Herstel en de angst om door te slaan

 

Iedere dag moet je opnieuw de keuze maken om te willen herstellen van je eetstoornis. Iedere dag moet je opnieuw de keuze maken om voldoende te eten en zo min mogelijk te compenseren. Een zware klus, een dagtaak waar je veel kracht, doorzettingsvermogen én een shit load aan lef voor nodig hebt. Herstellen van een eetstoornis is heel eng, niet alleen omdat je niet weet wat het je gaat opleveren en wat je verliest, maar ook omdat je heel bang kunt zijn om door te slaan. Je bent door je eetstoornis gewend om extreme controle uit te oefenen op het eten en vreest dat je alle controle verliest als je het wat loslaat en meer gaat eten. Ik herken die angst zelf enorm.

Je kunt niet herstellen van een eetstoornis als je die controle niet langzaam loslaat. Dit betekent dat je bijna altijd te maken zal krijgen met gevoelens van angst om door te slaan. Ook ik herken die gevoelens. Vanaf het moment dat ik beter ging eten, twijfelde mijn gevoel aan de hoeveelheden. Idioot eigenlijk, want ik weet prima wat normale hoeveelheden zijn en wat te weinig, voldoende en te veel eten is. Ik kan alles beredeneren, maar helaas doet mijn gevoel niet altijd mee. Mijn verstand en gevoel staan soms haaks op elkaar, iets wat volhouden en iedere dag kiezen voor herstel extra lastig maakt. Als je gevoel, eigenlijk de stem van de eetstoornis, gilt dat je een veelvraat bent, dat je jezelf verliest, dik zal worden of dat je stiekem een lekkerbek bent, is het lastig om tóch dezelfde hoeveelheden te blijven eten...

sh

De angst om de controle te verliezen kan zo groot zijn dat je dit wellicht op andere manier wilt gaan compenseren. Je gaat meer eten, maar dan wel enkel extreem gezonde producten of je volgt - vanuit je eetstoornis - ineens een streng nieuw eetpatroon. Het kan ook zijn dat je de controle in andere dingen gaat zoeken, bijvoorbeeld door toch weer meer te gaan bewegen of door destructief gedrag: zelfbeschadiging, roken, laxeren etc. De kunst is uiteraard om dit niet te doen. Om stapje voor stapje die controle iets los te laten. Door te stoppen met het kijken naar calorieën, door iedere week nieuwe, voor jou enge, producten te eten en je papieren of fictieve eetlijst uit te breiden...

Hoe angstiger ik was om de controle te verliezen, hoe meer ik in mijn hoofd bezig was met eten. Er ging geen half uur voorbij waarin ik niet even aan eten dacht. Wat zou ik allemaal gaan eten? Wat zou ik meer eten? Zou ik iets anders durven eten? Was het niet te veel als ik dat zou eten? Zou ik niet doorschieten als ik cruesli bij de lunch at en niet kunnen stoppen met eten? Ik schaamde me enorm bij al die gedachtes. Het vasthouden van de controle voelde een stuk beter dan het loslaten ervan. Ik voelde me dan snel vies en een veelvraat. Een ongecontroleerd monster die zich moest schamen voor haar eetdrang en binnen no-time onaantrekkelijk zou zijn voor haar omgeving. Een vreselijk gevoel. Een gevoel dat voorkomt uit de eetstoornis die er alles aan doet om de sterkste te blijven...

Ik was bang om nooit meer normaal met eten om te kunnen gaan. Iedere dag in mijn hoofd te verlangen naar eten en niet meer te kunnen stoppen met eten. Ik was bang om aan te blijven komen in gewicht en door te schieten naar extreem overgewicht. Ik was bang om uitgekotst te worden door mensen, walgelijk gevonden te worden. Ik was bang om nooit meer een gevoel van controle te kunnen ervaren in mijn leven en volledig te falen in alles. Angst vierde hoogtij tijdens de weken van herstel. Angst die ik vroeger en nu aanga door tóch te kiezen voor meer en 'enger' eten én door erover te praten, mijn gevoelens te uiten.

Het stomme is ook dat die drang naar controle en het zo streng voor jezelf zijn juist het verliezen van de controle in de hand kan werken. Je herkent misschien de gedachtes "Nu is het toch al mislukt" of "Nu heb ik het toch al verpest" wel. Je hebt net wat meer gegeten dan je eigenlijk zou willen en bent daarom zo boos op jezelf dat je voor je gevoel nu net zo goed helemaal kan doorschieten en je zet het op een eten: Het begin van een subjectieve of objectieve eetbui. Ook ik heb die gevoelens wel eens. Juist doordat ik zo streng voor mezelf ben, gaat het fout. Of nou ja, fout... voor mijn gevoel gaat het fout, want er is in weze natuurlijk niets fout aan een keer wat meer of te veel eten.

scrlt

Door zo streng en gefocust te zijn op controle en eten kan het aanvoelen als een regelrechte ramp als je iets meer hebt gegeten dan je eigenlijk had willen eten of dan de eetstoornis je toestaat te eten. Paniek! Negatieve gevoelens poppen op als paddestoelen in je hoofd: mislukking, sukkel, dikzak, vreetzak... en ga zo maar door. Zo onaardig en zo niet terecht. Zou je dit immers ook tegen een goede vriendin zeggen die een keer een stuk extra chocolade eet, gewoon omdat ze daar zin in had? Natuurlijk niet. Juist die strengheid en onvriendelijkheid werkt je tegen tijdens je herstel.

Ruim 10 jaar geleden was het woord "mildheid" één van de sleutels voor mijn herstel en vandaag de dag is dit het deels weer, samen met het woordje "vertrouwen". Hoe milder ik richting mijzelf ben, hoe makkelijker ik de stappen vooruit kan zetten. Dit in combinatie voldoende eten, regelmaat en met het mezelf geruststellen door mijzelf symbolisch toe te spreken met woorden als "Het komt wel goed" maakt het de afgelopen tijd mogelijk dat het veel beter gaat en ik al een flink stuk verwijderd ben van die nare, alles verslindende en kapot makende eetstoornis.... ♥

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Balletdancer - Maandag 21 augustus 2017 13:31
J. - Maandag 21 augustus 2017 13:32
Dankjewel voor deze waardevolle blog. Herken het enorm en had dit net even nodig :)
Inezke - Maandag 21 augustus 2017 13:44
Weeral een practige blog. Dank je scarlet je bent een topvrouw
Astrid123 - Maandag 21 augustus 2017 14:40
Wow, zo vreselijk herkenbaar en echt een hele mooie blog bedankt! Het geeft mij motivatie :)
Jansje - Maandag 21 augustus 2017 14:52
Wow, deze komt binnen!
Dankjewel.
Jansje - Maandag 21 augustus 2017 14:53
En wat een mooie foto, met een prachtmens erop.
Femke - Maandag 21 augustus 2017 14:55
Hoe ik het zie lieve Scarlet.

Herstel gaat in fases, in stapjes. Bij elke fase of stap horen andere gedachten, gevoelens en emoties. En jij bent vind ik duidelijk weer een fase verder. Ik bedoel, wat je omschreef hoort niet meer bij en lijkt ook niet meer op wat je eerder omschreef. Je angsten, je gevoelens, je gedachten,... Ik zie dat deze nu passen bij een andere volgende fase de goede kant op; een volgende fase op jouw weg naar herstel. Hopelijk kun je het zo zien als ik het zie. Dat deze gevoelens en gedachten, hoe naar en uitputtend ze ook zijn don't get me wrong, alsnog duiden op dat je op de goede weg zit en dat ze al stukke gezonder zijn dan hoe je er eerder instond.

Verder is het hoe cliché het ook klinkt allemaal zo herkenbaar en invoelbaar. Juist daarom zie ik wat ik hierboven schreef.

C - Maandag 21 augustus 2017 15:02
Bedankt lieve Scarlet, precies wat ik even nodig had.
Irene - Maandag 21 augustus 2017 15:36
Zó ontzettend herkenbaar! Echt, je hebt op papier gezet wat mijn (en die van vele anderen) dagelijkse strijd is. Op dit moment in mijn herstel is het inderdaad héél eng om meer te gaan eten en uitdagingen aan te gaan, de controle wat los te laten. Zelfs al kies ik op dit koment dan nog voor allemaal gezonde en verantwoorde dingen. Op dit moment geeft alleen de gedachte alleen al dat ik iets "ongezonds" of "fouts" te eten al enorme angst, dus dat is VOOR DIT MOMENT echt nog te ver. Eerder vond ik dat ik dit "gewoon" moest kunnen, maar ging ik dit vervolgens op allerlei manieren compenseren. Hierdoor viel ik uiteindelijk vaak al snel weer terug. Ik heb dus geleerd van die keren dat ik het rustiger aan moet doen wat dat betreft. Dus milder zijn voor mezelf en niet te veel en te grote stappen tegelijk te zetten. Ik heb (na drie jaar vechten tegen dat het allemaal te lang duurt dat herstellen) me erbij neer gelegd dat herstel tijd gaat kosten en dat ik niet weet hoe lang dat zal zijn. Ik geef mezelf die tijd nu en met behulp van mijn therapeuten ben ik ervan overtuigd dat we die eetstoornis in mij uiteindelijk wel klein gaan krijgen... 💪🏻
Dank je Scarlet voor deze fijne blog!❤️
SF - Maandag 21 augustus 2017 16:22
Mooi hoor, zal deze blog er nog wel een paar keer bij gaan pakken, denk ik.
britneyangel - Maandag 21 augustus 2017 16:44
mooie blog met waarheid !
Moonflower - Maandag 21 augustus 2017 17:43
Mooie, krachtige blog en erg mooie foto's!
LittleElf - Maandag 21 augustus 2017 18:47
Dankjewel Scarlet, jij verwoordt alles veel beter dan ik het ooit zou kunnen
aloe - Maandag 21 augustus 2017 19:28
mooi dankjewel scarlet, Het komt ook echt goed, hoe dan ook. Ik herken de twee woorden vertrouwen en mildheid, jeetje wat kunnen die veel bijdragen merk ik in herstel of depressie. Liefs
Mootje - Maandag 21 augustus 2017 19:37
Wauw! Super mooi geschreven, en zoooo herkenbaar wat je schrijft, ik zie mezelf zo weer terug in de tijd!
Maar nog mooier vind ik om te horen dat het de goede kant me je op gaat, en dat je super hard aan het knokken bent met een hopelijk ook in jou ogen en heel mooi resultaat! Houd Vol Lieve Scarlet! Jou can do it!
Sterregoesforit - Maandag 21 augustus 2017 19:49
Super herkenbaar en heel rakend en mooi geschreven! Veel respect, je bent top, dankje voor het delen van deze blog :)

Liefs!
Black Tiger - Maandag 21 augustus 2017 20:48
Jildou - Maandag 21 augustus 2017 20:56
Prachtige foto's Scarlet!
Tiger - Maandag 21 augustus 2017 21:11
Respect voor jou Scarlet. Ik hoor je niet over Extreme Hunger echter, wat vaak voorkomt in de fase van herstel. Hier gaat het niet om een beetje teveel eten maar soms om gigantische hoeveelheden die het lijf nodig heeft in recovery..... En hierom vraagt en vraagt.... Heel eng om dit te ervaren maar ook dan is doorpakken van belang en vertrouwen te hebben dat dit beangstigende extreme hongergevoel ooit weer normaliseren zal. Herken je dit?
Scarlet - Dinsdag 22 augustus 2017 13:57
Hi Tiger, ik heb hier ook last van gehad inderdaad en soms nog met vlagen. Ik zal hier in een andere blog binnenkort aandacht aan besteden. Goed dat je het benoemt. Lieve groet, Scarlet
Anouska - Maandag 21 augustus 2017 21:54
Prachtige blog! Super inspirirend!
liannetess - Maandag 21 augustus 2017 22:02
Wauw... dit herken ik enorm. Bizar die angst
Saartje (Saarki) - Maandag 21 augustus 2017 22:09
Ik val in herhaling, maar bedankt.

Ik heb deze blog met tranen in mijn ogen gelezen.
Zo herkenbaar en daardoor ook troostend en geruststellend. De angst, de paniek, de schuldgevoelens bij dat 'extraatje' (waar mijn lichaam eigenlijk om schreeuwt, maar ook dat mag niet luidop toegegeven worden).

Hou van jezelf en wees inderdaad mild, want in mijn ogen ben je een klassedame en een bron van inspiratie, moed en hoop voor veel van ons.
Linda - Dinsdag 22 augustus 2017 09:48
Dank je wel Scarlet voor weer een hele mooie en herkenbare blog.! Erg helpend om te lezen dat ik die gevoelens niet als enige ervaar als ik zin heb iets 'extra' te pakken. In mijn omgeving heb ik af en toe het idee dat ze vinden dat ik niet zo moeilijk moet doen en me niet moet aan stellen. Is ook daadwerkelijk een keer tegen me gezegd. Dat maakt het moeilijk om de angst aan te gaan.....
Naomi - Dinsdag 22 augustus 2017 10:53
Wat ik echt even nodig had. Zelf 13 jaar geleden anorexia ontwikkeld, daarna overgewicht en nu een gezond gewicht. Maar ik ben er nu achter gekomen, nu ik op gewicht kan blijven/balanceren, dat ik dit enger vind dan wat dan ook. Want dit heb ik de afgelopen 13 jaar niet ervaren. Hoe blijf ik op een gewicht. En juist dit maakt de eetstoornis stem sterker dan ooit. Want nu eet ik genoeg om niet af te vallen en niet aan te komen. Terwijl ik zo vaak (en er soms te vaak aan toe geef) nu de drang heb om te compenseren. Dus de restricties zijn er helaas nog. Dus dankjewel voor deze blog. Ik mag milder zijn tegen mijzelf, vertrouwen hebben en weten dat het goed komt.
B - Dinsdag 22 augustus 2017 15:48
Heel fijn om te lezen!
Tiger - Dinsdag 22 augustus 2017 20:37
Dank Scarlet, fijn!
Sara - Donderdag 24 augustus 2017 17:20
Ik herken me hier heel erg in. Het is fijn om te lezen dat ik hier niet alleen in ben. Scarlet dankjewel voor deze blog! Heel veel succes en sterkte. Veel liefs van mij xxx
Dianne - Woensdag 1 november 2017 09:48
Heel erg bedankt voor deze blog scarlet. Ik ben zelf ook zo onwijs bang om door te schieten en overgewicht te krijgen. Maar wat je zegt over vertrouwen en het loslaten van strenge regeltjes naar jezelf, dat, dat juist zal voorkomen dat je doorschiet.
Ben heel blij voor je dat je hier een weg in hebt gevonden. Dat geeft mij ook weer kracht dat het mogelijk is!! Ik wil geen angst hebben om overgewicht te krijgen.. ik wil vertrouwen krijgen dat het me gaat lukken om te worden wie ik wil zijn...

xxx