Gevecht tegen boulimia: voorlichting
Het voelt nog een beetje onwerkelijk, maar de eerste stappen voor de behandeling zijn gezet. Na mijn aanmelding bij het centrum voor eetstoornissen heb ik nu de intake en het kennismakingsgesprek erop zitten én heb ik met mijn ouders een voorlichtingsavond bezocht. Het begon deze week met de intake. Ik verwachtte dat ik ambulante gesprekken of misschien een eendaagse therapie als advies zou krijgen.
Helaas. ‘Je hebt een ernstige, hardnekkige eetstoornis. Boulimia Nervosa, purgerend. De grootste kans op genezing is minimaal een driedaagse deeltijdbehandeling', aldus de specialist. Wát?! Wie is hij om me te vertellen wat ik nodig heb? Mijn eerste reactie was die van ontkenning en woede. Eenmaal gekalmeerd realiseerde ik me dat hij gelijk heeft. Mijn ziekte zit diep, en gaat niet zo maar weg. Ik ben een meester in mooi weer spelen, naar mezelf toe maar ook naar anderen. Nu is het tijd om open kaart te spelen.
De eerste stap was een voorlichtingsavond voor naasten. Ik nam papa en mama mee, omdat ik vooral naar hen toe niet echt open ben geweest over mijn eetprobleem. Het voelde heel ongemakkelijk om ze hierin te betrekken. Het is mijn eigen schuld, denk ik nog steeds. En ik wil ze deze ellende niet aandoen!
Voor een bomvolle zaal vertelden enthousiaste ervaringsdeskundigen en specialisten hun verhaal. ‘Een eetstoornis is een zeer complexe en ernstige psychische ziekte. Het gaat eigenlijk niet om het eten, maar om achterliggende oorzaken zoals onzekerheid, angst en onverwerkte trauma's. Mensen met een eetstoornis zijn zelf vaak niet in staat hun probleem te (h)erkennen.'
Herkenbaar, evenals in andere symptomen. Extreem lijnen? Check. Eetbuien, waarbij je de controle compleet verliest? Check. Compensatiegedrag, zoals braken en overmatig sporten? Check. Het was erg confronterend. Ook de verhalen van meiden die hun gevecht met Anorexia, Boulimia en BED overwonnen hadden, raakten ons allemaal zichtbaar.
Na deze avond kon ik écht niet meer wegkijken voor mijn probleem en maakte ik het besluit om de intensieve behandeling aan te gaan. Er is nu een plek vrij in de pre-groep, het oriënterende traject ter voorbereiding. Ik kan aankomende week beginnen! Hoewel ik het super spannend vind, ben ik ergens ook heel erg opgelucht. Eindelijk durf ik de hulp te vragen die ik zo hard nodig heb. Een vriendin stuurde me dit toepasselijke citaat:
You can never cross the ocean unless you have the courage to lose sight of the shore
- Christoffer Columbus
Gerelateerde blogposts
Reacties
Spannend voor je, wel fijn dat je even wat opluchting kunt voelen nu, hoe eng en zwaar het ook is, je weet waarvoor je het doet! Sterkte meis! Ik blijf je lezen, ik hoop dat je verhaal en ervaringen delen hier je ook steun zal geven, zoals jij anderen steunt die jou lezen! Het werkt motiverend en inspirerend, you go gir!!!!! Liefs x
Ik zal je verhalen blijven volgen, ik vind het erg interessant.
Sterkte en succes!
Ik wens je heel veel sterkte en succes
Je kunt het. Het zou niet makkelijk worden maar ik geloof dat je het kan.
Echt super knap dat je de stap zet.
Vooral omdat je boulimia hebt en daar zoveel schaamte bij komt kijken, weet ik uit ervaring. Ik denk dat ik wel een vermoeden heb bij welke kliniek je je hebt aangemeld. Heftig hoor, een driedaagse behandeling. Maar misschien is het wat je nodig hebt.
Veel sterkte
Die straalt zo veel kracht uit. Je ziet er zo slim en verstandig uit.
De stappen die je zet zijn geweldig. Ga zo door!
Veel succes jij - en eigenlijk iedereen die door een genezingsproces gaat.
Een ding. Hm. Ik hoop niet dat je achteraf misschien beperkt wordt doordat je nu hier blogt (dat het voor druk zorgt/ dat het niet meer jouw eigen weg is maar die van iedereen etc etc)? Heb je vast goed over nagedacht. Maar. Goed. Dat dacht ik nu een paar keer toen ik je blog las ;)
Succes!
.Ik heb jaren alles alleen moeten doen, want ik schaamde me zo en nog steeds, want niemand weet het.
Totdat ik moeder wilde worden en ik vond dat dit echt niet kon. Ik had voor mijzelf een soort afbouw ontwikkeld. Inmiddels ben ik een vrouw van boven de vijftig en het is echt helemaal weg en beheersbaar. Ik heb mezelf onder controle en ik moet er niet meer aan denken om zoiets mee te moeten maken. Heb een stabiel gezond gewicht en geniet van al het gezonde, maar soms ook lekkere voedingsmiddelen.
Liefs......