Ik mag niet... Met dit zinnetje is het voor mij allemaal ooit in een ver verleden begonnen. Ik mag niet... ik mag een heleboel dingen niet van mezelf en die lat leg ik steeds hoger. In mijn eetstoornis speelt dit nu nog steeds een belangrijke rol, maar ook buiten de eetstoornis moet ik leven volgens een heel aantal regels, waardoor ik compleet vastloop in mijn eigen web. Ik mag niet verdrietig zijn, want ik heb een lieve man en drie kinderen. Ik mag niet boos zijn op mensen die me pijn doen, want dat heb ik zelf verdiend. Ik mag geen honger hebben, want een anorexia patiënt heeft toch geen honger?

Hoe verder ik vorder in mijn gewichtsherstel, hoe moeilijker het voor me wordt om me aan mijn eigen regels te houden. Ooit stopt het gewichtsherstel op een lijst met 'makkelijke' producten en moet ik calorierijker beleg kiezen en minder veilige keuzes als tussendoortje. Hoe ga ik dit een godsnaam doen? Ik gun mezelf geen lekker eten, ik mag niet genieten van eten en ik mag al zeker geen honger hebben.

Ik eet namelijk 10 x meer dan een jaar geleden en hierop kom ik voldoende aan. Eten is een noodzaak en ik kan en mag geen honger meer voelen met deze uitgebreide lijst. Iets daarvan maakt me ook doodsbang. Ga ik ooit nog wel kunnen stoppen met eten en aankomen?

Iets waar ik al weken naar uit kijk is een boterham met hagelslag. Een WITTE boterham met hagelslag. Juist omdat ik dat zo lekker vind, mag ik het niet eten van mezelf. Ik word gek van al die regels die ik mezelf opleg. Het maakt dat ik totaal niet meer kan genieten van de kleine dingen en dat ik nooit eens rust krijg. Ik kan nooit gaan zitten als er nog vaat op het aanrecht zit, nooit iets leuks gaan doen als er nog was ligt, nooit genieten als er nog speelgoed op de vloer ligt en vooral niet naar bed gaan als er beneden nog van alles ligt. Hoe ga ik ooit van die regeltjes afkomen?

Kleine stapjes maak ik met mijn hoofdbehandelaar. Zo heb ik vorige week een uur gewacht met het speelgoed van de kinderen opruimen. Nou ik kan je zeggen; het was een heeeeel lang uur, maar het is gelukt en hopelijk kan ik het op deze manier een beetje uitbreiden. Ik zal altijd iemand blijven die alles tot in de puntjes regelt, maar ik hoop dat ik mezelf op een dag niet meer hoef te straffen als iets niet helemaal volgens plan is gegaan.

Ooit hoop ik dat ik weer kan en vooral mag genieten van de kleine geluksmomentjes in het leven. Of dit dan nu het kijken van een leuke film op een druilerige zondagmiddag is of gewoon mezelf die boterham met hagelslag gunnen... ooit in een verre toekomst.

Fotografie: Pexels