Herstellen van een eetstoornis. Hoe doe je dat? Het precieze antwoord heb ik niet, maar op weg kan ik je, als ervaringsdeskundige zeker helpen. Herstellen is voor iedereen anders en zal altijd in stapjes gaan. Het is een proces van vallen en opstaan, waarbij je vooruit, maar soms ook achteruit of onderuit gaat. Herstellen betekent vechten en in de strijd is het belangrijk om te weten waarvoor je het doet. Waar zie jij jezelf in vijf jaar? Wat wil je graag nog doen in je leven? Welke dromen zijn belangrijk voor jou? Dit zijn stuk voor stuk vragen die leiden tot lange termijn doelen. Die zijn ontzettend belangrijk en hoopgevend, maar zonder een aantal concrete tussenstops moeilijk te verwezenlijken. Korte termijn doelen zijn daarom minstens zo belangrijk, al zijn ze klein en lijken ze misschien een druppel op een gloeiende plaat.

Een grote sprong

Toen ik zelf herstellende was van een eetstoornis had ik de neiging om me enkel te richten op het grotere plaatje. Ik wilde graag hersteld zijn en wist in mijn hoofd al precies hoe dat eruit zou zien en hoe ik me daarbij zou voelen. Toch zat er nog een groot gat tussen waar ik stond en waar ik wilde zijn. Ik wist dat ik hier op de één of andere manier een brug tussen zou moeten slaan, maar hoe precies, kon ik niet zeggen.

Het was ook best eng om daadwerkelijk te herstellen. Ik wilde wel hersteld zijn, maar de weg daarnaartoe was onbekend en onheilspellend. Het zou betekenen dat ik echt iets in mijn leven zou moeten gaan veranderen en dat riep weerstand op. Die tegenzin kwam regelrecht vanuit de eetstoornis, zie ik nu in. Mijn eetstoornis was namelijk ontstaan vanuit allerlei sociale angsten en nare emoties die ik probeerde weg te stoppen. Logisch dat het geen makkelijke taak zou worden om die eetstoornis te bevechten. Ik zou toch de confrontatie aan moeten gaan met iets dat ik jarenlang probeerde te vermijden.

De wil om te herstellen was er dus, maar ik wist niet hoe ik het moest doen. Waar begin je, na zo lang rommelen met eten? Hoe kom je van 'A' naar 'B', als 'B' zo ver weg en onbereikbaar lijkt? Het langetermijndoel was duidelijk, maar op korte termijn wilde ik te veel, te snel, waardoor ik de lat te hoog legde en de strijd onmogelijk leek.

Het is de kunst om jezelf vast te houden aan lange termijn doelen, zonder daarbij te vergeten dat het de korte termijn doelen zijn waarmee je echt aan de slag zult moeten gaan in het hier en nu. Alleen op die manier kom je uiteindelijk waar je wilt zijn.

Herstellen in stapjes

Het stellen van korte termijn doelen is niet altijd makkelijk. Zeker niet als je maar wat graag vooruit wilt. Dat gevoel ken ik en is eigenlijk een valkuil. Het zijn namelijk juist de honderden kleine stapjes die je uiteindelijk bij je doel brengen. Het probleem is dat je dit pas kan zien, als je ze eenmaal hebt gezet. Pas wanneer je dan achterom kijkt zie je hoe ver je eigenlijk gekomen bent.

Korte termijn doelen stel je van dag tot dag. Het zijn de tussenstapjes waarmee je de eetstoornis blijft verzwakken en uiteindelijk zult verslaan. Het kunnen hele kleine dingen zijn, die stuk voor stuk toch een uitdaging zullen vormen.

Ik zal een voorbeeld noemen om je te helpen begrijpen wat ik bedoel. Wanneer je bijvoorbeeld last hebt van eetbuien en hier vanaf wilt, kan een lange termijn doel zijn 'Ik wil van mijn eetbuien afkomen'. Dat is heel moeilijk en gaat niet in één keer. Een tussenstap kan dan bijvoorbeeld zijn: 'De volgende keer dat ik eetbuidrang voel, ga ik mijn eetbui proberen uit te stellen'. Om het nog concreter te maken zou je kunnen zeggen: ' De volgende keer dat ik eetbuidrang voel ga ik mijn eetbui vijftien minuten uitstellen'. Dat klinkt al best als een plan. Als het lukt zou je het de volgende keer uit kunnen bouwen naar twintig minuten en zo verder. Als het voor jou maar haalbaar is. Ook is het belangrijk om echt duidelijk te hebben wat je in die tijd zou willen doen. Iets lezen of tekenen? Of juist naar buiten gaan voor een blokje om? Als je dat helder hebt voor jezelf zul je eerder slagen.

Haalbare doelen

Het stellen van haalbare doelen is voor iedereen anders en zal ongetwijfeld ook wat experimenteren zijn. Betrek er daarom eens iemand bij om je te helpen een plan te formuleren. Dit kan een professional zijn, maar ook gewoon een ouder of een vriendin. Twee zien vaak meer dan één. Laat je niet ontmoedigen als het niet gelijk lukt. Dat betekent dan alleen dat je jouw doelen bij moet stellen en dat is oké. Herstellen is een proces.

Ik hoop dat deze blog een beetje duidelijk maakt dat het belangrijk is om naast je dromen en lange termijn hersteldoelen ook van dag tot dag te kijken, ook al is dat moeilijk en vaak juist heel pijnlijk. Misschien klinkt dit allemaal nog wat vaag, dat komt doordat er niet één manier is om te herstellen, maar je veel verschillende dingen zal moeten uitproberen. Als ik die magische handleiding had waarmee je in een keer zonder obstakels van 'A' naar 'B' kon komen, zou ik je die geven, maar helaas heb ik die niet. Tot die tijd ga ik wel proberen om je zo goed mogelijk te helpen hier op Proud, in de chat en op het forum, met dingen die er voor jou toe doen.

Fotografie: Pexels

♥ Liefs,
Lotte