Wat nou als ik alles kan zien als een experiment? Het klinkt ideaal en mogelijk tegelijk. Het leven is natuurlijk geen experiment. Het leven is namelijk vaak ingewikkeld en lastig. Terwijl een experiment feitelijk, overzichtelijk en maakbaar is. Feitelijk en overzichtelijk zal het leven misschien nooit worden, maar zou het maakbaarder kunnen zijn dan ik denk? Zou het helpen als ik mijn herstel als experiment benader? 

Net zoals het afvallen als experiment begon. In het begin was er natuurlijk wel de wens om er anders uit te zien. De hoop mij dan beter over mijzelf te voelen, maar gaandeweg ging het wel voelen als een experiment. Toen ik merkte dat het afvallen ook daadwerkelijk lukte bleek mijn lichaam ineens maakbaar. Ik kon er van alles op toepassen en ik kreeg er zichtbaar resultaat van. Het was mijn project. Mijn experiment om zo dun mogelijk te worden. 

Tijdens mijn herstel vond ik die controle loslaten ongelofelijk moeilijk. Het werd een chaos en niets was meer te meten en belangrijker nog; ik kon het resultaat nergens bijhouden. Ik dacht namelijk naar een heel duidelijk plaatje toe te leven. Bij dat plaatje hoorde een bepaald gewicht en dit maakte alles heel overzichtelijk. Pas later ontdekte ik dat het helemaal niet ging om dat plaatje. Als het daar wel om was gegaan, was ik daar namelijk allang geweest en had ik kunnen stoppen. Toch was stoppen geen optie. Het ging niet om het afvallen. Het ging om de controle. De controle die ik zelf had ontwikkeld. Dit los laten was eng en totaal uit mijn comfort zone. Aan elk klein stapje gaat een gigantisch gevecht vooraf en mede dat maakt het proces zo slopend. Dat gevecht hoorde erbij, maar het leidde mij ook af van mijn uiteindelijk doel. Het doel om gelukkig te zijn en mijn geluk te creëren. 

Wat nou als ik mijn herstel als een experiment kon gaan zien? Net zoals het afvallen heel maakbaar bleek, was mijn herstel dat misschien ook wel. Is daarmee mijn geluk, mijn leven, makkelijker te creëren dan ik dacht. Op het moment dat ik mijn herstel als experiment ging zien, lukte het mij veel makkelijker om mijn emoties hierbij niet mee te laten tellen. Mijn emoties mochten er natuurlijk wel zijn, maar ze mochten het experiment niet belemmeren. Een experiment voelt minder persoonlijk en daardoor voelt het minder voor het 'echie'. Als het niet werkte of niet leuk was, kon ik gewoon weer terug. Op die manier lukte het mij vaak beter om de situatie van bovenaf te bekijken. Ik probeer het gewoon uit, dacht ik. Om zo te kijken wat het met mij doet en of het werkt. Ik heb niets te verliezen. Eerdere pogingen hebben niet het gewenste effect gehad, dus wat zou mij nu tegenhouden om het niet een keer zo te proberen. Uiteindelijk is herstel het toepassen van nieuwe instrumenten om de situatie te veranderen en hopelijk te verbeteren. Zo begon het experiment om zo gelukkig mogelijk te worden.

♥ Een experiment bestaat nooit uit één poging
De grootste uitvindingen zijn ontdekt door middel van een experiment. Niemand verwacht dat het in één keer zal lukken, het is telkens opnieuw uitvinden hoe je het beste resultaat behaalt. In wetenschappelijke onderzoeken is er zelfs altijd een testfase, waarin er ruimte is voor feedback en de nodige aanpassingen. Dit alleen al lijkt mij reden genoeg om meer te gaan experimenteren in mijn eigen leven. Ik gun mijzelf een testfase. 

♥ Een experiment heeft geen ‘juiste’ uitkomst
Er wordt niet naar één punt toe gewerkt. Het perfecte plaatje dat ik eigenlijk altijd mijn hoofd heb, zorgt ervoor dat altijd kan falen. Ik moet immers ergens naartoe van mijzelf en wanneer ik dit niet haal, is het mislukt. Wanneer ik het als experiment zie kan ik hier niet naar toe leven, want het bestaat niet. Wanneer ik geen perfect punt heb om naartoe te werken, heb ik alle aandacht voor het proces. Waardoor het resultaat altijd beter zal zijn dan ik verwacht. Ik heb het optimale uit mijn proces gehaald, iets waar ik anders overheen had gekeken. Verblind door het resultaat. 

♥ Een experiment kan niet fout gaan
Als er geen regels zijn, is falen niet mogelijk. Uit onderzoek is gebleken dat falen essentieel is voor de totstandkoming van nieuwe dingen. Niet falen in gezin van; het verkeerd gedaan hebben. Maar falen wanneer dit hoort bij het proces en dit dus geen negatieve gevolgen heeft. Sterker nog, het is de bedoeling. Wanneer ik wil dat er iets veranderd, zal ik zelf ook iets anders moeten proberen. Laat ik zelf mijn beste uitvinding worden.

♥ Experimenteren leidt tot creativiteit en ontwikkeling
Als het niet fout kan gaan, durf ik vaak veel groter en breder te denken. Ik durf creatiever met de situatie om te gaan. Als ik mijzelf, of het proces waar ik in zit als experiment zie, durf ik pas echt te denken over wat allemaal nog meer mogelijk zou kunnen zijn. Niets is meer onmogelijk.

Nog steeds is dit iets wat ik in verschillende situaties probeer toe te passen. Bij moeilijke momenten of processen waar ik nog steeds doorheen ga, probeer ik het als een experiment te zien. Deze manier van benaderen helpt mij er soms net wat beter doorheen. Zo blijft het veel makkelijker om mijn uiteindelijke doel voor ogen te houden en objectief te kijken naar wat echt voor mij werkt. Wanneer ik een fout maak voelt het wat minder als falen, want ja; mijn experiment is gewoon nog niet volmaakt. Zo voelt het altijd alsof ik nog genoeg ruimte heb. Ruimte voor fouten en ontwikkeling. Ruimte om te groeien. Ik ben ermee bezig en er wordt aan gewerkt, zeg ik wel eens hardop tegen mijzelf. Zo word ik er vanzelf beter in. 

Durf jij te experimenteren? 

Bron: Daria Shevtsova