Af en toe halen therapeuten het bloed onder mijn nagels vandaan. Wat is er in vredesnaam toch zo verkeerd aan de paar glazen cola zero die ik drink per dag? Ik heb toch een eetstoornis, geen drinkstoornis?! En ik mag toch wel vegetariër zijn? Denk eens aan al die zielige diertjes! Wat maakt het uit dat mijn vegetarische overtuigingen tegelijk met mijn eetstoornis zijn ontstaan? Misschien heb je dit soort gedachten ook wel gehad toen je in therapie ging en heb je ze stiekem nog steeds. 

Vooral in het begin van mijn behandeling heb ik enorme rellen geschopt, omdat ik mijn groene thee moest laten staan. Hallo, groene thee?! Dat heeft echt niets met mijn eetstoornis te maken! Ik drink het alleen omdat er zoveel gezonde antioxidanten in zitten. Dit is trouwens niet de reden dat groene thee gezond is, hoor. En nee, ook niet omdat je er zogenaamd van zou afvallen. Hoeveel wetenschappelijke bewijzen ik ook aanvoerde om mijn groene thee te mogen blijven drinken, niets hielp. De therapeuten waren onverbiddelijk. Stoppen met die handel! Ik had geen andere keuze dan te stoppen met mijn groene thee. Het viel mij ontzettend tegen en mijn gezonde verstand begon zich af te vragen waarom het zo bizar moeilijk was om geen groene thee meer te drinken.

Inmiddels ben ik achter het antwoord gekomen en ik wil het graag met jullie delen. Niet omdat die groene thee nou zo interessant is, maar omdat je het antwoord op veel meer gebieden kunt toepassen.

Toen ik mijn groene thee moest gaan loslaten, had ik al heel wat stappen op eetgebied gezet. Ik compenseerde niet meer en had een eetpatroon van zes eetmomenten opgebouwd. Daar was mijn eetstoornis absoluut niet happy mee en begon mij te plagen op andere gebieden, zoals de groene thee. Ik had zelf niet door dat ik door groene thee te drinken mijn eetstoornis in stand hield. De eetstoornis begon zijn controle te verliezen en probeerde nu met man en macht ervoor te zorgen dat hij niet nog meer terrein zou verliezen.

Zelf was ik enorm blij dat ik redelijk normaal at en mijn gewicht zich herstelde, terwijl de therapeuten zich druk maakte om een stomme kop groene thee. Nu begrijp ik het. Die groene thee ís de eetstoornis. De controle die ik zo graag wilde houden. Mijn houvast en plotseling moest ik op zoek naar een nieuwe houvast. Iets waarmee ik op een gezonde manier met spanning om zou kunnen gaan. De controle gaan zoeken in groene thee, sporten, calorieën tellen of andere geniepige dingetjes. Het is eetgestoord en als je het blijft vasthouden, houd je ook je eetstoornis vast.

Ga het loslaten. Laat de controle maar gaan. Je hebt het niet nodig. Je mag het eng vinden, want dat is het ook. Zeker als je al zoveel van je eetstoornis hebt laten gaan en er voor je gevoel niets meer over is van al die controle die je dacht te hebben.

Doe jij nog stiekem dingen om je controle toch vast te kunnen houden, terwijl je weet dat je het eigenlijk moet loslaten? Het hoeft geen groene thee te zijn, maar het kan ook zitten in wiebelen op je stoel of toch elke keer weer gaan voor veilig beleg op brood. Probeer eens uit of je die controle los kunt gaan laten. En dat kun je, zeker weten! Als je echt wilt genezen van je eetstoornis moet je ook deze controle gaan loslaten. Zelfs als je dacht dat dit niet eetgestoord was.

Durf jij de controle los te laten?