Mijn eetstoornis, mijn slechte zelfbeeld, alle gebeurtenissen die daartoe hebben geleid en het gevecht om daar weer van te herstellen... Ik weet nog ontzettend goed dat ik vaak heb uitgesproken dat ik niet per se dood wilde, maar dat ik het ook niet erg zou vinden als het nu ineens op zou houden. Want ja, het leven is toch ook wel 'een hoop gedoe'. Ik weet niet zeker meer of ik daar op Proud2Bme wel eens zo open over ben geweest, maar gedachtes aan de dood, gedachtes over zelfdoding, zijn mij niet onbekend. Ik weet dat ik daar niet alleen in ben, want al twee keer is het bericht dat iemand is overleden aan zelfmoord, heel dichtbij gekomen. Ik zit met een vriendin aan tafel en al komt het er voorzichtig uit, we zeggen beiden: "Het maakt me bang, want ik begrijp het wel." Tot mijn verbazing hoor ik dat ook van meerdere mensen. Is het gek om aan de dood te denken? Het voelt ineens een stuk minder gek, zwaar en eng, nu ik dit van anderen weet en we erover hebben kunnen praten.

Wereld Suïcide Preventiedag

Zondag 10 september is het Wereld Suïcide Prevendiedag en daar leven we in deze week naartoe. Op de website van 113 lees ik: "Elke veertig seconden overlijdt iemand op de wereld door zelfdoding, dat zijn 800.000 mensen per jaar. In Nederland overlijden gemiddeld 1.850 mensen per jaar, vijf mensen per dag. Op World Suicide Prevention Day denken we wereldwijd aan mensen die zijn overleden door zelfdoding, mensen die een poging hebben overleefd, familie, vrienden en alle anderen die door zelfdoding geraakt zijn. Elke suïcide raakt gemiddeld 135 mensen. Het thema van dit jaar staat in het teken van 'Hoop creëren door actie'. Laten we dus actief samenwerken om zelfdoding zo veel mogelijk te voorkomen. Deze verantwoordelijkheid ligt niet enkel bij de GGZ, 113 of het onderwijs. De verantwoordelijkheid ligt bij ons allemaal. Alleen samen kunnen we zelfdoding voorkomen."

Samen kunnen we zelfdoding voorkomen. En een van de belangrijkste dingen die we samen voor elkaar kunnen betekenen, is gedachten over zelfmoord uit de taboesfeer halen en erover te praten. Dit is precies waarom ik in de intro schreef wat ik schreef. "Ik begrijp het wel", niet omdat ik dood wil, niet omdat ik het goed vind, niet omdat ik de tijd niet met alle kracht die ik bezit had willen omkeren. Ik wil niet dat je dood gaat... Maar ik begrijp het gevoel, omdat ik een mens ben en omdat ik ook weet hoe moeilijk het leven op bepaalde momenten kan zijn. Gedachtes over de dood komen bij heel veel mensen voor. Tot op zekere hoogte zijn deze gedachtes menselijk, is denken aan de dood iets fundamenteels. De meeste mensen stappen niet zelf uit het leven en niet voor iedereen voelen/zijn deze gedachtes urgent, gelukkig maar... Toch zijn deze gedachtes voor ongelooflijk veel mensen herkenbaar.

Het is niet gek om aan de dood te denken

Maar we lijken er liever niet over te praten. We voelen ons bezwaard, gek of tot last. Een gezond mens denkt niet aan de dood. Iemand die goed bezig is, denkt niet aan de dood. Je mag niet aan de dood denken. Als je aan de dood denkt, dan zal je wel heel ver heen zijn en niet meer te redden. En je moet het er al helemaal niet over hebben, want dan ben je tot last, of raar. Deze overtuigingen mogen wat bij betreft bij dezen meteen de prullenbak in worden gemieterd. Laten we erover praten. Want het leven is soms moeilijk en soms wil je daar liever aan ontsnappen, dat is iets dat we allemaal herkennen, omdat we allemaal mens zijn. En jij hoort daarbij. Bij ons.

Zelfdoding gaat meestal niet over werkelijk dood willen, maar over het gevoel het leven niet aan te kunnen. Ten grondslag hieraan liggen meestal schaamte, schuldgevoelens en eenzaamheid. Oorzaken die alleen maar versterkt worden wanneer je het gevoel hebt dat je hier niet over kan of mag praten. Het is zó belangrijk om te weten dat je niet alleen bent, niet raar, gek of tot last bent, dat je hier wel over mag praten.

Isoleer jezelf niet, want simpel als het klinkt: praten helpt echt. Het leven is soms ingewikkeld en door een combinatie van gebeurtenissen kan je het gevoel krijgen dat je een uitweg zoekt. Als je in die situatie beseft dat gedachtes over de dood menselijk zijn, en voor veel mensen herkenbaar, maakt dat het een stuk makkelijker om erover te praten. Je bent niet alleen. Je bent niet gek. Je hoeft je niet te schamen. Zoek hulp en steun bij elkaar. Ook als je denkt dat het 'niet erg genoeg is', want 'erg genoeg' bestaat niet. Als je gewoon even wilt spuien, als je bang bent voor je eigen veiligheid, als je je gedachten gewoon eens wilt bespreken, als je niet weet waar je hulp kan zoeken of juist als iemand in jouw omgeving worstelt met suïcidale gedachten.

Ervaar je deze ruimte op het moment niet in je omgeving, is dat nog even te spannend of wil je het graag met een professional hierover hebben? Neem dan (anoniem) contact op met 113 Zelfmoordpreventie. Op dit platform staan hulpverleners voor je klaar, met wie je vrijblijvend kunt bellen of chatten. Gewoon een gesprekje. Misschien lost het niet meteen alles op, dat is oké, het is ook een proces en die ruimte mag je nemen. Maar weet dat je er niet alleen voor staat. Weet dat er mensen zijn die het begrijpen, maar het toch heel erg verdrietig zouden vinden als je er echt niet meer zou zijn. Deze verbinding is van levensbelang. En je zult zien dat we meer met elkaar verbonden zijn, dan het soms misschien voor je voelt. Daarom is het deze week Wereld Suïcide Preventiedag. Je bent niet alleen. We doen dit samen.

Denk jij of denkt iemand in jouw omgeving aan zelfdoding?
Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie.