Ploggen: De ups en downs van Daphne 4

 

Hi! Wat leuk dat je met mij wilt terugblikken op de afgelopen week! Voor mij was het een week die ontzettend snel voorbij ging en die van het ene uiterste in het andere viel. Het ging van super druk, naar super rustig. Van intense blijdschap, naar een verrassende leegte. Van een knuffelende hond, naar mijn allereerste zelfgebakken cheesecake! Die uitersten maken het soms lastig, maar zeker niet saai. Ik hoop dat, welke kant jouw week je ook op geslingerd heeft, je ook weer goed terecht bent gekomen. Veel leesplezier! 

Down op maandag
Ik was er klaar voor, ik had er zin in! Ik had een onwijs tof interview op het programma staan. Met gezonde spanning en ongezond enthousiasme zat ik, vroeg genoeg, aan een tafeltje midden in Amsterdam. Vijf minuten, tien minuten, half uur... Ineens bekruipt mij het gevoel dat als iemand er na een half uur nog niet is, de kans vrij klein is dat ze nog gaat komen.. Wat ontzettend balen zeg. Ik voel mij dan altijd gelijk een beetje stom; heb ik iets over het hoofd gezien? Was ik niet duidelijk? Hoe had ik dit kunnen voorkomen..? 

Uiteindelijk bleek het een suf misverstand, een miscommunicatie. Kan gebeuren, zonder dat iemand daar meteen schuld aan hoeft te hebben natuurlijk. Daarna val ik altijd een beetje in een gat, zeker als je je ergens op verheugd hebt en je nog met een misplaatste spanning opgescheept zit.. Dit zijn wel één van de weinige momenten dat je echt even 'vrij' hebt, voor mijn gevoel. Als er een 'gat' valt in je planning, ben je eigenlijk weer even op jezelf aangewezen. Hoewel dat niet de bedoeling was, horen die momenten er ook bij denk ik en kunnen ze best gezond zijn. Zodat ik weer eens de tijd neem om heel bewust, een beetje om mij heen te kijken en even niets te hebben. 

 

Up op woensdag
Elke ochtend beleef ik eigenlijk een klein upje, omdat ik zo geniet van hoe de zon hier elke ochtend (voor mijn gevoel écht elke ochtend) naar binnen schijnt. Hoe de kamer verlicht wordt, ik de schuifdeuren open doe en ik de hele ochtend in de zon kan zitten. 

Down op woensdag
Na het fijne wakker-worden-ritueel, zit ik nu precies een week elke ochtend een paar uur achter mijn laptop. Ik ben bezig met een interview dat ik oorspronkelijk deed voor de cursus die ik volg, maar inmiddels veel meer een persoonlijk project is geworden. Ik ben er ontzettend enthousiast over en denk dat ik er misschien wel meer mee kan, dan het alleen maar in te leveren voor een opdracht. Maar ja, dan moet het natuurlijk perfect.. Terwijl ik dat los probeer te laten, maar er stiekem wel zo dicht mogelijk bij in de buurt te komen, probeer ik elke dag een beetje verder te komen. Ik heb ongeveer 2 uur aan gespreksstof, wat een pakkend interview moet worden. Ergens heel enthousiast over zijn is heel erg leuk, maar het laat mij daardoor ook niet meer los. Misschien herken je dat wel, dat het perfectionisme ervoor kan zorgen dat je verkrampt? Dat je ergens misschien wel veel langer over doet dan nodig, omdat het altijd nóg beter kan. Tussen het uitwerken door, probeer ik ook die gevoelens een plekje te geven op deze ochtenden.. Even doorbikkelen nog..

Up op donderdag
Terwijl ik zat de wachten bij de schoonheidsspecialiste, kreeg ik het aller schattigste gezelschap ooit.. Zulke momenten voor jezelf zijn eigenlijk altijd al heel fijn, maar nu werd het wel heel erg ontspannen! Alsof hij mij al jaren kende legde hij z'n hoofdje neer, keek mij af en toe aan en was niet echt van plan ergens heen te gaan..

Up op Vrijdag
Het is interview is af en ik was zelf heel erg blij met het eindresultaat! Wat een opluchting! Maar goed, nu nog de reactie afwachten van de geïnterviewde. Het is altijd spannend om af te wachten wat iemand er zelf van vindt, omdat het denk ik altijd gek is om je eigen woorden terug te lezen. De ochtend nadat ik het had opgestuurd zat er een heel positief en enthousiast mailtje in mijn inbox! De geïnterviewde was er net zo blij mee als ik, dus dat was eigenlijk het grootste compliment wat ik kon krijgen. Ontzettend opgelucht, juichend en als een kind zo blij ben ik deze dag begonnen. Ik ging bijna te laat weg, door het blij zijn. De zon scheen, het was een ontzettende leuke dag op de redactie en op zulke dagen gaat even alles goed. 

Ik bakte er ‘s avonds gewoon nog een cheesecake achteraan! Nog nooit gedaan, maar niets ging mij meer mislukken vandaag, had ik besloten..

Wat een fijne dag..

Up op zaterdag
Samen met mijn zus ga ik naar een feestje op het strand en dat vind ik altijd super gezellig! Ken je dat, dat gewoon veel vaker wilt afspreken, omdat je er zo blij van wordt? Maar het er toch niet van komt.. Elke keer neem ik mij voor om dat vaker te gaan doen, zo ook dit keer! Het weertje is zacht en de lucht is onwijs mooi als ik naar de strandtent loop. Even een fijn momentje van rust, vlak voordat ik mij stort in het feestgedruis..

..en dat feest ging, onder leiding van een coverband, behoorlijk tekeer! We hebben gesprongen, gedanst en vooral tijdens Bohemian Rhapsody zijn we allemaal onze stem verloren! Dat blijft het fijnste nummer ooit om jezelf even volledig bij te laten gaan!

Down op zondag
Ik werd wakker en toen; niks. Ik ben niet onwijs blij, maar ook zeker niet somber. Ik heb niet echt iets te doen, maar verveel mij ook niet.. Het is lastig uit te leggen, maar deze compleet neutrale dag, voelt hierdoor een beetje leeg. De meeste dagen hebben een heel uitgesproken gevoel, met uitgesproken emoties. Deze dag heeft dat niet en dat doet mij denken aan een leegte, die op zijn beurt ook weer niet heel negatief is.

Klinkt niet slecht, zou je denken, maar toch vind ik dit soort dagen vaak het lastigst. Ik kan goed rondspringen van blijdschap, ook goed huilen onder een dekentje, maar dat neutrale vind ik soms moeilijk. Terwijl ik toch denk dat het merendeel van mijn dagen neutraal is, zonder duidelijke hoogte- of dieptepunten. Dat dat eigenlijk best normaal is, maar toch kan het mij soms een beetje overvallen.

Vandaag hielp het om mij er een beetje aan over te geven. Niet te zoeken naar een minder neutraal gevoel, maar gewoon volledig gedachteloos de was ophangen.. Gek genoeg komt er dan een moment dat het niet meer onwennig is, maar gewoon oké. Het mag best een neutrale dag zijn, zonder dat ik daar onrustig van hoef te worden. Het kost mij alleen vaak een hele ochtend om daar te komen, maar eigenlijk is dat ook oké. 

 Hoe was jouw week?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

juliatje. - Maandag 27 mei 2019 19:39
Er staat 2 keer woensdag
Suzanne - Maandag 27 mei 2019 21:20
Heerlijk om dit te lezen, ik vind het altijd zo relativerend en helpend om mee te kijken in de week van een ander en te ontdekken dat het leven echt met ups en downs gaat, dat dat oké is én dat je daar een weg doorheen kunt vinden. Dankjewel!
Kim - Maandag 27 mei 2019 23:02
Knap dat je dit met ons deelt! Super leuk om te lezen. Je kan jezelf ook heel erg goed verwoorden!
Lost girl - Maandag 27 mei 2019 23:54
Zo herkenbaar van die neutrale/lege gevoelens dag. Voor mij nog wel steeds een reden om in paniek te raken.
En word er helemaal blij van als ik je stukje lees over het interview. Dat wachten op reactie van de ander op iets waar je je best op hebt gedaan. Supercool dat het zo heerlijk positief was!
Blue - Dinsdag 28 mei 2019 11:28
Ik vind jou plogs zo mooi geschreven altijd. Heel herkenbaar wat je schrijft.
R - Dinsdag 28 mei 2019 13:36
Vooral die zondag, zo goed omschreven! Ik ervaar dit elke zaterdag, keer op keer. Leegte noem ik het altijd, maar nu kan Ik er misschien eens anders naar gaan kijken. Neutraal is mooi omschreven.
marleen - Dinsdag 28 mei 2019 14:04
Niet alleen mooi geschreven, maar ook echt leuke foto's! Hoe je dat zonlicht kan vangen op foto... en je hond is de max!