Help! Ik ben een emotie-eter
"Ik voel me zo depri, ik wil nu gewoon even deze zak borrelnoten leeg vreten." Herkenbaar? Dan ben je misschien wel een emotie-eter. Emoties kunnen bij ons mensen allerlei reacties teweegbrengen: lachen van blijdschap, huilen van verdriet, trillen van frustratie. Lichaam en geest zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar. Het is dan ook helemaal niet gek dat we heftige emoties soms uiten in eten; een van de basisbehoeften van ons bestaan. Eten en leven hebben onoverkomelijk effect op elkaar: Zonder eten kunnen we niet leven en het leven doet ons soms meer of minder eten. Waarom kunnen we dan zo boos op onszelf worden als we eten vanuit een emotionele behoefte?
Emotie-eten betekent eigenlijk dat je eet vanuit een ander gevoel dan echte honger. Toen ik een eetstoornis had vond ik emotionele honger maar moeilijk te onderscheiden van echte honger. Ik had gewoon honger, hele erge honger. Vaak was het objectieve honger, maar nog veel vaker probeerde ik een leegte in mezelf te vullen met eten.
Door te rommelen met eten probeerde ik grip te krijgen op mijn situatie. Ik was ongelukkig en wist niet wat ik met mijn emoties aanmoest. Door mijn gevoelens structureel weg te stoppen en veel met eten en afvallen bezig te zijn hoefde ik niet tot de kern van mijn nare gevoelens te komen.
Op een gegeven moment raakte ik onbewust zo gewend aan het wegmaken van mijn emoties met eten, dat ik verleerde hoe ik op een gezonde manier gevoelens kon verwerken. Mijn eetstoornis begon als een copingmechanisme voor nare emoties, maar langzaamaan werd het ook steeds lastiger om mijn positieve emoties een plekje te geven. Vervreemd van mijn gevoelens stortte ik me compleet op het eten, alles om maar niet te hoeven voelen.
Ik denk dat er een hoop overeenkomsten zijn tussen emotie-eten en het hebben van een eetstoornis, maar dat het op andere vlakken juist weer totaal niet te vergelijken valt. De gedachtegang die erbij komt kijken kan min of meer hetzelfde zijn, maar de impact die emotie-eten heeft op het leven van iemand met een eetstoornis, kan vele malen groter zijn.
Schuldgevoelens na het eten van een hele zak chips heeft iedereen misschien wel eens, maar als je een eetstoornis hebt til je hier veel zwaarder aan. Dan draait alles om eten en krijg je niet meer gerelativeerd dat het maar om het eten van een zak chips gaat.
Een emotie-eter zonder eetstoornis zal eten misschien zelfs kunnen gebruiken om emoties te verwerken. Blijdschap wordt gevierd met een leuk diner en frustratie wordt weg gekauwd met een zak drop. Eten kan in zo'n geval functioneren als middel om een emotie juist extra goed te kunnen voelen of om een emotie te kunnen verwerken. Voor iemand met een eetstoornis kan emotie-eten juist heel anders uitpakken. Door te eten worden emoties dan juist niet gevoeld, maar weggestopt. Eten helpt in dat geval niet om een emotie te verwerken, maar leidt er juist van af. Tijdens een eetbui kon ik bijvoorbeeld als een bezetenen eten, maar toch een verdoofd gevoel ervaren.
Bij een eetstoornis gaat het niet meer om reageren op een emotie, maar op het wegstoppen ervan. In de tijd van mijn eetstoornis gebruikte ik eten en compenseren om mijn emoties te onderdrukken, maar door al mijn aandacht op eten te richten lukte het me niet om mijn emoties echt te verwerken en bleef ik met een hoop emotionele ballast achter. Wanneer ik nu eet vanuit een emotie is dat vaker om juist bij die emotie stil te staan. Als ik verdrietig ben kan ik mezelf bijvoorbeeld wel eens troosten met ijs, maar het verschil is dat ik de emotie niet weg stop, maar er juist even mee bezig ben en er de tijd voor neem.
Emotie-eten kan dus aan de ene kant een gevoel versterken, maar het aan de andere kant ook verstikken. Ik denk dat het daarom belangrijk is om goed stil te staan bij wat de functie van emotie-eten is in jouw leven. Het is heel menselijk om op een emotie te reageren met eten, maar het is niet verstandig om eten in te zetten als middel om emoties weg te drukken. Emoties en gevoelens hebben we niet voor niets. Ze mogen er zijn, positief en negatief.
Ben jij een emotie-eter?
Gerelateerde blogposts
6
Reacties
De ene keer als ik me rot voel krijg ik geen hap door mijn keel en de andere keer als ik mij rot voel kan echt niet afblijven van koekjes, chips chocolade enz.
Maar als ik dan die zak chips op heb dan is dat vervelende gevoel dubbel zo erg terug.
Mischien een rare vergelijking, je kan ook bijv. Op een feest heel veel alcohol drinken omdat je dan een ander persoon wordt en geen zorgen ervaart, of je blijft bij jezelf en drinkt alcohol vrij of met mate. Je blijft bij jezelf...in het moment.
En is het ook niet zo dat een emotie-eter zich na het eten slecht voelt en schuldgevoelens ervaart? Misschien niet altijd, maar ik vind wel dat het veel raakvlakken heeft met boulimia/BED.
En helaas is mijn eigen ervaring met boulimia dat positieve emoties net zo goed een eetbui kunnen uitlokken als negatieve emoties. Juist omdat ik niet weet wat ik uberhaupt met emoties aanmoet. (Ben ik nu wel aan het leren btw..)
Ik heb hier niet echt een oplossing voor want het is niet zo dat ik gevoelens ermee wegstop.Misschien heb je door de eetstoornis zelf ook meer last van "mood -swings"!