Goed voor jezelf zorgen. Natuurlijk is dat waardevol. Goed eten, goed drinken, goed slapen, voldoende bewegen, genoeg kunnen ontspannen, sociale contacten, niet te veel stress, creatief bezig zijn, de natuur in, gezonde sociale-mediagewoontes, positief denken, lezen, mediteren, lachen... Oei, het wordt eigenlijk al snel een hele lijst. Toen ik vorige maand een journal kocht om wat beter voor mijn hersens en mezelf te zorgen, begon het al snel te voelen als allemaal 'moetjes'. Daarmee kan je een hoop druk op jezelf leggen. Als dat allemaal goed moet gaan, kan je dus ook een hele hoop verkeerd doen. En als dat heel veel stress met zich meebrengt, hoe gezond is het dan? Hoe vind je daar een weg in?

Angst en perfecionisme

Omdat ik niet zo lekker in mijn vel zat en me behoorlijk overprikkeld voelde, trok een journal mijn aandacht waarvoor geadverteerd werd toen ik mijn agenda voor 2023 uitzocht. Ja, mijn hersenen hebben goede zorg nodig, zeker in een wereld met zoveel prikkels en verwachtingen en in een voor mij rumoerige tijd, dat klinkt interessant. Ik begon met goede moed te lezen en leerde interessante feitjes over onze hersens. Oké, nu toepassen. Stap voor stap... Ik mag best wel wat meer naar buiten en/of bewegen en ook slapen is heel erg belangrijk. Meteen al liep ik met mijn neus tegen de muur. 

bron foto

Als ik wat vroeger zou opstaan, kon ik nog een rondje buiten wandelen voor werk. Maar, dan moest ik natuurlijk ook wat vroeger gaan slapen, want voldoende slapen is heel erg belangrijk. Te weinig slapen zou immers ook voor gezondheidsklachten kunnen zorgen. Ik had het helemaal gepland en zo lag ik die avond in bed. Maar op de een of andere manier viel ik niet zo snel in slaap als ik had gehoopt. Shit, krijg ik zo nog wel genoeg slaap? Weer een uur voorbij. Hoe langer ik in bed lag, hoe onrustiger ik werd. Ik moet nu echt slapen, anders is het niet genoeg! Die onrustige gedachtes hielden me op hun beurt weer wakker. Een vicieuze cirkel. 

Zo betrapte ik mezelf op meer van dit soort stress-momenten. Slaap ik wel genoeg? Is zitten het nieuwe roken? Waarom heb ik geen invloed op alle prikkels van buitenaf? Ik heb toch geen tijd om én te sporten én te lezen én iets creatiefs te doen op een dag? Waarom lukt het me maar niet om mijn telefoon nu echt even een dagje weg te leggen?! Oké, Ireen, je bent in de selfcare-fuik getrapt. Nu en dan overkomt dat me weleens. Geen probleem: ik heb het door en kap ermee - maar altijd wel een beetje een teleurstelling. Dat ik van nature wat angstiger en perfectionistischer ben aangelegd, maakt toch dat ik soms verlang naar wat grip op het leven, zeker in onrustige tijden. Maar dat vind je niet door hysterisch alles goed te willen doen en bang te zijn voor elke 'imperfectie'. Loslaten, accepteren en wellicht meenemen wat wel past, maar dan met mildheid.

Goed is goed genoeg

Want, je vraagt je misschien ook af: hoe dan wel? Ik denk dat de uitspraak 'goed is goed genoeg' hierbij heel helpend kan zijn. We moeten tegenwoordig al zo veel. Het gevaar is dat je vooral veel dingen extra moet doen. Je telt de hele tijd iets erbij op, maar het aantal uren in een dag wordt er niet meer op. En je verwacht in alles de volle 100 procent, of liefst nog 200 procent. Maar is dat realistisch? Laat ik het weer even terugbrengen naar voor jezelf zorgen. Je kan niet én vier boeken per maand lezen én gespierd worden in de sportschool én elke dag een uitgebreide gezonde maaltijd koken én een instrument heel goed lezen beheersen én de beste zijn in je werk én elke dag een frisse neus halen in de natuur én veel leren van interessante podcasts en, en, en, en... Je kan alles, maar je kan niet alles tegelijk. En goed is goed genoeg. Dus ga je een keertje buiten wandelen in je pauze dan is dat gewoon al goed en fijn, zonder dat er verder nog voorwaarden aan zitten.

Uiteindelijk, als ik bewust naar mijn behoeftes kijk, was ik vooral op zoek naar een uitlaatklep en wat afleiding. Een manier om te ontprikkelen. Dat kan ik ook vinden zonder al die ballen hoog te moeten houden. Of ehm, juist dan kan ik het vinden. Maar kies één ding per dag. Vandaag een rondje lopen, morgen een yogales, dan weer gitaar spelen, een fijne podcast luisteren, een goed gesprek of gewoon even een flink potje huilen. En soms lukt het niet zoals je van tevoren had gepland, maar durf daar ook van af te wijken en per moment te kijken wat goed en haalbaar is. Je kan het leven nu eenmaal niet plannen, daar is het te grillig voor en dat is helemaal niet erg. 

Behoeftes kunnen wisselen

Toch heb ik interessante dingen meegenomen uit het journal. Weer een stukje extra bewustwording van hoeveel informatie we eigenlijk per dag te verwerken krijgen - dat is een hoop voor je hersens, vergis je niet. Over hoeveel voldoening en rust je kan vinden in voor jezelf creatief bezig zijn. Over dat je gelukkiger kan worden van plezier hebben in sport zonder dat je daarmee je uiterlijke lichaam hoeft te veranderen. Over hoe heftig sociale media eigenlijk zijn. Over de kracht van journalling en positief denken. Maar er is geen one size fits all - niet letterlijk, niet figuurlijk. Dus wees mindful over hoe je voor jezelf zorgt, maar weet ook dat je dat niet letterlijk kan kopiëren uit een boekje en dat het niet voor iedereen hetzelfde is. 

Het verschilt zelfs voor mijzelf hoe ik per periode voor mezelf zorg, waar ik behoefte aan heb. Het hoeft niet allemaal perfect. Echt niet. Zelfs zelfzorg niet, dan schiet het z'n doel compleet voorbij. Ik denk dat perfectionisme een hele grote stressfactor is die veel meer kapot maakt dan je denkt. Dat het overspanningsklachten en zelfs burnouts in de hand kan werken. Wees maar lekker imperfect, maak er soms maar een potje van, loop maar eens tegen die muur. Dat hoort ook bij het leven. Want wat is die perfect uitgewerkte zelfzorg waard, als je altijd (net) te veel van jezelf moet geven? Voel je je dan echt beter? En wat wat als je nooit eens buiten de lijntjes kan kleuren, waar ook heel veel plezier te beleven valt? 

Het is heel lastig, want als jij worstelt met een eetstoornis en/of je mentale gezondheid, ben je hier wellicht veel mee bezig. Maar ik denk dat 'het perfect willen doen' en 'angstig zijn' ook factoren zijn die veel voorkomen bij mensen die lijden aan eetstoornis-gerelateerde problematiek. Het is goed en belangrijk om je daar bewust van te zijn. Om de teugels niet te strak te willen houden, want dat helpt je niet en dat is ook niet nodig. Het hoeft niet altijd beter, het hoeft niet altijd 100 procent en al helemaal geen 200 procent. Goed is goed genoeg. Want misschien is de stress die je hebt om goed voor jezelf te zorgen wel ongezonder dan af en toe eens de kantjes ervanaf lopen, of niet aan alles voldoen.

Trek aan de bel als jij hier niet uitkomt, praat erover met iemand, deel je gedachten op ons forum. Het leven kan namelijk best een hele puzzel zijn. En er zijn eindeloos veel coachingtrajecten en zelfhulpboeken ontworpen, met vast ook heel goede intenties, maar dat wil niet zeggen dat het ook allemaal bij jou past. Vind jouw eigen weg, vind wat voor jóu werkt. En dat kan soms best verschillen van het ogenschijnlijk perfecte leven van een ander; wat in werkelijkheid vast en zeker ook niet zo perfect is als het lijkt. 

You do you ♥