''Als anderen zien dat ik eet, denken ze vast dat het weer beter gaat, terwijl dat helemaal niet zo is!'' Met mensen die van jouw eetstoornis weten voelt het misschien wel heel ongemakkelijk als je  moet eten. Je boterhammetjes in de pauze, uit eten met je vriendinnen of visite die onverwachts mee blijft eten. Situaties die veel spanning kunnen geven, je een gevoel van schaamte kunnen geven... omdat je eet. 

Wanneer eten een probleem is kan dat zorgen voor schuldgevoelens. Die schuldgevoelens heb je vaak tegenover jezelf en die zijn al moelijk genoeg. Als je dan ook nog eens schaamte ervaart tegenover de mensen waarmee je eet, wordt het nog net een tikkie erger. Je kunt een rel gaan schoppen, ruzie maken aan tafel, niet eten of heel moeilijk gaan kijken bij je maaltijd, maar daar los je niks mee op. Misschien denk je ''Zo zien mensen dat ik het er nog wel moeilijk mee heb.'' Ze moeten vooral niet denken dat het gemakkelijk voor je is.

Je schaamt je er voor als je het eten zonder moeite eindelijk eens een keertje naar binnen krijgt. Voor jou juist een fijn moment, maar door de schaamte tegenover anderen ben je nog steeds niet verlost van spanning rondom eten. 

''Als ik moet eten op school maak ik mij van te voren enorm druk. Ik eet eigenlijk heel goed de laatste tijd, maar heb wel veel last van eetbuien. Ik ben enorm aangekomen, maar mijn eetstoornis is niet over. Als ik eet op school kijkt de hele aula! Iedereen ziet dat ''dat meisje die een eetstoornis heeft'' toch gewoon eet. Ze denken vast dat ik daardoor zoveel ben aangekomen of ze denken dat het weer goed met me gaat. Misschien denken ze wel dat ik het verzonnen heb!''

Het gevoel hebben dat iedereen naar je kijkt iets dat je zelf bedenkt. Natuurlijk kijken mensen naar elkaar in de aula. Maar echt niet iedereen let erop of jij wel of niet hebt gegeten en hoeveel. 

''Toen ik bij mijn moeder ging eten vond ze dat ik 'goed' at. Eigenlijk at ik gewoon precies wat op mijn lijst stond. Ik at netjes een basismaaltijd. Ik vond het ook veel, maar in therapie zeggen ze dat dit goed is. Mijn moeder snoept tussendoor meer en eet daarom bij het avondeten denk ik niet zoveel als ik. Maar wat bedoelt ze nou met 'goed'? Bedoelt ze dat ik veel eet, dat ik dikker ben of dat ik goed bezig ben?!!''

Je kunt je schamen voor de hoeveelheid eten die je moet eten volgens je eetlijst. Toch zijn dat vaak de gezonde, aanbevolen hoeveelheden. Probeer het na te vragen als iemand iets zegt wat je niet goed begrijpt. Laat je niet aan het twijfelen brengen door een ander. 

''Als ik naar mijn werk ga doe ik altijd kipfilet op mijn brood. Zonder boter. Ik vind dat eigenlijk helemaal niet lekker. Maar als mensen zien dat ik mijn brood met lekker beleg durf te eten, denken ze vast dat ik een snoeperd ben. Ik wil juist laten zien dat ik sterk ben en alleen maar gezond eet en alles onder controle heb.''

Door jezelf dingen te ontzeggen heb je jezelf helemaal niet onder controle. Je laat juist je eetstoornis alles voor je bepalen. Waar ben jij? Het is juist veel sterker als je zelf durft te kiezen, kiest wat jij lekker vindt en dat je er ook van kunt genieten. 

''Ik moest eten hebben en fietste met een rotvaart naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Daar aangekomen smeet ik alles in mijn mandje waar ik ook maar een beetje trek in zou kunnen hebben. Bij de kassa maakte ik het excuus ''Ik geef een feestje.'' omdat ik mij schaamde voor de hoeveelheid. De mevrouw achter de kassa reageerde daarop: ''Geniet er van.'' Het deed me pijn, want ik zou er niet op die manier van genieten. Op die manier had ik al jaren niet meer van eten genoten.''

Schaamte rondom eten, eetbuien of lekker eten is lastig. Maar vooral ook erg onnodig. Ik denk dat iedereen met een eetstoornis zich er wel in zal herkennen en toch weten we dat het niet nodig is. Je hoeft je niet te schamen als je een keer goed eet op school. Je bent juist goed bezig. Niet iedereen weet wat een eetstoornis inhoudt. Het is daarom ook voor een deel aan jou om daar uitleg over te geven. 

Vertel je vriendinnen en je ouders dat het soms misschien wat beter gaat met eten, maar dat dat van binnen een hoop met je doet. Of dat je misschien goed eet, maar je nog steeds niet happy bent van binnen. Laat de mensen om je heen niet raden hoe het met jou gaat, hoe het voor jou is en wat er met jou gebeurt van binnen.

De aula mag het uitzoeken, daar hoef je het echt niet aan te vertellen, maar je beste vriendinnen en ouders, mogen die wat meer te weten komen over jou?