Ouders, of anderen waardoor jij opgevoed bent, hebben vaak een belangrijke rol in ons leven. Of we dat nou leuk vinden of niet. De ene kan heel goed met zijn of haar ouders overweg en bespreekt thuis alles en bij de ander is dit heel anders. Toch is het in veel gevallen wel fijn als je normaal kunt communiceren met elkaar en elkaar kunt ondersteunen als dat nodig is. Maar soms is dat praten met ouders toch heel lastig. Waar heeft dat mee te maken en hoe moet je dat dan doen, praten? In deze blog besteed ik hier aandacht aan en geef ik wat tips.

Bron

Ik zag mijzelf vroeger best als een open persoon. Ik deelde veel en ik kon als kind erg enthousiast zijn over dingen. Ook stond ik altijd klaar voor anderen en konden anderen altijd bij mij terecht. Mijn ouders zeiden weleens dat ik gesloten was en niet veel sprak over lastige zaken en momenten in mijn leven, terwijl ik altijd dacht dat ik dat wel deed. Naarmate ik ouder werd, ging ik steeds meer beseffen dat mijn ouders gelijk hadden. Ik was ontzettend gesloten en als er iets was, moesten mijn ouders dat echt uit mij trekken. Waarom ik zo gesloten was, wist ik eigenlijk niet.

Ik denk dat er heel veel verschillende redenen zijn waarom het lastig kan zijn om te praten met anderen, in het bijzonder je ouders. Dit kan te maken hebben met dat de communicatie vaker moeizaam is, omdat je bang bent voor de reactie, hun mening of oordeel. Het kan ook te maken hebben met schaamte, loyaliteit en dat je de mensen die het dichtste bij je staan geen pijn wil doen of niet wil teleurstellen. Hieronder zal ik deze thema's die een rol kunnen spelen bij het praten met je ouders verder toelichten en ook zal je hier tips uit kunnen halen.

Communicatie verloopt moeizaam
Of je nou wel of geen goede relatie hebt met je ouders, het kan goed voorkomen dat je niet goed met hen kan communiceren. Ondanks dat je misschien nog thuis woont, leef je toch allemaal je eigen leven. Soms komt er weinig van echt goede gesprekken en wanneer je bijvoorbeeld iets belangrijks wil vertellen of bespreken, moet hier echt tijd voor gemaakt worden. In de meeste gezinnen wordt namelijk niet constant gevraagd hoe het met je gaat. Zeker niet als je nog thuis woont. Dat vraagt dus extra veel van jou en dat kan soms een drempel vormen die je over moet terwijl je het al moeilijk vind om hetgeen waar jij mee zit bespreekbaar te maken.

Tip: Wanneer je thuis de communicatie wilt verbeteren en makkelijker wilt kunnen praten over allerlei zaken, zou je dit eens kunnen aangeven. Je kan aangeven dat je het lastig vindt om moeilijke dingen te bespreken en dat je hier graag met z'n allen wat meer aandacht aan wil besteden. Probeer je hier ook zelf naar te gedragen. Dan geef je het goede voorbeeld.


Tip: Om de communicatie beter te laten verlopen kun je ook iets gaan ondernemen. Misschien iets met het hele gezin of alleen met met je moeder of je vader. Dit kan zorgen voor een betere band maar in ieder geval is het een momentje waarop je even aandacht aan elkaar besteed. Dit kan de communicatie thuis beter maken maar ook op dit soort momenten ontstaan er vaak interessante gesprekken. 


Angst voor reactie, mening en oordeel
Wanneer je iets wil gaan vertellen wat een grote rol speelt in jouw leven, bijvoorbeeld dat je een eetstoornis hebt of dat je op vrouwen valt, kan dit ontzettend moeilijk zijn. Natuurlijk ben je heel benieuwd naar de reactie en misschien ben je er ook wel een beetje bang voor. Zullen ze boos worden, zullen ze mij serieus nemen, zullen ze het begrijpen? Wat zal hun oordeel of mening er over zijn en krijg ik geen spijt van dat ik het vertel? Er gaan allemaal gedachten en angsten door ons heen op zo'n moment en eigenlijk vullen we vaak ook al in wat de reactie zou zijn. We maken onszelf vaak helemaal gek om niks. Want uiteindelijk valt het vaak wel mee. Je krijgt lang niet altijd de reactie waar je op hoopt, maar niemand is perfect. Iedereen heeft een eerste reactie en die is niet altijd leuk. Sommige dingen moet je ook even over je heen laten komen, dus ook de mensen om je heen.

Tip: Vraag jezelf eens af wat je wil bereiken wanneer je iets wilt bespreken of vertellen. Wil je gewoon dat zij ervan op de hoogte zijn, wil je bij hen terecht kunnen als er iets is of wil je echt hulp van hen? Vaak is het fijn om voor jezelf te weten wat je ermee wilt want als je alleen wilt dat ze ervan op de hoogte zijn, is het dan een wereldramp als hun eerste reactie niet direct heel enthousiast of fijn is?

Tip: Wat ik eigenlijk net al zei, het is belangrijk om anderen ook de ruimte te geven om te verwerken wat jij te vertellen hebt. Als jij wilt vertellen over je eetstoornis, kan dit een enorme klap zijn voor ouders. Ze geven om jou en willen je het liefste gelukkig zien. Hun reactie kan heel bezorgd, fijn en lief zijn, maar een eerste reactie kan ook bestaan uit woede, verdriet en 'je moet maar gewoon normaal doen' reacties. Dit heeft niet perse te maken met dat ze je niet willen helpen maar ze moeten het eerst verwerken. Geef hen deze kans en jezelf ook. Hierdoor zal je wellicht wat minder druk voelen om te gaan praten met je ouders.

Bron

Schaamte
Wanneer je dingen wilt bespreken met je ouders, kan het zijn dat je dit moeilijk vindt omdat schaamte een rol speelt. Misschien ben je bang dat ze je raar vinden of schaam je je gewoon om bepaalde onderwerpen met je ouders te bespreken.

Tip: Het is goed om te kijken in hoeverre je dit zelf wilt. Onderwerpen als liefde, relaties en seks zou ik ook eerder met vriendinnen bespreken. Het is belangrijk om voor jezelf te bedenken wat je wel en niet wil bespreken met je ouders.

Tip: Ik denk ook dat je ergens wel weet dat je je niet hoeft te schamen. Iedereen maakt dingen mee en ook iedereen heeft steun nodig. Probeer jezelf te herinneren aan dat je niet de enige bent en dat eigenlijk iedereen steun, hulp en begrip nodig heeft.

Loyaliteit
Praten met je ouders kan ook moeilijker worden door gevoelens van loyaliteit. Kinderen zijn vaak heel loyaal naar hun ouders en daarom worden belangrijke zaken die niet altijd fijn zijn, soms vermeden in gesprekken. Dingen die bijvoorbeeld tegen de principes, normen en waarden ingaan die je van huis uit hebt meegekregen. 



Tip: Vaak waarderen ouders het meer als je eerlijk bent en rustig vertelt wat er speelt dan dat je liegt of dingen achterhoudt uit angst om hen te kwetsen. Transparantie en eerlijkheid is in veel gezinnen heel belangrijk. Het is niet altijd leuk om dit soort dingen te horen, maar het vergroot vaak wel het vertrouwen.

Je wilt hen geen pijn doen
Voor ouders is het vaak enorm moeilijk om te horen dat het niet goed gaat met hun kind. Dat er bepaalde problemen zijn, dat een kind zichzelf pijn doet en heel ongelukkig is. Dit is natuurlijk het laatste wat je wil voor je kind. Kinderen weten dit ook, en vinden het daarom vaak lastig om dit soort dingen met hun ouders te delen. Dit zal een groot deel van degene die dit lezen vast wel herkennen en ik heb dit zelf ook weleens zo ervaren. "Ik wil mijn ouders geen pijn doen dus ik los het zelf wel op." Achteraf bleek dat ze nog verdrietiger waren over het feit dat ik ze niks verteld had. Dat ik ze niet in vertrouwen had genomen en het alleen moest doen. Want dat is denk ik nog erger.... dat je kind zich al zo voelt en er ook nog eens alleen voor staat. Als ouder voel je je dan nog machtelozer. Het is ook niet eerlijk om voor je ouders te bepalen dat ze het liever niet weten. Je sluit ze op die manier buiten en zij kunnen het gevoel krijgen dat ze je niet de ruimte hebben gegeven om te praten over je gevoelens. Ze kunnen zich schuldig voelen en alleen maar omdat jij hen geen pijn wilt doen. Nog een reden om eerlijk te zijn en hen erbij te betrekken. 



Teleurstelling voorkomen
Teleurstellingen kunnen bij beide kanten voorkomen. Je kunt zelf bang zijn om teleurgesteld te worden door bijvoorbeeld de reactie van je ouders of de steun die je had gehoopt maar niet krijgt maar je kan ook bang zijn om je ouders teleur te stellen. Misschien ben je bang dat ze je geen goede dochter meer vinden, dat je er een zooitje van maakt, dat ze teleurgesteld zijn omdat je ongelukkig bent, niet voor de opleiding kiest waar zij op gehoopt hadden, etc.

Tip: Wat betreft de angst dat ze teleurgesteld in je zullen zijn, is het denk ik goed dat je jezelf blijft voorhouden dat zij ook gewoon mensen zijn. Zij zijn ook niet perfect en hebben ook weleens iets gedaan wat misschien niet overeen kwam met de wensen of behoeften van hun ouders. Daarnaast kun je je afvragen of het heel erg is als ze een beetje teleurgesteld zijn. Je kan nooit altijd alles doen wat een ander wil en je hebt ook gewoon een eigen leven waarin je zelf keuzes moet maken. Een teleurstelling kan je daarnaast ook zien als motivatie om nog harder te knokken voor een fijn en gelukkig leven.

Natuurlijk is dit in elk gezin anders. Ieder mens zit anders in elkaar en als je allerlei individuen bij elkaar zet, wordt het nog complexer. Gezinnen zitten ingewikkeld in elkaar vanwege de eigen wil, normen en waarden van alle afzonderlijke gezinsleden maar ook vanwege de normen en waarden die zijn aangeleerd en wederzijdse verwachtingen waar je niet altijd aan kunt voldoen. Daarom zal ook niet alles werken voor jou of van toepassing zijn. Haal eruit wat jou wellicht kan helpen en probeer zelf ook verder te denken hoe je het beste kan praten met je ouders, wat je wilt en hoe je dit kunt aanpakken. Natuurlijk is het spannend, maar het kan wel enorm opluchten om moeilijke dingen te bespreken en het kan deuren openen voor steun en mogelijke oplossingen. Ook al zie je dat op sommige momenten misschien niet zo.

Wat vind jij moeilijk aan praten met je ouders en wat zijn jouw tips?