Mijn relatie met alleen zijn is een beetje dubbel. Ik vind het namelijk heerlijk om alleen te zijn, maar ik weet (inmiddels) ook dat het niet altijd goed voor mij is. Dagen alleen thuis werken en veel op mezelf zijn; het is niet altijd wat ik nodig heb. Misschien ben jij door de coronamaatregelen ook wel meer op jezelf aangewezen? Of merk je dat je in het dagelijks leven veel alleen bent - vrijwillig of noodgedwongen - en doet dat je stemming en routine geen goed? 

De één moet er harder voor werken dan de ander om de dagen in z’n eentje goed door te komen. Ik ben iemand die, als ik alleen ben, een tandje bij moet zetten. Dat kan zijn door mezelf een schop onder mijn kont te geven, maar hard werken kan ook betekenen dat ik een stapje terug moet doen en mezelf even moet ontzien. Goed alleen zijn betekent dat ik mezelf soms af moet leiden, van mezelf. Van alles wat er op me af kan komen als ik alleen ben en ook harder aan kan komen als ik alleen ben. Laten we samen alleen zijn.

Jouw eigen routine

We weten natuurlijk allemaal dat het belangrijk is om een dagritme en genoeg structuur te hebben. Maar die routine hoeft lang niet altijd, zeker nu, functioneel te zijn. Uiteindelijk is het ook functioneel omdat iets jouw stemming ten goede komt. Bijvoorbeeld: voor mij maakt het een verschil of ik met klitten in mijn haar op de bank plof en hersenloos ga zappen, of dat ik er op datzelfde moment voor kies om eerst een grote kop thee te zetten, iets relaxt aan te trekken en mij uitgebreid te installeren op de bank. Begrijp me niet verkeerd, allebei de manieren zijn helemaal prima. Ik ben voorstander van allebei, maar specifieke routines creëren voor specifieke momenten helpt mij om meer uit die momenten te halen. Of er juist meer 'in' te zijn dus.

Het helpt mij om mezelf af te leiden van mijn gedachtes en van de waas die soms over de dag kan hangen. Ik kan in één stuk doorgaan, makkelijk. Van bed, naar de tafel, naar de bank, naar de keuken. Allemaal in dezelfde kleding en met diezelfde klitten, en dat is helemaal oké. Alleen kunnen kleine handelingen helpen om je eigen waas, je sleur, wat te doorbreken. Die sleur doorbreken kan prima door een bos bloemen op tafel te zetten voordat je aan die tafel gaat werken. Tussen de middag kleed ik me nu soms om en trek ik ineens iets veel mooiers aan, alsof ik een belangrijke afspraak met mezelf heb die dag. Niet omdat het moet, maar omdat het toch iets doet met mijn gevoel. Ik doorbreek de waas en de sleur van de dag, dus ook de gedachtes die ik daarover heb. 

Zorg voor jezelf

Het is natuurlijk ook heel persoonlijk hoe zorgen voor jezelf eruitziet op de dagen die je alleen doorbrengt. Misschien zitten er dagen bij dat je je uiterste best moet doen om 'alleen' de basis te kunnen doen, om alleen in de basisdingen voor jezelf te kunnen zorgen. Ik merk dat zelf ook. Soms is dat even alles wat erin zit en dat is oké. Meer dan oké zelfs. Als het je lukt om zo veel mogelijk in de basis goed voor jezelf te blijven zorgen, ben je denk ik al verder dan je ooit dacht te kunnen komen. Dus onderschat dat niet en leg de lat niet te hoog als dat niet is wat je vandaag nodig hebt.

Heb je dat vandaag wel nodig? Misschien zijn er dan hele persoonlijke dingen waar jij blij van wordt als je ze tenminste twee keer per week voor jezelf kunt doen? Al lukt het maar een paar dagen om je haar extra leuk te stylen en een uitgebreidere lunch dan normaal te maken. Of misschien weet je dat je van lezen en mediteren eigenlijk een enorme boost krijgt, maar krijg je het in die waas van de dag maar moeilijk voor elkaar. Plan er de komende week dan gewoon één moment voor in, dat zou toch al winst zijn? Ook dat zorgen voor jezelf en zorgen voor wat jij nodig hebt op een dag, is een zoektocht soms. Zeker met hoe de dagen nu kunnen veranderen, of ze tegen je zin in hetzelfde kunnen blijven. Je mag best zoeken en dingen uitproberen.

Het belang van omgevingsgeluiden

Ongetwijfeld een hele logische en voor de hand liggende tip, maar ik vergeet hem nog wel eens. Zonder dat ik er erg in heb, is het middag en heb ik alleen maar het getik van mijn laptop gehoord of de geluiden van de straat voor mijn deur. Terwijl het horen van muziek en de gesprekken op de radio direct een positieve invloed kunnen hebben op mijn dag. Meelachen met de grappen die gemaakt worden, een dansje doen als je favoriete nummer voorbij komt... Het kan zo simpel zijn, maar ook aan de simpelste dingen moeten we onszelf liefdevol blijven herinneren.

We missen toevalligheden

Die waas van de dag kan er bij mij voor zorgen dat ook gedachtestromen - of piekerstromen - door kunnen blijven gaan. Er zijn weinig onderbrekingen en er is weinig spontane afleiding. Zonder dat je er erg in hebt, praat je niet en ontkom je nauwelijks aan je eigen gedachtes of gevoelens. Die je niet eens altijd bewust opmerkt, maar die aan het einde van de dag best wel zwaar kunnen voelen. Het zijn toch de toevalligheden op een dag, die je normaal op school of werk tegenkomt, die je dag leuker maken en een verassende wending kunnen geven. Of je juist even op scherp kunnen stellen.

Die toevalligheden heb ik nu een stuk minder. Ik loop minder zorgeloos of uitgebreid door de winkelstraat of supermarkt. Ik kom niemand tegen in de wandelgangen van mijn huis of bij mijn eigen koffiezetapparaat. En de gesprekken die ik heb, zijn vaak toch heel functioneel. Omdat je heel bewust iemand belt of appt; niet omdat je elkaar toevallig tegen het lijf loopt en even een onbelangrijk praatje maakt. Die, in alle nutteloosheid, nu toch wel heel erg belangrijk blijken te zijn.

Hoe je die toevalligheden precies opzoekt, is voor mij ook nog een zoektocht. Zonder doel bel of app ik nu wel eens iemand, om gewoon een gesprek te laten ontstaan. Als ik eten bestel, kies ik er steeds vaker voor om het op te komen halen. En wandelingen over het strand, kijkend naar golf- en windsufers, kan ook echt voor afleiding zorgen. Misschien heb jij ook wel bepaalde routes die je af kunt leggen of plekken die je op kunt zoeken waarin je om je heen kunt kijken en je even over moet geven aan het toeval?

Omgaan met negatieve gedachtes

Want als we eerlijk zijn, is daar ook echt meer ruimte voor op die dagen die we alleen doorbrengen. Ik merk het ook; de aandacht kan de hele dag op mezelf gericht zijn en doorgaans kom ik niet beter, mooier of 'goed genoeg' uit die wedstrijd. Juist op die dagen kan het belangrijk zijn om heel bewust en actief de positiviteit op te zoeken. Bij jezelf en in je hoofd. En op de dagen dat dat niet haalbaar is, de neutraliteit. Geforceerd positief zijn heeft vast nog nooit echt geholpen, maar jezelf er liefdevol toe dwingen kan soms wel een duwtje in de goede richting geven. 

Waar ben je, ook op die moeilijkste dagen, toch dankbaar voor? Neem eens een moment om daar over na te denken of zelfs op te schrijven. Of ga uit je hoofd en in je lijf. Als niemand kijkt, ben ik vaak ineens de moderne danser die ik altijd had willen zijn. Ik wandel een rondje buiten, haal diep adem en lach naar de mensen die ik tegenkom. En bij thuiskomst is het natuurlijk niet allemaal ineens anders, maar al die kleine dingen die je doet, kunnen bij elkaar een verschil maken in die dagen. Misschien is het zelfs een combinatie van dingen proberen te doen en ondertussen alles er juist - zo goed mogelijk - laten zijn. Want, mag het er zijn? Mag je moeilijke dagen hebben en soms negatieve gedachtes ervaren? Mag je erover praten en steun zoeken? En mag je jezelf ook afleiden, jezelf wat ruimte geven, als je niet alles meteen kan oplossen?

♥

Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.