Onrustig zit ik op mijn stoel heen en weer te wippen. Voor de zoveelste keer kijk ik hoe laat het is; maar liefst één minuut verder. Ik ben zenuwachtig. Deze ochtend heb ik een afspraak met mijn stagebegeleidster. Ik heb het gesprek zelf aangevraagd; ik wil vertellen dat ik iedere donderdag ochtend naar therapie zal gaan. Nouja, 'wil vertellen'... het moet. De therapie valt namelijk binnen mijn stage-uren en op een ander moment kon niet. Het liefst zou ik het helemaal niet zeggen. Wat zal ze denken? Hoe kan iemand die voor hulpverlener studeert nou zelf in therapie zijn? Straks moet ik stoppen met stage!

Ik vond het ontzettend spannend en lastig om op stage te vertellen dat ik in therapie zou gaan. De stap om hulp te zoeken kostte me al ruim een half jaar. Toen ik eindelijk die stap had gezet, moest ik het vrijwel direct bespreken met mensen aan wie ik dat soort dingen normaal gesproken niet zou vertellen. 

Een investering in jezelf

Het is niet gek dat je het spannend of lastig vindt om op werk te vertellen dat je in therapie gaat. Lang niet op alle plekken zijn de onderwerpen 'therapie' en 'psychische problemen' bespreekbaar. Wanneer je hierover wilt vertellen op werk is het belangrijk om na te gaan hoe jij er zelf tegenaan kijkt. Als je er zelf nog niet van overtuigd bent dat therapie nodig is, is dit ook lastig over te brengen op jouw leidinggevende. 

Wanneer onzekerheid of een laag gevoel van eigenwaarde juist redenen zijn om in therapie te gaan, kan het lastig zijn om op voorhand al te vinden dat je het waard bent om tijdens werkuren therapie te volgen. Dit vond ik zelf ook lastig. Ik vond het moeilijk om deze tijd aan mezelf te besteden. Het voelde als falen. Alsof ik mislukt was. Ik had wel wat beters te doen, vond ik, en ik voelde mij schuldig over ieder kwartier dat ik niet aan stage besteedde.

Wat mij hielp om er vrede mee te hebben dat ik mijn werkuren in therapie stopte, was het idee dat therapie een investering in jezelf is. Wanneer jij sterker in je schoenen staat, je beter voelt, zekerder bent van jezelf, dan is de kans groot dat je ook beter werk zal verrichten. Wanneer jij je psychisch beter voelt en meer rust hebt in je hoofd en lichaam, zal dat ook een positief effect hebben op andere levensgebieden. 

Voorbereiden op het gesprek

Het kan om verschillende redenen belangrijk of fijn zijn om op je werk te vertellen dat je in therapie gaat. Omdat je misschien uren gaat missen, op bepaalde tijden niet kunt werken of omdat het kan zijn dat je je die dag minder goed kunt concentreren. Hoewel het dus handig kan zijn om je werk op de hoogte te stellen, ben je niet verplicht om tot in de details te vertellen waarvoor je in therapie gaat. Soms zijn mensen geneigd naar de reden te vragen. Als jij je daar niet prettig bij voelt, hoef je dat niet te delen. 

Het kan dan ook helpen om voorafgaand aan het gesprek te bedenken wat je wilt gaan vertellen. Wil je inhoudelijk op het onderwerp ingaan? Wil je dat je collega's het weten of juist niet? Zelf heb ik dat destijds niet gedaan en ik merkte dat mij dat tijdens het gesprek juist extra onrustig maakte. Mijn verhaal werd warrig, ik raakte emotioneel en het voelde achteraf alsof ik teveel had verteld. Meer dan waar ik mij op dat moment prettig bij voelde. 

Later, toen ik bij Proud ging werken, ben ik opnieuw eerlijk geweest over het feit dat ik in therapie ben. Bij mijn stage had ik al een positieve ervaring wat dit betreft, waardoor ik mij een stuk rustiger voelde toen ik dit voor de tweede keer ging vertellen. Wel had ik dit keer beter nagedacht over wat ik wilde delen. Dat was vrij weinig eigenlijk. Ik vertelde in eerste instantie alleen wanneer ik naar therapie moest. Dit was in het begin, bij het maken van mijn rooster.

Niet veel later heb ik uiteindelijk ook verteld waarom ik in therapie ben en wat voor soort therapie dat is. Niet heel gek dat dat ter sprake komt bij een baan als deze. Toch ben ik blij dat ik het niet direct allemaal op tafel heb gegooid. Toen ik over de reden van mijn therapie vertelde, was ik inmiddels al weer een tijdje werkzaam bij Proud. Hierdoor voelde ik mij een stuk veiliger en meer vertrouwd met mijn collega's. Dat maakt ook dat het goed voelde om meer over mijn therapie te vertellen. Alles op z'n tijd. 

Als je baas of manager niet goed reageert

Hoe vervelend ook, het kan gebeuren dat jouw baas of manager niet fijn reageert wanneer je vertelt dat je in therapie gaat. Misschien wil hij of zij niet dat je die uren mist of houd je op een andere manier een vervelend gevoel over aan het gesprek. Je mag dan altijd naar een vertrouwenspersoon of HR-medewerker in de organisatie stappen. Deze mensen zijn er speciaal voor om te zorgen dat jij je prettig voelt op je werk en zo goed mogelijk kunt functioneren. 

Het kan ook zijn dat je met een nieuwe baan begint of dat je het gevoel hebt dat het hoe dan ook niet goed ontvangen zal worden als je zegt dat je in therapie gaat/bent. Je kunt er dan bijvoorbeeld voor kiezen om een halve dag minder te gaan werken of te zeggen dat je voor een onbepaalde periode naar een vaste doktersafspraak moet. Bedenk vooral wat jij belangrijk vindt voor jezelf. Dat het op je werk niet open besproken kan worden, moet geen reden zijn om je ervan te weerhouden deze stap te zetten. Zoals eerder geschreven; op de lange termijn is het een enorme investering in jezelf. Je wordt er als het goed is een beter mens van, wat zowel jezelf als jouw werk ten goede komt. Jouw welzijn gaat boven alles.

Wanneer vertel jij op je werk dat je in therapie bent of gaat?

♥