of dat je moe mag zijn. Dat je lage cijfers mag halen, en dat je hulp mag vragen. Vooral dat laatste is erg belangrijk. Als jij wat meer moeite hebt met ‘gewoon' naar school gaan dan een ander dat is dat helemaal niet gek. Je zult je trouwens verbazen over hoeveel mensen zich stiekem net zo voelen als jij. Deel dat met je klasgenoten. En mocht je aan je vrienden, familie en klasgenoten niet voldoende steun hebben, bespreek hoe het met jou gaat dan ook gerust met je docent of een vertrouwenspersoon op jouw school. Je kunt ook eens vragen naar een studentenpsycholoog op je universiteit/HBO.

Wat vooral belangrijk is, is dat je de eetstoornis niet als wegren-optie ziet. Natuurlijk kun je in situaties triggers ervaren of even terugverlangen naar je eetstoornis. Dat is niet gek. Maar probeer er alles aan te doen om niet terug te vallen. Kies een gezonde, constructieve manier van omgaan met de onzekerheden en stress die je ervaart. Praat erover en zorg goed voor jezelf. Een eetstoornis is een omweg, geen optie dus.

Liefs


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

CharlotteTheLovatic - Zaterdag 19 september 2015 19:05
Dit was echt precies wat ik nodig had!!! Ik voel zelf ook dat nu school terug begonnen is ik heel vaak terug vlucht in mijn eetstoornis of in mijn automutilatie.
Dit blogt is echt perfect nu. Bedankt ervoor!!!
nikki - Zaterdag 19 september 2015 19:18
Dankjewel voor deze woorden
briddur - Zaterdag 19 september 2015 19:24
cynthiaxd - Zaterdag 19 september 2015 19:27
Dankjewel
vlinder - Zaterdag 19 september 2015 19:36
Perfecte timing. Dank.
S. - Zaterdag 19 september 2015 19:38
Zo ging het bij mij ook. Maar ik was dan nog eens constant zo gespannen dat ik niet eens een hap door m'n keel kreeg. En nu met m'n dagbesteding gaat het wel (al vrees ik voor het moment dat ik moet gaan werken), als in: ik ga daardoor niet terugvallen. Maar vaak ben ik zo ontzettend gespannen dat ik niet weet hoe ik genoeg moet eten zonder te gaan overgeven...

Goede blog! :)
dancer! - Zaterdag 19 september 2015 19:57
wow wow wow dit komt zo precies op het juiste moment! Bedankt hiervoor!
zou ik misschien alsnog een vraag over mijn persoonlijke situatie op dit vlak mogen stellen in het forum?
Angela - Zaterdag 19 september 2015 19:59
Bij mij gaat het niet over terug naar school gaan, maar toch veel herkenning. Bedankt voor deze blof! ☺
Mel - Zaterdag 19 september 2015 20:17
Dit komt echt op het perfecte moment, bedankt lieve Nouska!
L - Zaterdag 19 september 2015 21:05
Dankjewel! Ik ben nu net afgestudeerd en heb veel angst voor nieuwe fase. Waardoor ik de neiging heb terug op eten te grijpen.
Naomi - Zaterdag 19 september 2015 21:07
Deze blog komt echt weer op het perfecte moment. Heel herkenbaar helaas. Mooie blog Nouska, Dankjewel! Liefs
Pinkmiffy - Zaterdag 19 september 2015 21:51
Heel herkenbaar , dankjewel.
Had ik heel erg nodig .
ferena - Zaterdag 19 september 2015 22:00
Woow heel herkenbaar!!!
Ikke Ook - Zaterdag 19 september 2015 22:24
Herkenbaar
Naomi - Zaterdag 19 september 2015 23:29
Mooi geschreven Nouska!
Heel herkenbaar
brittaaa - Zondag 20 september 2015 09:57
Zeker herkenbaar.
Eva - Zondag 20 september 2015 11:21
ik heb dit ieder jaar, het is zo een enorme valkuil voor me. Mijn ouders willen me nu al weer minder naar school laten gaan omdat 'ik het niet aan zou kunnen'. Deze blog komt echt precies op het goede moment, dankjewel!
X - Zondag 20 september 2015 13:58
Ik begrijp het totaal , school is chaos en jij zoekt rust in die eetstoornis of eerder een vriendin omdat je altijd alleen staat
Maria00 - Zondag 20 september 2015 20:49
Suuuper goede blog op het juiste moment! Sinds ik weer naar school ga is mijn eetstoornis weer net zo erg als daarvoor, terwijl ik er in de vakantie bijna vanaf leek te zijn.
~~ - Zondag 20 september 2015 22:19
Au ja, deze komt wel binnen.
Ik ontken het (nog), maar herken alweer zoveel eetgestoordheid.
Hanna - Dinsdag 22 september 2015 22:11
Terwijl ik geen eetstoornis meer heb, is dit zoo herkenbaar! De spanning etc!
T. Huisman - Donderdag 2 maart 2017 01:52
Wij hadden een paar wilde types in de klas en die vond ik eerder hinderlijk dan leuk maar zij zelf vonden zich zelf wel leuk. De school deed aan vriendjespolitiek en aan belangenverstrengeling dus je kaarten waren al geschud. Ik had beter nullen kunnen halen. Sommigen vond ik rot en bedorven. Ze probeerden je een negatief imago in de schoenen te schuiven en wel zo een dat je het hier mee op de arbeidsmarkt niet mee zou kunnen maken. Mijn imago heeft dit ten nadele beinvloed. Die anderen waren altijd beter. Door pa en ma zijn zij daar gekomen want die hadden daar invloed op en een vinger in de pap daar en hier ging de school in mee en hier kon je geen actieve invloed op uit oefenen.
Puck - Zondag 4 september 2022 13:58
Hoi
Jullie zeggen bespreek dat op je universiteit of hbo. Maar ik zit op mbo. Dat bestaat ook nog.

Ik heb juist in de vakanties terugval fan na de vakantie
Lost girl - Zondag 4 september 2022 15:48
Heb je helemaal gelijk in. Ik denk dat ze probeerde te zeggen, voortgezette studie of vervolgonderwijs.
Malukah - Zondag 4 september 2022 17:10
Dankjewel, dit komt op het goede moment!
Marrit - Zondag 4 september 2022 19:07
School, ik moet er niet aan denken. Daar wil ik nu ook oke mee zijn. Doe mij maar een rustiger leven, in een bekende omgeving. Mensen meer gaan vertrouwen. De eetstoornis en angst en alles heb ik mn handen vol aan. Al lijkt het me ook zo leuk om wel fijne ervaringen tijdens studie te hebben.
- Maandag 5 september 2022 11:40
Mijn eerste dag is 19 september. Na een jaar gestopt te zijn met een opleiding geeft dit enorm veel angst. Ik hoop op doorzettingsvermogen maar ik ben bang dat ik dat alleen voel als ik ook streng ben voor mezelf en daardoor ook streng ben over mijn eetgedrag.

Ik ben zo bang om eenzaam en moe te zijn. Bang dat die eetstoornis weer terug komt. Bang dat ik ondervind dat ik niet goed genoeg ben. Zo zo bang... pff