Toen ik een eetstoornis had, deelde ik eten strikt in in gezond en ongezond. Iets was 'goed' of 'fout'. Ik mocht het eten, of niet. Ik had een vrij zwart-wit kijk op voeding en er was niet echt een grijs gebied met voedingsmiddelen die daartussenin zaten. Door deze visie was ik erg streng voor mezelf als het om eten ging. Wanneer ik dingen at die ik had bestempeld als ongezond, kon het echt voelen alsof ik iets fout deed. Dan voelde ik me schuldig of werd ik boos op mezelf. Ik wilde het graag goed doen.

'Goed' eten gaf een bepaalde rust in mijn hoofd. Door alleen producten te eten die ik gezond achtte, kreeg ik het gevoel dat ik goed bezig was. Dan voelde ik me sterk. Als ik daarentegen iets at wat ongezond was, dan voelde ik me snel onrustig. Wanneer ik me had voorgenomen om alleen maar gezonde producten te eten, maar me hier niet aan hield, voelde het als falen en kon een hele dag verpest zijn.

Wanneer het me niet lukte om me aan mijn zelfverzonnen regels te houden was ik geneigd om dan nog maar meer ongezonde dingen te gaan eten, omdat het voor mijn gevoel toch al mis gegaan was: 'Nu heb ik het toch al verpest, dus nu maakt het toch niet meer uit.' Als ik niet oplette, resulteerde dit in een eetbui.

Ongezond eten stond voor mij gelijk aan dik worden en dik worden was een angst die bij mijn eetstoornis kwam kijken. Het was een angst die voortkomt uit onzekerheid. Ik wilde daarom de touwtjes wat betreft eten strak in handen houden en als dat niet lukte nam ik mezelf dat kwalijk. Bezig zijn met eten was een manier om mijn angsten en gevoelens te onderdrukken.

Ik heb heel bewust moeten leren dat voedsel indelen in goed of fout voor mij persoonlijk geen gezonde benadering is van eten. Het was mijn eetstoornis die de dingen graag zwart-wit wilde zien en dit hielp mij niet om beter te worden. Er zat, in mijn hoofd, namelijk heel veel druk op telkens maar weer goede keuzes maken qua eten. Die druk maakt het bijna onmogelijk om een gezond en gevarieerd eetpatroon te handhaven waarin ruimte was voor spontaniteit en ongedwongenheid. Ik moest het hokjesdenken dus gaan loslaten. Het moest voor mij mogelijk worden om alles weer te gaan eten, zonder daar een schuldgevoel aan over te houden.

Een gezond gevarieerd eetpatroon bestaat niet uit een perfecte mix van gezond en ongezond eten. Het bestaat 'gewoon' uit eten. Alles kan daarin passen, in de juiste verhoudingen. Voedsel is namelijk niet per definitie 'gezond' of 'ongezond' en gezond eten is niet voor iedereen hetzelfde. Het gaat om het vinden van de juiste balans en om variatie. Het gaat niet om het weglaten van bepaalde voedingsgroepen.

Het is belangrijk om van alles wat binnen te krijgen, want ook al verteld je eetstoornis je misschien wat anders, ook suiker, vet en, koolhydraten heeft je lichaam namelijk hard nodig om goed te kunnen functioneren. Hiernaast is gezond eten niet alleen iets lichamelijks en praktisch. Het gaat er ook om dat je goed naar je lichaam luistert, ervoor leert zorgen en jezelf regelmatig iets gunt.

Als je benieuwd bent hoe een normaal voedingspatroon er ongeveer uit ziet, bekijk dan eens de voedingslijsten die hier op de website te vinden zijn. Zo kun je een idee krijgen van een gezond voedingspatroon in de praktijk. Met 'gezond' bedoel ik hier dus 'evenwichtig' en 'gebalanceerd' en niet het tegengestelde van ongezond. Natuurlijk kan het ene product meer nuttige voedingsstoffen bevatten dan het andere, maar dat wil niet zeggen dat je daar altijd je keuze vanaf hoeft te laten hangen. Je persoonlijke voorkeur of stemmig mag ook meewegen.

Maar hoe weet je dan wanneer je het ene of het andere product moet nemen? Hoe vaak luister je naar je lichaam en hoe vaak geef je toe aan lekkere trek? Ik weet dat dit hele lastige vragen zijn als je te maken hebt met een eetstoornis. Toen ik er zelf middenin zat kon ik me hier in ieder geval behoorlijk druk om maken.

Bij mij was de eerste stap in ieder geval stoppen met zwart-wit denken. hiernaast heb ik een tijdje een eetlijst gevolgd. Toen ik dat onder de knie had ben ik langzaam gaan oefenen met eten op gevoel. Dit begon heel klein, maar over tijd durfde ik steeds grotere stappen te zetten en hiermee kwam mijn herstel telkens een stukje dichterbij. Hierover heb ik al eerder eens de blog 'Leren eten op gevoel' geschreven over variëren met mijn eetlijst en weer vertrouwen krijgen in mijn lichaam.

Geef jezelf tijd om weer een gezond voedingspatroon op te bouwen waar jij je prettig bij voelt. Het verslaan van een eetstoornis gaat niet van de ene op de andere dag, maar kan écht. Geloof in herstel en geloof in je eigen kracht. Zodat jij straks ook weer keuzes kunt maken vanuit jezelf en niet vanuit de eetstoornis. You got this!

 Fotografie: Pexels

Hoe zwart-wit is jouw kijk op eten?