Een eetstoornis, het gaat niet over eten
Een eetstoornis. Het gaat niet over eten. Het gaat niet om er mooi uit willen zien in een jurk als je voor de spiegel staat of er zo uit willen zien als supermodel. Het gaat niet om de wens dat mannen hun hoofd omdraaien als je langsloopt. Het gaat niet om vol trots de kleinste maatjes passen in een kledingwinkel en lachend naar de kassa lopen met je xxs en kindermaatjes.
Een eetstoornis. Het gaat niet om aandacht trekken. Het gaat niet om het fijn vinden om je dood te voelen of om voedsel te weigeren totdat je wordt gedwongen om te eten. Het gaat niet om met opzet hulpverleners boos maken omdat je niet doet wat ze zeggen. Het gaat niet om willen liegen over je gewicht en over de hoeveelheid die je hebt gegeten. Het gaat niet om egoistisch hongeren terwijl ze in Afrika niet te eten hebben.
Een eetstoornis. Het gaat niet over het laatste dieet of over nog even wat gewicht verliezen voordat je op vakantie gaat. Het gaat niet om het lezen van fashion magazines en willen weten van het BMI van de chihuahua van Paris Hilton. Het gaat niet om het vinden van een geschikte partner. Het gaat niet om media, cultuur of godsdienst.
Een eetstoornis. Het gaat om het hebben van het zelfbeeld van een insect. Het is een nette manier van zelfmoord. Het gaat om het niet meer hebben van een leven omdat het nauwelijks meer mogelijk is om bijvoorbeeld met vrienden naar een restaurantje te gaan. Het gaat om het wegen en tellen van pasta, cornflakes, rozijnen en alles dat je lippen passeert. Het gaat over geheimen, leugens en schaamte. Het gaat over het niet kunnen toegeven dat je eten nodig hebt en dat je een leuk leven verdient. Dit gaat over angst, of panische angst voor zoveel. Het gaat over controle, over het wegdrukken van nare gevoelens of pijnlijke herinneringen. Het gaat over het weghongeren van pijn en verdriet. Het gaat over willen verdwijnen, over niet opnieuw pijn gedaan willen worden.
Het gaat over non-verbale communicatie, over het niet kunnen uiten van gevoelens. Het gaat over vermijding, over ontkennen van verleden, niet kunnen omgaan met het heden en hebben van angst voor de toekomst. Het gaat over zelfhaat. Het gaat over zo vreselijk veel warmte en liefde nodig hebben, maar dat niet kunnen uiten. Het gaat over het juist willen niets nodig te hebben en alles zelf willen kunnen. Het gaat over de angst om (aan)geraakt te worden, maar tegelijkertijd niet alleen gelaten te willen worden. Het gaat over je zo naar en negatief voelen dat het eenvoudiger is om alles te vermijden en je obsessief te richten op de hoeveelheid calorieën van bijvoorbeeld een grapefruit. Het gaat over jezelf verliezen in de spiegel en op de weegschaal, in plaats van kunnen omgaan met je gevoelens.
Het gaat over veilig willen zijn, over de wens jezelf klein op te rollen en de grote boze wereld te negeren. Het gaat over niemand vertrouwen, enkel nog jezelf en jouw manier van eten. Het gaat om een heel slecht coping mechanisme dat je waarschijnlijk al jaren gebruikt, dat een gewoonte is geworden. Het gaat over weinig sociale contacten, hulpinstanties, GGZ, bezorgde ouders en vrienden, pijn, verdriet, angst, wanhoop, therapie, proberen en falen en nog meer therapie. Het gaat om gezondheidsklachten, het verliezen van je menstruatie, gaatjes in je tanden, een slechte huid, het voortdurend koud hebben en botontkalking. Het gaat over ziek zijn. Het gaat over denken dat je niet ziek genoeg bent om hulp te krijgen.
Het gaat om begrepen willen worden. Het gaat over vechten zo hard als je kunt en harder werken dan je ooit hebt gedaan. Het gaat over uitputting, tranen en heel veel steun en hulp nodig hebben. Het gaat over het bevechten van een strijd met jezelf. Het gaat over overleven.
Het gaat niet over eten
Vertaald van een Engelse tekst van Tumblr.
Gerelateerde blogposts
Reacties
(sorry dat moest ik even zeggen)
Echt ontzettend mooi!!
@MissCullen: ik dacht hetzelfde ;)
dat is het enige wat ik kan zeggen..
pijnlijk waar
Ik kan er echt boos om worden als mensen zeggen dat het egoïstisch is i.v.m. arme landen, als dat egoïstisch is het net zo egoïstisch dat wij hier alles kunnen eten wat wij willen, en dat ze dat daar niet kunnen.
Als meer mensen dit zouden snappen, zouden we een stuk beter begrepen worden. Aan de andere kant, ik denk dat je het alleen kunt snappen als je het zelf hebt meegemaakt en dat wens je niemand toe.
Dat is de waarheid perfect verwoord.
Ik zou willen dat iedereen dit eens zou lezen... misschien dat er dan wat meer begrip komt.
Echt heel herkenbaar.. Ik zou dit mensen is moeten laten lezen..
De tranen staan me in de ogen, zo ontzettend mooi geschreven!!
Ontzettend waar
Ik heb het gekopieerd en bewaard.. en dat doe ik niet gauw zeg.
mooi geschreven!!
Daarom is het ook nooit genoeg,
En zo is het naar net...
Verdulleme, what now..?
Heel mooi opgeschreven!
Dit is precies zoals hoe het is.
Liefs.
Een perfect stuk om te laten lezen aan mensen die het niet begrijpen.
Heeft iemand de link van het Engelse stuk?
Echt een super mooi stuk dit trouwens.
Mooi!
Niks aan toe te voegen.
heel mooi verteld of geschreven me vriend moet dit ook maar eens lezen
liefs xx
Waarheid is gesproken
maar misschien is dat bij anderen anders (??) dat weet ik niet.
herkenning, niet bij alles maar wel bij delen
het raakt me
diep
Zo ongelovelijk herkenbaar...
Ga dit zeker laten lezen aan mensen in mijn omgeving...
Dankjewel hiervoor !
Zoveel harde waarheid in één... alles zo herkenbaar.
Ik zal en zou dit zeker laten lezen aan je omgeving, begrip is zó belangrijk, maar zó moeilijk te krijgen!!!!
Dit is precies wat het is.
This is not about food.
This is not about looking good in a dress or wanting to be a supermodel. This is not about wanting the cute guys to turn their heads and stare at your beauty. This is not about going to a store, sliding a size zero skirt over your hipbones, and laughing all the way to the check out counter.
This is not about wanting attention. This is not about enjoying feeling death and refusing food until you need to be force fed with a tube in an ICU. It is not about deliberately pissing off the nurses on the ED unit by hiding your clif bar and boost under your sweatshirt and stashing butter in the bed pans. It is not about selfless starving for all the children in Africa. It is not about the latest fad diet or losing the holiday weight. It is not about reading fashion magazines and pining for the Body Mass Index of Paris Hilton’s pet Chihuahua. It is not about getting a good man/woman. It is not about religion, G-d, the media or culture.
This is about having the self-esteem of an insect. This is a polite way of committing suicide. This is about having no life because it’s impossible to go out with friends to a restaurant and order a bowl of dry lettuce. This is about weighing, measuring and counting pasta, cereal, raisins and anything that passes your lips, including toothpaste. This is about secrets and lies and shame. This is about not wanting to admit that you need to eat. That you deserve to live.
This is about being scared. This is about being terrified. Of everything.
This is about control. This is about numbing away the feelings of abuse. This is about starving away the pain. This is about wanting to disappear as to not be taken advantage of again. This is about hiding under layers of clothing that are mostly black so that no one sees your womanly body. This is about non verbal communication. This is about avoiding. This is about denying the past. This is about intense self hatred.
This is about needing so much that you can’t stand it. This is about wanting to not need anything at all. This is about not wanting to be touched but afraid to be let go. This is about having emotions that bubble up and spill out and scare people away. This is about being so overwhelmed and traumatized that it’s easier to avoid everything by obsessing over the amount of calories in a grapefruit. It is about getting lost in the mirror and scale instead taking responsibility and just f*cking dealing.
This is about wanting to be safe. This is about wanting to curl up in a nutshell and ignore the big bad world that’s too noisy and dangerous and can’t be trusted. This is about not trusting anyone and relying on food (or lack of) to give you an all enveloping comfort blanket when the feelings bloat you up and make you feel fat, ugly and intolerable in your skin.
This is about really crappy coping methods. This is about a way of life you’ve known for 13 years. This is about habit and second nature. This is about making a choice that will quite possibly kill you. This is about chaotic relationships, hospitalizations, devastated families, worried friends, treatment programs, trying and failing, and more hospitalizations. This is about losing your period, failed kidneys, and hollow bones. This is about cardiac arrest at age 21. This is about being sick. This is about not being sick enough to think you need, or agree to go into, treatment. This is about being so sick that you have to be court ordered into a hospital.
This is about trying to be understood. This is about fighting with all you’ve got and more hard work than you ever imagined. This is about exhaustion and tears and needing support. This is about fighting a battle with yourself and the world. This is about trying to survive.
This is not about food.”
Ik hoop zo dat iedere hulpverlener die met anorexiapatiënten werkt, dit beseft en in staat is vanuit dit besef liefdevol en met respect om te gaan met iedereen die aan deze afschuwelijke ziekte lijdt.
En dan is er ook nog het tegenovergestelde...even zo pijnlijk 😳
dank voor dit bericht dat jullie hebben geplaatst Proudteam