Een jonge vrouw kwam bij mij op bezoek. Ze wilde al zo lang van haar slechte gewoonte af en nu was het 2 januari 2022 (een jaar geleden dus). Een uitgelezen datum om met dit goede voornemen te beginnen. Ze vertelde dat ze al 10 jaar verslaafd was en op een ernstige manier aan anorexia leed. Ze noemde het geen ziekte, maar een heftige vorm van verslaving. Ze wilde samen met mij proberen om vrij te worden van anorexia. "Een nieuw jaar, een nieuw en vooral gezonder leven wil ik", sprak ze.

Een prachtig voornemen.

Ze vroeg mij of er een gratis app bestond die haar zou kunnen helpen om van de eetverslaving anorexia af te kunnen komen. Ze zei: "Een voorbeeld: Sommige apps helpen je met pushberichten af van het roken en geven 'advies op maat'. En motiverende boodschappen zoals: 'Sigaretten zijn niet de moeite waard om uw gezondheid in gevaar te brengen.' En als je toch dreigt te gaan roken zijn er spelletjes ter afleiding. En natuurlijk kun je je vrienden uitnodigen om ook te stoppen met tabak."

Elisabeth Riphagen is moeder, schrijfster en sinds 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Ze schrijft over haar ervaringen met een langdurige en verborgen eetstoornis en met ongeneeslijk ziek zijn. Over de lessen die ze heeft geleerd en wat ze jou daarvan wil meegeven. Regelmatig verschijnen er blogs van haar op Proud2Bme. Wil je meer van haar lezen? Dat kan via de tag 'Elisabeth blogt'. Haar voorstelblog, in de vorm van een interview, vind je hier.

bron foto

Ik keek haar aan en vroeg: "Zou je dat willen? Met een app stoppen met een eetverslaving? Ik weet trouwens niet of er apps op dit gebied bestaan." "Er zijn heel veel dieet-apps," antwoordde ze. "Je kunt calorieën tellen, ze bieden recepten of zelfs een maaltijdenplan aan. Elke hap wordt geregistreerd en ze kijken ook hoeveel je weegt en of je al bent afgevallen."

Ik schudde mijn hoofd.

Ze ging door en zei: "Je kunt ook contact leggen met anderen en elkaar schouderklopjes geven als er een doel is bereikt." Opnieuw schudde ik mijn hoofd: "Ik weet niet of die apps zo handig zijn... Bovendien betaal je uiteindelijk met je persoonsgegevens." Ik wees haar op een artikel in dagblad Trouw. Een vrouw schreef dat ze op een informatieavond was geweest over gezond sporten. Een sportcoach die Olympische sporters begeleidt gaf een goed advies. Zijn belangrijkste les kwam neer op: zie af van apps, maar vertel vooral iedereen in je omgeving dat je iets wilt veranderen in je gedrag. Zo zet je jezelf min of meer klem, omdat je bang bent voor de afgang als je faalt. Sociale controle werkt beter dan sociale media bij het afschaffen van ongezonde gewoonten.

De vrouw vroeg of het dan beter was als ze de dataslurpende appjes vergat. Ik attendeerde haar op de online site van Proud2Bme. "Je kunt je vrienden en vriendinnen bij Proud informeren dat je van plan bent om te stoppen met je eetstoornis. Je kunt vertellen wat je moeilijk vindt en waarom. Je kunt hulp vragen als je voornemen dreigt te stranden." Ze was blij dat ik haar daar naar verwees.

Maanden hoorde ik niets van haar. Bij Proud2Bme gebruikte ze een schuilnaam. Na een paar maanden nam ze weer contact met me op. "Elisabeth, ik ben blij met je verwijzing. Het gaat goed met mij. Ik ben nog niet van mijn eetstoornis af, maar ik voel me niet meer zo eenzaam. Wat ik vooral belangrijk vind is dat ik alles met anderen kan delen, dat ik anoniem kan blijven en dat mijn persoonsgegevens niet op straat zijn komen te liggen. De professionele hulp en de ervaringsdeskundigen verstaan mijn strijd met de eetstoornis.’

Ik was blij met haar bericht. Haar goede voornemen had gemaakt dat ze na een jaar bijna van haar eetstoornis is bevrijd, zonder dat haar gegevens op straat liggen. Het herinnerde mij er weer aan hoe geweldig ik het toch vind dat Proud2Bme bestaat en dat ik daar als gastblogger regelmatig een bijdrage aan mag leveren.

Elisabeth