Ik had het mezelf echt voorgenomen dat het vandaag beter zou gaan. Ik had zelfs een lijstje gemaakt met afleidingen die ik kon zoeken als ik de drang zou voelen, maar toen het erop aan kwam keek ik er nieteens naar. Had ik maar nooit dat eetbui-voedsel in huis gehaald... Ik wist toch dat ik dit niet aan kon. Ik stond er mee in m'n handen en gooide het snel in de prullenbak, maar 10 minuten later viste ik het er weer uit en mijn eetbui was onomkeerbaar. Met een vies en vol gevoel staarde ik naar de lege verpakkingen op de tafel. Ik vervloekte mezelf dat het me weer was overkomen. "Waarom ben ik zo'n slappe hap?! Het gaat me nooit lukken hier doorheen te breken."

Tijdens het herstellen van mijn eetstoornis kon ik het mezelf heel erg kwalijk nemen als ik een doel voor ogen had en me dat uiteindelijk niet was gelukt. In het voorbeeld dat ik geef had ik mij voorgenomen om geen eetbui te hebben, maar kon ik de drang niet weerstaan. Valt het je op hoe onaardig en oordelend ik naar mezelf ben in het intro? Deze gevoelens en het niet behalen van voorgenomen doelen kunnen natuurlijk in allerlei situaties voorkomen. Het hoeft niet per se over een eetbui te gaan, maar heeft het eigenlijk wel zin om zo boos te worden op jezelf? Natuurlijk is het niet goed, maar wat helpt het je verder? In deze blog schrijf ik over vergevingsgezindheid naar jezelf. Hoe kan compassietraining je helpen in het herstel van je eetstoornis?

bron foto

Compassie betekent dat je kunt meevoelen met een ander. Het betekent dat je begrip kan voelen wanneer een ander een tegenslag heeft of een fout begaat. Je kan begrijpen dat dit menselijk is en dat we allemaal fouten maken. In plaats van iemand te veroordelen, steun je iemand, zonder dat je het goed hoeft te praten.

Zelfcompassie betekent dat je dit voor jezelf kan voelen. Je bent een mens dat fouten maakt en begrip en liefde nodig heeft zonder de fouten recht te hoeven praten. Je bent 24 uur per dag met jezelf. Wanneer je jezelf niet deze compassie kunt geven, maak je het heel lastig voor jezelf om te leren van je fouten. Niemand is perfect en dat is oké. Door middel van zelfcompassie kan je je menselijkheid accepteren en respecteren.

Ook ik ben enorm perfectionistisch en mocht geen fouten maken van mezelf. Toen ik het mezelf wel toestond om fouten te maken was mijn eerste reactie dat ik alleen maar fouten mocht maken en dat het dan niet erg was. Ik stond mezelf allemaal eetbuien toe onder het mom van vergevingsgezindheid. Zo werkt het natuurlijk niet. Houd dit voor jezelf goed in de gaten.

Hoe moet het dan wel? Je fouten accepteren is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Ik kan wel zeggen dat je je gewoon niet zo moet voelen, maar zo werkt het natuurlijk niet. Zelfcompassie kan je trainen en oefenen, je wordt er dan stapje voor stapje steeds beter in. Hier zijn een aantal voorbeelden die je zou kunnen doen of toepassen om zelfcompassie te oefenen:

♥ Onderdruk het niet, maar maak het ook niet erger dan het is
Laat het vervelende gevoel er even zijn en ga dan weer verder. Dat iets niet in 1 keer lukt is heel normaal en menselijk. Je zit al zo lang in een gewoonte vast dat je dat niet zomaar los kunt laten, maar met elke dag die wel goed gaat win je vertrouwen dat het anders kan. Probeer ook deze dagen bewust in je op te nemen en als een overwinning te zien. Misschien tellen ze zelfs wel meer mee dan de slechte dagen, omdat je er hard voor hebt moeten werken.

Je hebt je eetstoornis al een hele tijd, je bent er aan gewent geraakt en het geeft je een veilig gevoel. Het is helemaal niet zo gek dat je dat het je niet in één keer lukt die omslag te maken, maar het is wel belangrijk dat je er stap voor stap aan blijft werken. Wanneer ik een eetbui had, schoot ik of de ene of de andere kant op. Dan wel stond ik elke eetbui toe onder het mom van vergevingsgezindheid en deed ik niet eens meer m'n best. Of ik verloor mezelf in zelfhaat en verloor de moed het de volgende keer beter te doen. Bedenk dat het vervelend is dat het niet is gelukt, maar vergeef het jezelf en maak een plan om het de volgende keer beter te doen.  

Bron foto

♥ Je bent niet de enige
Kijk eens rond op het forum of lees de gastblogs en verhalen van lotgenoten en ervaringsdeskundigen. Je zal zien dat we allemaal worstelen met dingen die niet in 1 keer gaan zoals we zouden willen. Zelfs in een leven zonder eetstoornis gaat niet altijd alles helemaal perfect. Misschien vind je dat moeilijk om te accepteren, maar die acceptatie kan wel komen. Het is namelijk hartstikke menselijk en normaal. Ook ik dacht dat het me allemaal nooit ging lukken en toch ben ik er gekomen. Dat kan jij ook. Dat je hier bent en dat je dit leest, betekent dat je er hard mee aan de slag bent. 

Zelf heb ik groepstherapie gehad als behandeling voor mijn eetstoornis. Dit is niet voor iedereen ideaal, maar mij hielp het onwijs, omdat het mij het gevoel gaf dat ik er niet alleen in stond. De groepsdynamiek was dan ook erg prettig en ik voelde me er veilig. Als jij dit niet herkent, hoop ik dat het forum en onze blogs je de herkenning kunnen bieden die je nodig hebt. Je bent niet gek en je bent niet alleen.

♥ Bedenk wat een lieve vriendin of dierbaar familielid tegen je zou zeggen 
Probeer dat ook tegen jezelf te zeggen. Wat zou jij vinden van of zeggen tegen iemand die hetzelfde overkwam? Waarschijnlijk ben je naar anderen veel liever dan naar jezelf. Vind jij iemand meteen niks meer waard als hij of zij eenzelfde tegenslag zou hebben? Ik denk van niet. Je hoeft dus ook niet zo naar jezelf te kijken. Hier op het forum en op m'n stage zie ik jullie zo lief en steunend op elkaars verhaal reageren en dan denk ik: "Konden ze dit nou ook maar allemaal tegen zichzelf zeggen."

Als ik op momenten erg vast zat in negatieve gedachten over mezelf en over mijn eten, stelde ik me voor wat m'n moeder tegen me zou zeggen als ik haar op dat moment zou opbellen. Ze zou me vertellen dat ik me niet zo druk hoefte te maken en dat ik goed ben zoals ik ben. Ze zou me vertellen dat ze trots op me is en dat ik sterk moet zijn. Ik zei dit dan ook tegen mezelf. Soms zelfs hardop, om extra kracht bij de woorden te voegen. Dit hielp mij echt op lastige momenten. Ik beeldde me dus mijn moeder in, wie zou jij je kunnen inbeelden?

♥ Kijk verder
Bedenk op een positieve manier hoe je het de volgende keer anders zou kunnen doen. Alles wat gebeurd is is gebeurd, maar hoe het verder gaat ligt nog helemaal open. Gevoelens komen en gaan, dus dit gevoel zal ook weer verdwijnen. Probeer daar vertrouwen in te hebben. Je bent niet je gevoelens en gedrag, je hebt ze of ze overkomen je. Je bent veel meer dan dat. Probeer het daarom los van jezelf te zien en weet dat je ze achter je kan laten terwijl jij verder gaat.

Zo maakte ik een lijst met dingen die ik in plaats van een eetbui kon doen. Een lijst van dingen die ik zonder eetstoornis kon doen. Een lijst van dingen die ik zonder eetstoornis ben. Aan deze dingen hield ik mij vast. Het was niet altijd makkelijk er naar te kijken als de drang van de eetstoornis sterk was, daarom hing ik overal in huis briefjes aan mezelf op zodat ik ze niet kon vergeten. 

Bron foto

♥ Je hebt alleen jezelf er mee
Het hielp mij mijn eetstoornis te zien als een persoon die los van mij staat. Je eetstoornis vindt het maar wat fijn dat jij kwaad bent op jezelf, dat zijn weer extra redenen om geen afstand van je eetstoornis te hoeven doen. Bedenk je maar eens: Wanneer is de stem van je eetstoornis het sterkst? Juist op de momenten dat jij je rot en schuldig over jezelf voelt. Ik vind mijn eetstoornis helemaal geen aardig persoon. Ze maakt me niet gelukkig en ik heb haar niet nodig. Ik wil dat ze stopt met tegen me praten. Hoe makkelijker je het vindt jezelf te vergeven, hoe minder sterk de stem van de eetstoornis zal worden. 

Je bent niet je eetstoornis en kan er ook los van bestaan. Een eetstoornis gun je niemand, ook niet aan jezelf. Je hoeft jezelf er niet voor te straffen, want je hebt er niet voor gekozen. Je kan deze liefde aan jezelf geven, want je bent het waard. Het is veel oefenen, maar het kan echt. Vergeet niet ook de dingen te zien die je goed doet. Vergeef het jezelf en ga verder. 

Hoe ben jij meer vergevingsgezind naar jezelf?