Ik zocht het verdriet op
Wanneer ik me rot voel is de eerste reactie vanuit mijn omgeving vaak dat ze me willen opvrolijken. Ergens is dat heel logisch. De mensen die dicht bij me staan vinden het niet fijn dat ik me rot voel en gunnen het me om gelukkig te zijn. Toch zijn negatieve gevoelens niet altijd iets slechts en is het belangrijk om deze ook te accepteren, maar dat vond ik zelf ook niet altijd even makkelijk. Daarom ontwikkelde ik een manier om negatieve gevoelens wel toe te laten. Ik zocht het verdriet op.
Negatieve gevoelens accepteren helpt. Ze horen bij ons mensen en hoeven niet ontkent te worden. Af en toe even flink huilen of je kwaad maken kan behoorlijk opluchten en helpen om je gevoelens een plekje te geven. Dit kan je doen door er met iemand over te praten of van je af te schrijven, maar toch is het soms lastig om dan werkelijk bij je gevoelens te komen.
Tegenwoordig lukt me dat wel beter, maar in de tijd van mijn eetstoornis was ik erg gesloten en vond ik het om lastig mijn gevoelens te uiten. Ik durfde ze niet te voelen, omdat ik ze bestempelde als negatief of vond dat ik me niet zo mocht voelen en me niet zo moest aanstellen. Huilen vond ik zwak. Een andere en heel belangrijke reden was dat ik het heel lastig vond om mezelf kwetsbaar op te stellen.
Verdrietig zijn voelde voor mij als onwijs kwetsbaar. Mensen zouden zo mijn pijnpunten kunnen leren kennen en daar misbruik van maken of het niet eens zijn met waar ik bang of verdrietig over zou zijn en me raar vinden of zelfs uitlachen. Ik was daar zo bang voor. Bang dat mijn gevoel niet terecht was. Nu weet ik wel dat ik daar niet bang voor hoef te zijnen ben ik veel beter in het uitspreken van mijn gevoelens al vind ik het dan niet direct makkelijk.
Ik heb mogen ondervinden dat er ruimte is voor verdriet en dat iedereen dat wel eens voelt. Dat het niet uitmaakt hoe groot of klein de reden is (of lijkt) waar je je rot om voelt. Gevoelens zijn er en mogen er zijn. Al kan je het niet zo goed plaatsen. Al is het een opsomming van allerlei kleine dingen. Al is het omdat je gevoelig bent voor de regen buiten. Al is het omdat je gewoon even moe bent. Het maakt niet uit, het mag er zijn. Je mag het toelaten. We zijn allemaal verschillende mensen en worden dus ook om verschillende dingen in verschille mate verdrietig.
Wanneer ik het lastig vond om mijn gevoelens toe te laten hielp het mij om naar programma's te kijken, boeken te lezen of een film op te zetten waar dit gevoel ook in terug komt. Ik kon echt goed huilen bij een zielige film en heb de gedichten van Edgar Allan Poe onwijs leren waarderen in de tijd dat mijn emoties erg vast zaten. TV-programma's als Hello Goodbye en All You Need Is Love waren vaste tranentrekkers. Op een gegeven moment kon ik zelfs huilen bij programma's als The Voice of Holland. Daarnaast verslond ik zo nu en dan een boek met een dramatische verhaallijn. Ik kon me helemaal laten gaan en indentificeren in het verhaal van iemand anders en dit is waar mijn emoties een plek kregen.
Wanneer iemand moest huilen, huilde ik met ze mee. Ik had een plek om mijn verdriet te plaatsen wanneer het me zelf niet lukte. Soms wist ik gewoon niet waarom ik me rot voelde. Was er niet één specifieke reden, maar was het meer een algemeen gevoel. Het hielp me dan goed om mijn gevoel wat meer te kunnen focussen op één ding en daardoor het te mogen laten zijn. Het heeft mij geholpen echt wat dichter bij m'n gevoelens te komen staan en dat was heel waardevol.
Even flink huilen om het verhaal van iemand anders luchtte vaak erg op. Wel is het belangrijk dat je hier niet te ver in doorslaat. Ik kon me soms echt verliezen in zo'n verhaal, maar zoals met elk mooi boek of mooie film zit daar ook een einde aan. Dan zit je plotseling weer midden in je eigen leven en moet je het daar weer mee doen. De ene keer luchtte het op, maar de andere keer kon ik er echt in blijven hangen en voelde ik me er alleen maar rotter door. Het is belangrijk om goed in de gaten te houden wat zoiets met jou doet en daar een balans in te vinden.
Word jij ook aangetrokken door verdrietige films, boeken, tv-series, gedichten en dergelijke? Dan doe je er goed aan om er een keertje bij stil te staan wat het werkelijk met je doet. Lucht het op of versterkt het je gemoedstoestand op een negatieve manier? Hoe kan je hier de juist balans in vinden? Misschien is het ook wel belangrijk om af en toe eens iets vrolijks op te zetten om gevoel te doorbreken en, al is het lastig, proberen te oefenen met schrijven, praten of op een andere manier je eigen gevoel te verwerken. Niet alleen van buiten naar binnen, maar juist van binnen naar buiten. Dat is waar gevoel een plekje krijgt.
Hoe is dit voor jou?
15
