Ik blijf in een cirkel vastzitten van het niet kunnen stoppen met afvallen. Ik wil aan de ene kant heel graag stoppen met afvallen en weer gezond en normaal leren eten. Aan de andere kant wil en durf ik niet te stoppen met afvallen en weinig eten. Het stoppen met afvallen, voelt als opgeven, voelt als falen.

Ik weet dat stoppen met afvallen eigenlijk beter voor me is en eigenlijk heel krachtig zou zijn, maar mijn gevoel schreeuwt het tegenovergestelde. Mijn gevoel schreeuwt dat ik mijzelf niet voor de gek moet houden en dat ik alleen maar wil stoppen met afvallen omdat het het zwaar voor me is. Het is gewoon een smoes om weer te mogen eten, om de controle los te laten, simpelweg omdat ik te zwak ben de controle vast te houden.

Ik weet dat dit allemaal niet waar is, maar toch voelt het wel als de waarheid. Ik voel me een zwakkeling als ik stop met afvallen, als ik stop met minderen met eten en weer normaal ga eten. Het voelt als een gemiste kans, want ik ben nu al zo'n tijd en zo'n end op weg, dat stoppen zou betekenen, terug bij af. Ik wil zo graag dat streefgewicht bereiken en als me dat nu niet lukt, lukt het me vast nooit meer.

Ik voel me een mislukte anorect als ik nu stop met afvallen. Zelfs dat lukt me niet, zelfs daarmee stop ik vroegtijdig. Rationeel een goede stap, maar gevoelsmatig een heel verkeerde stap, iets dat mijn zelfbeeld een flinke deuk zou geven. Mijn levensdoel voor dat moment zou weg zijn dan, ik zou niets meer om handen hebben. 

Inmiddels ben ik gestopt met afvallen of proberen af te vallen. Natuurlijk heeft dit de nodige tweestrijd en nare gevoelens opgeleverd, maar het heel me ook heel veel rust en ruimte opgeleverd. Ik heb nu weer energie voor waardevolle dingen in plaats van voor zoiets onbelangrijks als afvallen en hele dagen bezig zijn met weinig eten en mijn gewicht. De tweestrijd is zoveel minder geworden in mijn hoofd en mijn eigenwaarde is toegenomen.

Ik kan nu trots zijn op het feit dat ik zo sterk was om te stoppen met afvallen en weinig eten. Ik weet nu dat die bedriegende eetstoornisstem in mijn hoofd leugens verkondigt en dat ik helemaal niet faal als ik stop met afvallen. Ik ben juist sterker als ik tegen die alles verziekende eetstoornis in durf te gaan en kies voor mijzelf en het leven.

Stoppen met afvallen of stoppen met je best doen om af te vallen is geen teken van zwakte, het is een teken van kracht!