Niet introvert, niet extravert

 

Veel mensen weten van zichzelf wel of ze introvert of extravert zijn. Wanneer anderen mij of ik mezelf deze vraag stelde vond ik het altijd maar lastig om daar antwoord op te geven. Sommige mensen zouden mij meer als extravert omschrijven en sommige meer als introvert. Ik heb de eigenschappen van beide. Volgens een artikel dat ik laast last maakt mij dit niet introvert of extravert, maar ambivert. 

Wanneer je aan de mensen uit mijn omgeving zou vragen wat voor soort persoon ik ben kan ik me goed voorstellen dat daar verschillende meningen over zijn. Bij de ene persoon of groep mensen ben ik wat stiller dan bij de andere. Ik voel niet altijd de behoefte om heel erg aanwezig te zijn, maar ik ben ook niet heel erg verlegen en vind een beetje aandacht ook zeker wel leuk. Die aandacht moet dan niet te lang duren, want dan ga ik me juist wel weer ongemakkelijk voelen.

Ik kan net zoveel genieten van een nachtje flirten en socializen op de dansvloer als van een avondje thuis films kijken op de bank. Wanneer ik een uitgesproken mening heb in een vergadering laat ik graag mijn stem horen, maar ik hoef niet altijd overal iets van te vinden. Soms klets ik de oren van je hoofd, maar ik kan ook goed naar je luisteren. Ik kan best uitgesproken zijn over hoe ik eruit zie en hoe ik me gedraag, maar ik hoef niet altijd het middelpunt van de aandacht te zijn.

Toen ik nog een eetstoornis had vond ik dit best wel lastig. Ik had het gevoel dat ik of introvert of extravert moest zijn. Ik kon me in beide niet helemaal vinden, dus kreeg ik het gevoel dat ik misschien niet goed wist wie ik was en me misschien anders zou moeten gedragen. Ik voelde me een sukkel als ik een avond wat stiller was en schaamde me achteraf als ik juist een grote mond had gehad terwijl ik me daar niet comfortabel bij voelde. Ik wilde op de één of andere manier graag in een hokje passen, omdat ik behoefte had aan duidelijkheid. Ik voelde me onzeker over mezelf en mijn identiteit en zo'n hokje zou wel eens houvast kunnen bieden, dacht ik.

Dit was niet enkel het geval met het zijn van introvert of extravert. In de tijd dat ik me onzeker voelde over mezelf was ik haast verslaafd aan persoonlijkheidstesten. Meestal waren dit geen ingewikkelde testen, daar had ik dan geen zin in, maar hele simpele testen die ik op internet vond of uit een tijdschrift haalde. Ergens wist ik wel dat veel van die testen nergens op sloegen, maar ik wilde zo graag weten wie ik was. Ik dacht dat als ik op deze manier een helder beeld van mezelf wist te scheppen ik ook minder onzeker hoefde te zijn.

Wanneer een resultaat uit een bepaalde test kwam probeerde ik me daar ook zo goed mogelijk naar te gedragen. Hierdoor vulde ik veel dingen voor mezelf in en was ik hyperbewust van al mijn acties. Vaak ging ik me dan heel stom en eigenlijk nog onzekerder voelen. Deed ik nu niet raar? Past dit wel bij mij? Gedraag ik me nu heel anders dan ik eigenlijk ben en zou dat opvallen bij andere mensen? Zouden ze daardoor over mij oordelen? Zouden ze me nep vinden?

Een label of diagnose ergens aan hangen kan heel helpend zijn. Het kan duidelijkheid bieden over hoe jij je gedraagt, voelt en waar je op kan letten, maar wanneer je jezelf teveel in een hokje probeert te stoppen kan dit ook heel beklemmend werken. Er wordt, naar mijn mening, soms erg veel met termen geslingerd die over uitersten gaan. Waarschijnlijk hebben we allemaal wel ergens trekjes van, maar dat betekent niet dat je ook meteen een uiterste bent of moet zijn. Mensen en hun karakters zijn zo verschillend en uiteenlopend dat niet alles altijd voor iedereen hetzelfde kan gelden. Je kan dus best weleens ergens tussenin hangen. Zo ook tussen introvert en extravert.

Zelf had ik er tot kort nog nooit van gehoord, maar er is dus nog een derde persoonlijkheidstype naast introvert en extravert. Mensen die ambivert zijn zitten ergens in het midden van het spectrum tussen introvert en extravert. Introvert en extravert zijn dus twee uitersten. Het kan best zo zijn dat jij ergens in het midden of op een kwart daarvan zit. Het is allemaal niet zo zwart wit. Dit bewijst maar weer dat we niet allemaal in hetzelfde hokje passen. Moet je alles eigenlijk wel een naampje willen geven? 

Hetzelfde komt vaak voor bij mensen die een niet anders omschreven eetstoornis hebben. Dit betekent niet dat je helemaal geen eetstoornis hebt. Evenmin als dat je geen persoonlijkheid hebt als je niet helemaal introvert of helemaal extravert bent. Voor mensen met eetstoornis NAO kan het soms lastig zijn om te voelen dat je serieus genomen wordt. We willen graag overal een naampje voor hebben, maar dan zouden we er wel duizenden moeten bedenken. In een spectrum waar anorexia, boulimia en BED uitersten zijn, zou je kunnen zeggen dat alles wat daar tussenin ligt eetstoornis NAO is. Maakt het dan uit waar dat precies is? Kunnen we niet gewoon accepteren dat we allemaal ergens op een spectrum zitten en dat elk stukje van dat spectrum evenveel telt. Het is voor mij in ieder geval een enorme bevrijding geweest toen ik er op deze manier naar leerde kijken. 

Hoe is dit voor jou?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Lost girl - Donderdag 7 december 2017 19:41
Ik kan me heel veilig en briljant voelen voor een publiek van 1000 man daarin ben ik dan misschien heel extrovert. Maar daarna blijf ik het liefst in mijn kleedkamer zitten zodat ik niet al dat publiek te woord hoef te staan. Dus als we het dan een naampje gaan geven ambivert dan maar haha. Ik wordt graag gezien door veel mensen maar die mensen moeten dan vervolgens niet allerlei small talk met mij gaan willen houden want daar ben ik echt te autistisch voor.
Iris - Donderdag 7 december 2017 20:03
Heb je een abonnement op psychologie magazine Irene? Ik sloof dat ik daar het artikel over ambivalente mensen had gelezen! Vond het toen ook al interessant sus leuk om er nog extra over te lezen!
X - Donderdag 7 december 2017 21:09
Dit is voor mij voor de volle 100% herkenbaar.
G. - Donderdag 7 december 2017 22:12
Irene! Leuk persoon! Ik word geweldig blij van jouw 'eigenheid'. Thnx keep up the good work en blijf vooral doen waar jij blij van wordt/ mee bent. Dacht dat deel ik even ;)
Virdamegadraakje - Vrijdag 8 december 2017 00:21
Ik herken dit precies! Jij brengt echt een fijne vibe over, vind ik als ik je artikelen lees [:
E - Vrijdag 8 december 2017 05:20
Ik herken mijzelf ook in het zoeken naar wie ik ben en waarom ik ben zoals ik ben..
Zon label gaf even houvast,maar algauw ging ik er weer aan twijfelen en verder zoeken,want het was beklemmend en beperkend.
Je kunt beter afstemmen op je ziel ,want dat is wie je echt bent en dat voelt niet als een beperking omdat die niets te maken heeft met van buiten opgelegde restricties en indelingen.

nienkenienke - Vrijdag 8 december 2017 09:47
Wat een goed stuk! Vooral het je gaan gedragen naar een uitkomst om maar in een hokje te passen. Erg herkenbaar. Ik vond het altijd heel stom als ik merkte dat ik het deed alsof ik "graag" een zware diagnose wilde hebben, maar ik ben er nu ook wel achter dat ik gewoon duidelijkheid wilde en een "hokje" zodat ik het voor mijzelf kon goedkeuren en ik het makkelijker kon vertellen mocht het ter spraken komen. Want ja, een volle diagnose is makkelijker te begrijpen dan een aantal vage klachten.
Maria - Vrijdag 8 december 2017 14:21
Ben zelf geen uitbundig type, dus dat kan je introvert noemen maar ik ben wel open in het contact, maak makkelijk contact dus dat zou je extravert kunnen noemen. Het kan inderdaad ook van situatie tot situatie verschillen en hoe je in je vel zit.
Denk sowieso dat je verschillende kanten in je hebt. Toen ik in het kader van een opleiding drama had, waren het juist ik en een ander rustig meisje die een dominantie rol konden neerzetten.
Anoniem - Zaterdag 9 december 2017 11:04
"Moet je alles eigenlijk wel een naampje willen geven?"
Hier ben ik het het zó mee eens. We passen niet in een hokje, en dus maken er nog een derde hokje ("ambivert") bij? Dit exact is de reden dat er voor ongeveer elke nét iets afwijkende uitingsvorm van eenzelfde probleem/kenmerk weer een nieuw naampje moet komen. Natuurlijk is het allemaal niet zwart-wit, en bijna niemand is in elke situatie volledig introvert of extravert. Het lastige is dat we bijna geen van allen weten wat exact hét criterium voor extraversie (of introversie) is, en daarom noemen we een serie eigenschappen die het extreme uiteinde aangeven waar praktisch niemand volledig aan voldoet. Dat is niet erg, zolang je die criteria op waarde weet te schatten. Is het zo erg om te zeggen: "in sommige situaties ben ik meer extravert, en in sommige situaties ben ik meer introvert" dat we weer een nieuw labeltje nodig hebben? Het is ook nog een labeltje waarvan vervolgens niemand weet wat het precies betekent, maar waar praktisch iedereen zich wel in herkent omdat het aangeeft: "als je niet tot de uitersten van intro- en extraversie behoort, hoor je hierbij". En bijna niemand is het uiterste, want statistisch gezien hoort slechts een procent of 5 echt tot de uitersten, maar zit +/-68% toch echt rond het midden. Eens kijken hoeveel van de reageerders hier aangeeft zich te herkennen in dit verhaal... Ik durf te wedden dat dat er een heleboel zijn.
D. - Zondag 10 december 2017 05:58
Ergens deken wij alles in hokjes.Ik denk dat mensen die structuur ook nodig hebben om elkaar een beetje te kunnen begrijpen.Het kunnen benoemen of beschrijven hoe je bent of hoe het een beetje is om jou te zijn .
Ieder mens heeft vele kanten,maar sommige mensen zijn overwegend intro-of extravert of juist ertussenin.
Ik vind het eigenlijk ok om het als een beetje een hulpmiddel te zien,maar niet om ernaar te leven Dus ook zeker een hulpmiddel om anderen te begrijpen .Als je jezelf begrijpt,kan je pas begrip hebben voor anderen.